CELEBRITIES

Ένας αναποφάσιστος άντρας και μια γυναίκα “εγκλωβισμένη”

Κάθε εβδομάδα, η Δίδα Καβασάκη θα συγκεντρώνει τα ερωτήματα που θα στέλνετε στο [email protected] και θα σας απαντά με τον δικό της τρόπο, δίνοντας λύση σε οτιδήποτε σας προβληματίζει.

1. “Γιατί ενώ βγαίνω με δύο κουκλάρες, που η μία είναι και πολύ καλό παιδί, θέλω ακόμα την πρώην μου; Δ.”

Η απάντηση βρίσκεται μέσα στην ίδια σου την ερώτηση. Επειδή ακριβώς βγαίνεις με δύο (δε θα μας απασχολήσει εδώ το πόσο όμορφες είναι), θέλεις ακόμα την πρώην σου. Όσο δε συγκεντρώνεις το μυαλό και την ενέργειά σου σε ένα πρόσωπο, θα σκέφτεσαι τον τελευταίο άνθρωπο που κατόρθωσε να μονοπωλήσει το ενδιαφέρον σου. Κόψε ΚΑΘΕ επαφή με την κοπέλα που θες να ξεπεράσεις (αν όντως έχεις πάρει απόφαση ότι πρέπει να το κάνεις) και αναζήτησε νέα πηγή έρωτα. Μία τη φορά. Η καρδιά αγκινάρα δεν υφίσταται στην πραγματικότητα και ο μόνος τρόπος να ξεχάσεις την πρώην, είναι να επενδύσεις συναισθηματικά σε ΜΙΑ καινούρια σχέση.

2. “Είμαι 24. Μια ηλικία που θα έλεγε ο καθένας ότι είναι η καλύτερη. Εγώ μένω πλήρως απογοητευμένη. Ίσως φταίει το μέρος, δεν είμαι στην πόλη μου, αλλά στην πόλη απ’ όπου κατάγεται το αγόρι μου, και όλα αυτά για να είμαι κοντά του, γιατί αλλιώς δε θα μπορούσαμε να είμαστε μαζί. Συζώ με την αδελφή μου, ποτέ δεν είχαμε τις καλύτερες σχέσεις και η συγκατοίκηση μας έχει κάνει εχθρούς. Αυτή την περίοδο κάνω τα αγγλικά μου, μιας και πιο μικρή δεν είχα δώσει σημασία. Είναι το μόνο που με κάνει χαρούμενη. Διαβάζω για να πάρω το πτυχίο και να φύγω για μεταπτυχιακό. Νιώθω φυλακισμένη και δεν με καταλαβαίνουν. Ας επικεντρωθώ όμως στο μεγαλύτερο ζήτημά μου. Θέλω να φύγω από αυτή την κατάθλιψη που νιώθω καθημερινά. Έχω πάρει κιλά, έχω χάσει το χαμόγελό μου, εγώ δεν ήμουν έτσι. Πληγώνομαι όταν έχω νεύρα, όταν κλαίω χωρίς λόγο, δε μπορώ να βλέπω τον εαυτό μου έτσι. Όλοι έχουν τις καθημερινότητές τους, αλλά δε σκέφτονται τα πράγματα που κάνω εγώ γι’ αυτούς, και στο τέλος καταλήγω να είμαι εγώ η αιτία για τα προβλήματά τους, λες κι εγώ δεν έχω παράπονα, λες και εμένα μου αρέσει να μένω μαζί με την αδελφή μου ή να είμαι σε ένα ξένο μέρος. Πώς θα μπορέσω να δείξω σε αυτούς τους ανθρώπους ότι είμαστε όλοι διαφορετικοί και ότι πρέπει να σεβόμαστε τον διπλανό μας; Πόσο μάλλον μιλάω για το αγόρι μου, που είμαι εδώ γι’ αυτόν και κάνω πόλεμο για να μείνω εδώ. Και αφού το γνωρίζει, γιατί να μη μου λέει που και που ένα “ευχαριστώ” και πάντα να βρίσκει προβλήματα, τα οποία κουβαλάει και στη σχέση μας; Δηλαδή πρέπει να φύγω για να καταλάβει ότι έστω και λίγο, αξίζω; Θα χαρώ πολύ να με βοηθήσετε. Σας διαβάζω κάθε μέρα. Καλή αρχή στη νέα σας στήλη. Ε.Π.”

 

Μου φαίνεται πως κάνεις πολύ περισσότερα πράγματα για τους άλλους και σχεδόν μηδενικά για τον εαυτό σου. Το πιο εύκολο πράγμα να σου πω, είναι να χωρίσεις έναν άνθρωπο ο οποίος δε δείχνει καν να εκτιμά τα όσα αφήνεις εσύ για να είσαι μαζί του. Από την άλλη πρέπει να δουλέψεις λίγο την αυτοεκτίμησή σου. Μέχρι και η σύνταξή σου στο “έστω και λίγο, αξίζω”, δείχνει πόσο χαμηλά έχεις τον εαυτό σου. Αξίζεις πολλά και ακριβώς αυτά θα έπρεπε να διεκδικείς. Έτσι όπως μου τα περιγράφεις, δεν υπάρχει τίποτα με το οποίο συμβιβάζεσαι εκεί, ίσως εκτός από κάποια Α διάρκεια στη σχέση σου, γεγονός που το κάνει ακόμα πιο δύσκολο να τον αποχωριστείς.

Παρόλα αυτά δεν αξίζει να αναλώνεσαι και να χάνεις χρόνο σε μια καθημερινότητα που δε σου προσφέρει καμια στιγμή ευτυχίας. Το θέμα δεν είναι να δείξεις στους άλλους ότι πρέπει να σε σέβονται, αλλά να συνειδητοποιήσεις εσύ πρώτα πόσο αξίζεις τον σεβασμό τους. Προφανώς μια πραγματικότητα που σε φθείρει συνεχώς, ακόμα κι αν αυτό γίνεται ασυνείδητα, δε θα αργήσει να δείξει τα “καταστροφικά” αποτελέσματά της και αυτά είναι η κατάθλιψη που λες ότι νιώθεις, η εικόνα σου και το χαμένο χαμόγελό σου. Πρέπει να φύγεις για να καταλάβεις εσύ η ίδια ότι αξίζεις και να αναζητήσεις ανθρώπους από τους οποίους δε θα χρειάζεται να ”ζητιανεύεις” τα αυτονόητα. Στο τέλος της μέρας, αυτό που έχουμε περισσότερο ανάγκη, είναι να μας δείχνει/λέει ο άνθρωπός μας ότι μας χρειάζεται και χαίρεται που είμαστε στη ζωή του. Έτσι και νιώθεις και είσαι πραγματικά σημαντική.

M. Καβασάκη

*Στείλε κι εσύ την ερώτησή σου στο [email protected] και την επόμενη εβδομάδα θα ασχοληθούμε με το δικό σου ζήτημα.