8 πράγματα που κάνουμε λιγότερο συχνά από το να ψηφίζουμε

Μία εξουθένωση την έχουμε νιώσει. Γιατί μπορεί το εκλέγειν να είναι η ύψιστη μορφή δημοκρατίας αλλά στην περίπτωσή μας το έχουμε ξεκάνει. Δουλειά έτσι δε γίνεται.

Είπα να βγω Σάββατο βράδυ, να δω λίγο κόσμο, να πιω ένα ντρινκ, να ανταλλάξω δυο κουβέντες,α να ρίξω κι ένα χορό αν το σήκωνε το κλίμα. Χορό; Άχνα δεν έβγαλα. Βρέθηκα σε παρέα που αποφάσισε εν μέσω ντεσιμπέλ ”ρήξη τυμπάνου” να μιλήσει για πολιτική, να σχολιάσει τις εκλογές.

Ευτυχώς ήμουν διαβασμένη. Την προηγούμενη είχα διαβάσει για το κόστος των εκλογών. Και δεν είναι μία εκλογική αναμέτρηση, δεν είναι δύο, είναι τρεις. Μην ξεχνάς το δημοψήφισμα.

Κρατήσου σε παρακαλώ γιατί ακολουθούν πολλά μηδενικά που ίσως σε ζαλίσουν. 50 εκατομμύρια ευρώ για τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου, άλλα τόσα για αυτές στις 20 Σεπτεμβρίου και 30 εκατομμύρια για το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου.

Και έτσι όπως κάνω τους υπολογισμούς με το μαθηματικό μου μυαλό που ξέρει μονάχα τον πολλαπλασιασμό του 5 αντιλαμβάνομαι τη συχνότητα προσφυγής στην κάλπη.

”Μα είναι δυνατόν να κάνουμε πάλι εκλογές” ακούω μία κοπέλα από δίπλα να λέει. Με χιούμορ θα το αντιμετωπίσουμε χωρίς να παραβλέπουμε ούτε στιγμή την κρισιμότητα της κατάστασης. Να το γελάσουμε λίγο, έτσι για το κέφι.

Ζητήσαμε από κορίτσια να μας πουν πράγματα που κάνουν λιγότερο συχνά από το να ψηφίζουν. Οι απαντήσεις σκάνε χειλάκι, ευτυχώς και επιτέλους.

Το beaute

Μαρία: ”Το πρωί έχω να πάω στο γραφείο, το μεσημέρι να πάρω τα παιδιά από το σχολείο, να μαγειρέψω, να τα πάω κολυμβητήριο, μπαλέτο, αγγλικά, γαλλικά και πιάνο, να τα πάρω πάλι, να τα διαβάσω και να τα βάλω για ύπνο. Όπως καταλαβαίνεις χρόνος δεν υπάρχει και κοιτάζω τα φρύδια μου ξαφνικά μία μέρα και βλέπω πως είναι σχεδόν ενιαίο. Τι συνέβη; Δεν προλαβαίνω να πάρω ανάσα. Φρύδια και αποτρίχωση θα απαντήσω.”

Ο μπελαλής ο μουσακάς

Καίτη: ”Πιο συχνά πάω να ψηφίσω, παρά να κάνω μουσακά. Το ζητάνε στο σπίτι αλλά δεν αντέχω την προετοιμασία. Μελιτζάνες, πατάτες, κολοκυθάκια, τηγάνισμα, κιμάς, μπεσαμέλ. Ούτε να σκέφτομαι τα μπολ που γεμίζουν την κουζίνα. Μία φορά το εξάμηνο και πολύ τους είναι.”

Λίγη ξεκούραση βρε παιδιά

Μαρίνα: ”Δε θυμάμαι πότε ξάπλωσα στον καναπέ απόγευμα χωρίς να ακούγονται φωνές. Λίγο να ισιώσω το κορμί μου, δε ζήτησα και πολλά. Όπως και να ‘χει, πάλι δε θυμάμαι. Πρέπει να ήταν το 2006 σε διακοπές στο Αγκίστρι και τα παιδιά στη μάνα μου.”

Πονεμένη επίσκεψη σε οδοντίατρο

Φαίδρα: ”Εγώ και ο οδοντίατρος τσακωμένοι. Ούτε να τον βλέπω, ούτε να τον ακούω θέλω. Νομίζω χρειάζομαι σφράγισμα αλλά το αποφεύγω εδώ και καιρό. Μία φορά το χρόνο κι αυτό με το ζόρι. Δεν μπορούσα να φάω παγωτό βανίλια, που είναι το αγαπημένο μου και αναγκάστηκα να κλείσω ραντεβού.”

Τα καλοκαιρινά πάνω, τα χειμωνιάτικα κάτω

Αναστασία: ”Ποιος θα μου φτιάξει τη ντουλάπα, αυτό με απασχολεί εμένα. Σιγά μην ανεβοκατεβάζω τόσο συχνά καλοκαιρινά-χειμωνιάτικα. Το χειμώνα φοράω τα καλοκαιρινά με ζακέτα, αυτό είναι το κόλπο”.

Κάποιος για τα χαλιά

Ιωάννα: ”Δεν έχω πιο βαρετό. Θα προτιμούσα να μη βάζω καθόλου και να βλέπουμε τα πλακάκια αλλά από την άλλη δε μου πάει η ψυχή. ‘Γυμνό’ το σπίτι. Οπότε βάζω και βγάζω”.

Στην πεθερά μου για φαγητό

Νικολέτα: ”Δεν μπορείς να φανταστείς κάθε φορά πόσες δικαιολογίες βρίσκω για να μην πάω στα Πετράλωνα στο σπίτι της πεθεράς μου. Μαγειρεύει βαριά και μας λέει την ίδια ιστορία από το 1996, όταν και παντρεύτηκα τον άντρα μου. Μακριά και αγαπημένες.”

Η αιώνια δίαιτα

Αλεξάνδρα: ”Δίαιτα και γυμναστήριο. Τα σιχαίνομαι και τα δύο εξίσου. Προσπαθώ αλλά πάντα κάποια δικαιολογία βρίσκω και κυλάω.”