Οδηγός επιβίωσης για το αφεντικό που στάζει δηλητήριο

της Γεωργίας Κουτσούκου

Αν και έχει περάσει αρκετός καιρός από τότε που έπιασα την πρώτη μου δουλειά, με θυμάμαι ακόμα πολύ καθαρά να ετοιμάζομαι μέσα στο άγχος αλλά και τον ενθουσιασμό για να ξεκινήσω το νέο μου εγχείρημα. Την πρώτη μέρα η προϊστάμενη μου με έκανε να αισθανθώ πολύ άνετα λέγοντας μου πως είμαστε ίσες και δεν υπάρχουν αφεντικά, απλά μια ομάδα που όλοι προσπαθούμε για το καλύτερο. Ο ενθουσιασμός μου έγινε μεγαλύτερος καθώς και η χαρά που είχα κάθε μέρα που ξεκινούσα για τη δουλειά. Η χαρά βέβαια δεν κράτησε πολύ, αφού πολύ σύντομα η “φίλη” και προϊστάμενη μου έκανε στροφή 180 μοιρών στη συμπεριφορά της, κάνοντας με να νιώθω ως άλλη Άντρια Σακς που τραβάει τα πάνδεινα από την Μιράντα Πρίστλεϊ, σε μία non-Prada version αυτή τη φορά!

Όπως αποδείχτηκε η δική μου Μιράντα, μισούσε υπερβολικά τη δουλειά της και είχε αποφασίσει να βγάλει όλα της τα απωθημένα πάνω μου. Επί δύο μήνες είχα την τύχη, κάθε πρωί να λέω ”Καλημέρα” και να παίρνω ως απάντηση ένα ξινισμένο χαμόγελο, να ακούω γκρίνια ακόμα και για πράγματα που δεν με αφορούσαν, να δέχομαι επικρίσεις για ό,τι και να κάνω και να μην μπορώ να βρω το δίκιο μου. Μέσα σε μια προσπάθεια μου να αντιμετωπίσω την τοξική manager χωρίς να παραιτηθώ ή να εγκληματήσω αποφάσισα να συμβουλευτώ τους πάντα αντικειμενικούς διαδικτυακούς μου φίλους και όπως διαπίστωσα, δεν ήμουν η μόνη που αντιμετώπιζε τέτοια κατάσταση!

Μάλιστα δύο από τις ομοιοπαθούσες e-φίλες μου δέχτηκαν να εξομολογηθούν την ιστορία τους για το ladylike.gr!

– tolitsaki (34 ετών) : “Το θέμα πιστεύω είναι πως όλοι έχουν στο μυαλό τους την παγιωμένη εικόνα ενός φαλλοκράτη άντρα σε ισχυρή θέση που θέλει να βλέπει υπό του οποιαδήποτε γυναίκα. Δεν μπαίνουν όμως στη διαδικασία να δουν τι γίνεται όταν οι γυναίκες μεταξύ τους αντί να δείχνουν αλληλεγγύη, πατάνε η μία πάνω στο πτώμα της άλλης και κάνουν κατάχρηση εξουσίας. Πριν από 5 χρόνια εργαζόμουν σε μεγάλη εταιρεία ως γραμματέας στο γραφείο της διευθύντριας, της Π. Τι να σου πω, προσπαθώ να διαγράψω εκείνη την περίοδο από την μνήμη μου. Ουκ ολίγες φορές είχα κλειστεί στην τουαλέτα και έκλαιγα με λυγμούς. Είναι απίστευτο πώς μπορεί ένας άνθρωπος να σε κάνει να νιώσεις πως είσαι εντελώς άχρηστος και πραγματικά δεν κατάλαβα ποτέ τι ικανοποίηση έπαιρνε η Π. από αυτό που μου έκανε. Κάθε μέρα ήμουν ο άνθρωπος που φρόντιζε να προγραμματίσει τα πάντα μέσα στην ημέρα της και ποτέ δεν πήρα όχι επιβράβευση αλλά ούτε ένα ευχαριστώ. Στο τέλος αποφάσισα πως δεν άξιζε να ρισκάρω άλλο την ψυχική μου υγεία για να υπηρετώ έναν τόσο βαθιά κακό άνθρωπο. Της πέταξα την παραίτηση και έφυγα και μαζί έφυγε ένα μεγάλο βάρος από πάνω μου. Και αυτό θα συμβούλευα και όποια γυναίκα βιώνει το ίδιο αν βλέπει ότι το θέμα φτάνει στο απροχώρητο, καμία δουλειά δεν αξίζει περισσότερο από τον εαυτό μας!”
 

– ton!@93 (23 ετών) : “ Στη δική μου περίπτωση το πρόβλημα με την υπεύθυνη δεν ήταν μόνο ως προς την συμπεριφορά της. Όταν εργάζεσαι στον τομέα της εστίασης και της διασκέδασης έχει μεγάλη σημασία το “φαίνεσθαι”, γιατί ο πελάτης έρχεται σε σένα για να ξεσκάσει και να διασκεδάσει. Συνεπώς το να βλέπει ένα βαρύ για να μην πω εχθρικό κλίμα μέσα στο μαγαζί ουσιαστικά τον διώχνει. Εκείνο που με εκνεύριζε περισσότερο ήταν να μου βάζει τις φωνές μπροστά σε κόσμο ενώ θα μπορούσε να μου χει κάνει μια παρατήρηση διακριτικά χωρίς να πάρει είδηση κανένας. Αλλά το θέμα της δεν ήταν να μου πει πώς να κάνω σωστά τη δουλειά μου, το θέμα της ήταν να κάνει επίδειξη σε όλους για το ποιος έχει την εξουσία μέσα στο μαγαζί. Προφανώς δεν μπορούσε να καταλάβει ότι με αυτή τη συμπεριφορά κατέληγε να εκθέτει τον εαυτό της και όχι εμένα. Ο λόγος που άλλαξα δουλειά βέβαια δεν ήταν αυτή, έτσι και αλλιώς ήταν κάτι που έκανα περιστασιακά. Δεν θα άλλαζα ποτέ δουλειά για τέτοιο λόγο, είμαι αρκετά ισχυρός χαρακτήρας και μπορώ να αντεπεξέλθω σε δύσκολες περιστάσεις.”

Πέρα από το κομμάτι της συμπαράστασης, όλο αυτό το διάστημα προσπαθούσα παράλληλα να καταλάβω ποιος ήταν πραγματικά ο λόγος που ορισμένες γυναίκες managers καταλήγουν να γίνονται τόσο τοξικές και αυταρχικές στον χώρο εργασίας τους. Στην προσπάθεια μου αυτή, αποφάσισα να κοιτάξω το θέμα εκ των έσω και να μιλήσω με μια γυναίκα manager ώστε να δω και τη δική της οπτική γωνία. Η Φωτεινή Γ. εργάζεται ως υπεύθυνη τμήματος σε εταιρεία που δραστηριοποιείται στον χώρο της επικοινωνίας εδώ και αρκετά χρόνια και προσφέρθηκε να μιλήσει για το ladylike.gr.

”Όταν έχεις να κάνεις με μια μεγάλη ομάδα ανθρώπων, δεν είναι εύκολο να τους ευχαριστείς όλους και να είσαι πάντα ο καλός. Μιλάω βέβαια έχοντας ως δεδομένο ότι αντιμετωπίζεις όλους τους υπαλλήλους δίκαια και αντικειμενικά. Το σίγουρο είναι ότι κανένας  δεν θέλει να γίνεται αντιπαθής στη δουλειά του και να δημιουργεί προβλήματα, ανεξαρτήτως της θέσης που έχει.  Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια δεν είναι λίγες οι φορές που έχω ακούσει παράπονα για γυναίκες που κάνουν κατάχρηση εξουσίας, η οποία όμως δεν είναι νέο φαινόμενο, απλά μέχρι πρότινος ήταν συχνότερο για άνδρες-στελέχη. Προσωπικά είμαι της άποψης ότι τον κακό manager τον χαρακτηρίζεις από τη δραστηριότητα του και όχι από το φύλο του, αλλά αν έπρεπε να αποδόσω κάπου το γεγονός ότι κάποιες γυναίκες σήμερα καταλήγουν να ναι πιο αυστηρές ή τοξικές όπως λες και εσύ, ίσως θα λεγα ότι φοβούνται μην υποτιμιθούν οι ικανότητες τους για την θέση που έχουν. Σε κάθε περίπτωση σαν γυναίκα και σαν manager, θεωρώ κάθε είδους bullying στον χώρο εργασίας απαράδεκτο και για αυτό άλλωστε προσπαθώ με τη δική μου δραστηριότητα να δημιουργώ ένα φιλικό περιβάλλον για τους εργαζόμενους της εταιρείας. Τουλάχιστον έτσι ελπίζω να πιστεύουν και οι ίδιοι για μένα (γέλια).”

Οι αρνητικές καταστάσεις στο χώρο της δουλειάς δεν γνωρίζεις για πόσο θα κρατήσουν. Στη δική μου περίπτωση ήταν μόνο για δύο μήνες, αφού η ”Μιράντα” αποφάσισε πως δεν της ταίριαζε τελικά η θέση που είχε και αποφάσισε να αναζητήσει την τύχη της αλλού. Ωστόσο, όλη αυτή η εμπειρία μου έμαθε αρκετά πράγματα για το πώς να διαχειρίζομαι τους ανθρώπους και τις δύσκολες καταστάσεις. Και επειδή σε αυτόν τον κόσμο δεν είμαι μόνη μου (και επειδή η Μιράντα δεν φεύγει πάντα μετά από δύο μήνες), σας δίνω και τις ταπεινές συμβουλές μου για το πώς να αντιμετωπίζετε τις Μιράντες σας και να βγαίνετε νικήτριες, γιατί τα δυνατά κορίτσια δεν το βάζουν κάτω!

Πως να επιβιώσεις

– Μην παίρνεις τοις μετρητοίς κάθε τι που σου λέει: Σίγουρα μια τοξική manager θέλει και προσπαθεί να επιβληθεί και ένας πολύ συχνός τρόπος είναι η επίπληξη για οτιδήποτε κάνεις, χωρίς πάντα να καταλαβαίνεις τι έκανες λάθος. Πιθανότατα να την ενοχλεί και ο αέρας που αναπνέεις αλλά δεν μπορείς να κάνεις κάτι για αυτό. Οπότε όσο μπορείς αγνόησε την και κάνε τη δουλειά σου όσο καλύτερα γνωρίζεις και μπορείς. Προσοχή! Όσο και αν αγνοείς τις κακίες της, μην ξεχνάς πως είναι η προϊσταμένη σου στη δουλειά οπότε δεν γίνεται να την αγνοείς σε όλα όσα σου λέει. Μην το παρακάνεις λοιπόν!

– Μην προσπαθείς να πάρεις το ”μπράβο” της: Όσο και αν τα κάνεις όλα άψογα για να μην έχει να σε κατακρίνει για κάτι, μην προσπαθήσεις να ζητιανέψεις επιβράβευση. Πρώτον θα το καταλάβει και θα γίνει ακόμα χειρότερη και δεύτερον, δεν θα στην δώσει ποτέ. Αν είσαι σωστή στη δουλειά σου το κάνεις για να νιώθεις εσύ καλά με τον εαυτό σου.

– Μην το παίζεις ξερόλας: Ίσως κάποιες φορές να θέλεις να της πας κόντρα από αντίδραση στη γενικότερη συμπεριφορά της απέναντι σου, όμως μην ξεχνάς ότι είναι πιο παλιά από εσένα στη δουλειά και συνεπώς την γνωρίζει καλύτερα. Για αυτό καλύτερα μην πας να της το παίξεις ειδικός γιατί πιθανότατα να σε κολλήσει στον τοίχο. Επιπλέον, εκμεταλλεύσου το γεγονός ότι μέσα από όλο αυτό μπορείς να μάθεις και πέντε πράγματα.

– Και μία γενικότερη συμβουλή: Μην προσπαθήσεις να γίνεις φίλη με την προϊστάμενη σου! Φίλες έχεις, η ανώτερη σου στη δουλειά δεν είναι ανάγκη να ξέρει για τον τύπο που είχατε μια περιπετειούλα εκείνο το καλοκαίρι στην Αμοργό, ούτε οτιδήποτε άλλο προσωπικό σου που δεν χρησιμεύει στη δουλειά σου και στη δουλειά της. Οπότε κράτα τις αποστάσεις σου γιατί ακόμα και αν δεν πέσεις σε toxic manager ποτέ δεν ξέρεις πότε θα χρησιμοποιηθεί κάτι εναντίον σου…. ο διάβολος φοράει τα πάντα και δεν αναγνωρίζεται εύκολα!