WATCHLIST

Οι 10 χειρότερες ελληνικές ταινίες

Ο σύγχρονος ελληνικός κινηματογράφος έχει να επιδείξει πολλά διαμάντια (Πάνο Κούτρα, τα φιλιά μου), αλλά και αρκετές - ίσως και περισσότερες από αρκετές - άβολες ή επιεικώς απαράδεκτες ταινίες.

Η επιλογή ήταν δύσκολη και με τεράστιο ψυχικό σθένος κατόρθωσα να περιοριστώ στη δεκάδα. Πήρα δε και τη γνώμη του γειτονικού Oneman, για να είμαι σίγουρη ότι δεν έχω ξεχάσει κάτι για το οποίο μετά θα μετανιώσω οικτρά. Ο λόγος λοιπόν για τις χειρότερες ελληνικές ταινίες των τελευταίων 20-25 ετών. (Αν και με μερικές οφείλω να παραδεχτώ ότι περάσαμε καλά)

*Σημείωση συντάκτριας: ο μόνος λόγος που δεν έχει καμία θέση οποιαδήποτε ταινία του Οικονομίδη, είναι επειδή θα μιλήσετε για προσωπική μου εμπάθεια, και δεν το θέλω αυτό.

1. Θηλυκή Εταιρεία (1999)

 

Ο Νίκος Περάκης αποπειράθηκε να μας κάνει να γελάσουμε με τις ιστορίες έξι κυριών που μιλούν για το πόσο παραμελημένες τις έχουν οι σύζυγοί τους. Οι ακριβείς λέξεις του Θέμη Καίσαρη που έκρινε πως αυτή η ταινία δεν πρέπει να λείπει από τη λίστα, ήταν ”Εκνευριστικές γκόμενες που ουρλιάζουν όλη την ώρα”. Φασαρία και μουρμούρα και ούτε ίχνος μειδιάματος στα 104 εφιαλτικά λεπτά που διαρκεί.

2. The Kings of Mykonos (2010)

 

Ένα από τα πλέον ατάλαντα ”Γιου αρ εν ίντιοτ” που έχουν ειπωθεί ποτέ. Η Ζέτα Μακρυπούλια και ο Νικ Γιαννόπουλος ακολουθούν τις – εντελώς λάθος – σκηνοθετικές οδηγίες του Πίτερ Ανδρικίδη και λίγο η χαζοϋπόθεση, λίγο το πανηγυράκι που στήνουν με παταγώδη αποτυχία πολλάκις on camera, δεν ήθελε και πολύ αυτή η ταινία για να μπει σ’ αυτή τη λίστα.

3. Ι Love Karditsa (2010)

 

Ο Στράτος Μαρκίδης έκανε τον εφιάλτη μου πραγματικότητα: κλωνοποίησε τον Κώστα Αποστολάκη. Εκείνος το μαθαίνει και έξαλλος ρωτάει ”Μάνα πες μου είμαι δίδυμος;”. Η απάντηση εξαιρετικά ευφάνταστη δια στόματος Ελένης Γερασιμίδου ”Αιγόκερως είσαι”.

4. Λάρισα Εμπιστευτικό (2012)

 

Δεν είναι να βγει ο Στράτος Μαρκίδης από τα πέριξ της πρωτευούσης, αμέσως θα αστειευτεί δίχως να γνωρίζει το κοινό αν θα υπάρχει αύριο. Το αστειάκι ”Ακριβή Πίπα” του τρέιλερ αγγίζει σε δημιουργική δεινότητα το ανεπανάληπτο σεφερλικό ”Γύρισε η τρίχα μου. – Γιατί πού είχε πάει;”

5. H Λίζα και όλοι οι άλλοι (2003)

 

Η Κατερίνα Μουτσάτου πριν αποφασίσει ότι ”She is Hellene”, ήταν απλά η Λίζα. Προσπάθησε να υποκριθεί τη συντάκτρια του Cosmopolitan και η Ντορέτα Παπαδημητρίου, την κολλητή της. Ο δε Αλέξανδρος Παρθένης, αυτός ο μύθος της υποκριτικής, φροντίζει να της κάνει τη ζωή δύσκολη. Μια ταινία με την οποία περνάς καλά, αλλά ίσως μόνο για το πρώτο μισάωρο.

6. Deep End (2012)

 

Γυμνό, λεσβιακό σεξ, κανονικό σεξ, η Μαρία Κορινθίου, ο Αλέκος Συσσοβίτης, η Ναταλία Λιονάκη και ο Κώστας Σόμμερ να νομίζουν πως παίζουν σε κανονική ταινία, ενώ η πρώτη τραγουδά και το soundtrack αυτού του έπους. Σκόραρε ένα μοναδικό 2.6 στο imdb και ένα 10αράκι στις καρδιές μας.

7. Ψυχραιμία (2007)

 

Όπου Νίκος Περάκης, εγγύηση για ότι η ταινία δε θα περάσει τη βάση. Αν και είχε πολύ καλό καστ, η ”Ψυχραιμία” κατάφερε όχι απλά να μην τους αναδείξει, αλλά να βγάλει και τον χειρότερο εαυτό τους. Η Τζούλια Αλεξανδράτου σε ρόλο κλειδί, απογειώνει αυτό το αριστούργημα.

8. Επικίνδυνες Μαγειρικές (2010)

 

Ο Βασίλης Τσελεμέγκος μετέφερε το βιβλίο του Ανδρέα Στάϊκου στην ταινία που εγώ προσωπικά θεωρώ τη χειρότερη απ’ όλες σε αυτή τη λίστα. Η Κάτια Ζυγούλη τρώει φαγητά και ερωτεύεται δύο άντρες (Γιώργο Χωραφά, Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη) χωρίς ποτέ να το καταλάβει κανείς. Κάτια μου, καλύτερα να έπαιζε ένα πραγματικό αγγούρι στη θέση σου. #πεστεναμεφατε

9. Ρόδα, Τσάντα και Κοπάνα (2011)

 

Χωρίς να θέλω να φανώ παρελθοντολάγνα, αυτή είναι ίσως μια από τις περιπτώσεις που ισχύει πως ταινίες αντίστοιχες με τις παλιές δε μπορούν να ξαναβγούν. Εννοείται πως η απόπειρα για μια σύγχρονη Ροδα-τσαντα-κοπάνα θα ήταν αποτυχία. Το στοίχημα ήταν εξ’ αρχής χαμένο. (1.7 στο imdb και σκηνοθέτης ο Όμηρος ο Ευστρατιάδης)

10. Λούφα και Παραλλαγή

 

Όποια Λούφα και Παραλλαγή γυρίστηκε μετά την πρωτότυπη (1984) ήταν για κλάμματα – ΑΝ ΚΑΙ πρέπει να τους αναγνωρίσω την ανακάλυψη με το όνομα Ορφέας Αυγουστίδης. Το αποκορύφωμα ήταν φυσικά η πιο πρόσφατη ταινία – ενώ η Βίκυ Καγιά υπήρξε το ίδιο κακή – αλλά πολύ όμορφη – και στις δύο ταινίες.