Tom Cruise: Αυτός που θέλουν τα blockbusters

Για το μεγαλύτερο διάστημα της καριέρας τους, από τα μέσα τις δεκαετίας του ’80 όταν και οι δύο εκτοξεύτηκαν στην απόλυτη διασημότητα μέσα από καραμπινάτες επιτυχίες, έως τις αρχές του millennium, τα λίγα έως τότε (εμπορικά) στραβοπατήματα ήταν οι εξαιρέσεις του κανόνα της μηντιακής κυριαρχίας τους.  Όχι, ποτέ δεν θεωρήθηκε η Μαντόνα η καλύτερη τραγουδίστρια του κόσμου, ούτε ο Cruise ο τελειότερος ηθοποιός.

Ήταν όμως δυο larger-than-life περφόρμερ τις οποίες το κοινό ακολουθούσε ευλαβικά από κοντά, συχνότατα πληρώνοντας το αντίστοιχο τίμημα που θα τους επέτρεπε να γίνουν ‘κομμάτι’ της ιστορίας τους. Για κάθε Like a Prayer και Vogue της Madge, υπήρξε ένα Top Gun και μία Φίρμα από τον Tom, ενώ σε κάθε δική της προσπάθεια αποφυγής της τυποποίησης με το Erotica κι αργότερα το Ray of Light, υπήρξε κι η αντίστοιχη του Cruise με τα  Jerry Maguire και το Eyes Wide Shut αργότερα. Και ξανά πίσω στα mega σουξέ (‘Music’ – ‘Mission Impossible’).

Μη κοροϊδευόμαστε, το Erotica ας πούμε, η υποτιθέμενα πρώτη εμπορική ‘αποτυχία’ της όπως και το δικό του Eyes Wide Shut, για άλλους καλλιτέχνες θα αποτελούσαν κανονικότατες, μεσαίου βεληνεκούς , επιτυχίες, απλά όχι γι’ αυτούς τους δύο που κάθε νέα δουλειά τους είχε την κεκτημένη ταχύτητα να ξεπερνά την προηγούμενη σε απήχηση. Μάλιστα, αυτές οι δύο δουλειές ‘χαιρετήθηκαν’  από κριτικούς και συναδέλφους τους ως σοβαρή, ποιοτική εξέλιξη στο έως τότε εμπορικό ρεπερτόριο τους και υπόσχεση για ένα ακόμα πιο ενδιαφέρον μέλλον.

Όμως ότι ανεβαίνει …κατεβαίνει κι έτσι τα τελευταία χρόνια ο σταρ με το χαμόγελο μεγατόνων – σήμα κατατεθέν και η πάλαι ποτέ βασίλισσα της ποπ, φάνηκε σα να ξεπεράστηκαν από άλλους ‘συναδέλφους’ τους, πιο ευπροσάρμοστους στα νέα ήθη κι έθιμα του σύγχρονου stardom. Κάτι τα χοροπηδητά στους τηλεοπτικούς καναπέδες της Oprah κάτι η άρρηκτη σχέση με τη σκιώδη θρησκευτική σέκτα της σαϊεντολογίας κι ο κάποτε νο.1 κινηματογραφικός πρωταγωνιστής φάνηκε να χάνει τον απόλυτο έλεγχο που με άνεση έδειχνε ότι έχει στη δημόσια περσόνα του.

Για την εξέλιξη (και… μετάλλαξη) της Μαντόνα θα τα πούμε σε άλλο κείμενο στο μέλλον, αλλά η περίπτωση του Cruise είναι πολύ ιδιαίτερη. Αν και τα προαναφερθέντα δημόσια ‘παραπτώματα’ τσαλάκωσαν την εικόνα του και προκάλεσαν μια κάποια αντιπάθεια σε μεγάλο μέρος του κοινού, είχε και έχει κάποια αδιαμφισβήτητα ποιοτικά στοιχεία ως καλλιτέχνης που του εξασφαλίζουν την πολυπόθητη διάρκεια.

Control freak στις δουλειές του, στην προσπάθεια του για πραγματικό έλεγχο της ποιότητας του τελικού προϊόντος που ‘παραδίδει’ κάθε φορά στο κοινό, φροντίζει ως παραγωγός (σχεδόν σε όλες του τις δουλειές), να έχει την τελευταία λέξη για τα πάντα, από την επιλογή των συνεργατών έως την προώθηση της ταινίας. Οι επιλογές του έχουν δείξει ότι είναι ένας έξυπνος, σοβαρός επαγγελματίας με το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον. Έχει συνεργαστεί με τους καλύτερους, από τον Brian De Palma και τον Ron Howard έως τον Steven Spielberg και τον Stanley Kubrick.

Ακόμα όμως κι όταν βρίσκεται στα ‘κάτω’ του και δεν αποτελεί πια την πρώτη επιλογή των τοπ ονομάτων του χώρου, εκείνος χρησιμοποιεί το σχεδόν αλάθητο ένστικτο του και ξετρυπώνει τις νέες, ανερχόμενες  φωνές της βιομηχανίας και τους δίνει την ευκαιρία που λαχταράνε, έχοντας πάλι το απόλυτο κοντρόλ.

Ακούραστος ‘γητευτής’ των φανς του (και ναι υπάρχουν ακόμα πολλοί παρά τα χρόνια που πέρασαν) δουλεύει ακούραστα ακόμα κι αφότου οι ταινίες του έχουν προ πολλού ολοκληρωθεί, οργώνοντας την υφήλιο για την προώθηση της εκάστοτε ταινίας, συχνά καταφθάνοντας στις πρεμιέρες 2 ολόκληρες ώρες νωρίτερα για να ‘συναντήσει’ το κοινό υπογράφοντας αυτόγραφα. Ο ηθοποιός είναι ένας καλλιτέχνης που το σταριλίκι το αντιμετωπίζει ως τη business που στην πραγματικότητα είναι, εξαντλώντας προσωπική γοητεία και μελετημένες επιλογές στην προσπάθεια για επιστροφή στην κορυφή.

Με την ‘Επικίνδυνη Αποστολή: Πρωτόκολλο Φάντασμα’ πριν τρία χρόνια, έκανε ακριβώς αυτό, επαναφέροντας εαυτόν στην κορυφή του box office και της εκτίμησης κοινού και κριτικών (O σκηνοθέτης των υπέροχων the Incredibles στην πρώτη του live-action ταινία, αποτέλεσε προσωπική επιλογή του Cruise φυσικά) Φέτος με την πέμπτη περιπέτεια του επιτυχημένου franchise-κόρη οφθαλμών στο πάνθεον της 30χρονης πια καριέρας του, φροντίζει να το ανανεώσει για μια ακόμη φορά, παίρνοντας τα εύσημα αλλά και τα δολάρια.

Αφού έχει λάβει μερικές από τις καλύτερες κριτικές της καριέρας του για το ημι-επιτυχημένο εμπορικά The Edge of Tomorrow πέρυσι, παίρνει τον σεναριογράφο εκείνης της ταινίας, το βραβευμένο με Όσκαρ για τους ‘Συνήθεις Υπόπτους’ Christopher McQuarrie κι εκτός από το σενάριο, του δίνει και τα σκηνοθετικά ηνία της ταινίας. Αποτέλεσμα μια φρέσκια ‘Επικίνδυνη Αποστολή’ με λιγότερα computerized  εφέ και περισσότερα ‘ρετρό’ σταντς που κόβουν την ανάσα, με τον πρωταγωνιστή σε τοπ φόρμα παρά τα 50 – κάτι χρόνια του.

Ο Cruise παραμένει ο action hero που αγαπάμε να παρακολουθούμε γιατί μέσα από την σπάνια εργασιακή ηθική του και την κατανόηση για το είδος, σέβεται τον θεατή, τον χρόνο του και το αντίτιμο του εισιτηρίου που τον καλεί να πληρώσει.

Όταν δείτε το ‘Επικίνδυνη αποστολή: Μυστικό έθνος’ , θα καταλάβετε γιατί μερικές ταινίες είναι φτιαγμένες μόνο για την μεγάλη οθόνη κι όχι για την οθόνη του υπολογιστή. Κι αυτό είναι ακριβώς το σινεμά που ξέρει και είναι ταμένος να  κάνει ο Cruise. Ευτυχώς.

Η ταινία κυκλοφορεί στις αίθουσες από την Πέμπτη 27 Αυγούστου από την UIP.