Madonna: Η συγκινητική ανάρτηση για τον χαμό του αδερφού της από τη ζωή
- 7 ΟΚΤ 2024
Η Madonna βιώνει μια δύσκολη περίοδο της ζωής της, αφού έφυγε από τη ζωή ο μικρότερος αδερφός της, Christopher Ciccone, σε ηλικία 63 ετών από καρκίνο. Η βασίλισσα της ποπ έχασε τον «πιο κοντινό άνθρωπό» της στον κόσμο, όπως έγραψε στο Instagram. Οι 2 τους είχαν συνεργαστεί, είχαν ζήσει συγκρούσεις, αλλά και στιγμές βαθιάς αδελφικής αγάπης.
O θάνατος του Christopher Ciccone έρχεται μετά τον θάνατο της μητριάς τους, Joan Clare Ciccone, στις 24 Σεπτεμβρίου μετά από σύντομη, αλλά επιθετική μάχη με τον καρκίνο. Για 2 δεκαετίες εκείνος ήταν δίπλα στη Madonna, χορογραφούσε, σκηνοθετούσε και βοηθούσε την αδερφή του. Επίσης, σχεδίασε εσωτερικά τα σπίτια της στη Νέα Υόρκη, το Μαϊάμι και το Λος Άντζελες.
Χορευτής από τα νεανικά του χρόνια, ο αδερφός της Madonna ήταν συνυφασμένος με την άνοδο της αδερφής του στα αστέρια της ποπ τη δεκαετία του 1980. Εμφανίστηκε σε μουσικά βίντεο όπως το Lucky Star, σκηνοθέτησε την Blond Ambition World Tour και υπηρέτησε ως διευθυντής περιοδείας για την περιοδεία The Girlie Show. Σκηνοθέτησε επίσης μουσικά βίντεο για τους Dolly Parton και Tony Bennett.
Η έντονη σχέση του Christopher Ciccone με την Madonna
Οι 2 τους είχαν και τις συγκρούσεις τους, αφού η Madonna το 2003 τον έδιωξε από διευθυντή της περιοδείας της, ενώ εκείνος το 2008 κυκλοφόρησε μια αυτοβιογραφία με τίτλο Life with My Sister Madonna, στην οποία έγραψε για την τεταμένη σχέση τους, τα ρομαντικά της ειδύλλια, καθώς και τις αναμνήσεις από την περιοδεία του μαζί της. Το 2012 οι σχέσεις τους βελτιώθηκαν και δεν ήταν πια επαγγελματικές.
Η Madonna στην πρόσφατη ανάρτηση που έκανε στο Instagram για τον θάνατο του αδερφού της, αποτίνει φόρο τιμής και μιλά για όλη την πορεία της σχέσης τους, ενώ τον περιγράφει και ως «τον πιο κοντινό μου άνθρωπο για τόσο καιρό». Το συγκινητικό μήνυμα συνόδευσε με τρυφερές φωτογραφίες τους από το παρελθόν.
«Ο αδερφός μου, Christopher, έφυγε από τη ζωή. Ήταν ο κοντινότερός μου άνθρωπος για πάρα πολύ καιρό. Είναι δύσκολο να εξηγήσω τη σχέση μας. Αλλά αναπτύχθηκε από την κατανόηση ότι και οι 2 ήμασταν διαφορετικοί και ότι η κοινωνία θα μας δυσκόλευε που δεν ακολουθούσαμε το status quo. Στην τρέλα της παιδικής ηλικίας μας κρατήσαμε ο ένας το χέρι του άλλου και χορέψαμε. Για την ακρίβεια, ο χορός ήταν μια σούπερ κόλλα που μας κρατούσε ενωμένους.
Η ανακάλυψη του χορού στη μικρή μεσοδυτική πόλη μας με έσωσε και το ίδιο και τον αδερφό μου. Ο δάσκαλος του μπαλέτου μου, που επίσης ονομαζόταν Christopher, δημιούργησε έναν ασφαλή χώρο για τον αδερφό μου που ήταν γκέι, μια λέξη που δεν λέγαμε, ούτε καν ψιθυρίζαμε εκεί όπου ζήσαμε. Όταν επιτέλους πήρα το θάρρος να πάω στη Νέα Υόρκη να γίνω χορεύτρια, ο αδερφός μου ακολούθησε.
Και για ακόμα μία φορά κρατήσαμε ο ένας το χέρι του άλλου και χορέψαμε στην τρέλα της Νέας Υόρκης! Καταβροχθίσαμε την τέχνη και τη μουσική και τον κινηματογράφο σαν πεινασμένα ζώα. Ήμασταν στο επίκεντρο της έκρηξης όλων αυτών των πραγμάτων. Χορέψαμε στην τρέλα της επιδημίας του AIDS.
Πήγαμε σε κηδείες και κλάψαμε, και πήγαμε χορεύοντας. Χορέψαμε μαζί στη σκηνή στην αρχή της καριέρας μου και, τελικά, έγινε ο καλλιτεχνικός διευθυντής σε πολλές περιοδείες. Στο καλό γούστο, ο αδερφός μου ήταν ο Πάπας και έπρεπε να φιλήσεις το δαχτυλίδι του, για να έχεις την ευλογία του.
Αντισταθήκαμε στη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία. Στην Αστυνομία, στην Αστυνομία της Ηθικής και σε όλες τις Αρχές που στάθηκαν εμπόδιο στην καλλιτεχνική ελευθερία! Ο αδερφός μου ήταν ακριβώς στο πλευρό μου. Ήταν ζωγράφος και ποιητής και οραματιστής. Τον θαύμαζα. Είχε αψεγάδιαστο γούστο. Και δεν μασούσε τα λόγια του. Κάποιες φορές αυτό το χρησιμοποιούσε εναντίον μου, αλλά πάντα τον συγχωρούσα.
Μαζί ανυψωθήκαμε στα μεγαλύτερα ύψη. Και βουτήξαμε στα μεγαλύτερα βάθη. Με κάποιον τρόπο, πάντα βρίσκαμε ξανά ο ένας τον άλλο, πιανόμασταν από τα χέρια και συνεχίζαμε να χορεύουμε.
Για ένα διάστημα δεν μιλούσαμε, αλλά όταν ο αδερφός μου αρρώστησε, βρήκαμε ξανά τον δρόμο μας ο ένας για τον άλλον. Έκανα ό,τι καλύτερο μπορούσα για να τον κρατήσω ζωντανό όσο περισσότερο μπορούσα. Προς το τέλος πονούσε πολύ. Για ακόμα μία φορά, πιαστήκαμε από τα χέρια, κλείσαμε τα μάτια και χορέψαμε. Μαζί. Χαίρομαι που δεν υποφέρει πια. Δεν θα υπάρξει ποτέ ξανά κανένας σαν εκείνον. Το ξέρω ότι τώρα χορεύει κάπου» ανέφερε κλείνοντας η Madonna στην πιο συγκινητική, από καρδιάς εξομολόγησή της.
