Είδα την Κατερίνα Λέχου να κάνει «τσεκ» σε όλα τα κουτάκια της πατριαρχίας και να καταρρέει
- 17 ΝΟΕ 2024
Η Κατερίνα Λέχου είναι μία υπέροχη Linda. Μία γυναίκα που βγαίνει στη σκηνή και εκπέμπει σιγουριά. Σιγουριά ότι τα κατάφερε, σιγουριά ότι ακούγεται, σιγουριά ότι το ακροατήριο είναι δικό της, ότι οι ικανότητες της δεν αμφισβητούνται ότι η υπεροχή της δεν αμφισβητείται, ότι τα έκανε όλα όπως έπρεπε σε έναν κόσμο φτιαγμένο για άντρες και κατέκτησε τα ίδια προνόμια με αυτούς. Κι ύστερα η πραγματικότητα τής κλείνει την πόρτα στα μούτρα.
Η Κατερίνα Λέχου πρωταγωνιστεί στην παράσταση Linda, που σκηνοθετεί η Ελένη Σκότη στο πάντα υπέροχο θέατρο Επί Κολωνώ. Βρέθηκα εκεί το βράδυ μίας Τετάρτης και όπως πάντα χάρηκα με τον καφέ πριν στην αυλή, την παράσταση (για μένα το όνομα της Ελένης Σκότη και ο ρεαλισμός των σκηνοθεσιών της είναι η μόνη εγγύηση που χρειάζομαι για να πάω να δω μία παράσταση) και όλα εκείνα τα θέματα που μου είχε δώσει να συζητήσω μετά από αυτήν. Με το που ξεκίνησε η παράσταση είχα βρει σημεία ταύτισης με τη Linda. Μία γυναίκα που στα 55 της χρόνια θέλει να λανσάρει μία καμπάνια για τις γυναίκες της ηλικίας της και να τους πει ότι δεν είναι αόρατες ότι εκείνη και η βιομηχανία της ομορφιάς που υπηρετεί τις βλέπουν. Αμ, δε.
Η Linda (Κατερίνα Λέχου) είναι μία 55χρονη γυναίκα που εργάζεται ως ανώτερο στέλεχος στο branding μίας beauty εταιρείας που «τρέχει» ο (παρών μόνο μέσω video) Ντέιβ (Άλκις Κούρκουλος ακόμα και μέσω μίας οθόνης υπέροχος). Είναι παντρεμένη με τον Νιλ (Μιχάλης Μαρκάτης, που περνά πολύ πειστικά τη δική του κρίση μέσης ηλικίας και βολεύεται στο να είναι παρών- απών στην οικογένεια του), ενώ έχει 2 κόρες (τις υποδύονται η πολύ δυνατή Νεφέλη Κουρή και η εξίσου πειστική Μαριέλα Δουμπού).
Πάτροκλος Σκαφίδας
Η πρώτη είναι ντυμένη ασβός για να κρύβει τον εαυτό της λόγω μίας τραυματικής εμπειρίας στα χρόνια του σχολείου και η 2η θέλει να υποδυθεί έναν αντρικό ρόλο για να ξεχωρίσει στη θεατρική ομάδα του σχολείου της. Στη δουλειά συναναστρέφεται την 25χρονη νέα συνάδελφο με τις νέες ιδέες (η ηρωίδα που υποδύεται η Εριέττα Μανούρη θέλει να γίνει η Linda κι ας τη σιχαίνεται) και τον spiritual υπάλληλο που μαζεύει λεφτά για να ταξιδέψει στο Μπαλί (ο ανάλαφρος Βασίλης Καζής ως Λουκ που μάλλον δεν συνειδητοποιεί τα προνόμια του φύλου του και προτρέπει όλες τις γυναίκες γύρω του να χαλαρώσουν).
Πάτροκλος Σκαφίδας
Η Linda γρήγορα θα μάθει πως δεν είναι μόνο οι άλλες γυναίκες άνω των 50 που νιώθουν αόρατες, είναι και η ίδια που ξεθωριάζει στα μάτια ενός κόσμου που πίστευε ότι έχει καταφέρει να κατακτήσει. Θα μάθει ότι όλα αυτά που πίστευε ότι έπρεπε να κάνει για να τα καταφέρει ήταν λάθος μαθήματα από μία κοινωνία φτιαγμένη για να εξασφαλίζει ότι οι γυναίκες θα χάνουν στο τέλος.
«Όλη μου τη ζωή πρόσεχα τι θα φάω, τι θα πω, πως περπατώ, πώς μιλάω, τι φοράω. Επειδή αυτό πρέπει να κάνεις όταν είσαι γυναίκα. Κάνουμε ότι και οι άντρες, αλλά με την όπισθεν και με τακούνια. Κι όλα αυτά ενώ πετυχαίνουμε, ανεβαίνουμε, μεγαλώνουμε παιδιά. Νιώθεις ενοχές στη δουλειά επειδή δεν είσαι με τα παιδιά, νιώθεις ενοχές στο σπίτι επειδή δεν είσαι στη δουλειά», λέει σε κάποιο σημείο η Linda της Κατερίνας Λέχου, παρουσιάζοντας όλους τους άπιαστους στόχους που βάζει η πατριαρχική κοινωνία στις γυναίκες πείθοντάς τη ότι πρέπει να είναι τέλεια σε όλα για να την παραδεχτεί. Μαθαίνοντάς τη ότι πρέπει να αντέχει, να συνεχίζει, να μην ξεσπάει, να μη μιλάει δυνατά, να γίνεται αόρατη όταν αυτό της επιβάλλεται, να κάνει πίσω.
Ε, η Linda (που στα ισπανικά σημαίνει όμορφη) αρνείται να γίνει αόρατη όταν της το επιβάλλουν ή τουλάχιστον νομίζει ότι θα το κάνει. Φεύγει με πάταγο, ενώ πρώτα έχει δει να καταρρέουν όλα όσα πίστευε για τον εαυτό της, για τη δουλειά της, για την οικογένειά της, για τον τρόπο που μεγάλωσε τις κόρες της, για το πώς έγινε ένα εντελώς λανθασμένο πρότυπο που τελικά ακολούθησε μόνο η 25χρονη συνάδελφος που της «έφαγε» τη δουλειά και που την αντιμετωπίζει πίσω από την πλάτη της με τον εσωτερικευμένο μισογυνισμό που πρώτη η Linda δεν αναγνώριζε ότι κουβαλάει.
Το έργο της Penelope Skinner γράφτηκε το 2015 και με επίκεντρο μία εταιρεία ομορφιάς, εκεί όπου το γήρας είναι ο μεγάλος φόβος και η μεγαλύτερη αγορά, μιλά για τον ηλικιακό ρατσισμό, ενώ θίγει θέματα όπως το revenge porn, η σεξουαλική παρενόχληση, ο αυτοτραυματισμός, η μη ρεαλιστική εικόνα σώματος κ.α.
Αντί για ένα success story παρακολουθούμε την καθηλωτική για τον θεατή (120 λεπτά κι ούτε κατάλαβα πώς πέρασαν) εκκωφαντική πτώση της Linda (η Κατερίνα Λέχου μάς παίρνει μαζί της σε αυτό το ταξίδι πολύ επιτυχημένα), που οδηγημένη από το δικό της τραύμα που της επέβαλλε να μην εγκαταλείψει ποτέ και να πετύχει πάση θυσία, τελικά έρχεται αντιμέτωπη με τη συνειδητοποίηση ότι το μόνο που κατάφερε ήταν να χάσει τον εαυτό της υπηρετώντας όλα εκείνα τα ανέφικτα στάνταρ που την είχαν πείσει ότι αν τα κατακτούσε θα έμενε για πάντα στην κορυφή. Όλες οι κορυφές όμως για τις γυναίκες μοιάζει να έχουν μία γυάλινη οροφή.
Πάτροκλος Σκαφίδας
Κι είναι κι εκείνο το flashback της Linda, τότε που 10 χρόνια πριν παραλάμβανε το βραβείο της και έβλεπε τον κόσμο για τις γυναίκες με αισιοδοξία. Είναι εκείνο το flashback που, δυστυχώς, μας θυμίζει ότι έχουμε πολύ δρόμο να διανύσουμε ακόμα, πρώτα μέσα μας κι έπειτα έξω μας για να πετύχουμε την ισότητα. Μας θυμίζει την πραγματικότητα που βιώνουμε. Με τη Linda θα ταυτιστείς, θα θυμώσεις, θα γελάσεις και θα συγκινηθείς. Στο τέλος θα τη συμπονέσεις και θα την καταλάβεις. Και θα ελπίσεις ότι οι κόρες της θα τα καταφέρουν να έχουν ένα καλύτερο μέλλον. Ότι όλες μας θα τα καταφέρουμε.
Info: Linda, Κάθε Δευτέρα στις 21:00, Τετάρτη στις 20:00, Πέμπτη, Παρασκευή και Σάββατο στις 21:15 και Κυριακή στις 18:15, στο θέατρο Επί Κολωνώ. Εισιτήρια εδώ.
