Η πρώτη couture συλλογή του Alessandro Michele για τον οίκο Valentino είχε για οδηγό τη θεατρικότητα

Ο Michele όμως παίρνει ρίσκα και θα κάνει πάντα «τα δικά του». Δεν πτοείται από τα Valentucci περιττά, κακεντρεχή σχόλια των haters στα social media που επιμένουν να συγκρίνουν τη δουλειά του στον οίκο Valentino με αυτή στον οίκο Gucci. Αυτές οι μέρες έχουν περάσει ανεπιστρεπτί και έχουμε προχωρήσει. Η πρόοδος είναι το σημαντικότερο προσόν σε ένα σχεδιαστή και ο Alessandro Michele στοχεύει στην εξέλιξή του σαν δημιουργός.

Αυτή η συλλογή για τον οίκο Valentino βέβαια, είχε άλλη βαρύτητα μιας και είναι η πρώτη του συλλογή Υψηλής Ραπτικής, όχι μόνο κατά τη θητεία του στον οίκο Valentino, αλλά γενικά στην ιστορία του σχεδιαστή. Ο οίκος Gucci δεν παρουσιάζει couture συλλογές, οπότε αυτή ήταν από τις μεγαλύτερες επαγγελματικές προκλήσεις στην πολυετή καριέρα του.

Αν και, όπως δήλωσε σε ένα βίντεο της Vogue από τα backstage της συλλογής, είχε άγχος, πιστεύω ότι βαθιά μέσα του αυτό τον προκαλεί να τεστάρει τα όριά του. Αυτό ακριβώς έκανε για τη Couture Spring 2025 συλλογή Valentino: ξεπέρασε τα όρια, τα δικά του, αλλά και τα «όρια» του ενδύματος. Με την θεατρικότητα να τον καθοδηγεί, ο Alessandro Michele ρίσκαρε και σε ό,τι αφορά την πλειοψηφία των ρούχων, παρουσίασε μια εκπληκτική πρώτη couture συλλογή.

Όγκοι, θεατρικότητα, ποιητικότητα και χάος. Η πρώτη συλλογή του Alessandro Michele για τον οίκο Valentino τα είχε όλα

Το να σχεδιάσεις μια couture συλλογή είναι μια δύσκολη και ψυχικά επίπονη διαδικασία. Είναι η σημαντικότερη στιγμή για ένα σχεδιαστή και αποτελεί την κορυφή της διαδικασίας δημιουργίας του ενδύματος. Για να καταφέρει κανείς να παρουσιάσει μια ολοκληρωμένη συλλογή (ως προς το concept αλλά και τον σχεδιασμό), χρειάζεται καλά συγχρονισμένες «κινήσεις». Απαιτείται ένα πολύ καλά οργανωμένο ατελιέ -ή 5 στην περίπτωση του οίκου Valentino-, που εργάζονται ακούραστα για να φτιάξουν τα ρούχα στο χέρι.

Μερικά από αυτά που είδαμε στη Couture Spring 2025 συλλογή Valentino, χρειάστηκαν 1.300 ώρες για να φτιαχτούν (συγκεκριμένα, το πολύχρωμο φόρεμα που «άνοιξε» το show με το εντυπωσιακό πλέξιμο και την ακόμα πιο εντυπωσιακή, ογκώδη φούστα).

Launchmetrics Spotlight

Άλλες couture δημιουργίες χρειάστηκαν 860 ώρες δουλειάς στο χέρι, ενώ κάποια από τα headpieces, όπως το αιθέριο crochet που ήταν στολισμένο με 350 crochet λουλούδια, χρειάστηκε 900 ώρες για να φτιαχτεί.

Launchmetrics Spotlight

Launchmetrics Spotlight

Αυτοί οι αριθμοί αποκαλύπτουν την αφοσίωση και τη δεξιοτεχνία που απαιτεί η Υψηλή Ραπτική και η δουλειά στα ρούχα του Michele. Η πολυπλοκότητα τόσο για τη δημιουργία τους όσο και για τον σχεδιασμό τους, αποτυπώθηκε στα εντυπωσιακά ρούχα που ήταν «βουτηγμένα» στη θεατρικότητα. Σε αυτό βοήθησαν και τα χιλιάδες πράγματα που περνάνε από το μυαλό του Alessandro Michele, ο οποίος δουλεύει ακατάπαυστα μέχρι να ολοκληρώσει το όραμα που έχει στο μυαλό του.

Κάνει πολλές λίστες και αυτή η διαδικασία τον βοήθησε και στο concept της Couture Spring 2025 συλλογής Valentino που παράλληλα εμπνέεται από τον Umberto Eco, τον James Joyce μέχρι και τον Όμηρο. Η δουλειά αυτών των λόγιων, οδήγησαν τον «ιλιγγιώδη» τρόπο με τον οποίο εργάστηκε για τη Vertigineux: A Poetics of the List συλλογή -όπως ονομάζεται (Vertigineux= ζαλάδα -σε ελεύθερη μετάφραση). Ο Eco μίλησε για τη σημασία του να υπάρχει συνοχή μέσα στο χάος και αυτό ακριβώς κατάφερε να φέρει στη συλλογή ο σχεδιαστής. «Ήθελα να φέρω κάποιου είδους τάξη στο χάος του πλανήτη», σχολιάζει.

Launchmetrics Spotlight

Launchmetrics Spotlight

Οι 200 σελίδες στις σημειώσεις του για τη συλλογή (που είδαμε γραμμένες και στη μεγάλη οθόνη στην πασαρέλα), σχολιάζουν με απλές λέξεις τα looks, χωρίς εξηγήσεις και πολλά-πολλά, όπως σαν να έκανε μια λίστα. Αυτό του επέτρεψε να βάλει σε τάξη όσα ήθελε να παρουσιάσει σε κάθε look που, trust me, είχαν πολλά να δείξουν και να «πουν» μέσα από την περίτεχνη δουλειά που χρειάστηκε για να φτιαχτούν.

Launchmetrics Spotlight

Launchmetrics Spotlight

Η θεατρικότητα κυριάρχησε στο τελικό αποτέλεσμα, πράγμα που θα ομολογήσω, έκανε κάποιες δημιουργίες του να δείχνουν σαν να προορίζονταν για κάποια θεατρική παράσταση.

Launchmetrics Spotlight

Launchmetrics Spotlight

Τα όρια αυτά, κατά τη γνώμη μου, ξεπεράστηκαν μέσα από τους αφράτους ruff γιακάδες (που φορούσαν τον 17ο αι.), αλλά και τα headpieces με φτερά πουλιών, που έδωσαν μια απαρχαιωμένη αισθητική στα ρούχα, κάτι που αναπλήρωσε και εξισορρόπησε όμως με τα εκπληκτικά looks με κρινολίνα, όπως το εξαίσιο πράσινο παλτό που είναι εμπνευσμένο από παλαιότερες δημιουργίες του Valentino Garavani.

Launchmetrics Spotlight

Υπήρχαν looks που είχαν ξεκάθαρες βικτωριανές αναφορές που τα έκαναν να θυμίζουν κοστούμια θεάτρου, αλλά ήταν τόσο όμορφα κατασκευασμένα που τα ξεχνούσες όλα με τη 2η και 3η ματιά.

Launchmetrics Spotlight

Launchmetrics Spotlight

Η αίσθηση του μοντερνισμού στη συλλογή υπήρχε, αν και ήταν καλά «κρυμμένη» μέσα από το styling, αλλά και τις μάσκες (σαν αυτές που «φοράμε» καθημερινά όταν βγαίνουμε από το σπίτι), που είχαν και μια S & M διάθεση.

Launchmetrics Spotlight

Launchmetrics Spotlight

Launchmetrics Spotlight

Σύνολα όπως η αθεράπευτα κομψή πλισέ κάπα που φόρεσε μάλιστα ένα μοντέλο μεγαλύτερης ηλικίας (για τον Michele ο χρόνος -άρα και η ηλικία- δεν υπάρχει), ενώ τα πανωφόρια και τα φορέματα με τα κεντημένα layers των βολάν ήταν απλά ένα όνειρο από το οποίο δεν θέλαμε να ξυπνήσουμε. Οι σοκαριστικά μεγάλοι όγκοι στις φούστες των φορεμάτων ήταν η επιτομή του drama, αλλά και το wow factor που χρειαζόμασταν.

Μια συλλογή που είχε τα ψεγάδια της, αλλά ποιος αναζητάει την τελειότητα; Είναι τόσο βαρετή. Και ο Alessandro Michele είναι ακριβώς το αντίθετο. Απλά δες αυτή τη συλλογή.

ΣΧΕΤΙΚΟ ΘΕΜΑ

STYLE

PFW: Το πετυχημένο ντεμπούτο του Alessandro Michele στον οίκο Valentino

ΣΧΕΤΙΚΟ ΘΕΜΑ

OPINIONS

Είναι η πρώτη συλλογή του Alessandro Michele για τον οίκο Valentino, πολύ Gucci;