Το Cosmo.gr πάει θέατρο: από το “Όλα για την μητέρα μου” στην “4.48 Ψύχωση”

Από τη Χαρά Κιούση

“Πατριδογνωσία ή τίποτα πια δεν είναι για συγγνώμη” των Γεράσιμου Γεννατά – Γιώργου Γαλίτη, Θέατρο Χυτήριο

“Η Πατριδιγνωσία”, πολιτική επιθεώρηση διανθισμένη με μελοποιημένα ποιήματα των Μπρεχτ, Μαγιακόφσκι, Λασκαράτου, ‘Ελιοτ, Σαχτούρη και Τζόυς – καταγγέλλει δια στόματος Γ. Γενατά από σκηνής, την εξαθλίωση και την προδοσία του λαού μας από τους γηγενείς σύγχρονους τυράννους  και κείνους της γερμανοκρατίας.Ο πρωταγωνιστής σαρκάζει και σατιρίζει κοινωνικά θέματα που ταλανίζουν, ξυπνά ιδέες και ψυχαγωγεί ποιοτικά με έμπνευση και ερμηνευτικό πάθος. Σ’ ένα ρόλο σουρεαλιστικό, μπολιασμένος με “πατριδογνωσία” και πολλά προσωπικά του στοιχεία, οι υποκριτικές του προθέσεις έπιασαν τόπο βγάζοντας γέλιο, σε μια δίωρη σχεδόν εκτόνωση ψυχαγωγική.

 

Ο κοριός που τρυπώνει παντού, οι καρχαρίες και τα βουβά ψαράκια, ο Κ. Στημένος κι ο γερολαδάς εφοριακός, το plan B, ο τύραννος Ιέρων κι ο ποιητής Σιμωνίδης, οι φάροι και οι φάρες, η αγιοποίηση και το απεταξάμην είναι κάποια  από τα θέματα εκείνα που δεν είναι για συγγνώμη. Υπό τους ήχους του τσέλου, πιάνου, βιολιού και πνευστών ζωντανά από ικανούς μουσικούς επί σκηνής, η παράσταση είχε χαρακτήρα συγκέντρωσης των πολιτών – θεατών, που ξέρουν από Πατριδογνωσία κι έχουνε μνήμη.

Info

Πρωτότυπα κείμενα: Γεράσιμος Γεννατάς, Γιώργος Γαλίτης

Επιλογή κειμένων: Γεράσιμος Γεννατάς, Γιώργος Κομπογιάννης

Σκηνοθεσία: Θανάσης Χαλκιάς

Μουσική: Γιώργος Κομπογιάννης

Επιμέλεια σκηνικού χώρου και κοστουμιών: Θάλεια Ιστικοπούλου

Σχεδιασμός φωτισμών: Χριστίνα Καμμά

Σχεδιασμός βίντεο: Γιάννης Λεοντάρης

Βοηθός σκηνοθέτη-Κατασκευές: Βασιλική Τσακίρη

Βοηθός σκηνοθέτη-Οργάνωση παραγωγής: Μαρία Αθανασοπούλου

Μουσικοί: Διονύσης Βερβιτσιώτης (βιολί), Γιώργος Κομπογιάννης (πιάνο), Κώστας Στάικος (πνευστά), Έλλη Φιλίππου (τσέλο)

Παίζει: Γεράσιμος Γεννατάς

Τιμές εισιτηρίων

Γενική είσοδος: 15 €

Μειωμένο: 12 € (φοιτητικό), 15 € (δύο άτομα ανέργων)

Θέατρο Χυτήριο: Ιερά Οδός 44, Γκάζι, +302110124401,

Σάββατο στις 20:00, Κυριακή στις 19:00

Διάρκεια: 80′

“4.48 Ψύχωση” της Σάρα Κέιν στο BIOS

4.48 η ώρα που γίνονται οι περισσότερες αυτοκτονίες…

 

Το τελευταίο βιβλίο της Σάρα Κέιν, ένα προσωπικό της ψυχολογικό παραλήρημα, λίγους μήνες πριν αυτοκτονήσει, δέχτηκε πικρόχολες κριτικές και πολεμήθηκε τότε με οξύτητα.

Ένας μονόλογος εσωτερικός με ποιητικότητα όπου η πολυφωνία του πνεύματος της συγγραφέως, αναζητά τον άγνωστό της εαυτό κρυμμένο στο πίσω μέρος του μυαλού της. Ο λόγος φαίνεται να είναι συχνά τεμαχισμένος, μακριά από το σώμα της το οποίο αρνείται και ακυρώνει τις επιθυμίες του, μέσα από την χριστιανική και ηθική αγωγή. Κι αφού αδυνατεί να αποβάλει την απέχθεια προς εκείνο το οποίο αισθάνεται ως νεκρό, υποφέρει και πονά, κι άλλοτε σιωπώντας κι άλλοτε κραυγάζοντας, παίζει κορώνα – γράμματα τις αντιδράσεις και τις θέσεις του κοινού.

Η ίδια δεν έχει επιθυμία θανάτου αλλά “το κακόβουλο πνεύμα της ηθικής των πολλών δεν αφήνει περιθώρια να υπερασπίσει τον ψυχολογικό της χώρο και να γεμίσει  το κενό στην καρδιά της”. Κι ενώ επιθυμεί να είναι ελεύθερη, η ζωή της  πιάστηκε από έναν ιστό λογικής υφασμένο” από βια και σκληρότητα απ’ όπου λείπει κάθε ελπίδα.

Σκηνικά ο χώρος θυμίζει αίθουσα ψυχιατρείου όπου κάθε ηλεκτροσόκ εξιτάρει υποδόριες διεργασίες και γίνεται  με ιδεολογική ανάβαση και συναισθηματική κατάβαση στα άδυτα της ψυχής. Ο θεατής με όσα βλέπει στην σκηνή συνειδητοποιεί την ατομική του ευθύνη  στην όποια ψυχολογική του παρέκβαση και την ανάγκη για αντίσταση σε κάθε καταναγκασμό.

Η μεταμοντέρνα σκηνοθεσία και η ηλεκτρική εικόνα των δρώμενων ταυτόχρονα με την δράση, επιτείνει το συναίσθημα. Η Π. Μπουζούρη υποδύεται με σθένος ψυχικό τις νευρωτικές διακυμάνσεις και επιταχύνσεις της ηρωίδας. Ανεπιτήδευτη κι’ αληθινή, γεμάτη εκρήξεις με φανερά  σημάδια εξάντλησης, στο τέλος της επίπονης δραματουργίας. Τον ήπιο χαρακτήρα, τον άγνωστό της εαυτό ενσαρκώνει η Κ. Αγγελοπούλου. Η σκηνοθέτης παίζει αυστηρά τον ρόλο της ψυχιάτρου, ενώ η ανάλογη μουσική αγκαλιάζει με την μουσική επί σκηνής, τις ρεαλιστικές ερμηνείες με την παράλληλη απόκοσμη αφήγηση.Η Σάρα Κέιν “πίστευε στο αιώνιο φως”. Εν τούτοις λίγο πριν την ανατολή είπε, “παρακαλώ ανεβάστε την αυλαία”.

Info

Σκηνοθεσία-μετάφραση-κάμερα-σχεδιασμός χώρου: Άντζελα Μπρούσκου

Συμμετέχουν: Άντζελα Μπρούσκου, Παρθενόπη Μπουζούρη, Γιούλα Μπούνταλη, Κωνσταντίνα Αγγελοπούλου, Nalyssa Green

BIOS: Πειραιώς 84, 10435 Αθήνα , +302103425335, http://www.bios.gr/

Από: 9 Ιανουαρίου έως 24 Φεβρουαρίου

Κάθε: Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή και Δευτέρα 24 Φεβρουαρίου στις 21:00

Είσοδος: 10 ευρώ

Η “αύξηση” του George Perec, Θέατρο 104

Αύξηση, μια λέξη που έχει γίνει παρελθόν όσον αφορά την αναπροσαρμογή του μισθού (όταν υπάρχει βέβαια) και βραχνάς με τις αυξήσεις των υποχρεώσεων. Αν ανήκετε όμως σε κείνους που ελπίζουν  σε κάποια αύξηση δεν έχετε παρά να δείτε την παράσταση που με πολύ ζωντάνια παρουσιάζει η ταλαντούχα ομάδα 4 Frontal.

Το έργο γραμμένο με μια νέα δομή λόγου, είναι ένα πειραματικό παιχνίδι λέξεων, που καθώς επαναλαμβάνονται, αυξάνονται με μαθηματικό τρόπο, οδηγώντας τον θεατή σ’ ένα γινόμενο ιδεών, σκέψεων αλλά και διαφορετικών συναισθημάτων.

Έξι διαφορετικά πρόσωπα εκφράζουν τις σκέψεις και τις διάθεσεις ενός προσώπου που περιμένει εναγωνίως να συναντήσει τον τμηματάρχη του, ευελπιστώντας σε μιαν αύξηση μισθού. Ο φόβος, ανασφάλεια, η ανυπομονησία, ο θυμός, η οργή, ο νευρικός τρόμος, οι φλύκταινες που προξενεί η αναμονή γιατί εκείνος είναι απασχολημένος, έχει τον νου του αλλού ή είναι εξαφανισμένος κι οι ήρωες έχουν φθάσει στο αμήν, είναι δοσμένα με έντονη σωματικότητα αλλά και έκφραση των προσώπων. Βλέμματα που αδημονούν, που εκλιπαρούν, που ελπίζουν, που αγριεύουν και παραφέρονται ψάχνοντας το δίκιο τους. Πρόσωπα που μέσα από μια κωμική αλληλουχία υποθέσεων άλλοτε με λέξεις πειστικές κι άλλοτε επιθετικές, θα προσπαθήσουν ν’ απλοποιήσουν τα πράγματα. Αν σκέφτεστε να ζητήσετε αύξηση, πρέπει τ’ άστρα νάναι ευνοϊκά, κι αν σας δεχτεί ο τομεάρχης σας, μην το πείτε ούτε του παπά.

Για κάθε ενδεχόμενο οπλιστείτε με υπομονή, γιατί ίσως βρουν τις αποδόσεις σας ανεπαρκείς. Αν όμως σας βρουν ικανούς η αύξησή σας θα είναι ένα μετάλλιο εργατικότητας και νάστε ευχαριστημένοι.Οι ήρωες με μόνο σκηνικό μέσον την καρέκλα τους – προσέχουν μην την αρπάξει κανένας άλλος – και βοηθό τα επιμελώς επιλεγμένα τραγούδια δίνουν μια χαριτωμένη παράσταση.

Info

Σκηνοθεσία: Θανάσης Ζερίτης

Μετάφραση: Αχιλλέας Κυριακίδης

Βοηθός Σκηνοθέτη: Αμαλία Νίνου

Εικαστική επιμέλεια: Ηρώ Καρρά

Μουσική Επιμέλεια: Σταύρος Γιαννουλάδης

Επιμέλεια κίνησης: Πάνος Τοψίδης

Φωτογραφίες: Κάλλι Χαρόβα

Παίζουν: Σταύρος Γιαννουλάδης, Ελένη Κουτσιούμπα, Νεφέλη Μαϊστράλη, Βιβή Πέτση, Αριστέα Σταφυλαράκη, Πάνος Τοψίδης

“Αυγά μαύρα” του Διονύση Χαριτόπουλου, Θεατρική Σκηνή

 

Μια αξιοζήλευτη θεατρική παράσταση, σύμφωνο ειρήνης με μνήμες τυραννικές από τον εμφύλιο σπαραγμό, όπου οι θεατές γίνονται μάρτυρες αυτής της συμφιλίωσης.

Δυο αδέλφια που αποχωρίστηκαν βίαια στα βουνά της Ρούμελης την περίοδο του Εθνικού μας διχασμού, συναντιώνται μετά από χρόνια. Την Μαρία την βρήκε ο αδελφός της σε μια παιδούπολη για ορφανά παιδάκια. Το σμίξιμό τους δεν μπόρεσε στα επόμενα χρόνια, να καλύψει την απόσταση που τους χώρισε, ώσπου η αγάπη και η στοργή έσταξε μέσα τους το βάλσαμο της συγχώρεσης. Το κείμενο με την μεστή γραφή του  και την ιστορική του αντικειμενικότητα περιέχει πολλά ηθογραφικά στοιχεία και συναισθηματικό πλούτο που διευρύνεται με τις έξοχες ερμηνείες των πρωταγωνιστών.

Ο Χ. Αντωνίου ως Στέλιος εξωτερικεύει μιαν ευγένεια ψυχής και δύναμης, που κρατά ψηλά την ανάμνηση του ήρωα πατέρα του και χτίζει λέξη – λέξη με βλέμμα στοργικό, την χαμένη βρεφική ηλικία της αδελφής του. Η Ν. Ασίκη ως Μαρία συγκλονιστικά σκυθρωπή και σκοτεινή υπό το κράτος του θυμού, του μίσους και του φόβου, μεταβάλλεται βαθμιαία και φωτίζεται, καθώς αναπληρώνει το κενό της τρυφερής ανυπαρξίας της.

Υποχόνδρια και νευρωτική νοικοκυρά – αυτή που γεννήθηκε σαν αγρίμι μέσα σε μια σπηλιά και δεν γνώρισε σαν παιδί το γέλιο και την χαρά – εξαντλεί κάθε της νεύρωση γυαλίζοντας την εγγλέζικη τραπεζαρία της και το παρκέ, στο σπίτι του ανδρός της που της τον έδωσαν με το ζόρι. Ο θεατής γαντζώνεται από τις ολοζώντανες εικόνες του ειλικρινούς λόγου ( στατικός εξωτερικά κι’ ηφαιστειακός εσωτερικά ) και την ανεπιτήδευτη έκφραση των ηρώων που μιλάνε στην ψυχή του και η συγκίνηση κορυφώνεται με την εξαίσια μουσική της Καραίνδρου.

Η παράσταση τιμά τον άνθρωπο και το Ελληνικό θέατρο.

Info

ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ: Σκιάθου & Νάξου 84, πλατεία Κολιάτσου, Τηλ.: 210-2236890

Συγγραφέας: Διονύσης Χαριτόπουλος

Σκηνοθέτης: Αντώνης Αντωνίου

Ηθοποιοί: Νατάσα Ασίκη, Αντώνης Αντωνίου.

Σκηνικά: Νίκος Κασαπάκης.. Μουσικά θέματα: Ελένη Καραϊνδρου.

Από: 20 Δεκεμβρίου – Τέλη Φεβρουαρίου

Τετάρτη: 19.00. Πέμπτη/ Παρασκευή /Σάββατο: 21.00. Κυριακή: 20.00

Διάρκεια: 70′

Διάλειμμα: Όχι

Εισιτήρια: Τετάρτη και Πέμπτη: 10 €. Παρασκευή/ Σάββατο/ Κυριακή: 15 €. Φοιτητικό: 10 €

“Μεταξύ σοβαρού κι αστείου” του Γιώργου Μανιώτη, ‘Ιδρυμα Μιχάλη Κακογιάννη

 

Ένα ολοκαίνουργιο έργο γι’ αυτήν την πατρίδα, που διεκδικεί την ξεχασμένη της πατρότητα και μητρότητα και ερυθριά για τον αφανισμό των παιδιών της που δεν “περίσσευαν” ποτέ. Ένας τριανταπεντάρης πτυχιούχος κι’ άνεργος ντρέπεται να τον συντηρεί η αδελφή του, κι απογοητευμένος κλείνεται στον εαυτό του ολοένα και περισσότερο. Η κατάστασή του χειροτερεύει μ’ έναν άσβεστο θυμό που διατηρεί μέσα του για τον νεκρό του πατέρα, κάτι που τελικά στρέφεται εναντίον του, μειώνοντας την αυτοεκτίμησή του. Απελπισμένος κι εξουθενωμένος ψυχικά, οδηγείται από την απόγνωσή του σε ταπεινωτικές επιλογές και σε μια εξαθλιωμένη ζωή.

Το έργο, ένα δράμα με κάποια σπαραχτικά κωμικά σημεία και κάποια δόση υπερβολής, θεατροποιεί την σύγχρονη Ελληνική τραγωδία. Η ανεργία σ’ αυτόν τον οικονομικό πόλεμο αφανίζει τους ανθρώπους, διαλύει οικογενειακούς δεσμούς και σχέσεις, κι’ οδηγεί στην εξαθλίωσή τους δυο ήρωες που κάνουν τα πάντα για να επιβιώσουν. Θα το κατορθώσουν; Θα φανεί ποτέ μια χαραμάδα φωτός που απεγνωσμένα αναζητούσαμε στην σκληρή και ρεαλιστική παράσταση;

Οι πρωταγωνιστές παίζουν απ’ την ψυχή τους κι’ οι δυνατές ερμηνείες βάζουν τον θεατή μέσα στον κόσμο του συνανθρώπου που καταρρέει, ηθικά παρηκμασμένος. Κι’ όλη αυτή η σκληρότητα, δοσμένη με γλαφυρότητα και ένταση μετρά την ζωή που χάνεται στον “λαβύρινθο” του κεφαλαίου. Το σκηνικό απλό, τυλίγεται με απαλό φωτισμό και στιγμιαίο σκοτάδι, που σπάει με την ανάλογη μουσική. Η συναισθηματική φόρτιση μέσα στο παρατεταμένο χειροκρότημα μετρά θύματα ” στον πόλεμο της ειρήνης, όπου δεν χρησιμοποιούνται σφαίρες και πυροβόλα όπλα, αλλά απολύσεις, ανύπαρκτοι μισθοί, εποχικές δουλειές και ανεργία με την οκά”.

Info

Κείμενο-Σκηνοθεσία-Φωτισμοί: Γιώργος Μανιώτης

Επιμέλεια Σκηνικού Χώρου: Μαίρη Καλδάρα

Κοστούμια: Αλέξης Φούκος

Μουσική επιμέλεια: Γιάννης Γούνας

Φωτογραφίες: Ίρια Χωριανοπούλου

Βοηθός σκηνοθέτη: Μαίρη Καλδάρα

Παίζουν: Αλεξάνδρα Παλαιολόγου, Γιάννης Γούνας

Γενική είσοδος: 10€

Μειωμένο: 8€ (μαθητικό, φοιτητικό, κάτοχοι κάρτας ανεργίας & πολυτέκνων, Ευρωπαϊκής κάρτας νέων, πολιτισμού, Club IFA, ΙΤΙ-ΕΚΔΙΘ, οδοντιατρικού συλλόγου Αθηνών, ΑμΕΑ  & άνω των 65)

Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης: Πειραιώς 206, (ύψος Χαμοστέρνας), Ταύρος, 210 3418550 , http://www.mcf.gr/

Κάθε: Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00

Αίθουσα: Black Box

Διάρκεια: 120′

“Όλα για την μητέρα μου” του Πέτρο Αλμοδόβαρ, θέατρο ‘Ακροπόλ

Η θεατρική εκδοχή της ταινίας του Πέτρο Αλμοδόβαρ κατέβασε αυλαία στην σκηνή του Ακροπόλ. Σίγουρα ήταν ένα τόλμημα που διατήρησε πολλά από την ταινία, αλλά και απομακρύνθηκε από κάθε στοιχείο ισπανικής αισθητικής. Έτσι κάθε σύγκριση είναι άτοπη και “η δομή και αποδομή” του μύθου που αρχικά αποσυντονίζει τον θεατή, απαιτεί την διαρκή προσοχή του, μα πρώτιστα την αποδοχή αυτής της κοινωνικής μερίδας, που ζει κι’ αναγνωρίζεται δίπλα του.

Μια νέα γυναίκα διαζευγμένη όταν χάνει τον δεκαεπτάχρονο γιο της σε αυτοκινητιστικό ατύχημα, πηγαίνει στην Βαρκελώνη για να συναντήσει τον πρώην άντρα της που είναι τραβεστί. Εκεί την φιλοξενεί μια φίλη της τρανσέξουαλ. Ψάχνοντάς τον λοιπόν συναντά μια νεαρή καλόγρια που είναι φορέας  του Aids και έγκυος, καθώς και μια λεσβία σταρ του σινεμά, που σχετίζεται μα μια ναρκομανή νεαρή ηθοποιό.

‘Ολοι τους συναντιόνται και γίνονται επιβάτες του “λεωφορείου ο πόθος” με θέατρο στο θέατρο, δίνοντας έτσι στους θεατές την δυνατότητα να πάρουν τις δικές τους αποστάσεις ή προσεγγίσεις στις ψυχολογικές ιδιαιτερότητες των ηρώων και στην ποθητή τους λύτρωση.

Η διασκευή του Samuel Adamson μάλλον δεν είχε το αναμενόμενο αποτέλεσμα, γιατί ετερόκλητοι και ετερογενείς δεν ήτανε  μόνο τα πρόσωπα του μύθου, αλλά και οι θεατές πολλοί από τους οποίους φάνηκε ότι ζούνε σ’ ένα κουκούλι  και δεν γνωρίζουν τίποτα για τον σκληρό κόσμο των ιδιαίτερων αυτών ομάδων.

Προσωπικά βρήκα δυνατή την ανεπιτήδευτη ερμηνεία της Κ. Λέχου στον ρόλο της Αγράδο, που είναι βασισμένος σε πραγματικό γεγονός. Με κίνηση, εμφάνιση και φωνή που απαιτεί ο δύσκολός της ρόλος και αρκετές βωμολοχίες που ενόχλησαν κάποιους. Στο θέατρο όμως ανεβαίνει η ζωή κι’ όλ’ αυτά ακούγονται δίπλα μας στον δρόμο. Η Μ. Ψάλτη συγκίνησε σε αρκετές σκηνές, ενώ απολαύσαμε την Ν. Μεντή σε μια άλλη υποκριτική της ταυτότητα.

Το λιτό σκηνικό, με τα διαφορετικά πολύφωτα οροφής που παραπέμπουν σε σπίτια της οικουμένης και τα εμβόλιμα μικροέπιπλα δίνουν χώρο ν’ αναπτυχθούν  τα κοινωνικά θέματα της παράστασης, με αρκετή δόση μαύρου χιούμορ και δράματος. Ένας “ύμνος στην αλήθεια, την αλληλεγγύη και την γυναικεία ύπαρξη” ντυμένος με το soundtrack της ομώνυμης ταινίας.

Info

Μετάφραση: Αντώνης Γαλέος

Σκηνοθεσία: Πέτρος Ζούλιας

Σκηνικά-Κοστούμια: Αναστασία Αρσένη

Μουσική: Alberto Iglesias

Βοηθός σκηνοθέτη: Παύλος Σαχπεκίδης

Παίζουν: Αγοραστή Αρβανίτη, Ηλίας Γιαννάκης, Αγγελίνα Ευθυμίου, Κατερίνα Κρέπη, Μιχάλης Λεβεντογιάννης, Κατερίνα Λέχου, Γεωργία Μαυρογεώργη, Νένα Μεντή, Σταύρος Μερμήγκης, Άννα Μονογιού, Γωγώ Μπρέμπου, Τάνια Ρόκα, Μαριάννα Τουντασάκη, Μαρίνα Ψάλτη, Κώστας Κάππας, Ειρήνη Ιγγλέση

Θέατρο Ακροπόλ: Ιπποκράτους 9-11, Αθήνα , +302103643700,