Κάνε τη ζωή παιχνιδάκι σου με το The Sims 4
- 4 ΣΕΠ 2014
Ένα παιχνίδι προσομοίωσης καθημερινών δραστηριοτήτων εικονικών ανθρώπων δεν ακούγεται και πολύ ενδιαφέρον. Πράγματι, μέχρι να βάλεις το cd στον υπολογιστή σου. Όταν βγήκε το πρώτο παιχνίδι Sims, ήμουν 9 χρονών, είχα έναν τεράστιο μπεζ-γκρι υπολογιστή με μια οθόνη που έπιανε ένα τετραγωνικό μέτρο και έμπαινα στο διαδίκτυο με μια κάρτα, όπου χρέωνε εν τέλει τον λογαριασμό του τηλεφώνου και εννοείται πως σερνόταν ολόκληρο το σύμπαν.
Όλες αυτές οι δυσκολίες φυσικά, σε συνδυασμό με τη γκρίνια των γονιών μου “να διαβάσεις για το σχολείο”, δε στάθηκαν εμπόδιο στο να αγοράσω το πολυπόθητο Sims και να ασχοληθώ άπειρες ώρες με αυτό. Θυμάμαι χαρακτηριστικά πως κάθε πρωί συζητούσαμε στα διαλείμματα τι καινούριο κατάφερε να κάνει ο καθένας με τους δικούς του παίκτες, πού έπιασε δουλειά, πόσα λεφτά παίρνει, ποιο είναι το επόμενο έπιπλο το οποίο θα αγοράσει, με ποιον “γείτονα” προέκυψε ειδύλλιο, τι θα κάνει στη ζωή του ο παίκτης μου τέλος πάντων;
Όλα αυτά τα καίρια ερωτήματα βασάνιζαν το προ-εφηβικό μου κεφαλάκι, μέχρι να έρθει η ώρα να συνεχίσω να “ελέγχω” το νοικοκυριό μου για να δω πού θα με βγάλει αυτή η ζωή. Αρκετά χρόνια μετά μαθαίνω πως βγαίνει η τέταρτη συνέχεια του παιχνιδιού και πλέον οι χαρακτήρες έχουν συναισθήματα, εκφράζονται, είναι πιο έξυπνοι από τους παλιούς που τους έκανες ό,τι ήθελες.
Είχε πλάκα να μπορείς να ελέγχεις απόλυτα τον παίκτη σου, δε λέω, αλλά είναι πολύ πιο ιντριγκαδόρικο να κάνουν πού και πού του κεφαλιού τους. Η πρόκληση του να διαχειριστείς τη ζωή ενός χαρακτήρα που φτιάχνεις εξ’ ολοκλήρου μόνος σου, από την αρχή (πλέον μπορείς να πειράξεις και τα χαρακτηριστικά του προσώπου του), έχει κάτι το εθιστικά διασκεδαστικό.
Το παιχνίδι Sims δεν έχει κάποιον σκοπό, ή στόχο που πρέπει να ολοκληρώσεις. Εστιάζει απλά στη ζωή των εικονικών χαρακτήρων που δημιουργείς και σου δίνει το χέρι του “θεού” που ελέγχει τον κόσμο στην οθόνη σου.
Παίζοντας το νέο Sims, 14 χρόνια μετά τα πρώτα μου βήματα στις γειτονιές των ανθρωπάκων που τη διάθεσή τους ρυθμίζει ένας πράσινος ρόμβος πάνω από το κεφάλι τους, εντυπωσιάστηκα που τα συναισθήματά μου ήταν όπως και τότε. Ενθουσιασμός και ανυπομονησία, μέχρι να δημιουργήσω “την οικογένειά μου”, να τους ντύσω, να διαλέξω οικόπεδο, να χτίσω σπίτι, να κάνουν γνωριμίες, να αποφασίσω ένα σενάριο ζωής για κάθε μέλος του “σπιτικού” μου. Ήταν όλο τόσο γνώριμο, αλλά παράλληλα τόσο καινούριο και βελτιωμένο, λες και όντως υπήρχε κάποιος άνθρωπος της EA Games μέσα στο δωμάτιό μου και άκουγε τι παραπάνω θα ήθελα από το παιχνίδι μου. Τώρα πια δε χρειάζεται να ζητήσω κάτι άλλο.
Αν έχεις κι εσύ εξελιγμένο το μικρόβιο της “κλειδαρότρυπας” και δε θες απλά να βλέπεις, αλλά να ελέγχεις ανθρωπάκια που έχεις “γεννήσει” η ίδια, πρέπει να δοκιμάσεις το Sims 4. Διαμορφώνεις χαρακτήρες, οικογένειες, γειτονιές, σχέσεις και ασχολείσαι με ένα παιχνίδι που δεν τελειώνει ποτέ. Πραγματικά, δεν τελειώνει ποτέ. Σήμερα ξεκινάς να παίζεις με την “Κούλα” και τον άλλο μήνα καταλήγεις να ελέγχεις τα δισέγγονά της. Ο χρόνος είναι με το μέρος σου στη χώρα των Sims και μπορείς να τους κάνεις ό,τι θες. Χωρίς κανέναν περιορισμό.
