Νύχτες Πρεμιέρας 2014: Οι ταινίες που καμία γυναίκα δε πρέπει να χάσει

Οι Πρεμιέρες και φέτος εντυπωσιακές, ξεκινώντας με την Ταινία Έναρξης και την Ταινία Λήξης. Το Φεστιβάλ ξεκινά στις 17 Σεπτεμβρίου με τις «Ιστορίες για Αγρίους» του Damian Szifron σε παραγωγή Pedro Almodovar και ολοκληρώνεται στις 28 Σεπτεμβρίου με το «Gone Girl», τη νέα ταινία του David Fincher που περιμένουν όλοι και προβάλλεται σε πανευρωπαϊκή πρεμιέρα στο Φεστιβάλ. Πρόκειται για την ιστορία εξαφάνισης μιας γυναίκας και τον σύζυγο της (Ben Affleck) ο οποίος βρίσκεται στο επίκεντρο και αντιμετωπίζει στην αρχή τη συμπάθεια και ύστερα την υποψία των media.

Ανάμεσα στις Πρεμιέρες βρίσκεται και η ταινία «Καλωσήρθες στη Νέα Υόρκη» με τον Gerard Depardieu και τη Jacqueline Bisset. Αν δε θυμάστε τον τίτλο, μπορείτε να την αναφέρετε και ως τη ταινία για το σκάνδαλο του Strauss Kahn, του πρώην διευθύνοντος συμβούλου του ΔΝΤ. Κρατήστε ακόμη το ανάλαφρο «Φίλοι ή Κάτι Παραπάνω;» με τον Daniel Radcliffe να προσπαθεί να καταφέρει το ακατόρθωτο: να βρει από τη συνείδηση μας ως Χάρι Πότερ και να απαντήσει το αιώνιο ερώτημα: μπορεί ένας άντρας και μια γυναίκα να είναι φίλοι;

Από τις 241 ταινίες, 97 είναι ελληνικές, οι περισσότερες Μικρού Μήκους εκτός και εντός διαγωνισμού. Από αυτές το «Η Έκρηξη» του Σύλλα Τζουμέρκα, λίγο πριν πάει στο Φεστιβάλ του Λονδίνου, έχει ήδη τραβήξει τα βλέμματα, ενώ το «Xenia» του Πάνου Κούτρα θα προβληθεί ειδικά στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών.

Ανάμεσα σε Πρεμιέρες, Ταινίες Μικρού Μήκους και Αφιερώματα, αυτές είναι οι ταινίες που δεν πρέπει να χάσεις.

Excision

Το ντοκιμαντέρ της Βίκυς Βελλοπούλου γυρίστηκε στη Κένυα και συγκεκριμένα στη περιοχή της φυλής Ποκότ και προσπαθεί να ανακαλύψει την αιτία πίσω από την αποδοχή της κλειτοριδεκτομής. Παρουσιάζει τον τρόπο με τον οποίο αυτή πραγματοποιείται – κορίτσια από 6 ως 15 χρόνων μπαίνουν στην ουρά και υποβάλλονται στην ίδια επέμβαση, η μια μετά την άλλη, με την ίδια λεπίδα, χωρίς τις απαιτούμενες συνθήκες υγιεινής. Πολλές πεθαίνουν από αιμοραγια, ενώ άλλες κολλάνε HIV. Ωστόσο το ντοκιμαντέρ υπογραμμίζει ότι πρόκειται για νοοτροπία των ιθαγενών, η οποία δύσκολα θα αλλάξει.

’71

Σε πρώτη όψη μοιάζει με μια περιπέτεια, μια πολεμική ταινία. Όμως στη πραγματικότητα η πρώτη ταινία του βρετανού σκηνοθέτη Yann Demange είναι ένα αντιπολεμικό φιλμ, που παρουσιάζει έναν εμφύλιο αποφεύγοντας κάθε είδους κλισέ. Η ταινία κέρδισε τις εντυπώσεις στο περσινό Φεστιβάλ Βερολίνου, αν και αδικήθηκε στα βραβεία.

Στο Μπελφαστ του ’71 η σύγκρουση ανάμεσα στους Καθολικούς και τους Προτεστάντες βρίσκεται σε έξαρση. Ένας βρετανός στρατιώτης, η ομάδα του οποίου έχει κληθεί να ελέγξει τις ταραχές, αποκόπτεται από την ομάδα του και βρίσκεται στο έλεος παραστρατιωτικών ομάδων.

Πλατεία Μαϊντάν

Ο Ρώσος Sergei Loznitsa είναι ένας από τους πλέον ταλαντούχους και ενεργούς σκηνοθέτες ντοκιμαντέρ των τελευταίων χρόνων. Έχει γυρίσει πάνω από 14 ντοκιμαντέρ από το 1996, και ύστερα από δυο μυθοπλαστικές ταινίες επέστρεψε στο είδος με το Πλατεία Μαϊντάν. Πρόκειται για την καταγραφή των όσων διαδραματίστηκαν στις κυβερνητικές διαδηλώσεις του 2013 και 2014 στο Κίεβο, που οδήγησαν στην εκδίωξη του προέδρου Βίκτορ Γιανούκοβιτς. Πρόκειται για ένα από τα σημαντικότερα σημεία της σύγχρονης ιστορίας, καθώς η δύναμη των ανθρώπων οδήγησε όντως στο επιθυμητό αποτέλεσμα και ο Loznitsa το παρουσιάζει καθαρά, χωρίς προσπάθεια χειρισμού.

Jubilee

Οι Νύχτες Πρεμιέρας θυμούνται τον Derek Jarman, τον σκηνοθέτη, συγγραφέα, ποιητή, φωτογράφο, που επέλεξε ουκ ολίγες φορές να σχολιάσει τις παραδόσεις της Αγγλίας με τον πιο ανατρεπτικό τρόπο. Το Jubilee είναι η πιο χαρακτηριστική του ταινία, μια ωδή του punk κινήματος. Το 1977 η βασίλισσα της Αγγλίας θα συμπλήρωνε 25 χρόνια στο θρόνο και ταυτόχρονα ήταν το διάστημα, που το punk αποκορυφωνόταν. Τότε ο Jarman γύρισε το Jubille, που ξεκίνησε ως ντοκουμέντο του κινήματος, το οποίο θεωρούσε την πιο επαναστατική έκφραση της γενιάς του και κατέληξε σε έκφραση αναίδειας προς τις παραδόσεις της χώρας του.

Andreij Zulawski: In Extremis – Το Τρίτο Μέρος της Νύχτας

Ο Πολωνός σκηνοθέτης Andreij Zulawksi κατάφερε ώστε οι ταινίες του να ξεφύγουν από κάθε χαρακτηρισμό, αν και καταπιάστηκε με πολλά κινηματογραφικά είδη. Mainstream, art house, avant garde, κατήργησε κάθε σύνορο, κρατώντας όμως σταθερούς τους προβληματισμούς των ηρώων του.

Το ντεμπούτο του έγινε με Το Τρίτο Μέρος της Νύχτας, στο οποίο παρουσίασε μια άγνωστη πλευρά του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Αφού βλέπει τη δολοφονία της συζύγου και του γιου του από Γερμανούς στρατιώτες, ένας άντρας μπλέκεται με την Αντίσταση και βρίσκεται κυνηγημένος. Θα καταφύγει στο σπίτι μιας εγκύου που μοιάζει με τη νεκρή γυναίκα του. Θα συμμετάσχει σε παράξενα ιατρικά πειράματα και θα βυθιστεί στις ενοχές του. Ο Zulawski εμπνεύστηκε τη ταινία από την ιστορία του πατέρα του, ο οποίος κατά τη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής στη Πολωνία, τάιζε εθελοντικά με το αίμα του ψύρες, για να βρεθεί εμβόλιο κατά του τύφου.

Ο Robert Altman στα 70s – Nashville

Ο αμερικανός σκηνοθέτης ήταν ένας επαναστάτης. Επέλεξε να γυρίσει ταινίες με τους δικούς του όρους, εναντιώθηκε στα μεγάλα στούντιο, χρηματοδότησε ανεξάρτητα παραγωγές που όλοι θεωρούσαν παράτολμες. Από το 1970 μέχρι το 1978 γύρισε μερικές από τις πιο σημαντικές ταινίες στη καριέρα του και την σύγχρονη τότε αμερικανική κινηματογραφική σκηνή. Ανάμεσα τους το επικά κωμικό και εικονικό M*A*S*H. Στο πλαίσιο του αφιερώματος στις Νύχτες Πρεμιέρας, προβάλλεται και το Nashville, το οποίο διαδραματίζεται τις παραμονές των εκλογών, στη γενέτειρα της country μουσικής και το οποίο συνδέει τις τύχες 24 χαρακτήρων, συνδυάζοντας τη σάτιρα, το μιούζικαλ και το δράμα.

The Rover

Στις 2 κιόλας Νύχτες Πρεμιέρας, το 1996 το φεστιβάλ είχε παρουσιάσει αφιέρωμα στο «Νεό Αυστραλέζικο Σινεμά», με τον τον ιδρυτή του φεστιβάλ, Γιώργο Τζιώτζιο να χαρακτηρίζει την αυστραλέζικη κινηματογραφία από τις πιο γόνιμες και δημιουργικές του κόσμου. Φέτος το Φεστιβάλ παρουσιάζει νέο αφιέρωμα και μερικές από τις καλύτερες ταινίες των τελευταίων χρόνων που προέρχονται από την Αυστραλία.

Το The Rover είναι η κατάλληλη δεύτερη ταινία για τον σκηνοθέτη David Michod και ο κατάλληλος επαναπροσδιορισμός του Robert Pattinson μετά το Twilight. 10 χρόνια μετά την παγκόσμια οικονομική ύφεση οι ανθρώπινες κοινωνίες έχουν καταρρεύσει. Στη μέση της ζεστής και ξηρής αυστραλιανής γης ο Έρικ βλέπει να του κλέβουν το αυτοκίνητο του και αποφασίζει να καταδιώξει τους δράστες. Σύμμαχος του, ο αδερφός ενός εκ των δραστών, τον οποίο εγκατέλειψαν για νεκρό. Οι δυο τους ξεκινούν ένα υπαρξιακό ταξίδι, έχοντας χάσει ο ένας την αγάπη του αδερφού του και ο άλλος το τελευταίο πράγμα που του είχε απομείνει ,το αυτοκίνητο του.

Nymphomaniac Director’s Cut

Το πιο πιθανό είναι ότι πρόκειται για τη ταινία του Φεστιβάλ, που θα τρέξουν να δουν όλοι. Γι’ αυτό φροντίστε να προμηθευτείτε άμεσα το εισιτήριο σας. Πρόκειται για την ιστορία της σεξομανούς Jo, όχι όπως την είδαμε στις αίθουσες με το Part I και Part II. Αλλά όπως την οραματίστηκε ο πλέον αμφιλεγόμενος σκηνοθέτης της εποχής μας, Lars Von Trier, και όπως προβλήθηκε στα Φεστιβάλ Βερολίνου και Βενετίας. Δυο ταινίες ενωμένες, 6 ώρες Lars Von Trier, χωρίς λογοκρισία, ανάμεσα στη τέχνη και τη πορνογραφία.

Η Συγκάλυψη

Είναι μια από τις πιο αναμενόμενες ταινίες της χρονιάς και προβάλλεται στην Αθήνα την ίδια περίοδο με την ειδική προβολή στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τορόντο 2014. Είναι βασισμένο σε διήγημα Dennis Lehane, του συγγραφέα των «Σκοτεινό Ποτάμι» και «Το Νησί των Καταραμένων», σκηνοθετημενό από τον Βέλγο Michael R. Roskam, τον σκηνοθέτη της «Μοσχαροκεφαλής» και έχει τις ερμηνείες των καταπληκτικών Tom Hardy και Noomi Rapace. Έχει όλες τις προδιαγραφές να γίνει η καλύτερη ταινία του Φεστιβάλ. Πρόκειται για μια ιστορία εγκλήματος στο Brooklyn, όταν ένας μοναχικός barman μπλέκεται με μια ληστεία που πάει κατά διαόλου.

Whiplash

Έρχεται στην Αθήνα έχοντας πάρει το Βραβείο Κοινού και το Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής του Sundance και έχει πίσω του μια συνηθισμένη για τους νεαρούς ανεξάρτητους σκηνοθέτες ιστορία, αφού δε μπορούσε να βρει χρηματοδότηση με τίποτα. Γυρίστηκε όμως πρώτα σαν ταινία μικρού μήκους, κέρδισε στο Sundance και ύστερα κατάφερε ο Damien Chazelle να πραγματοποιήσει το όνειρο του. Να γυρίσει μια ταινία με ήρωα έναν νεαρό τζαζ ντράμερ.

Ο Άντριου είναι ένας φιλόδοξος ντράμερ, που μπαίνει στην ορχήστρα του Τέρενς Φλέτσερ, γνωστού για τις σχεδόν βασανιστικές μεθόδους του. Ο Άντριου όμως δέχεται τη ψυχολογική πίεση προκειμένουν να εκτοξευθεί η καριέρα του και φτάνει στα όρια του.

Η Εξαφάνιση της Έλενορ Ρίγκμπι: Εκείνος / Εκείνη

Η ερώτηση δεν είναι γιατί εξαφανίστηκε η Έλενορ Ρίγκμπι, αλλά γιατί οι παραγωγοί δεν άφησαν τον σκηνοθέτη Ned Benson να κυκλοφορήσει τις ταινίες του, όπως ακριβώς προβλήθηκαν και εξυμνήθηκαν στο περσινό Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τορόντο. Ο Benson οραματίστηκε δυο back to back ταινίες, οι οποίες εξιστορούν τον χωρισμό ενός ζευγαρίου από τη πλευρά του κάθε μέρους, με τίτλους «Him» και «Her». Αργότερα όμως οι παραγωγοί ήθελαν να διανείμουν τις ταινίες ενωμένες, με διαφορετικό μοντάζ από την οπτική και τω δυο και τίτλο «Them». Στις Νύχτες Πρεμιέρας παρουσιάζονται οι δυο ταινίες όπως και στο Τορόντο.

Ο James McAvoy και η Jessica Chastain υποδύονται ένα ζευγάρι κάποιων χρόνων που καλείται να ξεπεράσει ένα τραγικό συμβάν.