Φωτογραφίζοντας τον χωρισμό
- 25 ΣΕΠ 2014
Ο χωρισμός, η μοναξιά, η απελπισία, η νοσταλγία και πόσα ακόμα δακρύβρεχτα ουσιαστικά μας έχει προσφέρει η ελληνική γλώσσα για να εκφράσουμε όσα νιώθουμε όταν τελειώνει μια ερωτική σχέση. Τις περισσότερες φορές όμως δεν αρκούν οι λέξεις για να περιγράψουν το κενό σου, ή να επουλώσουν την πληγή σου.
Ολ’ αυτά τα συναισθήματα που δεν αντιστοιχούν σε φθόγγους αποδίδει με υπέροχο τρόπο μέσα από τις φωτογραφίες της η Laura Stevens. Στις εικόνες της έχει απαθανατίσει φίλες, αλλά και άγνωστες γυναίκες θέλοντας να δημιουργήσει εικόνες βγαλμένες από τα ψυχολογικά στάδια που περνάει μια γυναίκα μόλις έχει βιώσει την απώλεια.
Το αποτέλεσμα είναι σοκαριστικά αληθινό και γνώριμο, αλλά ταυτόχρονα μοναχικό και βαθιά προσωπικό. Από το να ξυπνάς δίχως την αγκαλιά που είχες συνηθίσει παρά μόνη σου σε ένα άδειο κρεβάτι, μέχρι το να στέκεσαι κοιτάζοντας το κενό, δίπλα στις κούτες με τα πράγματά σου. Φεύγεις γιατί όλα σου θυμίζουν εκείνον και το σπίτι είναι στοιχειωμένο.
Το διάβασμα, το τσιγάρο, το κρασί, οι πιο απλές καθημερινές σου συνήθειες δεν έχουν πια κανένα νόημα και δεν προσφέρουν καμία απόλαυση όταν δεν τα ζεις με τον άνθρωπο που θα ήθελες. Οι ηρωίδες της Laura Stevens βιώνουν με το βλέμμα, το σώμα, τις στάσεις του σώματος την πραγματική διάσταση του χωρισμού που όλες έχουμε ζήσει λιγότερο ή περισσότερο.
Δεν τρώνε, δεν κοιμούνται, δεν απολαμβάνουν πια τα χόμπι τους. Υπολειτουργούν, υπάρχουν χωρίς να ζουν μέσα απ΄αυτό το φωτογραφικό αφιέρωμα – ωδή στη μοναξιά. Σίγουρα κάπου θα δεις κι εσύ τον εαυτό σου.
