Το Ladylike στο ατελιέ της Christine Phung

Η Πωλίνα Παρασκευοπούλου γράφει για το Ladylike από το Παρίσι

Το πρώτο πράγμα που μου έκανε εντύπωση σε αυτή τη συνέντευξη είναι πως η Christine Phung ήρθε και μου άνοιξε η ίδια μέχρι και την εξωτερική πόρτα του atelier της. Μπορεί να ακούγεται λογικό στην Ελλάδα (ή και όχι;) αλλά στο Παρίσι δεν είναι.

Στο γραφείο της ένιωσα μια οικειότητα σαν να τα λέω με μια φίλη από τα παλιά που τελευταία έκανε επιτυχία. Έκατσε δίπλα μου και όχι στην καρέκλα του γραφείου της. Πίσω της υπήρχαν 3 μεγάλα boards. Inspirational boards με όλα αυτά που την εμπνέουν και τελικά οδηγούν στην υλοποίηση των collection της. 

Στην Phung αρέσει να σκαρφίζεται ιστορίες. Αυτό το καταλαβαίνεις από την πρώτη στιγμή.

Κάθε συλλογή και μια διαφορετική ιστορία εμπνευσμένη άλλοτε από μια γυναίκα σ’ ένα χιονισμένο τοπίο, από την ηρεμία της νύχτας στο βουνό, από τη φωτιά που σιγοκαίει σ’ ένα chalet και άλλοτε από το νερό που ρέει και ιδίως από το φως που το διαπερνά. Άλλες φορές πάλι εμπνέεται από μια γυναίκα που πέφτει σ’ ένα ορυχείο με κόκκινα διαμάντια ή που πετάει με το αεροπλάνο πάνω από τους αγρούς της Νεβάδα.

“Η συλλογή μου για την Άνοιξη-Καλοκαίρι ’15 είναι εμπνευσμένη από την ιστορία μιας γυναίκας που κάνει ποδήλατο πάνω σ’ ένα ηφαίστειο στην Ιταλία. Με γοητεύει η ιδέα πως η πέτρα μπορεί να λιώσει, να μετατραπεί σε υγρό κόκκινο σαν αίμα κάτω από το δέρμα”.

Το ένδυμα και η σχέση του με τη ταυτότητά μας

Την ρωτάω πότε ανακάλυψε την αγάπη της για τη μόδα. Ακούει τις ερωτήσεις μου και μου απαντάει κοιτάζοντάς με κατάματα με εκείνα τα μεγάλα γκρίζα μάτια, καθαρά, ειλικρινή. Ένα αγγελικό πρόσωπο με δημιουργικό μυαλό. Είναι κουρασμένη αλλά χαμογελαστή. Μου λέει με ενθουσιασμό πως το καλοκαίρι ήταν στην Πάρο και την Αμοργό και πως ανυπομονεί να ξαναφύγει.

“Είχα πάντα πάθος για τη μόδα από την παιδική μου ηλικία και νομίζω ότι αυτό που με γοήτευσε από την αρχή είναι το θέμα της ταυτότητας και συγκεκριμένα του ενδύματος σε σχέση με την ταυτότητα. Ο πατέρας μου είναι από την Καμπότζη απ’ όπου αναγκάστηκε να φύγει, λόγω του καθεστώτος των Κόκκινων Χμερ. Έδωσε το όνομά του στον αδερφό του και ο ίδιος δεν είχε καμία ταυτότητα, έτσι πήρε την ταυτότητα του γιου του γείτονα που είχε πεθάνει. Από την άλλη η Γαλλίδα μητέρα μου ήταν νοσοκόμα χειρουργικής και μου διηγούνταν πάντα πως έραβε τους ανθρώπους για να επιδιορθώσει το τραύμα τους. Έτσι νομίζω ότι ξεκίνησε να μου αρέσει η ιδέα να ράβω, να δημιουργώ από κομμάτια κάτι νέο. Αυτή η γοητεία που έχω για τα patchwork; Νομίζω ότι προέρχεται από αυτή την ιδέα. Διάφορα κομμάτια που ενώνονται για να ανοικοδομήσουν ένα σύνολο, να αναδημιουργήσουν και τελικά να πουν μια ιστορία”.

Στη συνέχεια μου δείχνει τo look που θεωρεί τo “κλειδί” της collection της. 

“Για μένα τo βασικό κομμάτι της συλλογής είναι το τελευταίο look του show. Ένα μακρύ πουά φόρεμα που έχει ένα allure που είναι sporty και ταυτόχρονα couture. Νομίζω ότι απεικονίζει πολύ καλά το πνεύμα της collection μου”.

Μαύρο, άσπρο και έντονο πορτοκαλί

Παρατηρώ καλύτερα τις αρχιτεκτονικές γραμμές, το πουά μοτίβο που ταιριάζει άψογα με τα διαφράγματα του αρχιτέκτονα Jean Nouvel στο Insitut du monde arabe που υποδέχονται το φως με τρόπο μοναδικό και τρία κυρίαρχα χρώματα. Μαύρο, άσπρο και έντονο πορτοκαλί.

“Όλα τα χρώματα προέρχονται από τα χρώματα του ηφαιστείου. Το πορτοκαλί είναι η καυτή λάβα, το μαύρο το χρώμα της πέτρας, το άσπρο, ο καπνός που βγάζει το ηφαίστειο. Το θέμα του ηφαιστείου είναι σαν ένα σενάριο, μια αφήγηση, είναι σαν μια ταινία, και κάθε συλλογή έχει τη δική του ιστορία”.

Νιώθω πως η πρωταγωνίστρια στις ιστορίες της είναι πάντοτε μια γυναίκα δυναμική, αυτόνομη.

“Μου αρέσει αυτή η γυναίκα που μπορεί να αναλάβει ρίσκα και να τολμήσει να κάνει απρόσμενα πράγματα. Έχει ευρύτητα πνεύματος και περιέργεια για τον κόσμο της φύσης και των στοιχείων. Η γυναίκα με το ποδήλατο στο ηφαίστειο είναι ένα φανταστικό σημείο εκκίνησης που χρησιμεύει ως ένα κοινό νήμα, σαν σπονδυλική στήλη που ενώνει όλη την ομάδα κατά τη διάρκεια των 6 μηνών της δημιουργίας της συλλογής”.

Και μπορώ να πω πως μου αρέσει κι εμένα αυτή η γυναίκα με δραστήριο τρόπο ζωής που ντύνεται με τέτοιο τρόπο, -λιτό αλλά συνάμα κομψό-, ώστε θα μπορούσε τη μια στιγμή να βρίσκεται σε ένα cocktail, την άλλη στο γραφείο και την αμέσως επόμενη έτοιμη να φύγει για ένα περιπετειώδες ταξίδι.

Διάβασε κι άλλες συνεντεύξεις στο Ladylike:

Κατερίνα Γούναρη: Τα σαπούνια ΖΕΝ μας γυρίζουν στη φύση

Yang Liu: “Η ασυνεννοησία αντρών – γυναικών είναι παγκόσμιο φαινόμενο”

Ράνια Κωστάκη: Η μαγκιά του παραγωγού είναι να δημιουργεί εικόνες, χωρίς να φαίνεται