Maysoon Zayid: Η κωμικός που πιστεύει ότι οι γυναίκες αλλάζουν το παιχνίδι

Η αλήθεια είναι ότι πριν τις κάνω τις ερωτήσεις μου, είχα αφιερώσει πολύ χρόνο για να μάθω ποια είναι, όμως πάντα πιστεύω ότι έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον να συστήνεται κανείς με τα δικά του λόγια.

Πατώντας σε όσα είπε, θα ήθελα αρχικά πριν το “κωμικός” να βάλω το επίθετο “ξεχωριστή”. Γιατί εκτός από το χιούμορ και το αντικείμενο των παραστάσεων της, που έχουν και κοινωνικό περιεχόμενο καθώς κατάγεται από την Παλαιστίνη και ζει στο Νιου Τζέρσει, κάθε φορά που εμφανίζεται μπροστά σε κοινό, καλείται να εξηγήσει τον λόγο που τρέμει.

Ναι, τρέμει. Όχι από πιθανό άγχος, αλλά γιατί πάσχει από εγκεφαλική παράλυση. Το πιθανότερο είναι οι περισσότεροι από όσους την παρακολουθούν στις εμφανίσεις της, να ξέρουν τι συμβαίνει, όμως εκείνη κρίνει ότι πρέπει να εξηγήσει, ώστε να μην “αποσπώνται στην προσπάθεια να μαντέψουν”. Γενικά, το να εξηγεί διαρκώς τα αυτονόητα της προκαλεί αυτό ακριβώς που φανταζόμουν.

“Βαριέμαι τόσο πολύ να μιλάω για την αναπηρία μου”, μου γράφει.

“Πέρασα 2 χρόνια ως τακτική καλεσμένη στην ενημερωτική εκπομπή “Countdown with Κeith Olbermann” και δεν είπαμε ποτέ τίποτα για την αναπηρία μου, οπότε δε νιώθω ότι πάντα πρέπει να εξηγώ” αναφέρει. Εκτός από το συγκεκριμένο show, έχει περάσει και από άλλα δημοφιλή show στην τηλεόραση, έχει παίξει σε πολλά μέρη, συμμετείχε σε ταινία του Adam Shadler και γενικά κυνηγάει το όνειρο της.

 Η Maysoon Zayid έπαιξε στην ταινία “Zόχαν πράκτορας υψηλής κομμωτικής” με τον Adam Shadler

Σε κάποια από τα video της, που την παρακολούθησα, έλεγε ότι η εγκεφαλική παράλυση είναι αποτέλεσμα ιατρικού λάθους κατά τη διάρκεια της γέννας. Λάθος; Ένας λάθος που σε κάνει να τρέμεις μια ζωή; Δε μπορούσα να μη την ρωτήσω πως νιώθει γι’ αυτό.

Γενικά, μου γράφει, συγχωρεί μικρά λάθη αλλά σε ότι αφορά τα μεγάλα, είναι εκδικητική. “Είμαι θυμωμένη με τον γιατρό, την απροσεξία και την αδιαφορία του για τη ζωή”, σημειώνει χαρακτηριστικά. “Θα μπορούσε να έχει σκοτώσει τη μητέρα μου και οι πράξεις του μου δημιούργησαν την αναπηρία μου. Ωστόσο, δεν είμαι θυμωμένη που έχω παράλυση” συμπληρώνει, αναφέροντας ότι η αναπηρία της, είναι ένα κομμάτι της και την έχει κάνει αυτό που είναι σήμερα.

“Υπάρχουν μέρες που εύχομαι να ξύπναγα χωρίς να τρέμω αλλά ξέρω ότι η ζωή θα μπορούσε να ήταν χειρότερη”.

Καθηλωτική. Απλές και λίγες κουβέντες, που όμως είναι τόσο “to the point”. Ειλικρινά, αν γράφει έτσι, σκέφτηκα, πως θα είναι να την ακούς ζωντανά στο TEDx της Αθήνας;

“Λατρεύω την κωμωδία. Τα καλύτερα κομμάτια αυτής της δουλειάς είναι τα υπέροχα μέρη που ταξιδεύεις για τις παραστάσεις, όπως η Αθήνα ή Ιερουσαλήμ. Επίσης αγαπώ το ότι δεν λογοκρίνεται η δουλειά μου. Τίποτα δε ξεπερνά τα όρια στην κωμωδία. Αυτές είναι οι σκέψεις και οι λέξεις μου, όχι ιδέες κάποιου άλλου που μοιράζομαι” αναφέρει η Maysoon.

 Tεράστια στιγμή για εκείνη, ήταν όταν θεατής της ήταν ο Muhammad Ali.

Είναι η πρώτη φορά που έρχεται στη χώρα μας και είναι ενθουσιασμένη. “Δε θα μπορούσα να φανταστώ καλύτερο οικοδεσπότη από το  ΤΕDxAthens. Βλέπω πολύ τηλεόραση και ταινίες και η Ελλάδα έμοιαζε πάντα ένας μαγικός τόπος οπότε ανυπομονώ να τη δω με τα μάτια μου” μου γράφει σχετικά με το επικείμενο ταξίδι της.

Πριν έρθει, ήθελα να κάνω μια ζαβολιά, όμως. Μιας και η φετινή διοργάνωση έχει να κάνει με “Συμπεράσματα”, της ζήτησα να μου πει το δικό της συμπέρασμα, αυτό που έχει βγάλει μέχρι σήμερα, για τη ζωή.

Έχω συμπεράνει ότι στη ζωή πρέπει να ξεπερνάμε. Αν σου συμβεί κάτι κακό, χρειάζεται να βρεις τρόπο να προχωρήσεις.

“Οι γυναίκες αλλάζουν το παιχνίδι” μου γράφει και φαίνεται ότι προσπαθεί να είναι δυνατή παίκτρια. Η ίδια λέει ότι η αγάπη γενικά είναι υπερεκτιμημένη, αλλά τη δίνει απλόχερα. Τα τελευταία 13 χρόνια, εκτός από τις δραστηριότητες της, βοηθάει τον τόπο της, την Παλαιστίνη. Στο Maysoon’s Kids, τραυματισμένα παιδιά και παιδιά με αναπηρίες βρίσκουν καταφύγιο.

Στις δράσεις του Maysoon’s Kids

Η αλληλεγγύη δεν είναι άλλωστε κάτι ξένο για εκείνη. “Μέσα από τα social media γνώρισα μια γυναίκα που προσφέρθηκε να δακτυλογραφεί για μένα, για μερικά χρόνια” μου εκμυστηρεύεται. “Χωρίς εκείνη δε θα μπορούσα να είχα κάνει τίποτα” σημειώνει, προσθέτοντας ότι τα social media δίνουν φωνή σε αυτούς που διαφορετικά δε θα μπορούσαν να ακουστούν. “Από την άλλη, υπάρχει και το bullying” μου υπογραμμίζει, φυσικά, έχοντας και η ίδια διαβάσει αρκετά σχόλια για την αναπηρία της. Ο ρατσισμός είναι πρόστυχος, μου γράφει.

Mην κλαις πριν προσπαθήσεις.

Αυτό είναι το μότο ζωής της. “Με λίγα λόγια, πρέπει να προσπαθήσεις για κάτι, πριν πεις ότι δε μπορείς να το κάνεις” εξηγεί. Όνειρο της είναι να γίνει οικοδέσποινα ή συμπαρουσιάστρια σε talk show στην Αμερικανική τηλεόραση.

Επίσης, θα ήθελε να κάνει μια ταινία που έχει γράφει ήδη και λέγεται “If I CanCan” και φυσικά να κερδίσει με αυτή ένα Όσκαρ. Της ευχόμαστε καλή επιτυχία και ανυπομονούμε να την ακούσουμε στο TEDxAthens. Αναμφισβήτητα έχει πολλά να πει.

Διάβασε κι άλλες συνεντεύξεις στο Ladylike:

Η Ολυμπιονίκης μαραθωνοδρόμος Joan Benoit Samuelson θέλει να έχεις πάθος

Yang Liu: “Η ασυνεννοησία αντρών – γυναικών είναι παγκόσμιο φαινόμενο”