Οι πατεράδες απλά δεν μπορούν

Από την Άντρια Κωνσταντίνου

Τον πρώτο καιρό, εκεί κάπου κοντά στο ευλογημένο για όλους σοκ της γέννησης ενός πλάσματος και μετά το πρώτο δέος, ίσως και τον θαυμασμό στην μητέρα για την ταλαιπωρία να φτιάξει έναν νέο  άνθρωπο, η χαρά περνάει και έρχεται ξανά η ρουτίνα.

Συγκεκριμένα η νέα ρουτίνα. Παλιότερα σηκωνόσουν και έφτιαχνες καφέ για δύο. Τώρα πια πρέπει να φτιάξεις και γάλα για το νέο μέλος της οικογένειας. Να μαγειρέψεις για τρεις, να κανονίσεις το πρόγραμμα για ένα μωρό και αργότερα για ένα παιδάκι που εξαρτάται αποκλειστικά από εσένα και τον πατέρα.

Ο πρώην γκόμενός σας και νυν μπαμπάς του τέκνου σας, που τόσο ήθελε αυτή η αγάπη σας να πάει σε ένα παιδί, και σας παρακαλούσε να γίνεται η μαμά του, τώρα κάνει πώς δεν ξέρει πώς κολλάνε τα αυτοκόλλητα της πάνας, πότε είναι ένα αυγό βρασμένο και το γάλα χλιαρό. Δεν καταλαβαίνει για ποιο λόγο το παιδί πρέπει να κοιμάται νωρίς, να φάει στην ώρα του και ότι στα δύο του χρόνια το να βλέπει ΣούπερΛιγκ στο ριλάξ δεν είναι καθόλου νανουριστικό.

Αυτό που συνηθίζω να λέω στον άντρα μου, που μονίμως με κατηγορεί ότι κακομαθαίνω το παιδί, που του δίνω να φάει ας πούμε φαγητό κι όχι μπισκότα ή σουβλάκι, είναι να κοιτάξουμε να του βρούμε ένα διαμερισματάκι κοντά μας, εξάλλου δεν είναι και μικρός. Πέντε χρονών ολόκληρος άντρας! Σε λίγο θα πάει φαντάρος.

Για να μείνει μόνο του όμως ένα παιδί, πατέρα, θα πρέπει να έχει μάθει πρώτα τα βασικά, αφού θέλεις να μιλήσουμε στην γλώσσα σου. Να ξέρει ας πούμε πώς ζεσταίνεται το έτοιμο φαγητό και πώς ρίχνουμε το γάλα από το δοχειάκι στο ποτηράκι. Πριν δει Τσάμπιονς Λιγκ κάποιος να έχει κάτσει μαζί του πολλές φορές να παίξει μπάλα στην αυλή ή ποδοσφαιράκι στο μπαλκόνι. Να του έχει μάθει πώς διπλώνουμε τα ρουχαλάκια μας και τα βάζουμε στην ντουλάπα. Όχι, η μαμά είναι η σπαστικιά Ελληνίδα μάνα που τα μαζεύει από όπου τα βρει στο σαλόνι.

Οι πατεράδες απλά δεν έχουν υπομονή. Το πολύ μισή ώρα αντέχουν με τα παιδιά. Παίζουν με φωνές και αγριότητα, πόλεμο, μάχη, κόντρες με φουλ τα γκάζια και μετά, δίνουν στα παιδιά ένα τάμπλετ.

Τι: ναι καλά; Δεν λέω να κάτσει ο πατέρας να ζωγραφίσει με το παιδί, αυτό ας πούμε είναι δουλειά της μάνας, ούτε να του παίξει κουκλοθέατρο, λέω ότι πάνω από 30 λεπτά, οι μπαμπάδες κλατάρουν. Θα φτιάξουν ένα Lego, θα ενώσουν μία πίστα, θα πάνε το παιδί σε μια δραστηριότητα και θα κοιτούν από τα κάγκελα.

Μάνα, είναι μόνο μία

Ναι, οι μάνες ασχολούμαστε πολύ. Περισσότερο. Και προλαβαίνουμε. Και την δουλειά και το σπίτι και τα παιδιά. Κατεβαίνουμε στο επίπεδό τους και αφουγκραζόμαστε τις ανάγκες τους. Τους μιλάμε. Μας μιλούν. Δεν έχουμε απαιτήσεις να μεγαλώσουν γρήγορα.

Φυσικά, οι πατεράδες ως επιχείρημα πιπιλίζουν την καραμέλα, πολύ ασχολήσαι με το παιδί, άστο μόνο του να μάθει. Τι να μάθει; Από ποιον; Από τον Θεό;

Ο πατέρας θα πάρει το παιδί και θα το πάει στον παιδότοπο. Μετά θα το πάρει μαζί του εκεί που θα πάει για καφέ με τους φίλους του. Η μάνα μετά τον παιδότοπο, θα το πάει σπίτι για μπάνιο και για φαγητό. Ο πατέρας θα πάει το παιδί σε μια δραστηριότητα, πρέπει να σκληραγωγηθεί από μικρό. Η μάνα θα του χαρίσει το κολυμβητήριο ή την μπάλα, ξέρω κι εγώ, ώστε να μείνει σπίτι και να παίξουν. Θα κατέβει στα γόνατά της και θα κάνει αγώνες, θα φουσκώσει μπαλόνια, θα ζωγραφίσει, θα εξηγήσει τι βλέπουμε στην τηλεόραση, θα αφήσει το παιδί να περιγράψει τις εικόνες, θα του μάθει να μετράει βάζοντας τα πιάτα στο πλυντήριο, θα του μάθει να γράφει και να διαβάζει. Αυτές είναι μερικές μόνο από τις δουλειές της μάνας. “Δουλειά” του πατέρα είναι να βγάζει αστείες φωτογραφίες με του παιδιού. “Κοίτα μαμά, του σηκώνω το χέρι, το αφήνω και δεν ξυπνάει”. Καλά, ξεκαρδίζομαι βρε, το ξανακάνουμε;

Που είναι το ερωτευμένο ζευγάρι οέο;

Φυσικά και είμαι έξαλλη. Είμαι κουρασμένη. Όλες οι μαμάδες που ξέρω είναι. Οι πατεράδες οφείλουν να κατανοήσουν τους ρόλους τους. Αν θέλουν να βλέπουν το παιδί, να έρχονται τουλάχιστον μιάμιση ώρα πριν κοιμηθεί (νωρίς) στο σπίτι. Να παίζουν δημιουργικά μαζί του για τουλάχιστον μία ώρα. Χωρίς τηλέφωνα στη δουλειά, χωρίς ματιές στις ειδήσεις ή στο ίντερνετ. Οφείλουν να αποτελούν πρότυπα, κυρίως, για τα αγόρια. Άντρες που σέβονται την μανούλα και τις αντοχές της.

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ που θα μεγαλώσουν τα παιδιά μας; Σε 10 χρόνια η κοινωνία δεν θα έχει καμία σχέση με αυτό που ζούμε τώρα. Αν θέλετε να ξέρετε που είναι και τι κάνουν πρέπει να χτίσετε την επικοινωνία μαζί τους από τώρα. Από τώρα που είναι μικρά.

Αυτό με το ερωτευμένο ζευγάρι δεν το ξέχασα. Ακόμα το ψάχνουμε. Αγγελικήήή;;;

Διάβασε κι άλλες ιστορίες της Παντρεμένης με παιδί στο Ladylike:

Έξοδος με τη φίλη: αυτό το χαμένο προνόμιο της μάνας

“Πώς τον θέλεις μωρό μου τον καφέ, με angry bird ή χωρίς;”