Κρυφάκουσα;! Ας πούμε δεν απέφυγα να ακούσω
- 6 ΦΕΒ 2015
Η Κατερίνα Λάσπα και το kl2real.gr, επίσημος συνεργάτης του ladylike.gr, γράφει τη συζήτηση που άκουσε ανάμεσα σε δύο φίλες.
“Δεν θέλω τίποτα άλλο…”
Η κ. Δέσποινα, παίρνει τα φρέσκα κουλουράκια για τον πρωινό της καφέ από τον ίδιο γωνιακό φούρνο στο Ψυχικό πολλά χρόνια τώρα, από ότι έμαθα. Το πρωινό που την πρωτοσυνάντησα είχα σταματήσει με αλάρμ για έναν φρέντο εσπρέσο σε πλαστικό. Όλοι μας, πελάτες και υπάλληλοι, εκτός από καλημέρες, ανταλλάσσαμε και ευχές για καλή χρονιά. Η κ. Δέσποινα ήδη είχε δώσει την παραγγελία της.
“Ένα κιλό σμυρνέικα βουτύρου και μουστοκούλουρα”, συνομιλούσε με μια γνωστή της καθώς περίμενε στην ουρά για να πληρώσει, ένα βήμα μπροστά από μένα… “Μα γιατί δεν καταλαβαίνεις;”
“… Μόλις νιώθω λίγο καλύτερα, μόλις φεύγει λίγο ο πόνος και η θλίψη μακριά, είμαι ευτυχισμένη. Ξυπνάω το πρωί, φτιάχνω τον καφέ μου και… δεν θέλω τίποτα άλλο… Ξέρεις τι όμορφο είναι να ξυπνάς το πρωί και να ‘χεις την ανυπομονησία να πιεις τον πρωινό καφέ και να πεις μέσα σου: και σήμερα μπορώ να κάνω τα πάντα!”
“Μα όλη τη μέρα τρέχεις από δω, τρέχεις από κει και είσαι μονίμως απασχολημένη, όλη τη μέρα κάτι κάνεις βρε Δέσποινα! Και έχεις και… την ηλικία που έχεις!” σχολίασε η νεότερη, κατά ένα μήνα, φίλη της κ. Δέσποινας…”… Μα δεν καταλαβαίνεις τι σου λέω;! Να μη θες τίποτα άλλο. Άρχισα να απολαμβάνω ακόμα και τον πρωινό καφέ μου κι αυτό μου δίνει ευτυχία.”
“Εντάξει, μια χαρά είσαι, κρατιέσαι! Άντε, θα μας θάψεις όλους εσύ”, συνέχισε η φίλη…
“Μα γιατί δεν καταλαβαίνεις;! Δεν παραπονιέμαι. Σου λέω, μεγάλη υπόθεση να αρχίζεις και να αισθάνεσαι ευχαρίστηση ακόμη και με τον πρωινό σου καφέ! Πάντα έπινα τον καφέ μου το πρωί, αλλά… όμως, μετά από όσα πέρασα… νιώθω τυχερή και μεγάλη ευχαρίστηση και… δεν θέλω τίποτα άλλο. Και ξέρεις, αυτή η ευχαρίστηση πάει σιγά σιγά σε πολλά πράγματα. Και σοβαρά και δύσκολα και εύκολα…”
Βοήθησα να φτάσει το κουτί με τα κουλουράκια από την υπάλληλο πίσω από τον πάγκο στα χέρια της κ. Δέσποινας και να της προωθήσω και τα ρέστα της. Με ευχαρίστησε, μαζί με μια στοργική αγκαλιά, μου ψιθύρισε στο αυτί ευχή για μένα και την Σάρρα μου κι εγώ αυθόρμητα, σχεδόν ψιθυριστά, της είπα απλά “εγώ κατάλαβα κ. Δέσποινα… Να ‘στε πάντα καλά!” Χαμογέλασε με νόημα. Αποχαιρέτησε τη φίλη της, τους υπαλλήλους κι έφυγε.
Με πλημμύρισαν σκέψεις σαν αμμοβολή. Πόσο χαίρεσαι τον πρωινό σου καφέ;
# ΙΣΩΣ όσοι είχαν πολλά εμπόδια να ξεπεράσουν ή υπήρξαν πολύ άρρωστοι. ΙΣΩΣ είναι πιο εύκολο να είναι ευτυχισμένοι
# ΙΣΩΣ γιατί ποτέ γι’ αυτούς δεν ήταν τίποτα δεδομένο
# ΙΣΩΣ γιατί ξέρουν την αίσθηση της έλλειψης στη ζωή τους
#ΙΣΩΣ γιατί δεν τους νοιάζει σχεδόν ούτε ο θάνατος
# ΙΣΩΣ όντως, θέλει ικανότητα και σοφία να βρίσκεις ευτυχία σε απλές καθημερινές ανυποψίαστες στιγμές
# ΙΣΩΣ γιατί υπάρχουν και ωραίες στιγμές ακόμη και στην πιο μαύρη ζωή
# ΙΣΩΣ γι’ αυτό, σε πείσμα των καιρών και του παραλογισμού, είναι μεγάλη μαγκιά να βρίσκεις ευτυχία σε έναν… καφέ, όπως είπε και η κ. Δέσποινα “αυτή η ευτυχία πάει μετά σε άλλα πράγματα και στα δύσκολα και στα εύκολα… και δεν θέλω τίποτα.
“Έτοιμος ο καφές σου Κατερίνα. Θέλεις κάτι άλλο;…”
Όχι ευχαριστώ… Δεν θέλω τίποτα άλλο…
***realstory
***υπαρκτά πρόσωπα
***αλλαγμένα ονόματα
Διαβάστε επίσης στο kl2real.gr:
Γάλα: Πόσο απαραίτητο είναι στην ενήλικη ζωή;
Στο κρεβάτι με το vatraxokoritso: πες στην καφεΐνη, ακόμα την ψάχνω
