Το Ladylike.gr πάει θέατρο: Από το “Party time” στον “Πλατόνοφ”

“Ο κανίβαλος, η ανείπωτη ιστορία ενός οικονομικού δολοφόνου” του Δημήτρη Ζουγκού, Πολυχώρος Vault

Ο κανίβαλος μια παράσταση που στην επίσημη πρεμιέρα της έκαψε ασφάλειες…

Σ’ ένα κόσμο όπου ο καπιταλισμός σκοτώνει, οι παρευρισκόμενοι και οι θαμώνες ενός Bar, δεν δείχνουν να χολοσκάνε για το μέλλον. Ο μπάρμαν ‘Ενκι που η σύντροφός του Ινάννα τον χωρίζει καθημερινά, ευρισκόμενος  σε απόγνωση  κάλεσε τον φίλο του Μέλχιοτ να του συμπαρασταθεί. Αυτός πλούσιος κληρονόμος μιας θείας του, με τα λεφτά του δηλώνει πως είναι γιατρός και κυκλοφορεί με την ιατρική του τσάντα, γεμάτη με παράξενα και παράδοξα αντικείμενα.

Ένας παράλογος διάλογος μεταξύ τους όπου η λογική επαγωγική επιχειρηματολογία αναιρείται από την φιλοσοφία, διακόπτεται από την παρουσία της ευμετάβλητης Ινάννας, του Κλαρόν (προσωπικότητα παγκόσμιας επιρροής, που λίγο αργότερα θα καταβροχθιστεί από έναν κανίβαλο) από την παρουσία ενός παιδιού και τον επιθεωρητή Δίωξης Οικονομικού Εγκλήματος. Ο Μέλχιοτ σπεύδει να διαγνώσει από τι πάσχει ο κανίβαλος, ο έρωτας του ζευγαριού αναθερμαίνεται και βρώμικα χρήματα έρχονται στα χέρια τους κάτω από το εξονυχιστικό βλέμμα του ΣΔΟΕ.

Κι’ ενώ το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα καταρρέει, με “το χρήμα να αυξάνεται δίχως να ενηλικιώνεται σε κείνους που το κατέχουν” γινόμαστε καπιταλιστικοί κανίβαλοι και θηρία ανήμερα, με τις ευλογίες των πολιτικών συστημάτων που αποκτηνώνουν τον άνθρωπο.

 

Η πρωτότυπη γραφή του Δ. Ζουγκού, με στοιχεία του παραλόγου και αλληγορικές ερμηνείες, ξαφνιάζει ευχάριστα. Η σκηνοθετική δύναμη με αποτελεσματικότητα ανέδειξε το ιδιαίτερο συγγραφικό πνεύμα, τονίζοντας με γλυκόπρικο χιούμορ και σαρκαστική διάθεση την σύγχρονη ανθρωποφαγία. Στις μεστές ερμηνείες των ηθοποιών, οι θεατές αναγνωρίσαμε στοιχεία  του κανίβαλου που λίγο πολύ συντηρούμε μέσα μας, στο εγωιστικό μας άτομο.

Η παράσταση – μια εξαιρετική θεατρική ματιά στην πολιτική του παραλόγου – έρχεται επίκαιρα να ταράξει τα λιμνάζοντα νερά. Το σκηνικό λιτό. Ένα bar με χαρακτηριστικά ποτήρια – κύπελλα, βραβεία αγώνων, όπου ένα ακέφαλο ρομπότ χειρίζεται με ορχηστρική επιδεξιότητα, βινύλια κλασσικής μουσικής. Το έντονο μακιγιάζ αποκρύπτοντας  την ατομικότητα, διευκολύνει τους ηθοποιούς να υποδυθούν τα δραματικά πρόσωπα. Η ιδιαιτερότητα στην κίνηση και η σωματική παραμόρφωση με τα προσθετικά μέρη, υπονοούν την ανατροπή της κατεστημένης τάξης, που πάσχει από σύγχυση ετερότητας.

Οι σπουδαίες ερμηνείες των ηθοποιών – ιδιαίτερη αναφορά στην Έλενα Τυρέα που έκλεψε τα βλέμματα με την κίνηση και την στοματική της μεταμφίεση – εντυπωσίασαν και διασκέδασαν τους θεατές. Η δε απρόβλεπτη διακοπή ρεύματος διασκεδάστηκε από την εκπληκτική χημεία θεατών και πρωταγωνιστών, που κατάφεραν στην “ανείπωτη αυτή ιστορία” να στείλουν στο εξώτερο πυρ τον απολίτιστο κανίβαλο.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Συγγραφέας: Δημήτρης Ζουγκός

Σκηνοθέτης: Αυγουστίνος Ρεμούνδος

Βοηθός Σκηνοθέτη: Άρτεμις Γρύμπλα

Σκηνικά-Κοστούμια: Τόνια Αβδελοπούλου

Σχεδιασμός φωτισμού: Άννα Ρεμούνδου

Φωτογραφίες: Παναγιώτης Ανδριόπουλος

Αφίσα: Αλέξανδρος Βενιέρης

Video Spot: Νικήτας Χάσκας

Παραγωγή: Vault

Ηθοποιοί: Γιώργος Αγγελόπουλος, Άρτεμις Γρύμπλα, Σοφία Πανάγου, Αυγουστίνος Ρεμούνδος, Αλκμήνη Σταθάτου, Έλενα Τυρέα.

ΗΜΕΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ

Δευτέρα 21:00

Τρίτη 21:00

ΔΙΑΡΚΕΙΑ 80 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)

ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΗΤΗΡΙΩΝ

Γενική είσοδος: 15 ευρώ

Μειωμένο: 10  ευρώ (Φοιτητές/ Μαθητές / Σπουδαστές/ Κάτοχοι Κάρτας

Πολυτέκνων (ΑΣΠΕ)/ ΑμΕΑ/ 5 ευρώ Κάτοχοι Κάρτας Ανεργίας (ΟΑΕΔ))

Πολυχώρος VAULT

Μελενίκου 26, Γκάζι, Βοτανικός

Πλησιέστερος σταθμός μετρό: Κεραμεικός (8’ περίπου με τα πόδια)

Τηλέφωνα: 213 0356472 / 6945 993870

(για τηλεφωνικές κρατήσεις 11:00 – 14:00 και 17:00 -21:00)

“Φαχισέ Τσίκα, η θυγατέρα της Ανατολής” του Νίκου Κοροβίνη στο θέατρο Σταθμός

‘Ενας ακόμα μονόλογος από τους πολλούς που παρουσιάζονται στις θεατρικές σκηνές, μια ιστορία προσωπική στην σκιά του χρόνου, μια “λαϊκή αφήγηση” με προσανατολισμό στα πολιτικά και κοινωνικά γεγονότα του περασμένου αιώνα που σημάδεψαν τον Ελληνισμό της Μαύρης Θάλασσας και της Πόλης, παίρνει υπόσταση  μέσα από την κατάθεση της Νικολέττας Βλαβιανού.

Η Φαχισέ Τσίκα είναι η Ευθαλία, μια Ελληνίδα από την Κερασσούντα του Πόντου, όπου ο συγγραφέας γνώρισε στην είσοδο του Ελληνικού Προξενείου και κατέγραψε την ιστορία και την πολυτάραχη ζωής της. Μικρό παιδάκι το 1917 έζησε την φρίκη του πολέμου, αμέτρητους θανάτους, διωγμούς και σφαγές που αποτυπώθηκαν στην μνήμη της. Η εσωτερική της προσφυγιά στην Πόλη σε αναζήτηση των συγγενών της, την έφερε στα πορνεία του Γαλατά που διατηρούσε μια θεία της. Έφηβο κορίτσι ακόμα μια “τσίκα” μικρή κοπέλα γνωρίζει τον αγνό έρωτα στα μάτια  ενός Σπανιόλου που υπηρετούσε στο Αμερικάνικο ναυτικό. Οι υποσχέσεις του για γάμο και μια καλλίτερη ζωή, μετά την αναχώρησή του έμειναν απραγματοποίητες. Έτσι η Ευθαλία γίνεται πόρνη, “φαχισέ” σε μπαρ και κακόφημα σπίτια μ’ αρώματα και χρώματα της Ανατολής. Ο πόνος της ωστόσο, γίνεται τραγούδι, χαμόγελο κι’ ελπίδα.

Η Νικολέττα Βλαβιανού ως θυγατέρα της Ανατολής δεν κατάφερε να με συγκινήσει, να αισθανθώ στο πετσί μου τον κατατρεγμό και την αδυσώπητη μοίρα του Ελληνισμού του Πόντου απ’ όπου και κρατούν οι ρίζες μου. Η θεατρική διασκευή  του κειμένου δεν στήριξε επαρκώς τις ιστορικές αναφορές και ό,τι αυτό συνεπάγεται. Το ίδιο και η σκηνοθετική άποψη του Στρ. Πανούριου που περιόρισε την πρωταγωνίστρια κι’ αποδυνάμωσε την την ερμηνευτική της δυνατότητα και δύναμη

 

Ταυτότητα παράστασης

Σκηνοθεσία – Θεατρική διασκευή: Στρατής Πανούριος

Βοηθός σκηνοθέτη: Ανδρομάχη Παπαδοπούλου

Ερμηνεύει η Νικολέττα Βλαβιανού

Χώρος: Θέατρο Σταθμός (πρώην Μαίρη Αρώνη)

Βίκτωρος Ουγκώ 55

(στάση μετρό Μεταξουργείο)

Παραστάσεις

Εορταστικό ωράριο: Δευτέρα 5 Ιανουαρίου και Σάββατο 10 Ιανουαρίου στις 20:00

Από 13/1: Τρίτη στις 20:00 & Κυριακή στις 17:00

Διάρκεια: 90’

Εισιτήρια: 12 ευρώ, 10 (μειωμένο)

“Party time” του Χάρολντ Πίντερ στο Από Μηχανής Θέατρο

Παραμονές εκλογών ο Γιώργος Κιμούλης με την παράσταση Party time του Χάρολντ Πίντερ, μας υποκινεί ν’ απαλλάξουμε ” την ιστορία από το νεκρό βάρος της αδιαφορίας ” και της μοιρολατρίας. Ν’ απολογηθούμε στον εαυτό μας, αν είμαστε ενταγμένοι κοινωνικά και πολιτικά σε κυρίαρχες αξίες, ώστε ν’ ανατραπούν κατεστημένες αντιλήψεις σε συλλογική συνείδηση.

Η παράσταση καταγγέλλει την βία της κυριαρχίας που είναι η δύναμη της εξουσίας η οποία εξουδετερώνοντας μεθοδικά την σκέψη και αντίσταση τις μετατρέπει σε “βία της αδιαφορίας”. Σ’ ένα σύστημα που “διατηρεί τον θάνατο παρόντα δια της βίας και επιβάλει τον ευνουχισμό των απελπισμένων και των φοβισμένων, αγορασμένων φθηνά από τις αγορές του κόσμου, χαμένων στο χρηματιστήριο της ζωής”.

Για όλους αυτούς, για όλους εμάς ανέβηκε αυτό το πολιτικό θέατρο, που προέκυψε από την συρραφή των έργων, Ένα τελευταίο και φύγαμε – Βάρβαρη γλώσσα – Ακριβώς – Η νέα παγκόσμια τάξη – Εκτός απ’ αυτό – ‘Ωρα διασκέδασης.

Ο Αράμ Αντάρ – ένας ευπαρουσίαστος και μορφωμένος άντρας – έκανε το λάθος να γεννηθεί σκουρόχρωμος και να παντρευτεί μια λευκή στην χώρα όπου μετανάστευσε. Επειδή θεωρήθηκε επικίνδυνος για την ασφάλεια της πολιτείας, τα τσιράκια της εξουσίας σαν αδέσποτα σκυλιά εισβάλλουν αυθαίρετα στο σπίτι του και τον συλλαμβάνουν. Τις ώρες που εκείνος και η γυναίκα του ανακρίνονται βασανιστικά, σ’ ένα κλασάτο μέρος, σ’ ένα party κάποιοι πολιτικοί και οι περιτρεχάμενοί τους κλείνουν συμφωνίες θανάτου, με δολοφονικές χειραψίες.

 

Στην έξοχη σκηνοθεσία του Γ. Κιμούλη, που δίνει με την τελευταία σκηνή νέες διαστάσεις στο Πιντερικό κείμενο με την αναγκαιότητα της λεκτικής επικοινωνίας, τονίζεται η παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Κι’ αυτό που τραγικοποιείται είναι η μέθοδος, η συστημική τρομοκρατία και η ελλιπής επιχειρηματολογία για κάθε αδικαιολόγητο σωματικό και ψυχικό μαρτύριο, σ’ ένα ” κόσμο που είναι έτοιμος να σπάσει”.

Η παρουσίαση του Χάρολντ Πίντερ σε Video Wall κατά την παραλαβή του βραβείου Νόμπελ, όπου ως πολίτης αναρωτιέται “τι είναι αληθές; τι είναι ψευδές;” δηλώνει το στίγμα του θεατρικού του λόγου, αποτρέποντας από το τηλεοπτικό Μιθριδατισμό που εμποτίζει το άτομο με απάθεια και τον καθιστά ξένο προς την ιδέα του Πολίτη.

Οι έξοχες ερμηνείες των πολυπληθών ηθοποιών αναδεικνύουν το κάθε ανάπηρο συναίσθημα, την κάθε κανιβαλική πρόθεση της εξουσίας, αλλά και την δύναμη της αγάπης και της συναίσθησης. Δυνατές σκηνές τυλιγμένες μ’ έξοχο φωτισμό, ντυμένες με ήχους δηλωτικούς του ταπεινωτικού φόβου, σπρώχνουν τον θεατή στην διεκδίκηση κάθε αξιοπρεπούς δικαιώματος, χτίζοντας μ’ εμπιστοσύνη την “έννοια της αντιπροσώπευσης” στα πολιτικά πεπραγμένα.

Ταυτότητα της παράστασης

Σκηνοθεσία – Διαμόρφωση χώρου: Γιώργος Κιμούλης

Φωτισμοί :Κατερίνα Μαραγκουδάκη

Διεύθυνση Παραγωγής: Τόνια Αρβανίτη.

Ερμηνεύουν: Αναστασία Κατσιναβακη, Γιώργος Κιμούλης, Γιάννης Κοτσαρίνης, Ντέπυ Μαλλιαρού, Ισιδώρα Μπουζιούρη, Ελπίδα Μπραουδάκη, Αρετή Ντάλιου, Στάθης Παναγιωτίδης, Βασίλης Πουλάκος, Γιώργος Στριφτάρης, Χρήστος Συριώτης, Ειρήνη Τσάβα

Παραστάσεις

Δευτέρα – Τρίτη – Τετάρτη 20:00

Διάρκεια: 90 λεπτά

Γενική Είσοδος: 14 €

Μειωμένο: 10 € / Ατέλεια: 5 €

Από Μηχανής Θέατρο

Ακαδήμου 13,Μεταξουργείο

Τηλ : 2105231131

Παραστάσεις : Mέχρι : 15/2/2015

“Ξαφνικά πέρυσι το καλοκαίρι” του Τένεσυ Ουίλιαμς στο θέατρο Οδού Κεφαλληνίας

Με το αριστούργημα του Τένεσυ Ουίλιαμς ” ξαφνικά πέρυσι το καλοκαίρι ” άνοιξε η αυλαία του του θεάτρου της Μ. Αρβανίτη. Το έργο που πατά γερά πάνω στην Αρχαία τραγωδία, με στοιχεία αυτοβιογραφικά του συγγραφέα, πραγματεύεται  την πάλη του ανθρώπου με το πεπρωμένο, τα σκοτεινά του ένστικτα, την τρέλα και την ανάγκη για απελευθέρωση από αυτά.

Βρισκόμαστε στην περίοδο του μεσοπολέμου. Ο ποιητής Βέναμπλ Σεμπάστιαν, λάτρης τροπικών σαρκοβόρων  φυτών  που καλλιεργεί στον εξαιρετικό του κήπο, μετά από την εικοσιπεντάχρονη περίοδο ταξιδιών με την ζάπλουτη μητέρα του, πηγαίνει στο Μεξικό με την όμορφη εξαδέλφη του Κάθυ. Εκεί σε μια παραλία κατασπαράζεται από μια ομάδα πεινασμένων επιβητόρων αγοριών. Η νεαρή κοπέλα σοκαρισμένη νοσηλεύεται σε μια νευρολογική κλινική. Η κυρία Βέναμπλ αρνούμενη να πιστέψει το συμβάν, κατηγορεί ως υπεύθυνη την ανιψιά της και προκειμένου να σώσει την υστεροφημία του γιου της, προτείνει στον ψυχίατρο Κουκρόβιτς να την υποβάλει σε λοβοτομή, με αντάλλαγμα να του κτίσει μια κλινική. Εκείνος υποψιαζόμενος τα κίνητρά της αντιδρά κι’ αναλαμβάνει την θεραπεία της κοπέλας από το σοκ και τις παραισθήσεις. Το πολυσήμαντο έργο βασίζεται στην ιδιαιτερότητα των σεξουαλικών προτιμήσεων του Σεμπάστιαν που είναι ο κεντρικός ήρωας, κι’ ενώ είναι απών εν τούτοις υπάρχει, τον νιώθεις παρόντα μέσα από την δράση και τους δύο έξοχους μονολόγους.

Εδώ η σκηνοθεσία του Δ. Μαυρίκιου αυθαιρετεί προσωποποιώντας τον τραγικό ποιητή στο πρόσωπο  του Νίκου Κουρή. Οι σκηνοθετικές μηχανεύσεις με τα ηχογραφημένα αποσπάσματα, τις προβολές video wall, με τις οποίες δεν είχαν όλοι οι θεατές οπτική επαφή αποδυνάμωσαν την εμβάθυνση και την ποιητικότητα του κειμένου. Η τελευταία δε σκηνή με το ομοερωτικό φιλί κατασπάραξε το έργο, μέσα στην προσποιητή και τεχνικά φτιαχτή ατμόσφαιρα.

Εγώ προσωπικά δεν εισέπραξα τον “διονυσιακό σπαραγμό” και την απόλυτη απελευθέρωση, την λύτρωση, μέσα από την φυσική νομοτέλεια για επιβίωση του Σεμπάστιαν.

Η Λουκία Μιχαλοπούλου ως Κάθυ συγκλονίζει με τον ορμητικό της μονόλογο προσδίδοντας δραματικότητα στην παράσταση. Υποστηρίζει με σφρίγος τον πόθο της για δικαίωση, απαλλαγή από κάθε κατηγορία και βασανιστική μνήμη. Συγκινητική καθώς ομολογεί τον κρυφό της έρωτα για τον ξάδελφό της που τελικά “τον αγάπησε μόνο σαν μητέρα “μαρτυρική” ως κράχτης” στον κανιβαλισμό του. Κι’ ενώ έχει εγκλωβίσει συναισθηματικά τον θεατή, η σχέση εμπιστοσύνης με τον γιατρό την κάνει να ξαναβρεί τον παλιό της εαυτό  και να οδηγήσει στην κάθαρση με βλέμμα αποφασιστικό, μιλώντας για τον εαυτό της σε τρίτο πρόσωπο.

 

Η Μ. Αρβανίτη – κ. Βέναμπλ διαθέτει την δεσποτική αριστοκρατική, στυγνή και σκληρή φιγούρα της γυναίκας που υποφέρει από το Ιοκάστειο σύμπλεγμα. Μ’ ενσυνείδητη ερμηνεία μέσα από τον έξοχο ποιητικό μονόλογο για τα Γκαλαμπάγκος, μεθοδεύει τον τρόπο της. Άλλοτε νοσταλγική, άλλοτε φοβισμένη σαν να θέλει ν’ απενοχοποιηθεί για κάτι, ελίσσεται με πονηριά σαν σαρκοβόρο φυτό για να μην διασυρθεί τ’ όνομά της.

Η μουσική επιβλητική με ήχους εφιαλτικούς, Βακχικούς και πειραγμένους προσδίδει δραματική ανάσα στην  παράσταση. Το σκηνικό – κάποια πάκα εφημερίδων  και παλιές καρέκλες – δεν θυμίζουν τίποτα από τον πλούσιο σε βλάστηση κήπο. όπου διαδραματίζεται το έργο. Εν τούτοις η παράσταση που ολοκληρώνεται με τις καλές ερμηνείες και των υπολοίπων ηθοποιών είναι ενδιαφέρουσα. Ο γοητευτικός λόγος του Τένεσυ Ουίλιαμς συναρπάζει.

Παίζουν

Μπέττυ Αρβανίτη

Λουκία Μιχαλοπούλου

Αλέξανδρος Βάρθης

Βαγγελιώ Ανδρεαδάκη

Γιάννης Φλουράκης

Άννα Πατητή

καθώς και ο Νίκος Κουρής από την οθόνη

Μετάφραση-Σκηνοθεσία: Δημήτρης Μαυρίκιος

Σκηνικά: Δημήτρης Πολυχρονιάδης

Κοστούμια: Ελένη Μανωλοπούλου

Μουσική: Στάθης Σκουρόπουλος

Φωτισμοί: Λευτέρης Παυλόπουλος

Μακιγιάζ: Γιάνης Παμούκης

Συνεργάτης στη Σκηνοθεσία: Μανώλης Δούνιας.

Για τα ένθετα κινηματογραφικά, Σκηνοθεσία: Χρήστος Δήμας

Φωτογραφία/Ειδικά εφέ: Άγγελος Παπαδόπουλος

Μοντάζ: Ιωάννα Σπηλιοπούλου

Πληροφορίες: Θέατρο οδού Κεφαλληνίας, Κεφαλληνίας 16, τηλ. 210.8828737

“Στα άκρα” της Κωστούλας Μητροπούλου, θέατρο Πρόβα

Οι ήρωες των δυο μονολόγων  της Κ. Μητροπούλου “Τα παπούτσια” και “Με το νόμο”, είναι υπάρξεις που έφθασαν και ξεπέρασαν τα άκρα. Άτομα συναισθηματικά ευάλωτα, δίχως καμία προοπτική κοινωνικής αναγνώρισης και ένταξης, ζούνε στο περιθώριο, δίχως όνειρα κι’ ελπίδες.

Στα “παπούτσια” παρακολουθούμε το εσωτερικό αδιέξοδο ενός ηθοποιού που στη ζωή του αγάπησε πολύ το θέατρο και τον σκύλο του Ροβεσπιέρο. Οι βίοι τους είναι παράλληλοι, κι’ όταν το ζώο δηλητηριάζεται  και εκείνος στα εξήντα πέντε του συνταξιοδοτείται και μένει έξω από το θέατρο που θεωρεί σπίτι του, νιώθει πως ήρθε το τέλος του με την “φόλα της σύνταξης”.

Ο Σωτήρης Τσόγκας υποδύεται με ερμηνευτική δύναμη τον ανέστιο ηθοποιό . Πιστεύοντας πως η ζωή του είναι ένας ρόλος που δεν γράφτηκε ακόμα, παλεύει να φορέσει ένα ζευγάρι παπούτσια για να σταθεί όρθιος στα πόδια του πάνω στο σανίδι της προσωπικής του παράστασης, δίχως φώτα και θεατές. Δυνατά χειροκροτήματα έρχονται και φεύγουν στο νου του, διαταράσσοντας την ανήλεη μοναξιά του. Τον βλέπουμε ατημέλητο με μάτια υγρά που στάζουν απόγνωση, θυμό και νοσταλγία. Τον βλέπουμε ανυπόδητο να περιμένει το τέλος του σαν παραπεταμένος σκύλος. Τα τελευταία χάδια, η τελευταία χειραψία είναι με παλιά του παπούτσια, όπου δεν μπόρεσε να τα γράψει όλα και να βγει από το περιθώριο.

Ο δεύτερος μονόλογος “με τον νόμο” ερμηνεύεται συγκινητικά από την Γιούλη Πεζοπούλου. Μας αυτοσυστήνεται – ξανθιά και καλοβαλμένη – ως Λίτσα, πόρνη που εκδίδεται “με τον νόμο”. Τα φώτα πέφτουν, η εικόνα της μένει στην θύμηση και την βλέπουμε αμέσως μετά πίσω από τα κάγκελα ψάλλουσα εκκλησιαστικά τροπάρια κάτω από το φως των κεριών. Δεν είναι μια χαμηλοβλεπούσα και μετανοούσα ηλικιωμένη γυναίκα, δεν σβήνει τίποτα από την ζωή της. ‘Ισα-ίσα θυμάται με αγάπη την πόρνη μητέρα της και την ουσιαστική ανθρώπινη επαφή που διατηρούσε με τους πελάτες της. Εκείνο που όπως λέει  την έσπρωξε να βάλει φωτιά στην πολυκατοικία που έμενε και να την κάψει, ήταν ο βαθύς της πόνος από την περιφρόνηση και την κοινωνική απομόνωση των συγκατοίκων της.

Για κείνους ήταν μια “τέτοια ” γυναίκα, μίασμα που έβαζε σε κίνδυνο την υπόληψή τους. Διψώντας η Ευαγγελία  για μια καλημέρα, για μια υποτυπώδη αποδοχή επεδίωξε να μπει στη φυλακή, ώστε να είναι κάπου ενταγμένη. Να γίνει αποδεκτή και να υπάρχει με άλλους πληγωμένους και κατατρεγμένους από το στίγμα της κοινωνικής αντιρατσιστικής τους εκτόπισης. Οι δυο μονόλογοι δίχως σκηνικά στολίδια, συναντώνται μέσα από τους ήχους του πιάνου και του ακορντεόν που χτίζει στιγμή-στιγμή ο κάθε καλλιτέχνης του δρόμου. Εκεί που συνυπάρχουν όλοι οι απελπισμένοι και περιθωριοποιημένοι από το σύστημα, που εξακολουθούν “να σκέπτονται, να αισθάνονται και ν’ αντιστέκονται”.

 

Συντελεστές

Σκηνοθεσία- Φωτισμοί: Σωτήρης Τσόγκας

Εικαστική επιμέλεια: Μαίρη Ραζή

Μουσική: Νίκος Χαριζάνος

Βοηθός Σκηνοθέτη: Ειρήνη Αντωνίου

Παίζουν: Σωτήρης Τσόγκας, Γιούλη Πεζοπούλου

Αφηγήτρια-Ακορντεόν: Νάντια Αντωνίου

Πιάνο: Ειρήνη Αντωνίου

Πληροφορίες εκδήλωσης

Θέατρο Πρόβα

Ηπείρου 39 & Αχαρνών, Αθήνα , +302108818326 , http://www.prova.gr

Κάθε Δευτέρα & Τρίτη, στις 21:00

Προαιρετική συνεισφορά

Είσοδος ελεύθερη

“Λίλιομ” του Φέρεντς Μόλναρ στο θέατρο Πόρτα

 Με το που μπαίνεις στην Πλατεία του θεάτρου έχεις την αίσθηση πως η παράσταση άρχισε. Μέσα  σε λίγο χρόνο αισθάνεσαι συνεπιβάτης στ’ αλογάκια του Carousel, όπου ο Λίλιομ – καλύτερος ” κράχτης ” – του Λούνα Πάρκ προτρέπει ν’ ανεβούμε και ν’ αφεθούμε στην εκστατική στροφοδίνη μιας στιγμιαίας λάμψης έρωτα και ζωής.

Ο Λίλιομ είναι ένα από τα “κακά αγόρια” που παρουσιάζονται από τον δεύτερο κύκλο βραδινών παραστάσεων στο Πόρτα. Όπως δηλώνει και το όνομά του στα Ουγγαρέζικα είναι ένα μούτρο, άνθρωπος του υποκόσμου που δεν αφήνει ήσυχα τα θηλυκά, κι’ έριξε σε μεγάλο έρωτα την ιδιοκτήτρια του Λούνα Πάρκ μα ερωτεύτηκε κι’ ο ίδιος την νεαρή Τζούλη που περιμένει το παιδί του. Η κοπέλα που εργάζεται σαν υπηρέτρια έχει δυνατό χαρακτήρα, είναι χειραφετημένη, αποφεύγει τον γάμο κι’ όταν μένουν και οι δυο άνεργοι δέχονται την συνδρομή της θείας της.

Τότε ο Λίλιομ αποφασίζει να συμμετέχει σε μια ληστεία για να θρέψει το παιδί του. Καθώς συλλαμβάνεται όμως γίνεται αυτόχειρας, κι’ όταν φθάνει στο επέκεινα δικάζεται από το δικαστήριο του ουρανού. Τότε του δίνεται η ευκαιρία να επιστρέφει στην ζωή για μια μέρα μόνον, προκειμένου να κάνει μια καλή πράξη.

Το έργο γραμμένο το 1909 από τον συγγραφέα, με θέα ξακουστό Vidarm Park της Βουδαπέστης, είναι μια οπτική ” παρτιτούρα ” με νότες νοσταλγικές, που ηχούν ιλιγγιώδεις ψευδαισθήσεις με χροιά μελοδράματος και υπερβατικών λυτρωτικών πόθων και επιθυμιών επί του θανάτου.

Εδώ το μεταφυσικό συγκρούεται με το πραγματικό με παιχνιδιάρικο χιούμορ  και ύφος, κάνοντας ένα πολιτικό άνοιγμα μέσω του έρωτα, επιβεβαιώνοντας με την τελευταία σκηνή την λαϊκή ρήση, “κι’ αν βγει η ψυχή το χούι δεν βγαίνει”.

Οι εξαιρετικές ερμηνείες των ηθοποιών απογειώνουν το όνειρο για να το προσγειώσουν στην καθημερινότητα με εύθραυστα κωμικά αδιέξοδα, με σιωπές λαλίστατες και υπαρξιακές ταλαντεύσεις που συγκρούονται στο πεδίο της ανθρώπινης πολυπλοκότητας, με την έννοια της ευθύνης και της συγχώρεσης.

Ο Γ. Χρυσοστόμου ως Λίλιομ με την ιδιαίτερή του όψη αποπνέει τα γνωρίσματα του άμυαλου ερωτιάρη και άξεστου χαζοαπατεώνα που καταχράται την αγάπη  των άλλων, με άμυαλα καμώματα. Απρόβλεπτος γοητευτικός και συναρπαστικός, μα ωστόσο ευάλωτος, υποχωρεί κι’ εγκαταλείπει την ζωή.

Η Άννα Καλαϊτζίδου στον ρόλο της Τζούλη μεταπηδά με υποκριτική δεινότητα από ανέμελη ερωτευμένη κοπέλα, στα βάσανα της συζύγου και την ευθυνη της μάνας με στωικότητα και πίστη στο καθήκον. Υποχωρητική κι’ απερίγραπτα υπομονετική, προστατευτική μάνα, συγκλονιστική στην σκηνή που προσποιείται πως δεν αναγνώρισε τον Λίλιομ, χάριν του παιδιού της.

Εξαιρετική στον ρόλο της ερωτευμένης χήρας η Φ. Κομνηνού, καταλυτικά τα έξοχα φερσίματα της θείας- K. Παϊτατζόγλου. Με δυνατές ερμηνείες επίσης και οι άλλοι ηθοποιοί υπηρετούν την πρωτότυπη και σπουδαία σκηνοθεσία  του Θ. Μοσχόπουλου.

Το ατμοσφαιρικό σκηνικό με τα ηλεκτροκίνητα αυτοκινητάκια και το Carousel στο βάθος, που μετασχηματίζεται σε τόπο ουράνιο αργότερα, γίνεται καθαρτήριο χαλαρώνοντας τον θεατή. Οι αλογοκεφαλές – μάσκες και οι άψογες χορογραφημένες κινήσεις των ηθοποιών, καθώς και η υπέροχη μουσική ενεργοποιούν ευχάριστα την διάθεση που ταλαντεύεται στον κυκλικό ρυθμό του Carousel. Γεγονός που ολοκληρώνεται με πλατιά χαμόγελα και θερμό χειροκρότημα.

Συντελεστές

Απόδοση–Σκηνοθεσία: Θωμάς Μοσχόπουλος

Σκηνικά–Κοστούμια: Έλλη Παπαγεωργακοπούλου

Μουσική: Κορνήλιος Σελαμσής

Φωτισμοί: Σοφία Αλεξιάδου

Κίνηση: Χαρά Κότσαλη

Συνεργάτης Σκηνοθέτης: Άννα Μιχελή

Συνεργάτης Σκηνογράφος: Ευαγγελία Θεριανού

Βοηθός σκηνογράφου – ενδυματολόγου: Σοφία Βάσο

Ερμηνεύουν: Λευτέρης Βασιλάκης, Άννα Καλαϊτζίδου, Γιάννης Κλίνης,

Έμιλυ Κολιανδρή, Φιλαρέτη Κομνηνού, Ηλίας Μουλάς, Κίττυ Παϊταζόγλου,

Σωκράτης Πατσίκας, Γιώργος Χρυσοστόμου

Εισιτήρια

Κανονικό: 15€

Φοιτητικό, ομαδικό, ανέργων: 10€

 

Πληροφορίες εκδήλωσης

Θέατρο Πόρτα

Μεσογείων 59. Αθήνα , +302107780518 , http://www.portatheatre.gr/

Κάθε Πέμπτη, Παρασκευή και Σάββατο, στις 21:15

Κάθε Κυριακή, στις 19:00

Είσοδος 10 – 15 ευρώ

“Η Αγνή του Θεού” του John Pielmeier στο θέατρο Αλκμήνη

“Η Αγνή του θεού” είναι ένα έργο πολυανεβασμένο στην παγκόσμια θεατρική σκηνή, της οποίας το κέντρο καταλαμβάνει η δυστυχία που αποκαλύπτεται μέσω της δικαστικής ψυχιατρικής ανάκρισης.

Σ’ ένα μοναστήρι ένα νεαρό κορίτσι, η Αγνή που φόρεσε πρόσφατα το μοναχικό σχήμα, πνίγει το μωρό που γεννά με τον ομφάλιο λώρο. Η ψυχίατρος Μάρθα Λίβινγκστοουν διορίζεται από τις δικαστικές αρχές να εξιχνιάσει το μυστήριο που κρύβεται πίσω από την εγκληματική αυτή πράξη. Η ηγουμένη Μύριαμ Ρουθ εμποδίζει το έργο της ψυχιάτρου υποστηρίζοντας πως η Αγνή έχει την χάρι του θεού και είναι ευλογημένη.

Ως εκ τούτου δεν επιτρέπεται “να παίξει” με το μυαλό της θεωρώντας επικίνδυνη την παρέμβαση της επιστήμης. Η γιατρός βέβαια εκτελεί το καθήκον της προσκρούοντας ωστόσο σε προσωπικούς συναισθηματικούς ύφαλους.

Έτσι υποβάλλοντας την αθώα Αγνή σε ύπνωση φθάνει στην αλήθεια. Είναι όμως αυτή η αλήθεια; Είναι τόσο ισχυρή η λογική που θα αντιπαλέψει την μεταφυσικής σύλληψης εγκυμοσύνη ή θα συμβιβαστεί με τις προκαταλήψεις της ηγουμένης και την ικανότητα της κοπέλας “να πιστεύει την φαντασία της και να την ζωντανεύει σε πείσμα της ενηλικίωσης;”. Ποιος είναι ο λόγος, η αιτία, η επιδίωξη της άμωμου αυτής σύλληψης;”. Ποια είναι η αλήθεια;. Παιδικά βιώματα και τραύματα, που αποδεσμεύονται από ασυνείδητες πηγές κατά την σκηνική δράση, αποκαλύπτουν το ψυχολογικό δράμα της Αγνής που υποδύεται η Αλεξάνδρα Μαρθαλαμάκη. Με την ανάλογη έκσταση, αθωότητα, φόρτιση και ισχυρή ορμή αποδεσμεύει το ψυχικό της φορτίο με σωματική αίσθηση, μέσα στην ασυνείδητη της καταβύθιση κι’ ονειροπόληση. Δυνατή στην αναμέτρηση του αισθήματος με την ιατρική ηθική και δεοντολογία η ‘Αννα – Μαρία Στεφαδούρου στον ρόλο της ψυχιάτρου. Αινιγματική, μυστηριώδης και διαποτισμένη θρησκευτικό ζήλο η επιβλητική ηγουμένη – Ασπασία Μίχου.

Το σκηνικό, κάτω από το βλέμμα του Εσταυρωμένου, αποπνέει την μοναστηριακή ατμόσφαιρα, κάτι που ενισχύεται κι’ από τον υποβλητικό φωτισμό.

 

Συντελεστές

Κείμενο: John Pielmeier

Μετάφραση: Άννα – Μαρία Στεφαδούρου

Σκηνοθεσία: Μαριάννα Κοντούλη

Σκηνικά: Αιμιλία Κακουριώτη

Κοστούμια: Γιώτα Νικοδήμου

Φώτα: Αλέξανδρος Αλεξάνδρου

Μουσική: Αχιλλέας Στέλιος

Special Effects: Προκόπης Βλασερός

Artwork: Παντελής Ξηροχειμώνας

Φωτογραφίες: Θωμάς Αρσένης

Βοηθός Σκηνοθέτη: Νίκη Καρνάτσου

Παίζουν: Άννα – Μαρία Στεφαδούρου (Δόκτωρ Μάρθα Λιβινγκστόουν), Ασπασία Μίχου (Ηγουμένη Μύριαμ Ρουθ), Αλεξάνδρα Μαρθαλαμάκη (Αγνή)

Εισιτήρια

Γενική είσοδος: 12€

Μειωμένο: 8€

Πληροφορίες εκδήλωσης

Θέατρο Αλκμήνη

Αλκμήνης 8, Αθήνα , +302103428650 , http://www.theatro.gr

Τετάρτη και Πέμπτη στις 21:15

Διάρκεια: 100’ (χωρίς διάλειμμα)

Είσοδος 8 – 12 ευρώ

“Α / Ω” βασισμένο στον “Ακατανόμαστο” του Σάμιουελ Μπέκετ στο θέατρο της Οδού Κυκλάδων

“Α / Ω”. Από το Α έως το Ω, μια παράσταση – διασκευή του Ακατονόμαστου χτισμένη βήμα – βήμα δίχως  σκηνοθετικές οδηγίες και φόρμα, και λέξη – λέξη με το δικό της ηχόχρωμα. ” Λέξεις θηρία, ένας μπουχός από λέξεις, ιδέες που μετράνε αν και δεν τις πιστεύει “ο Μπέκετ αρμενίζουνε τα πανιά για το ταξίδι σ’ ένα νησί με γκρι φόντο.  Εκεί όπου ο απρόσωπος άνθρωπος είναι αρνητικός στο να δημιουργήσει, αινιγματικός και άναρχος, δηκτικός και παράδοξα καταδικασμένος σ’ ένα αιώνιο μονόλογο, χωρίς έννοια και περιεχόμενο.

Ο Αργύρης Πανταζάρας με τον υποκριτικό του άθλο γίνεται ο καθρέφτης, το είδωλο ενός κόσμου που βουλιάζει, λίγο αργότερα από τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο. Η πολιτική και κοινωνική κατάσταση των ημερών μας με τους πολίτες να αισθάνονται άχρηστοι  και περιθωριοποιημένοι, καθιστά το έργο επίκαιρο. Περιμένοντας “καρφωμένοι στις θέσεις μας” πέφτουμε στην σιωπή και “στην σιωπή ποτέ δεν ξέρεις” όπως ομολογεί ο ήρωας του έργου.

Ο πρωταγωνιστής “εντοιχισμένος” στο σκηνικό του νησί, ένα μεταλλικό παραλληλόγραμμο όρθιο με ξύλινες πλευρές που πέφτουν σαν μπουκαπόρτες στο άγνωστο, περιστρέφεται αργά γύρω από την μη ύπαρξή του. Υπάρχει ή δεν υπάρχει; Η γλώσσα που έπαψε να είναι επικοινωνιακό εργαλείο, λιτή κι’ ελλειπτική, αδυνατεί ν’ αποκαλύψει την αλήθεια κι’ ο ήρωας λυτρώνεται με την σιωπή.

Η εντυπωσιακή δραματουργία, το εκρηκτικό σκηνικό με το διάφανο ύφασμα που τρέχει στις τρεις πλευρές της σκηνής βοηθώντας τον υποβλητικό φωτισμό και κάθε θεατής το εκλαμβάνει διαφορετικά,στηρίζουν την έξοχη ερμηνεία του Α. Πανταζάρα. Γεμάτη παλμό, εξαιρετική κίνηση και χιούμορ.

Μετά την παράσταση ακολούθησε μια φιλική συζήτηση με κρασί, όπου αναδιπλώθηκε το συναίσθημα με μια περίεργη αίσθηση χιούμορ, επιβεβαιώνοντας πως “τίποτα δεν είναι πιο πραγματικό από το τίποτα”.

 

Συντελεστές

Σύλληψη – Σκηνοθεσία – Ερμηνεία: Αργύρης Πανταζάρας

Δραματουργία: Γιωργίνα Γερμανού & Ελίνα Μαντίδη

Σκηνογραφία: Λουκία Χουλιάρα

Σκηνική Προετοιμασία Ηθοποιού (Τεχνική Alexander): Βίκυ Παναγιωτάκη

Σχεδιασμός Φωτισμού: Γιώργος Καρβέλας

Ηχητική Σύνθεση: Δημήτρης Καμαρωτός

Βοηθός Σκηνοθέτη: Ελίνα Μαντίδη

Φωτογραφίες: Νίκος Πανταζάρας

Video teaser: Γιώργος Φουρτούνης

Γραφιστική Επιμέλεια: Ιφιγένεια Βασιλείου

Εισιτήρια

Γενική είσοδος: 10€

Δωρεάν είσοδος σε ανέργους

Πληροφορίες εκδήλωσης

Θέατρο της οδού Κυκλάδων

Κεφαλληνίας και Κυκλάδων 11, Κυψέλη , +302108217877

Είσοδος 0 – 10 ευρώ

“Σταματία, το γένος Αργυροπούλου” του Κώστα Σωτηρίου στο θέατρο του Νέου Κόσμου

Η Ελένη Ουζουνίδου είναι σπουδαία ηθοποιός και τιμά το ποιοτικό θέατρο. Ως “Σταματία, το γένος Αργυροπούλου” τίτλος που έχει καταγράψει στο οικογενειακό της libre doro μαγνητίζει το κοινό με την αυθεντική της ερμηνεία.

Η Σταματία της δεκαετίας του 50 είναι κόρη ανώτερου υπαλλήλου του Υπουργείου Εμπορίου. Έχει διαπαιδαγωγηθεί με χριστιανική αγωγή και δεξιές πατριωτικές αντιλήψεις  κι’ επιπλέον είναι αρραβωνιασμένη με τον Μπάμπη, λοχαγό του Εθνικού Στρατού. Τα πατροπαράδοτα ήθη περί παρθενίας την κρατούν αμόλυντη έως το τέλος της ζωής της, καθ’ ότι ο Μπάμπης σκοτώθηκε “μαζεύοντας νάρκες έχοντας πιει κάτι τσίπουρα και ως εκ τούτου δεν πήρε τα ενδεδειγμένα μέτρα ασφαλείας” και κείνη έμεινε ανύπαντρη. Ο πατέρας της πεπεισμένος πως η απώλεια του γαμπρού του οφείλεται σε συνωμοσία των κομμουνιστών, παθαίνει έμφραγμα πίνοντας σ’ ένα χαμαιτυπείο.

Η οικογενειακή όμως τραγωδία ολοκληρώνεται όταν η αδελφή της Αλεξάνδρα το σκάει από το σπίτι μ’ έναν αποφυλακισμένο κομμουνιστή. Μετά τον θάνατο της μητέρας της επανασυνδέεται μαζί της κι’ αφοσιώνεται στα δύο της ανίψια συγκατοικώντας μαζί τους. Όμως οι ελπίδες της διαψεύδονται οικτρά, κι’ αφού “έχει τζαζέψει από το λιβάνι και την αγαμία” αποφασίζει να εγκατασταθεί σε οίκο ευγηρίας και “να πάψει να περιφέρεται στου καθενός το σπίτι εξαγοράζουσα χρηματικώς αγάπη και στοργή”.

Στο πρόσωπο της Σταματίας καθένας μας αναγνωρίζει και κάποιον δικό του, καπελωμένο από κοινωνικά στερεότυπα και σκουριασμένες αντιλήψεις. Οι δυστυχίες της κόμποι και θηλιές συντηρητισμού, την φέρνουν σε ρήξη με το περιβάλλον της. Ημιμαθής, μοναχική, αθώα και αφελής προσηλώνεται φορώντας παρωπίδες στο παρελθόν και στο στενό της παρών.

Η πρωταγωνίστρια με την πληθωρική της ταυτότητα απογειώνει το κείμενο διατηρώντας ευλαβικά τα σημεία και στίξης και τα “ν” στο τέλος των λέξεων. Η γλώσσα πλεγμένη με καθαρεύουσα κι’ απλή καθημερινή, κεντά με ιλαρότητα τα χρόνια από την μετεμφυλιακή εποχή ως την μεταπολίτευση.

Ένα κείμενο “ανοιχτό στην σκηνοθεσία” που σκηνοθέτησε με αποτελεσματικότητα ο Β. Θεοδωρόπουλος και στόλισε με τα τραγούδια της και τα προικιά της η ηθοποιός, ντυμένη τις κολλαριστές της πεποιθήσεις και τον άσπιλό της ερωτισμό. Κεντήματα και πλεκτά σεμέν που παρηγόρησαν και συντρόφεψαν τα χαμένα της όνειρα.

 

Συντελεστές

Σκηνοθεσία: Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος

Σκηνικά-Κοστούμια: Μαγδαληνή Αυγερινού

Μουσική επιμέλεια: Νέστορας Κοψιδάς

Σχεδιασμός φωτισμών: Σάκης Μπιρμπίλης

Παίζει: Ελένη Ουζουνίδου

Εισιτήρια

Γενική είσοδος: 12€

Φοιτητικό: 10€

Άνεργοι: 8€

Πληροφορίες εκδήλωσης

Θέατρο του Νέου Κόσμου

Αντισθένους 7 & Θαρύπου, 11743 Aθήνα , +302109212900 , http://nkt.gr/

Κάθε Τετάρτη, στις 18:30 και τις 21:15

Κάθε Πέμπτη, στις 21:15

Κάθε Σάββατο, στις 18:30

Κάθε Κυριακή, στις 21:30

Κεντρική σκηνή

Είσοδος 8 – 12 ευρώ

“Μάρτυς μου ο Θεός” του Μάκη Τσίτα στο θέατρο Vault

Ο Μάκης Τσίτας για το έργο του ” Μάρτυς μου ο θεός ” τιμήθηκε με το βραβείο λογοτεχνίας της Ευρωπαϊκής  ‘Ενωσης το 2014. Ο Ιωσήφ Ιωσηφίδης στον ρόλο του Χρυσοβαλάντη είναι ο κλασσικός αντιήρωας αυτού του μονολόγου, που συμπίπτει χρονικά με το πανηγυρικό κλίμα της έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων το 2004. ‘Οπως δηλώνει και το όνομά του, που συνήθως δίδεται από γονείς θρησκευόμενους, βρίσκεται πολύ κοντά στον θεό τον οποίο επικαλείται συνήθως ως μάρτυρα και υμνεί ψάλλοντας τροπάρια. Είναι ο χαρακτηριστικός τύπος που ενώ αναστατώνεται και αντιδρά  εσωτερικά και θυμώνει, δεν τολμά να κάνει ένα βήμα μπροστά  και να πάρει αποφασιστικά την ζωή στα χέρια του. Ο Χρυσοβαλάντης, γιος ενός στρατιωτικού, είναι ένας φουκαράς λιθογράφος,που πρόσφατα απολύθηκε. Περιφέρει την κακομοιριά του από παγκάκι σε παγκάκι, μίζερος και κακοντυμένος με κακή υγεία γιατί πάσχει από διαβήτη και απελπισία.

Αισθάνεται προδομένος από τους πάντες και τα πάντα. Από τον εργοδότη του, την πατρική του οικογένεια, από τις γυναίκες τις οποίες αντιμετωπίζει μέσα από τις στενές, θρησκευτικές του πεποιθήσεις και το αναποφάσιστο του χαρακτήρα του. Αισθάνεται προδομένος από την επίπλαστη κοινωνική ευμάρεια  και την πολιτισμική παρακμή που εξουδετερώνει κάθε του ελπίδα. Έτσι μη μπορώντας να σταθεί όρθιος στα πόδια του καταφεύγει στη Μητρόπολη, όπου η ταλαιπωρημένη του ύπαρξη διψώντας για αναγνώριση ζει το ύστατό του όνειρο. Ενώ τριγύρω ακούγονται επευφημίες από την έναρξη των Αγώνων και την δική του προσωπική παραδρομή.

Ο Ι. Ιωσηφίδης με ύφος κωμικοδραματικό και “λεκτική εφορία” στηρίζει τον ρόλο του, δίχως σκηνικά βοηθήματα. Για να είμαι ειλικρινής δεν έχω διαβάσει το βραβευμένο βιβλίο, που η μεταφορά του στην σκηνή ενδεχομένως να το αδίκησε και να μην εισέπραξα την δύναμή του.

 

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Κείμενο – δραματουργική επεξεργασία: Μάκης Τσίτας

Σκηνοθεσία: Σοφία Καραγιάννη

Μουσική επιμέλεια: Κατερίνα Πολυχρονοπούλου

Φωτισμοί: Νίκος Βλασόπουλος

Σκηνογραφική επιμέλεια: Σοφία Καραγιάννη – Λίνα Παγώνη

Βοηθός σκηνοθέτη: Μυρτώ Αθανασοπούλου

Φωτογραφίες: Χάρης Λυγούρας

ΠΑΙΖΕΙ ο Ιωσήφ Ιωσηφίδης

Έναρξη: Σάββατο 8 Νοέμβρη 2014

Κάθε Σάββατο στις 18:00 και Κυριακή στις 21:00

Τιμές εισιτηρίων: 10 ευρώ (κανονικό) και 8 ευρώ (φοιτητικό, ανέργων και ΑΜΕΑ)

Πολυχώρος Vault: Μελενίκου 26, Βοτανικός, 2130356472, 6945993870

Ομάδα Gaff: 6945247197, 6945958292

https://www.facebook.com/gaff.gafftheatre

“Πλατόνοφ” του Άντον Τσέχοφ στο Cartel

Ο Πλατόνοφ είναι το πρωτόλειο, η μήτρα που μέσα της κυοφορήθηκε το σύνολο του θεατρικού έργου του Τσέχοφ. Μια πολύωρη τραγική φάρσα που συντμήθηκε αρχικά και διασκευάσθηκε εν προκειμένω από τον σκηνοθέτη ‘Ενκε Φεζολλάρι. Παρά την δίωρη χωρίς διάλειμμα διάρκειά του,  κράτησε ζεστό το ενδιαφέρον του  κοινού, με την δραματική φλόγα  φυλαγμένη στην χόβολη του ρομαντισμού.

Τα είκοσι πρόσωπα του έργου που περιορίστηκαν για λόγους πρακτικούς στα έντεκα αποτελούν μια πινακοθήκη, “την εγκυκλοπαίδεια της Ρωσικής ζωής” σε μια εποχή που αριστοκρατία πνέει τα λοίσθια. Απροετοίμαστη ν’ αντιμετωπίσει την ανούσια καθημερινότητά της, ονειδίζεται κι’ εκμηδενίζεται στην ηθική και ψυχική της κατάπτωση.

Κάπου στα νότια της χώρας σ’ ένα παραδοσιακό κτήμα συναντιόνται κάποιοι άνθρωποι για να περάσουν το καλοκαίρι τους. Σ’ ένα κλίμα βαρύ από την υγρασία σκοτώνουν τον χρόνο τους στην πλήξη και στη βαριεστημάρα. Καταχρεωμένοι αριστοκράτες, απατεώνες, μουζίκοι σε οικονομική άνοδο, έμποροι και τοκογλύφοι. Ανάμεσά τους ο Πλατόνοφ που αφού κατασπατάλησε την πατρική του περιουσία γίνεται δάσκαλος. Άνθρωπος με “ριζοσπαστικές μεγαλοστομίες, με καμιά πίστη ούτε καν μεταφυσική, ένας μεγαλοφυής απατεώνας” Δον Ζουάν που γίνεται το κέντρο της παρέας κι’ ενός ερωτικού σκανδάλου. Γυροφέρνει την προκλητική χήρα και ιδιοκτήτρια της έπαυλης, μια νεαρή φοιτήτρια και ξανασμίγει με μια παλιά του αγάπη κάτω από το βλέμμα των άλλων που κάνουν ότι δεν βλέπουν, πληγώνοντας την όμορφη γυναίκα του. Πλατόνοφ ένας άνθρωπος δίχως αρχές που οφείλει  να εκπαιδεύσει παιδιά, που γίνεται τελικά θύμα της διττής του συμπεριφοράς από την ακολασία του ποτού και του πρόσκαιρου έρωτα.

‘Ενας αντιήρωας ανασφαλής, περιαυτολόγος, δειλός και φοβισμένος καθώς δεν μπορεί να τα φέρει βόλτα, κυνικός και γελοίος χαλνιέται στην χαμερπή του τακτική. Από την άλλη οξυδερκής και ανήσυχος πιστεύει στην επερχόμενη αλλαγή. Ο Παναγιώτης Σούλης ως Πλατόνοφ αποπνέει αρρενωπή κομψότητα και μαεστρία με τα ερωτικά του καμώματα. Διαρκώς αυτοαναιρείται από το δισυπόστατο της φύσης του πέφτοντας σε αντιφάσεις, σκιαγραφώντας ένθερμα τον ήρωα που υποδύεται. Οι ερμηνείες των άλλων ηθοποιών ανταποκρίνονται στον ρυθμό και το ύφος του σκηνικού καλέσματος περνώντας μ’ ευκολία από ανιαρές και πληκτικές διαθέσεις στον αχόρταγο ερωτισμό με νεανικό ενθουσιασμό. Εάν έλλειπαν κάτι τσιρίδες και αψυχολόγητα δυνατές φωνές και αν ξεχείλιζε αισθησιασμό η όμορφη χήρα, πιστεύω πως ο ερωτισμός ως αποτέλεσμα των βαθύτερων αιτιών που διαλύουν την σκηνική ρώσικη κοινωνία, θα αποκάλυπτε την νατουραλιστική αλήθεια. Ωστόσο η σκηνοθετική σύλληψη με τις αναδιπλώσεις, την γρήγορη ροή στο παίξιμο και ο κωμικός τόνος διαγράφουν το ψυχολογικό τοπίο απ’ όπου διαφαίνονται η απελπισία και η επίγνωση των ηρώων πως “είναι μια χαμένη γενιά”.

Ο ατμοσφαιρικός φωτισμός, η παραδοσιακή μουσική σαν ηχηρή παρέμβαση, τα καλαίσθητα κοστούμια ολοκληρώνουν την ενδιαφέρουσα παράσταση με το πανέμορφο σκηνικό. Κάτω από τα φώτα ποικίλων πολυελαίων αιωρούνται κούνιες από παλιές χρηστικές και διαφορετικές καρέκλες χωρίς πόδια.  Κάποια στιγμή απομακρύνονται κι’ οι μακριές αλυσίδες μένουν άδειες. Σαν ικριώματα, σαν δεσμά των άψυχων ηρώων.

Συντελεστές

Μετάφραση: Μαρία Σκαφτούρα

Σκηνοθεσία: Ενκε Φεζολλάρι

Σκηνικά – Κοστούμια: Αλεξία Θεοδωράκη

Δραματολόγος: Νάταλι Μηνιώτη

Φωτισμοί: Ελίζα Αλεξανδροπούλου

Μουσική Επιμέλεια: Ενκε Φεζολλάρι

Φωτογραφίες-Video: Αθηνά Λιάσκου

Βοηθ. Σκηνοθέτη: Μαριάνθη Γραμματικού

Βοηθ. Παραγωγής: Στεφανία Βλάχου

 

Παίζουν (με αλφαβητική σειρά)

Νίκος Αναστασόπουλος, Ελεονώρα Αντωνιάδου, Μαρίνα Κανελλοπούλου, Γεράσιμος Μαύρος, Γιάννης  Παπαιωάνου, Ιάσονας Παπαματθαίου, Μαρία Σκαφτούρα, Νεκτάριος Σμυρνάκης, Παναγιώτης Σούλης, Φαίη Τζήμα, Στέλιος Τυριακίδης

Πληροφορίες

Τοποθεσία: Τεχνοχώρος CARTEL, Αγ. Άννης & Μικέλη 4, Βοτανικός, στάση μετρό  Ελαιώνας

Ημερομηνία: Πρεμιέρα 21 Νοεμβρίου 2014

Παρασκευή – Σάββατο 21:00 & Κυριακή στις 19:00

Τιμές εισιτηρίων: €12, €8 (μειωμένο), €5 (ατέλειες/ανέργων)

Προπώληση: viva.gr

Πληροφορίες – κρατήσεις: Τηλ.:: 693 9898258

https://www.facebook.com/CartelTexnoxoros

www.carteltexnoxoros.com

“Οι πέντε σιωπές” της Σίλα Στήβενσον στο Θέατρο κάτω από την Γέφυρα

Καθώς παρακολουθούσα την παράσταση αισθανόμουν να πέφτουν παγωμένες σταγόνες στο μέτωπό μου.  Κάθε σκηνή, κάθε λέξη ένας δημόσιος αφορισμός, μια καταγγελία της ενδοοικογενειακής βίας, με σκοπό να μας καταστήσει συνυπεύθυνους για την συνειδητή μας ανοχή και αφασία.

Το βραβευμένο έργο της Σίλα Στήβενσον με την ρεαλιστική του σκληρότητα ταρακουνά τον μυημένο θεατή. Δύσκολα τον αφήνει απροβλημάτιστο κι’ ασυγκίνητο. Δεξιοτεχνικά δομημένο το έργο με συγκλονιστικούς μονολόγους – καταθέσεις, αποκαλύπτει την αιμομικτική βία, την κακοποίηση και την νοσηρή σχέση που επιβάλλει ένας πατέρας – τέρας στις δυο ανήλικες κόρες του. Στον ρόλο του πατέρα –  που αγαπά την οικογένειά του με τον δικό του εφιαλτικό τρόπο – ο Νίκος Δαφνής, καθηλωμένος από την ηθική του αναπηρία σ’ ένα ιατρικό καροτσάκι, δίνει ρεσιτάλ ερμηνείας. Κατασπαραγμένος και ο ίδιος στην τρυφερή του ηλικία από σαδιστές γονείς, γίνεται από θύμα θύτης της γυναίκας του και των παιδιών του. Μας κοιτά στα μάτια δίχως ενοχές, στυγνός, αποκρουστικός και περιφρονημένος. Ωστόσο μέσα από την εφιαλτική του αναδρομή γίνεται ανεκτός κι’ έχει την ανάγκη να τον κατανοήσεις, να τον ευσπλαχνιστείς για την χαμένη του παιδική αθωότητα.

Η Ιωάννα Γκαβάκου  –  μάνα ίσως είναι το τραγικότερο πρόσωπο, γιατί  γνώριζε κι’ ανεχόταν συνυπεύθυνη κι’ υποταγμένη, την νοσηρή καθημερινότητα. Διαπερασμένη με τρόμο ως το κόκκαλο, αδύναμη να βάλει ένα τέλος στην οδύνη της.

Η Δανάη Καλαχώρα σε καθηλώνει, το ίδιο και η Κωνσταντίνα Σαραντοπούλου. Κυρτές και οι δυο από ντροπή, απόγνωση και φρίκη προσπαθούν να διατηρήσουν κάτι από την κουρελιασμένη τους αξιοπρέπεια. Ωσότου καμφθούν κι’ εξομολογηθούνε το σκοτεινό τους μυστικό. Με σώματα που τρέμουν, δάχτυλα μαγκωμένα, μουγγές κι’ αμήχανες τις πρώτες στιγμές, με φωνές ραγισμένες και σπαστές ανάσες, γεμάτες ωστόσο τρυφερότητα και στοργή στην μεταξύ τους διάδραση, αλλά και με την μητέρα τους. Διατηρώντας η καθεμιά  το προσωπικό υποκριτικό ύφος, ισορροπούν  το δράμα τους, εξωτερικεύοντας την ψυχολογική διαταραχή τους, με συναισθηματική διαβάθμιση. Αρνούμενες αρχικά μετά τον φόνο του πατέρα τους να ομολογήσουν – διεκδικώντας όμως καθεμιά την κάθαρση της πράξης –  και να συνεργαστούν με τις ανακριτικές αρχές. Καθ’ ότι, δεμένες συναισθηματικά με εκείνον, άλλοτε συνεργάσιμες κι’ άλλοτε εξαναγκασμένες κι’ απειλούμενες προκειμένου να επιβιώσουν.

Η παράσταση προσεγμένη σκηνοθετικά ως την παραμικρή λεπτομέρεια βάζει τον θεατή στο λειτούργημα του αόρατου ανακριτή. “Το ξέρατε, το βλέπατε αλλά δεν μιλούσατε. Είστε η πέμπτη σιωπή” καταθέτουν μ’ ένα στόμα οι τρεις κακοποιημένες γυναίκες κι’ αυτή η κατάθεση οδηγεί στην αυτοκριτική. Μπορεί η δύναμη της ζωής να γεφυρώνει το χάσμα. Μπορεί η λεηλατημένη παιδική αγνότητα να “βγει από το σκοτάδι στο φως, όπως το μωρό από την μήτρα”. Οι απαντήσεις δικές σας μετά το τέλος της παράστασης που σας προτείνω να παρακολουθήσετε.

Συντελεστές

Σκηνοθεσία, σκηνικά, κοστούμια, επιμέλεια φωτισμού και μουσικής

Κοραής Δαμάτης

Παίζουν

Νίκος Δαφνής, Ιωάννα Γκαβάκου, Κων/να Σαραντοπούλου και Δανάη Καλαχώρα

Τοποθεσία: Πίσω Χώρος του “Θεάτρου Κάτω απ’ τη Γέφυρα”, Πλατεία

Σταθμού ΗΣΑΠ Ν. Φαλήρου, Πειραιάς

Μέρες & ώρες: Σάββατο 21:15, Κυριακή 20:00

Τιμές εισιτηρίου: 15€, προπώληση και μειωμένο στο ταμείο 10€

Προπώληση: viva.gr, 11876, Public, Παπασωτηρίου, Seven spots, Reload, Ιανος

Πληροφορίες: Τηλ: 2104816200

www.katoapotigefyra.gr