Η σχέση της γυναίκας με τη βαλίτσα της
- 13 ΦΕΒ 2015
"Πόσα πράγματα πήρες πάλι;". Πόσοι καβγάδες έχουν ξεκινήσει με αφορμή αυτή τη σύντομη ερώτηση; Πόσες ώρες έχουν δαπανηθεί για την προφορική (και κάπως αγριεμένη) ανάπτυξη επιχειρημάτων σχετικά με τη χρησιμότητα ή μη "πολλών" ρούχων, παπουτσιών και καλλυντικών σε μια γυναικεία βαλίτσα ενόψει ταξιδιού;
Σχεδόν κάθε γυναίκα έχει ζήσει τη σκηνή που βρίσκεται στο δωμάτιό της πάνω από μια άδεια βαλίτσα και προσπαθεί να τη γεμίσει με όσα πράγματα είναι απαραίτητα για ένα ταξίδι διάρκειας x ημερών, όσο κάποιος άλλος, συνήθως γένους αρσενικού, την παρατηρεί και της λέει με σηκωμένο φρύδι “πολλά πήρες”.
Η συνέχεια είναι αναμενόμενη. Λογομαχίες έντονες, διανθισμένες με κλισέ ατάκες όπως: “δεν ξέρεις εσύ”, “όλες οι γυναίκες το ίδιο κάνετε”, “πώς τα καταφέρνεις πάντα και κουβαλάς τόσα άχρηστα πράγματα”.
Ας ξεκινήσουμε από τον ποσοτικό επιθετικό προσδιορισμό του περιεχομένου μιας γυναικείας βαλίτσας. Τι σημαίνει “πολλά πράγματα”;
Για να ταξιδέψεις και να διαμείνεις κάπου όπου δεν είναι το σπίτι σου με άνεση, χρειάζεται να έχεις μαζί σου ορισμένα βασικά πράγματα. Όταν λέω “με άνεση”, δεν εννοώ με δυο μπάτλερ, τρία τζακούζι και ολόκληρη τη ντουλάπα σου πακεταρισμένη. Άνεση σημαίνει καταρχάς ασφάλεια. Άνετα ταξιδεύεις και πηγαίνεις διακοπές όταν π.χ. έχεις μαζί σου ένα ακόμα παντελόνι, για την περίπτωση που σκιστεί ή λερωθεί αυτό που ήδη φοράς. Άνετα αναμένεται να περάσεις τη χρονική περίοδο που θα λείπεις από το σπίτι σου, όταν έχεις πακετάρει τόσα ρούχα, εσώρουχα και παπούτσια θα σου χρειαστούν, ώστε να μη σου λείψει κάτι βασικό.
Φυσικά και δε χρειάζεται να πάρεις μαζί σου 8 σουτιέν για 7 ημέρες. Μπορείς να βολευτείς με δυο (συν ένα που θα φοράς πάνω σου) και να πλύνεις κάποιο στο χέρι, εφόσον π.χ. ιδρώσεις. Ούτε χρειάζεσαι 5 ζευγάρια παπούτσια για 2 ημέρες. Ούτε 57 μπλουζάκια για 15 ημέρες, πράγμα που διαπίστωσα με τα ίδια μου τα μάτια ότι είχε κάνει η αδερφή μου, σε ένα κοινό μας ταξίδι προ δεκαετίας.
Δε γίνεται, όμως, να μην έχεις μαζί σου μια παραπάνω ζακέτα, ένα ελαφρύ μπουφάν, μια ομπρέλα, μια μικρή πετσέτα. Τέτοια “εξτρά” αντικείμενα τα χρειάζεσαι για να αντιμετωπίσεις τις τυχόν αντίξοες συνθήκες που θα συναντήσεις στο ταξίδι σου. Στην περίπτωση αυτή ένας άντρας – συνήθως – θα αντιτάξει το επιχείρημα “αν χρειαστείς κάτι, το αγοράζεις από εκεί που είσαι”.
Η σκέψη αυτή δεν είναι ολότελα λανθασμένη. Υπάρχουν, όμως, σοβαρές ενστάσεις. Πρώτον, δεν ξέρεις αν θα βρεις αυτό που χρειάζεσαι εκεί που θα πας. Δεύτερον, δεν ξέρεις αν θα το βρεις την ώρα που θα το χρειάζεσαι.
Τρίτον, θα ξοδέψεις λεφτά για να αγοράσεις κάτι το οποίο ήδη έχεις και απλώς παρέλειψες να φέρεις από το σπίτι, διότι δεν προέβλεψες σωστά τις ανάγκες σου.
Επομένως δε μπορείς να βασίζεσαι εξ ολοκλήρου στο τι θα βρεις εκεί που θα πας, ώστε να συμπληρώσεις τη βαλίτσα σου κατόπιν εορτής.
Το ίδιο ισχύει, εκτός από τα ρούχα, και για τα καλλυντικά. Φυσικά και μπορείς να βολευτείς δυο μέρες χωρίς κονσίλερ και να χρησιμοποιείς αντί γι’ αυτό την πούδρα για όλο το πρόσωπο. Πώς θα τα καταφέρεις, όμως, χωρίς επαρκή ποσότητα σαμπουάν, δεδομένου ότι στα περισσότερα μπάνια ξενοδοχείων υπάρχουν μικροσκοπικά μπουκάλια, των οποίων το περιεχόμενο δε φτάνει ούτε για τα μισά σου μαλλιά; Η λύση δεν είναι, βέβαια, να κουρευτείς, όπως θα έλεγε κάποιος εξυπνάκιας, για να αποδείξει ότι μπορείς να ταξιδέψεις χωρίς δικό σου σαμπουάν στη βαλίτσα.
Δε χρειάζεται να πακετάρεις μια συσκευασία των δυο λίτρων. Ενδεχομένως και με 2-3 δείγματα από περιοδικά να μπορείς να κάνεις τη δουλειά σου. Αλλά αυτό το ξέρεις ήδη, γι’ αυτό και δεν πετάς πια τα δείγματα που πιο παλιά, π.χ. πριν τους περιορισμούς των αεροπορικών εταιριών στο βάρος των αποσκευών, ξεφορτωνόσουν χωρίς δεύτερη σκέψη.
Για να πούμε και του στραβού το δίκιο, κάποιες φορές μια γυναίκα θα υπερβάλει στο πακετάρισμα των καλλυντικών της, π.χ. στριμώχνοντας τρεις σκιές παρόμοιας απόχρωσης στο νεσεσέρ για ένα μόνο ταξίδι. Έτσι, όμως, θα την πατήσει μια, το πολύ δυο φορές. Την τρίτη θα έχει πάρει το μάθημά της και δε θα βρίσκει το λόγο να χάνει πολύτιμο αποθηκευτικό χώρο, απλά επειδή δε σκέφτηκε ορθολογιστικά.
Κι ερχόμαστε στο σημείο – παγίδα του πακεταρίσματος. Φαντάζομαι πως όλοι, ανεξαρτήτως φύλου, όταν ταξιδεύουμε, παίρνουμε μαζί μας μερικά απαραίτητα πράγματα, όπως π.χ. φάρμακα. Δεν παίρνουμε, όμως, όλοι τα ίδια φάρμακα. Συνήθως οι γυναίκες είναι πιο προνοητικές από τους άντρες και πακετάρουν για τον λόγο αυτό φάρμακα της κατηγορίας “μάλλον δε θα το χρειαστεί κάποιος, αλλά αν το χρειαστεί και δεν το έχει, την έβαψε”. Σ’ αυτή την κατηγορία εμπίπτουν π.χ. οι αντιβιώσεις και τα μυοχαλαρωτικά χάπια. Το θεωρείς απίθανο να αρρωστήσεις; Ή να σε τσιμπήσει ένα έντομο; Αν, ο μη γένοιτο, σου συμβεί κάτι τέτοιο και δε βρίσκεσαι σε μέρος όπου μπορείς άμεσα να προμηθευτείς αυτό που σου χρειάζεται, πού θα απευθυνθείς;
Αν, λοιπόν, υπολογίσεις το περιεχόμενο μιας βαλίτσας με κριτήριο την σωστή προετοιμασία για παν ενδεχόμενο (εκτός φυσικά από την περίπτωση της ξαφνικής επανεμφάνισης δεινοσαύρων, την οποία είναι αδύνατον να προβλέψεις), αυτά που θα πακετάρεις είναι όντως “πολλά”. Άλλο, όμως, το “πολλά” και άλλο το “περιττά”.
Βγαίνουν “πολλά” στο μέτρημα, γιατί είναι ταυτόχρονα και απαραίτητα. Κι αυτό μια γυναίκα, ως φύσει προνοητική, δε μπορεί να το παραβλέψει.
Τώρα, το αν κατά τη διάρκεια του ταξιδιού αναγκάζει κάποιον άλλο να κουβαλάει τις αποσκευές της, επειδή η ίδια δε μπορεί λόγω του βάρους, είναι σε μεγάλο βαθμό λάθος και του άλλου, που το δέχεται. Βέβαια, αν ο εκάστοτε “άλλος” ξεμείνει κατά τη διάρκεια του ταξιδιού από οδοντόκρεμα, παυσίπονα, ομπρέλα, χαρτομάντιλα, κ.λπ., μαντέψετε σε ποια θα απευθυνθεί.
Αφού, λοιπόν, η σχέση της γυναίκας με τη βαλίτσα της είναι σημαντική για σοβαρούς λόγους, ας την αφήσουμε ως έχει, χωρίς να την κατακρίνουμε. Έτσι, και αποφεύγουμε τους καβγάδες και ταξιδεύουμε ανετότερα.
