Οι 3 μέρες και οι 3 νύχτες του πυρετού
- 13 ΦΕΒ 2015
Αν είσαι μάνα με καταλαβαίνεις. Αν δεν είσαι μάθε δυο τρία πράγματα για τα αντιπυρετικά. Χρήσιμα είναι.
Ήμουν με τον γιο μου στο αυτοκίνητο και μιλούσαμε. Μόλις τον είχα πάρει από το ποδόσφαιρο. Γελούσαμε. Ξαφνικά γυρίζω και έχει “ξεραθεί”. “Τι καλά”, λέω. “Επιτέλους, θα κοιμηθεί μια φορά νωρίς και το δικό μου το παιδί”. Φτάνω στο σπίτι. Τον παίρνω αγκαλιά, τον βάζω στον καναπέ, σε λίγο θα τον αλλάξω για να τον πάω στο κρεβάτι του. Όση ώρα τακτοποιώ την τσάντα μου κι αλλάζω κι εγώ, παρατηρώ ότι κοιμάται ανήσυχα. Παραμιλάει. Τον πλησιάζω, τον χαϊδεύω, τον φιλάω γλυκά. Μετά από λίγη ώρα το ίδιο. Σαν να κρυώνει όμως τώρα ενώ το σπίτι είναι αρκετά ζεστό. “Λες;”, λέω. Του βάζω θερμόμετρο. 39! Χριστέ μου, πότε συνέβη αυτό;
Αυτή την φορά τα σημάδια της ίωσης ήταν πιο ύπουλα από ποτέ. Ούτε μύξα, ούτε γκρίνια, ούτε εμετός. Έτσι ξαφνικά από την καλή διάθεση στον 39 πυρετό. Συνήθως η ίωση σε προειδοποιεί. Το παιδί δεν θέλει να φάει, κουράζεται γρήγορα, του φταίνε όλα, μπορεί να κάνει κανέναν εμετό, ίσως να έχει μύξα. Αυτή την φορά τίποτα. Κατευθείαν στην τελευταία πίστα. Πυρετός και μάλιστα δεν πέφτει με το Ντεπονάκι. Προχωράμε σε πιο ισχυρό αντιπυρετικό. Όλα αυτά σε συνεννόηση με τον παιδίατρο. Διότι, δυστυχώς αν δεν υπάρχει κάποιο εμφανές πρόβλημα στο παιδί (ευτυχώς κιόλας), παρά μόνο πυρετός, πρέπει να περιμένεις τρεις μέρες με τα αντιπυρετικά ώστε ύστερα να προχωρήσεις σε αντιβίωση ή ό,τι άλλο.
Τρεις μέρες της περνάς μετρώντας συνέχεια τον πυρετό. Νύχτα και μέρα. Το παιδί όταν παίρνει το αντιπυρετικό συνέρχεται λίγο. Μπορεί και να παίζει Εντελώς ξαφνικά όμως από εκεί που χοροπηδάει στον καναπέ, ξαπλώνει. Τότε ξέρεις ο πυρετός έχει ξανανέβει.
Βλέπεις πόσο είναι, δίνεις το φάρμακο, ίσως να κάνεις και ένα μπανάκι. Αγκαλιάζεις το παιδί σου που καίγεται και πρέπει να περιμένεις τρεις μέρες για να δεις τι έχει ή αν θα περάσει. Ίωση, σου λέει ο γιατρός. Μάλιστα, τι ακριβώς δε ξέρει. “Κρύωμα, γιατρέ μου”; “Πρέπει να περιμένουμε”. Πόσο εύκολα το λέει. Παιδιά δεν έχει; Και δε μπορείς να του πεις και τίποτα. Δεν μπορείς να του πεις, αν και θέλεις τόσο πολύ, μα πόσο άχρηστη είναι η ιατρική! Πόσο ανόητη η αναμονή!
Τι να περιμένω; Έγινε κανένα συνέδριο και καταλήξατε, γιατρέ μου, σε αυτό; Κι αν ναι, πότε έγινε; Πόσοι ήσασταν; Τίποτα καλύτερο δεν είχατε να προτείνετε; Διαλείμματα είχε το συνέδριο; Πόσες μέρες ήταν; Τρεις;
Μήπως να ξανασυναντηθείτε σε ένα ωραίο ξενοδοχείο με θέα και να συνομιλήσετε για το θέμα των ιώσεων; Μήπως να το ψάξουμε σε βάθος το θέμα; Να πάει να σκίσει τα πτυχία του! Έτσι γίνομαι γιατρός κι εγώ!
Έχεις δώσει αντιπυρετικό. Πιάνεις το μετωπάκι του παιδιού. Ζεστό. Το κορμάκι του, το ίδιο. Το ξεσκεπάζεις. Με μια βρεγμένη πετσετούλα το δροσίζεις λίγο. Κοιμάται βαθιά. Το στόμα ανοικτό. Ξαπλώνεις δίπλα του για να νιώσεις άμα θα πάρει φωτιά, βάζεις το κινητό να χτυπήσει μετά από μισή ώρα. Ξυπνάς, βάζεις θερμόμετρο. Ανάλογα δίνεις ή όχι αντιπυρετικό. Δροσίζεις, κοιτάζεις ανήμπορη, τα μάτια σου κλείνουν, βάζεις ξυπνητήρι, κοιμάσαι, ξυπνάς, τσεκάρεις. Πτώμα είσαι κι εσύ. Από το ξενύχτι, αλλά και την ανησυχία. Τι να είναι πάλι αυτή η ίωση; Απλή ωτίτιδα, ας πούμε; Γρίπη; Κάτι χειρότερο; Θα γίνει καλά;
Κρατάς μια καυτή βόμβα στα χέρια σου. Και τι κάνεις; Περιμένεις; Αν δεν σκάσει στα χέρια σου είσαι τυχερή.
Μοιράζεσαι την εμπειρία σου με τις άλλες μαμάδες φίλες σου. Κάθε μία έχει διαφορετικό παιδίατρο, άλλη τακτική, άλλα φάρμακα. Μπερδεύεσαι πιο πολύ. Αν βρεις καμία που έχει το ίδιο στιλ αντιμετώπισης του πυρετού, ανακουφίζεσαι. Δεν είσαι μόνη. Ουφ! Μιλάς με την μαμά σου. Σε κράζει. Το παιδί, που το τρέχετε από εδώ κι από εκεί! Δεν το προσέχετε! Το πάτε ποδόσφαιρο! Το πάτε κολυμβητήριο! Δεν θα τρώει τώρα, βέβαια, που να φάει το παιδί με τέτοιους γονείς που έχει δεν προλαβαίνει! Εσύ πώς είσαι; Κοίτα μην αρρωστήσεις κι εσύ γιατί ποιος θα φροντίσει το παιδί!
Τα ακούω κιόλας. Τα ακούω κι από τον μπαμπά, ότι είμαι υπερβολική, βεβαίως. Σιγά! Πώς κάνω έτσι για έναν πυρετούλι… Ο άντρας μου ανησυχεί μόλις πάει 39.7. Τότε. Κάτω από αυτό το σημείο του θερμόμετρου είμαι και υπερπροστατευτική Ελληνίδα μάνα.
Κι έτσι πέρασε η πρώτη μέρα του πυρετού…
