OPINIONS

Τι εννοείς, φίλη μου καλή, ότι παντρεύεσαι;

Μέχρι πριν λίγο καιρό, είχα ζήσει τα απολύτως φυσιολογικά παντρολογήματα των γύρω μου. Γνωστές, φίλοι φίλων, κοντά στην ηλικία μου, αποφάσιζαν να κινηθούν σε ρυθμούς του χορού του Ησαΐα. Δε μπορώ να πω ότι είναι κάτι που με άφηνε ανεπηρεάστη, αλλά εντάξει. Να ήταν μια μέρα; Δύο; Τόσο κράταγε το σοκ "ο κόσμος παντρεύεται, εγώ τι κάνω".

Τα πράγματα όμως άλλαξαν, όπως είπα, πριν λίγο καιρό. Τότε που η καλή μου φίλη, δηλαδή η καλύτερη μου φίλη (άντε ας μην πω κολλητή, 28 χρονών γουμάρα) μου έδειξε το δαχτυλίδι, με το οποίο ο καλός της, της έκανε πρόταση γάμου.

 

Η πρώτη αντίδραση ήταν μάλλον υπερβολικά κουλ για τη σχέση που έχω μαζί της. Λίγες ώρες μετά, έχοντας πάρει το χρόνο μου, αντιλήφθηκα τι ακριβώς συνέβη και ρώτησα όλες τις λεπτομέρειες. Εννοείται ότι ήθελα να τις μάθω, εδώ είχαμε να κάνουμε με μια τεράστια στιγμή!

Αφού τα έμαθα όλα, η ζωή συνεχίστηκε και φυσικά έζησα αυτό που λογικά κάθε φίλη ζει, όταν συνειδητοποιεί ότι η καλή της φίλη, αυτή που μοιάζει τόσο πολύ με εκείνη, παντρεύεται. Σοκ, σε σημείο που ήμουν έτοιμη να την πάρω τηλέφωνο με κλαυσίγελο, να ουρλιάζω “ΤΙ ΕΝΝΟΕΙΣ ΠΑΝΤΡΕΥΕΣΑΙ ΡΕ;”

Διάλειμμα για την παράκρουση

 

Οι σκέψεις που πέρασαν από το μυαλό μου και θα μπορούσα να τις είχα αραδιάσει μια προς μια στο τηλέφωνο, είχαν ως εξής:

– Θα παντρευτείς και εσύ και δε θα μπορώ να βγαίνω έξω να φλερτάρω (ok γκομενίζω θα ήταν το ρήμα)

– Θα με αρχίζεις στα κατσαδιάσματα κάθε φορά που θα χωρίζω

– Θα ακούσω από τα χείλη σου “σοβαρέψου”

– ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΩ να σοβαρευτώ μέχρι το γάμο

– Θα σταματήσουμε να κάνουμε τις τσάρκες μας

– Δε θα έχουμε μυστικά

– Δε θα σε βλέπω τόσο

– Θα κάνεις παιδί, έλα Χριστέ και Παναγία

– Σου έκανε μάγια;

– Μισό λεπτάκι, εμείς οι δύο δε θα ήμασταν για πάντα ρεμάλια;

– Εγώ κουμπάρα;

– Ρε συ δεν το πιστεύω

– Πως θα το πω στη γιαγιά μου, άπονο πλάσμα;

– Σας αγαπώ

– Και σας μισώ

– Τι μας βρήκε;

Επανερχόμαστε στην κανονική ροή του προγράμματος

Το τηλεφώνημα δεν έγινε ποτέ. Κυρίως γιατί πια έχω μάθει να ελέγχω τις παρακρούσεις μου και να τις εκδηλώνω μόνο σε άντρες. Η φίλη μου έχει καταφέρει να μείνει εκτός αυτών των ξεσπασμάτων. Το κέρδισε βασικά, στα τόσα χρόνια που την ξέρω και με τις φορές που στάθηκε δίπλα μου.

Τις τρελές αυτές σκέψεις, διαδέχτηκε η συνειδητοποίηση ότι πρόκειται για ΕΚΕΙΝΗ (δε θα πω το όνομα της γιατί θα με κρεμάσει και έγκλημα πριν τον γάμο είναι κρίμα) και ΕΚΕΙΝΟΝ (που επίσης καλό είναι να μην ονομάσω για ίδιους λόγους).

Ξέρω τι σημαίνει η φίλη σου να παντρεύεται κάποιον που θεωρείς εντελώς λάθος για εκείνη και επιφυλάσσομαι να το συζητήσω σε επόμενο κείμενο. Σε αυτό εδώ όμως, δε μπορώ να πω κάτι τέτοιο.

Είναι απέραντη χαρά, η φίλη σου, που έχει περάσει από τόσους μ@λ@κ3$ όσους και εσύ, να βρίσκει έναν άνθρωπο που μπορεί να την κάνει ευτυχισμένη.

Πως μπορεί να μην χαρείς με αυτό το γεγονός; Δε γίνεται. Μερικές από τις απορίες της παρ’ ολίγον παράκρουσης, προκύπτουν κυρίως από τις “λάθος ιστορίες” εκεί έξω και από τα άτομα που – κακά τα ψέματα – δε θα μπορούσαν να είναι οι καλύτερες μου φίλες.

 

Το ότι η κολλητή (ώπα να το, το πα, δε μπόρεσα), δεσμεύεται να είναι με κάποιον και να περνάει καλά, δε σημαίνει ότι έχω λιγότερο μερίδιο της καρδιάς της. Δεν υπάρχει πουθενά κάτι τέτοιο, ούτε κανείς που να λέει ότι απαγορεύονται οι γυναικείες τσάρκες ή ότι η νιόπαντρη καλύτερη φίλη, θα μεταλλαχθεί στο πιο συντηρητικό ον του πλανήτη. Θα είναι το ίδιο άτομο, ίσως και καλύτερο, μιας και στη ζωή της έχει βρει κάποιον που να μπορεί να την κάνει να γελάει ακόμα περισσότερο.

Γενικά συνειδητοποίησα ότι η πρόταση γάμου, είναι μια πολύ καλή αφορμή για να δεις που στέκεται μια φιλία. Αν όντως έχει γερές βάσεις, σημαίνει ότι δεν έχει να φοβηθεί τίποτα. Μάλλον να κερδίσει. Μια φίλη που αγαπάς και ξέρεις, είναι μια φίλη που θα κάνει επιλογές τέτοιες που θα σε κάνουν και εσένα να χαμογελάσεις. Οτιδήποτε διαφορετικό, θέτει προς συζήτηση την μεταξύ σας κατάσταση.

Ευτυχώς, στην περίπτωση μου δε χρειάστηκε. Το μόνο που έχω τώρα να κάνω, είναι να την κοροϊδεύω μέχρι να ανέβει τα σκαλιά της εκκλησίας και να μπω σε έναν ρόλο τόσο ξένο όσο και διασκεδαστικό για εμένα.

Να την ρωτάω για τις λεπτομέρειες που ξέρω ότι βαριέται και να της αναλύω όλη τη διαδικασία του να είσαι κουμπάρα, μέχρι να γίνει αυτή η τελετή και να προχωρήσουμε παρακάτω. Α, και να πίνω τσίπουρα με τον καλό της, που ΘΕΕ ΜΟΥ ΗΤΑΝ ΤΟΣΟ ΤΥΧΕΡΗ ΠΟΥ ΒΡΗΚΕ.