15 ταινίες που μας έκαναν να αγαπήσουμε το χορό

1. Top Hat (1935)

Μαζί με το περίφημο ”Ceiling dance” από το φιλμ Royal Wedding (σ.σ. την αλησμόνητη εκείνη σεκάνς που ο Αstaire χορεύει πάνω σε τοίχους, πατώματα, καναπέδες, ταβάνια, καταργώντας τους νόμους της βαρύτητας), το Τοp Hat είναι ίσως άλλο ένα φιλμ, από κείνα τα μεγάλα μιούζικαλ των ’30,  που αξίζει να δεις. Ο Magic Fred ”καταπίνει” την οθόνη, όλο coolness, χάρη, κομψότητα, αίσθηση ρυθμού, τα σόλο του είναι ασκήσεις τελειότητας και τα νούμερα του με την Ginger Rogers, αέρινα και όλο μαγεία, λες και το να χορεύουν οι δυό τους μαζί ήταν το πιο συναρπαστικό πράγμα που θα μπορούσε να συμβεί στο σύμπαν. ”Ηeaven, I’m in heaven…” 

2. Singin’ in the Rain – Τραγουδώντας στη βροχή (1952)

Ένα από τα fun facts της ταινίας είναι ότι ο Gene Kelly γύρισε την περίφημη dance σκηνή του ”Τραγουδώντας στη βροχή”, όντας άρρωστος, με 39 πυρετό. Ο ίδιος δεν πίστευε ότι ήταν ό,τι πιο σημαντικό είχε κάνει ποτέ (σ.σ. τεχνικά, δήλωνε πως ήταν καλύτερος στο ”Τρία κορίτσια και τρείς ναύτες”), και η ιδέα πως η ταινία θα ‘μπαινε κάποτε στη λίστα με τους «εθνικούς καλλιτεχνικούς θησαυρούς της Αμερικής, ούτε που του περνούσε από το μυαλό. Στ’αλήθεια, όμως, αρκεί να τον δεις να στροβιλίζεται, παίζοντας με την ομπρέλα του, γελώντας, κλωτσώντας σαν παιδί τις νερολακκούβες και πλατσουρίζοντας ευτυχισμένος, για να ερωτευθείς κι εσύ. Το χορό.

3. West Side Story (1961)

To διάσημο μιούζικαλ των Μπερνστάιν/Λόρεντς/Σοντχάιμ, που μετέφερε τη σεξπιρική ιστορία του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας στις λαϊκές γειτονιές του νεοϋορκέζικου Upper West Side, έγραψε ιστορία ΚΑΙ με τα θεαματικά χορευτικά του.  Δική μου, αγαπημένη στιγμή, το ”Αmerica” με την –hot!hot!hot!-  Rita Moreno, να πυρπολεί με ταλέντο την οθόνη…

4. Saturday Night Fever – Πυρετός το Σαββατόβραδο (1977)

Ένας άντρας, ένας χορός, μια εποχή. Ο Τravolta ως Tόνι Μανέρο – ένας πιτσιρικάς από το Μπρούκλιν  που ζει και αναπνέει για το Σαββατόβραδο, τη μοναδική νύχτα που η μίζερη ζωή του ανάβει και καίγεται κάτω από τα στρόμπο – έγινε o ήρωας της discο σκηνής, οι δε φιγούρες του χιλιοαντιγράφτηκαν. Καμιά φορά, ξαναβλέποντάς το, δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι α) υπήρξε όντως μια εποχή που βρίσκαμε πως ο John με το λευκό κολλητό ήταν σέξι β) πέρασαν 38 χρόνια από την πρεμιέρα της ταινίας γ) τρεις από σας, πιθανότατα αγνοείτε πως οι Bee Gees υπήρξαν και πως ήταν συγκρότημα.

5. Grease (1978)

Πριν από τον Έντουαρντ και τη Μπέλλα, την Αναστάζια και τον κ.Γκρέι,  υπήρχε ο Ντάνι  Ζούκο και η Σάντι. Άλλο ένα λατρεμένο μιούζικαλ, με ‘50΄s μουσικές, δερμάτινα μπουφάν και παντελόνια-σωλήνες, μπριγιαντίνη και κοκοράκια, σοσόνια, φουρό, πρώτα φιλιά,  καρδιοχτύπια, απαγορευμένο σεξ και ”πειραγμένα” αμάξια. Και φυσικά ατέλειωτο χορό, στα πέριξ του  Rydell High.

6. Flashdance (1983)

H υπόθεση: Η Άλεξ (Jennifer Beals) είναι μια νεαρή εργάτρια,  σ’ ένα εργοστάσιο. Τα βράδια χορεύει σ’ ένα μικρό μαγαζί για το κέφι της, παράλληλα όμως φιλοδοξεί να γίνει χορεύτρια του κλασικού μπαλέτου. H γκράντε σκηνή της audition, στο θριαμβευτικό φινάλε, (”What a feeling”), είναι υπεύθυνη για πάρα πολλά στριφογυρίσματα, άλματα σε παρκέ, μελανιές, στραμπουλήγματα, στενά αθλητικά κορμάκια και γκέτες φορεμένες παράταιρα πάνω από ξεβαμμένα jeans.

7. Fοotloose (1984)

ΟΚ, ας πούμε απλώς πως είναι αδύνατον να το δεις χωρίς να κουνήσεις τα πόδια σου. Ο Kevin Βacon (που τώρα παίζει τους κακούς, τους σατανικούς, τους πράκτορες του FBI κ.λπ.), είναι το Κουλ Αγόρι που φέρνει τη χαρά του χορού, σε μια αυστηρή, ηθική, φριχτά βαρετή κωμόπολη, ουρλιάζοντας ”Let’s partyyyyy!” και δοκιμάζοντας ποζάτες φιγούρες στο dancefloor – προσωπικά, τον προτιμώ στη σκηνή της αποθήκης, σε κείνο το νούμερο-ξέσπασμα όπου ο χορός είναι ηλεκτρικός, έντονος, σχεδόν απελπισμένος.

8. Dirty Dancing (1987)

Μιλάμε για την ταινία που (κάποιες από μας, ονόματα δε λέω) είδαμε πάνω από πέντε φορές (εντάξει, και μετά ξανά, σε κάθε τηλεοπτικό re-run, με την ίδια ένοχη απόλαυση), μιλάμε για το νο2- chick flick όλων των εποχών μετά το ”Ημερολόγιο”, μιλάμε για τα ρέμπελα καλοκαίρια στου Kellerman’s και τον αυτοκτονικό έρωτα που μας ενέπνευσε ο Patrick Swayze, όταν τον είδαμε να σέρνεται στα πατώματα και να κυκλοφορεί χωρίς φανελάκι, μιλάμε για το lift του φινάλε και την επική ατάκα που αναβοσβήνει, σαν χαλασμένο νέον πάνω από κάθε εφηβική μας ματαίωση: ”Νοbody puts Baby in the corner”. E ναι κορίτσια, μιλάμε για το Dirty Dancing. 

9. Swing kids – ”Τα παιδιά του swing” (1993)

Στη Γερμανία των 1930΄s , παραμονές του πολέμου, το απαγορευμένο σουίνγκ γίνεται πράξη πολιτικής αντίστασης και μια παρέα παιδιών μαθαίνει το lindy hop, το σωστό, το λάθος, την επανάσταση και την επιβίωση. Στα plus, η vintage γκαρνταρόμπα.

10. Billy Elliot  – ”Μπίλι Έλλιοτ – Γεννημένος Χορευτής” (2000)

Ο μικρός, ορφανός Billy Elliot (Jamie Bell), διχάζεται ανάμεσα στο πάθος του για το μπαλέτο και τις αντιρρήσεις του πατέρα του που τον στέλνει να μάθει μποξ και να γίνει ένας macho, οργισμένος ενήλικας  – και όλα αυτά, στην θατσερική Αγγλία του ’84, με φόντο τη μεγάλη απεργία των ανθρακωρύχων. Το αγαπήσαμε, γελάσαμε, κλάψαμε και ζηλέψαμε τις μεγαλειώδεις σκηνές όπου τα πόδια του Billy ”πετάνε” στους δρόμους, τις πλατείες και τις ταράτσες του Easington, για να τρέξουν πίσω από το όνειρό του.

11. Center Stage  – ”Κεντρική Σκηνή” (2000)

Έξι αγόρια και κορίτσια μεγαλώνουν, παλεύουν, συγκρούονται, ελπίζουν, ερωτεύονται, και ματώνουν για να κατακτήσουν μια θέση σε μια από σπουδαιότερες σχολές κλασικού χορού της Νέας Υόρκης. Μπήκε στη λίστα γιατί θύμιζε το ”Fame” (σ.σ. το οποίο παραδόξως ήταν πολύ καλύτερο στην τηλεοπτική παρά στην κινηματογραφική εκδοχή του), τουλάχιστον ως προς την κεντρική ιδέα: Υοu want fame, well fame costs…

12. Chicago (2002)

Η Catherine Zeta Jones είναι στ’αλήθεια εκθαμβωτική ως ψυχωτική σταρ του vaudeville, Velma Kelly, η δε σκηνή του Cell Block Tango όπου ένα τσούρμο φυλακισμένες χορεύουν και εξηγούν πως ξεπάστρεψαν τους άτιμους, άπιστους, άχρηστους άντρες τους είναι σέξι, είναι παράφορη, είναι φονική, εκρηκτική και ανεπανάληπτη. Όσες φορές και να τη δω, δεν τη χορταίνω.

13. Shall we dance – Χορεύετε; (2004)

Eπιτυχημένος, αλλά βολεμένος και ψιλοκαταθλιπτικός  οικογενειάρχης και επαγγελματίας (Richard Gere) το ρίχνει στο χορό για να ξεπεράσει τη mid-life crisis. H σκηνή που ο Gere και η Lopez χορεύουν Gotan Project είναι στη λίστα με τα best – απρόβλεπτα movie –tangos μου (σ.σ. η οποία περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, και το tango των Colin Firth-Jessica Biel στο Easy virtue και αυτό του Βanderas στο Τake the lead), κατά τα άλλα όμως το αμερικάνικο ριμέικ είναι μια μάλλον απογοητευτική μεταφορά του υπέροχου, γιαπωνέζικου πρωτότυπου. Αναζητήστε το.

14. Step Up2 – The streets (2008)

Προσωπικά, προτιμώ την πρώτη ταινία της σειράς με τον μικρό θεούλη Channing Τatum,και την Jenna Dewan, (που – red alert, κουτσομπολιό – ερωτεύτηκαν στο πλατό και δυό χρόνια αργότερα παντρεύτηκαν)  όμως, κατά κοινή ομολογία οι ομαδικές σκηνές χορού είναι καλύτερες στο σίκουελ και η σκηνή του φινάλε ανεπανάληπτη.

15. Black Swan  – Μαύρος Κύκνος (2010)

Το Entertainment Weekly έγραψε: ”αλήθεια, δεν μπορείς να πάρεις τα μάτια σου από αυτό το διεστραμμένο ψυχολογικό thriller”. Ο Darren Aronofsky σκηνοθετεί και η – βραβευμένη με Όσκαρ- Νatalie Portman εικονογραφεί την ψυχαναγκαστική αναζήτηση μιας μπαλαρίνας για τελειότητα, που την οδηγεί σταδιακά στην τρέλα. Σκοτεινό, μαγευτικό, ενοχλητικό. Αριστούργημα.