Το Swell στην Βουλιαγμένη θα σε παρασύρει σαν κύμα
- 2 ΑΥΓ 2015
Στην Βουλιαγμένη. Η Μαριέτα, η Νίκη, η Ναταλί, ο Νικόλας κι εγώ. Ήπιαμε, φάγαμε, χαζέψαμε (με) τη θέα.
Στο Swell φτάσαμε λίγο πριν το ηλιοβασίλεμα. Ανεβήκαμε από κάτι μαρμάρινες σκάλες και ξαφνικά βρεθήκαμε σε έναν μικρό παράδεισο. Με πράσινο, με ωραία ατμόσφαιρα, με λιτή διακόσμηση. Ο πρώτος όροφος είχε σκιά και δροσιά, όμως λίγο πριν πέσει ο ήλιος το καλύτερο σημείο είναι η ταράτσα. Εκεί μας πήγανε.
Χόρτασε το μάτι μας μπλε. Η υπεύθυνη επικοινωνίας, η Βερονίκη, ήταν γλυκύτατη και όπως έλεγε η Ναταλί θα μπορούσε να κάνει τα ρεπά της πρωταγωνίστριας στο I met your mother, γιατί είναι ίδια (επιβεβαιώνω). Τέλος πάντων μας εξυπηρέτησε τα μάλα και έκατσε μαζί μας.
Και για τον Γιώργο και τον Άγγελο όμως δεν έχω λόγια. Δηλαδή έχω. Τα καλύτερα. Ευγενέστατοι και πλήρως κατατοπιστικοί. Μιλάω φυσικά για τους δύο από τους τέσσερις ιδιοκτήτες. Σάκης και Ανδρέας οι άλλοι δύο.
Μάθαμε και τι σημαίνει swell. Είναι ένα είδος κυματισμού, από εκείνα που όταν είναι δυνατά ευνοούν και τους σερφάδες. Στην περιοχή έχει τέτοια. Άρα σε τούτο εδώ το μαγαζί ακόμη και το όνομα είναι σωστά επιλεγμένο. Είναι όμως και όλα τα άλλα. Και το καταλάβαμε αυτό από την αρχή.
Μας αρέσανε πολύ τα σκαμπό κορμοί και το γωνιακό τραπέζι, όπου και κάτσαμε τελικά. Για ξεκίνημα μας έφεραν κοκτέιλ, εγώ διάλεξα μαργαρίτα, την Pergamont (γιατί είμαι του κλασικού, τα έχουμε ξαναπεί αυτά), αλλά υπάρχουν ένα σωρό άλλα. Όπως τα εξωτικά Caribbean Sea και Sunset on Ibiza, το Asian Zombie, το Moscow Mule και το ομώνυμο με το μαγαζί, το Swell ναι, που είναι πράσινο και έχει μέσα και μαστίχα. Μας έφεραν και δεύτερη γύρα. Τα χρώματα του ήλιου έβαφαν τον ουρανό πάνω από τη θάλασσα. Η κατάλληλη ώρα για φωτογραφίες.
Μόλις άρχισε να σουρουπώνει, μας σέρβιραν σούσι (νοστιμότατο). Sushi crispy salmon rolls και τέτοια πράματα. Παλεύαμε εκεί πέρα στην αρχή με τα ξυλάκια μας, αλλά όσο πέρναγε η ώρα, η πολύ καλή τους γεύση μας ανάγκαζε να τρώμε σαν βέροι Γιαπωνέζοι. Σαν να μην έφτανε αυτό, κάποιος είπε ότι σε λίγο έρχονται τα μπέργκερ. Και κοτόπουλου και μοσχαρίσια.
Τρεις πιατέλες μας έφεραν. Και πάνω που λες τελείωσαν, δεν μπορεί να είναι κι άλλα, σκάει το γλυκό. Φοντύ σοκολάτας. Ναι λιωμένη σοκολάτα λευκή και κανονική ( που την κρατάμε ζεστή πάνω από φλόγα) και φρουτάκια για να βουτάς μέσα της.
Τι άλλο πια να ζητήσεις; Το στέκι αυτό είναι all-day. Μπορείς να πιεις από καφέ μέχρι ποτάρα και να φας νόστιμα πιάτα, έχει και πίτσα και σαλάτες, δεν στο είπα πριν. Μπορείς να αράξεις και να απολαύσεις την Αθηναϊκή Ριβιέρα. Μπορείς να φέρεις τους φίλους σου και να τους πεις ότι θα τους πας στην εξοχή. Το θέμα είναι να πας (και θα με θυμηθείς).
Ερμού 1 & Ποσειδώνος, Βουλιαγμένη, τηλ.: 210 8961457