Η Ιωάννα ξέρει γιατί αξίζει να κάνεις αίτηση για υποτροφία

Το τηλέφωνο της χτυπάει ξαφνικά από άγνωστο νούμερο. Το σηκώνει και από την άλλη γραμμή ακούει να της λένε ότι μια αίτηση για υποτροφία που είχε συμπληρώσει βιαστικά, έγινε δεκτή. Με λίγα λόγια, ότι θα σπούδασει αυτό που θέλει, χωρίς να πληρώσει δίδακτρα τεσσάρων ετών και μάλιστα σε ένα αξιόπιστο κολλέγιο που συνεργάζεται και με γνωστά Πανεπιστήμια του εξωτερικού. Στο BCA!

Σήμερα, στο 2016 πια, η Ιωάννα έχει το πτυχίο στα χέρια της και πολλές σκέψεις στο μυαλό της αναφορικά με το μέλλον. Τη συνάντησα στις εγκαταστάσεις του BCA κοντά στο Hilton, για να μου πει λίγα πράγματα για όλο αυτό της το ταξίδι.

Η αίτηση

Οι περισσότεροι όταν ακούμε για υποτροφία, γινόμαστε κάπως καχύποπτοι. Είναι δυνατόν να δίνονται λεφτά χωρίς “μέσον”; Όπως φαίνεται είναι. Η Ιωάννα δεν είχε καμία σχέση με το BCA πριν κάνει αίτηση για υποτροφία. Ζει στο Περιστέρι, έχει καταγωγή από τη Μάνη και απλά ήταν τυχερή. Ή μάλλον πίστεψε ότι μπορεί να είναι τυχερή.

Όταν έδωσε Πανελλήνιες, δεν τα πήγε τόσο καλά για να καταφέρει να μπει σε μια σχολή που θα μπορούσε να σπουδάσει Οικονομικά που ήθελε τότε.  “Δεν ήμουν καθόλου του συστήματος των Πανελληνίων.  Δεν μπορώ την παπαγαλία, δεν μπορώ αυτό το ”πάρε το βιβλίο και δεν υπάρχει κάτι άλλο να δεις, παρ’ το και διάβασε το και αυτό το κάνε ότι σου λέω”. Δε μου άρεσε η νοοτροπία του εκπαιδευτικού συστήματος, που δεν το θεωρώ εκπαίδευση στην ουσία” αναφέρει η Ιωάννα, όταν την ρωτάω γιατί δεν τα πήγε τόσο καλά στις Πανελλήνιες.

Μετά, λοιπόν, από τις εξετάσεις ξεκίνησε να ψάχνει για υποτροφίες. Συμπλήρωνε έντυπα για αντικείμενα σπουδών που την ενδιέφεραν και έτσι, πάνω στη βόλτα που έκανε σε εμπορικό κέντρο, συμπλήρωσε και την αίτηση για το BCA.

Τότε, δεν ήξερα το BCA. Σήμερα νιώθω πραγματικά πολύ τυχερή που ήμουν εγώ αυτή που κέρδισε αυτή την υποτροφία.

Στο μεταξύ, μετά τις αιτήσεις, είχε ξεκινήσει πάλι προετοιμασία για να δώσει Πανελλαδικές.”Δεν είχα άλλη επιλογή, δεν είχα τα λεφτά για να πάω οπουδήποτε” σημειώνει. Όπως φάνηκε, είχε επιλογή και μάλιστα πολύ καλή.

Τα χρόνια στο BCA

Μόλις έμαθε τα νέα ότι κέρδισε την υποτροφία, μπήκε στον επίσημο διαδικτυακό τόπου του BCA για να δει περισσότερες λεπτομέρειες και σύντομα βρέθηκε στις αίθουσες ως μαθήτρια. “Είδα κάτι τελείως διαφορετικό. Διαπίστωσα ότι δεν δινόταν τόσο πολύ βάση στις εξετάσεις, όσο στο να καταλάβουμε αυτά που διδασκόμασταν” σημειώνει η Ιωάννα.

Στο BCA διάβασα όσο δεν έχω διαβάσει όλα τα χρόνια στο σχολείο και ειδικά στο Λύκειο.

Εκτός από τον τρόπο διδασκαλίας που την κέρδισε, εκτίμησε ιδιαίτερα τον τρόπο βαθμολόγησης της. “Η αξιολόγηση ήταν πολύ διαφορετική σε σχέση με αυτά που ακούω από φίλους μου που είναι σε δημόσιες δομές. Το γραπτό ή η εργασία μας, περνάει από 2-3 άτομα και βαθμολογείται τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, με κλειστό όνομα. Δεν υπάρχει θέμα συμπάθειας αλλά αξιοκρατία” τονίζει.

Δεν ήμουν ποτέ βαθμοθήρας αλλά δε μου αρέσει η αδικία οπότε ήθελα να ξέρω μέχρι που πάω και μέχρι που μπορώ να φτάσω.

Η υποτροφία για φοίτηση που κέρδισε τότε τυχαία, δεν ήταν και η μόνη. Μεταξύ άλλων, στα χρόνια που σπούδασε κέρδισε και μια για μεταπτυχιακές σπουδές καθώς η πτυχιακή της εργασία ήταν από τις καλύτερες.

“Στο β’ εξάμηνο έχουμε ένα μάθημα που ουσιαστικά είναι η πτυχιακή μας και ζητά να κάνουμε πράξη όλα όσα έχουμε μάθει τα προηγούμενα χρόνια. Μας δίνουν ένα πραγματικό project και εμείς πρέπει να φτιάξουμε ένα marketing plan. Εμείς είχαμε την εταιρεία επαγγελματικών καλλυντικών Yellow Rose και έπρεπε να φτιάξουμε ένα πλάνο B2C. Εγώ ήμουν ομάδα με τη Λιάνα, και είχαμε κάνει πλάνο για αντρική σειρά – κάτι που δεν υπήρχε δηλαδή. Από όλες τις παρουσιάσεις που έγιναν, αναδείχθηκαν οι 4 καλύτερες και μεταξύ αυτών ήταν και η δική μας. Κάναμε την πτυχιακή παρουσίαση, λοιπόν, και κερδίσαμε την υποτροφία για μεταπτυχιακές σπουδές. Ουσιαστικά ήταν ένα βραβείο στα δύο και μπορούσα να σπουδάσω πληρώνοντας τα μισά δίδακτρα” σημειώνει η Ιωάννα. Παρά το ότι κέρδισε, αποφάσισε να μην προχωρήσει, για λόγους οικονομικούς αλλά και για να καταλήξει στο τι ακριβώς θέλει να κάνει.

Τελικά, τι θα μπορούσε να πει ότι έχει κερδίσει από τα χρόνια της στο BCA; Μου απάντησε επιγραμματικά:

– “Aνθρώπους.  Έκανα πολύ καλές φίλες και κυρίως χάρη στο BCA γνώρισα την κολλητή μου.

– Γνώρισα καλύτερα τον εαυτό μου. Έβαλα στόχο να καταφέρω να διαβάσω για μένα και το κατάφερα.

– Γνώρισα αξιόλογους καθηγητές. Ήταν νέοι και πολύ κοντά μας όλοι. Συζητούσαμε πολύ, υπήρχε και ακόμα υπάρχει μια φιλική σχέση μεταξύ μας.

– Το θέατρο! Εδώ και 2 χρόνια ξεκίνησα να κάνω μάθημα στο BCA και να ανεβάζουμε παραστάσεις. Το ήθελα πολύ και δεν το είχα κάνει πριν. Κούραση και αγώνας για να βγουν οι παραστάσεις αλλά ήταν κάτι που ήθελα πάντα να κάνω και δεν είχα τη δυνατότητα”

Όπως αναφέρει πάνω στη συζήτηση η Ιωάννα, θα ήθελε πολύ όλες οι δομές και το πρότυπο λειτουργίας του BCA να ήταν δωρεάν. “Το κτίριο η συμπεριφορά των ανθρώπων, ο τρόπος που γίνεται το μάθημα… Ήμασταν 10 άτομα σε μια τάξη. Πιστεύω ότι δε θα μπορούσα να λειτουργήσω σε μια αίθουσα με 300 άτομα, να κάθομαι στην πάνω γωνία, να ξέρω θα πάω όποτε θέλω, θα φύγω όποτε θέλω και αν δεν πάω δεν πειράζει” αναφέρει χαρακτηριστικά, προσθέτοντας γελώντας ότι “δε μπορούμε να τα έχουμε όλα”. Γι’ αυτό υπάρχουν οι υποτροφίες!

Αντί επιλόγου, συμβουλές

Θεωρεί ότι οι γνώσεις που έχει, σε ένα βαθμό την καθιστούν έτοιμη για την αγορά εργασίας αλλά μέχρι να βρει δουλειά σκέφτεται να συνεχίσει τις σπουδές της. “Σκέφτομαι να κάνω αίτηση στο Ταμείο Υποτροφιών του BCA, γιατί χρήματα δεν υπάρχουν, τον χώρο τον ξέρω, ξέρω τους καθηγητές. Επίσης, άλλαξε και το Πανεπιστήμιο που συνεργάζεται το ΒCA, οπότε θα έχω και τίτλο από άλλο Ίδρυμα στο βιογραφικό μου. Λογικά θα επιλέξω digital marketing” τονίζει.

Κλείνοντας, ζήτησα να δώσει τις δικές της συμβουλές, σε όσους το σκέφτονται να σπουδάσουν με υποτροφία αλλά για πολλούς λόγους πατάνε φρένο:

1. Να μη φοβηθούν να κάνουν αίτηση για υποτροφία. Να μην πουν “αποκλείεται να με πάρουν”.

2. Εάν θέλει  κάποιος να γράψει μια επιστολή, να γράψει γιατί πραγματικά θέλει την υποτροφία. Γιατί δε μπορεί τις Πανελλήνιες, γιατί αυτό που θέλει να σπουδάσει δεν υπάρχει στα Ελληνικά πανεπιστήμια κλπ. Να το διεκδικήσει.

3. Να σκεφτούν αν όντως θέλουν πολύ να σπουδάσουν και αν είναι πρόθυμοι να διαβάσουν και να αφιερώσουν χρόνο.

4. Να ξέρουν ότι  δεν είναι ντροπή το να μην έχεις λεφτά.

*Φωτογραφίες: SOOC/ Νίκος Παλαιολόγος