La Veranda: Μία γευστική όαση στο κέντρο της Αθήνας

Θυμάσαι τους στίχους του Ελύτη: ”Είμαι ένας απλός, καθημερινός, αισιόδοξος άνθρωπος. Αλλά, δεν αντέχω τα παράθυρα χωρίς θέα. Τα παράθυρα βρίσκονται εκεί για να ταξιδεύουν τη ματιά. Για ν’ αποκαλύπτουν ορίζοντες. Για να υπόσχονται το παραπέρα.”

Μία βεράντα με μαγευτική θέα σε περιμένει στον αριθμό 385. Το bar & restaurant ”La Veranda” στον τελευταίο όροφο του ξενοδοχείου Metropolitan είναι η πινελιά που δίνει χρώμα στα καλοκαιρινά βράδια σου στην πόλη.

Πολύ πριν το μενού βρεθεί στα χέρια σου τα μάτια σου έχουν ήδη χαθεί ώστε να εξερευνήσουν. Σαρωνικός, Ακρόπολη, Λυκαβηττός και το Κέντρο Πολιτισμού Σταύρος Νιάρχος. Όσο ο ήλιος πέφτει το σκηνικό γίνεται ειδυλλιακό. Είσαι μπροστά σε μία άλλη Αθήνα. Ξαφνικά η κούραση της ημέρας υποχωρεί. Χαλαρώνεις πίνοντας ένα κοκτέιλ ”Chios Island” για αρχή. Λικέρ μαστίχα, φράουλες, ζάχαρη, λάιμ και φύλλα βασιλικού. Το γευστικό ταξίδι μόλις ξεκίνησε.

Η ματιά σου συνεχώς ξεφεύγει. Είναι ωραία να κοιτάς την πόλη από ψηλά. Αυτή η οπτική της επιτρέπει να γίνει λίγο πιο όμορφη. Μυρίζεις φρέσκο βασιλικό και κοιτάς το menu. Η σημείωση στο κάτω μέρος χρειάζεται μία περαιτέρω επεξήγηση.

Παύση

”Το μενού σχεδιάστηκε από τον Michel Roux και τον Ηλία Καριώτογλου.”

Michel Roux, Officer of the British Empire, είναι Γάλλος σεφ και εστιάτορας που εργάζεται στη Βρετανία. Μαζί με τον αδελφό του, Albert, άνοιξαν το εστιατόριο Le Gavroche, που αργότερα έγινε το πρώτο εστιατόριο στην Βρετανία που βραβεύτηκε με τρία αστέρια Michelin και το The Waterside Inn, το οποίο ήταν το πρώτο εστιατόριο εκτός Γαλλίας που κράτησε τρία αστέρια Michelin για μια περίοδο πάνω από 25 χρόνια. Έχουν χαρακτηριστεί ως οι ”νονοί της σύγχρονης κουζίνας στα εστιατόρια του Ηνωμένου Βασιλείου”.

Ο Ηλίας Καριώτογλου φοίτησε στην σχολή του Sydney Intercontinental “The Hotel School” απ’ την οποία αποφοίτησε ως Σεφ. Εργάστηκε στην Αυστραλία και μετεκπαιδεύτηκε στην Ταιλάνδη και στη συνέχεια εντάχθηκε στην ομάδα του Michel Roux εν πλω για την Celebrity Cruises. Ο Ηλίας αποτέλεσε μέλος της ομάδας του εξαιρετικού και πολυβραβευμένου με αστέρια Michelin Waterside Inn στο Bray. Έχει διακριθεί δύο διαδοχικές χρονιές, το 2012 και 2013 ως φιναλίστ της υποτροφίας Roux που αποτελεί έναν απο τους πλέον απαιτητικούς και γνωστούς διαγωνισμούς μαγειρικής στον κόσμο.

Γεύσεων συνέχεια

Με το μενού ανά χείρας το μόνο που σκέφτομαι είναι πώς θα χωρέσουν στο τραπέζι όλα αυτά που θέλω να δοκιμάσω. Μία ακόμα γουλιά με γεύση μαστίχας και είμαι σχεδόν έτοιμη. Μεσογειακές γεύσεις με ένα ”πείραγμα” που τις κάνουν να ξεχωρίζουν από τα συνηθισμένα.

ΡΗΤΟΡΙΚΕΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ

Πώς μία φέτα ψημένου καρπουζιού μπορεί να ταιριάξει με τυρί φέτα σε φύλλο κρούστας;

Καπνιστό χέλι με μελιτζανοσαλάτα;

Ελληνική σαλάτα τόσο γνώριμη και τόσο καινούρια;

Χταπόδι ”beignets” να δοκιμάσω;

Μυλοκόπι με σάλτσα ”thermidor”. Μήπως κάπου να σταματήσω;

Μπριζόλα ”picanha a la minute” με φρέσκια πάστα και μάλλον θα χρειαστούμε δεύτερο τραπέζι;

Όλες οι ερωτήσεις είχαν απάντηση καταφατική. Ορεκτικά και κυρίως ικανοποιούν ακόμα και τους πιο απαιτητικούς. Το μυστικό της επιτυχίας είναι πως μπαίνεις στον πειρασμό να δοκιμάσεις. Οι γεύσεις είναι ταξιδιάρικες. Υλικά που σίγουρα έχεις δοκιμάσει αλλά δεν ήξερες πως πηγαίνουν σε άλλο γευστικό επίπεδο αν συνδυαστούν σωστά.

Τα πιρούνια δε σταματούν. Ένα θα αναφέρω και θα καταλάβεις πολλά. Χαλάλι το σπάσιμο της δίαιτας. Κάθε μπουκιά άξιζε όσο οι λέξεις δεν μπορούν να περιγράψουν.

Μία δοκιμή θα σε πείσει

-Χταπόδι ”beignets”με φάβα, φινόκιο, τοματίνια confit και καραμελωμένα κρεμμύδια

-Τόνος στη σχάρα με γαρίδες, πράσινη σαλάτα και σιρόπι κόκκινου ξυδιού

-”Millefeuille” από ιμάμ μελιτζάνας, vinaigrette κατσικίσιου τυριού

-Φέτα σε φύλλο κρούστας, καρπούζι, σάλτσα από μέλι με μαύρο σουσάμι

-Στήθος κοτόπουλου γεμιστό με χαλούμι, κροκέτα πατάτας και καρότου, ”rustic ratatouille” , φασολάκια, σάλτσα μελιού

Έχω ξεχάσει το επικείμενο ραντεβού μου στο διαιτολόγο εδώ και ώρα. Ο ήλιος έχει χαθεί και ο αττικός ουρανός έχει γεμίσει αστέρια. Η θέα του La Veranda είναι τώρα αλλιώτικη. Σαν οι παραστάσεις σου να διαφοροποιήθηκαν αυτόματα με το ηλιοβασίλεμα.

Χωρίς γλυκό; Ίσως κι αυτή η ερώτηση θα έπρεπε να μπει στη λίστα με τις ρητορικές. Δε θα γινόταν το γεύμα να ολοκληρωθεί αν απουσίαζε το γλυκό ή τα γλυκά για να μιλάμε με ακρίβεια.

Κάπου ανάμεσα σε πανακότα βανίλιας με καραμελωμένο ανανά και σπόρους από κάρδαμο και μους σοκολάτας ”Valhrona” με καλοκαιρινά μούρα πρέπει να παραμίλησα. Σαν ο σεφ να κράτησε το καλύτερο για το τέλος. Μόλις η μους βρέθηκε στον ουρανίσκο μία ”έκρηξη” συντελέστηκε και οι γευστικοί κάλυκές μου βρήκαν αυτό που τους τρελαίνει. Το πιο όμορφο κλείσιμο ενός γεύματος.

Αντί επιλόγου

Κάπως έτσι το απόγευμα μίας Δευτέρας στην Αθήνα θύμισε ερωτικό βράδυ Παρασκευής σε νησί. Σχεδόν πίστεψα πως θα κοιμόμουν μέχρι τις 11 γιατί ακολουθούσε Σάββατο. Σε προκαλώ.

*Φωτογραφίες: Φραντζέσκα Γιαϊτζόγλου – Watkinson