Το μυστικό για να ξεπεράσεις όλα σου τα προβλήματα

Στις περιόδους των μεγάλων κρίσεων που ζει αργά ή γρήγορα κάθε άνθρωπος, υπάρχουν δύο τρόποι με τους οποίους μπορεί κανείς να ανταποκριθεί: είτε να μείνουμε κλειδωμένοι σπίτι, κλαίγοντας, κουρνιασμένοι σε κάτι που θυμίζει ξεφούσκωτη – ενίοτε και φουσκωμένη – μπάλα θαλάσσης, είτε να κάτσουμε οκλαδόν, να αφουγκραστούμε τον χώρο, να φυσήξουμε την αρνητική ενέργεια εκτός του οργανισμού μας, να εισπνεύσουμε αισιοδοξία και ελπίδα και να ξεχάσουμε “ό,τι μας καίει, ό,τι μας τρώει την ψυχή”.

Ζούμε σίγουρα μία από τις εποχές των μεγαλύτερων, μαζικότερων και σημαντικότερων ψυχολογικών προβλημάτων εδώ και πολλές δεκαετίες από την ύπαρξη της ανθρωπότητας. Πάντοτε υπήρχαν, απλά ίσως πλέον τα προβλήματα είναι ουσιαστικότερα ή λύνονται δυσκολότερα – ή εμείς είμαστε πιο νηφάλιοι και πνευματικά καθαροί ώστε να τα αναγνωρίσουμε. Παλιότερα η γιατρειά θα ήταν τα ναρκωτικά, το αχαλίνωτο clubbing, το σεξ και οι διαστροφές, ή απλά το “δε γαμιέται”. Σήμερα έχει γίνει μια τεράστια στροφή προς τον ήλιο, το σύμπαν, το φως, την ενέργεια, τα τσάκρα, έννοιες αόριστες, καθόλου απτές και απόλυτα προσαρμοσμένες στην προσωπική σου αύρα – ή αλλιώς ακαταλαβίστικα πράγματα τα οποία κάθε φορά ντύνονται με διαφορετικό όνομα προκειμένου να δικαιολογηθεί το εκάστοτε ζόρι που τραβάς.

Δοκίμασα να κάνω γιόγκα, να κοιτάξω τον ορίζοντα και να στραφώ στον Βραχμαπούτρα, να ασπαστώ τον σαμανισμό και να φυσήξω σε πετρώματα τις μαυρισμένες πτυχές της ψυχής μου που δεν αφήνουν το φως να μπει μέσα μου, να κοιτάξω με καλοσύνη, συγχώρεση, αλτρουισμό, και σχεδόν συμπόνοια και οίκτο όσους ένιωθα να μισώ. Ξυπνούσα το πρωί και έκανα σκέψεις όπως “τι όμορφη μέρα”, “μια νέα, λευκή σελίδα σήμερα έτοιμη να τη γράψω από την αρχή” και άλλα τέτοια τσιτάτα που υπόσχονται πως με μια δυνατή ανάγνωση, ενώ κοιτάζεις την αντανάκλασή σου στον καθρέφτη θα σε κάνουν να νιώσεις ανακούφιση και τελικά ευτυχία.

Μετά από λίγο καιρό, ο καθρέφτης δείχνει απλά μια ακόμα ηλίθια που προσπαθεί να κάνει σλάλομ ανάμεσα στα προβλήματά της, αντί να σκοντάψει πάνω τους και να φάει τα μούτρα της εξαιτίας τους.

Η πραγματικότητα είναι πως καμία ανώτερη, ακαταλαβίστικη, πνευματική, ουρανοκατέβατη, ασυνάρτητη γλώσσα δεν θα καταφέρει να σε βοηθήσει να εξελιχθείς, όσο το να αντιμετωπίσεις εσύ η ίδια με ειλικρίνεια και χωρίς παρωπίδες, τον ευάλωτο εαυτό σου. Παρόλο που δεν βρίσκω τίποτα κακό στο να πιστεύει κανείς όλα αυτά τα “συμπαντικο-ενεργειακά”, εφόσον τον κάνει να νιώθει καλύτερα, υπάρχουν κάποιοι “κοινοί τόποι” σε αυτές τις κοινότητες των “πνευματικών ανθρώπων” οι οποίοι μάλλον σε αποπροσανατολίζουν, παρά σε βάζουν τελικά στον ίσιο δρόμο.

1. ΠΡΕΠΕΙ να νιώθεις καλά και να βλέπεις πάντα την αισιόδοξη πλευρά των πραγμάτων

Δηλαδή: Μην τολμήσεις να δεις την πραγματικότητα γιατί θα πεθάνεις απ’ τον φόβο σου

Την τελευταία φορά που προσπάθησα να το κάνω αυτό, έκανα ένα τατουάζ στο μικρό μου δάχτυλο, μια ροζ καρδούλα, για να μου θυμίζει τη θετική πλευρά των πραγμάτων. Η είδηση σοκ που προέκυψε από τη συνύπαρξή μου με την μόνιμη ζωγραφιά στο χέρι μου, είναι ότι με το να διώχνω το πρόβλημα από το μυαλό μου, απέφευγα να το δω, να το καταλάβω και τελικά να το λύσω. Δεν είναι όλα θετικά – αδιαμφισβήτητη αρχή του σύμπαντος – και το να προσποιείσαι πως είναι απλά σε κάνει να πετάς μέσα σε μια φούσκα που αργά η γρήγορα θα σκάσει. Προσγειώσου οικειοθελώς για να διασφαλίσεις τη σωματική και ψυχολογική σου ακεραιότητα.

2. Πείθεις τον εαυτό σου ότι είσαι στο σωστό δρόμο

Δηλαδή: Προτιμάς την ασφάλεια που σου παρέχουν όσα λες στον εαυτό σου, από το να εμπιστευτείς και να πράξεις σύμφωνα με το ένστικτό σου.

Όσο περισσότερες φορές πείθεις τον εαυτό σου να νιώσει καλά με μια απόφαση ή κατάσταση, τόσο περισσότερες φορές θα βρίσκεσαι πληγωμένη. Δε χρειάζεται βέβαια να ανησυχείς και πολύ γι’ αυτό γιατί στο τέλος όλες οι λάθος επιλογές γίνονται μαθήματα τα οποία σε οδηγούν στο να εμπιστευτείς το ένστικτό σου και να είσαι ειλικρινής με τον εαυτό σου και τα συναισθήματά σου. Επιβάλλεται να κάνεις λάθη, γι’ αυτό άσε τον εαυτό σου να τα δει, αντί να προσπαθείς να σε πείσεις ότι τα κάνεις όλα τέλεια. Θέλει κουράγιο και θάρρος, αλλά θα σε ανταμείψει με σοφία και ωριμότητα.

3. Δίνεις συμβουλές μέχρι να χρειαστεί να επιτεθείς

Δηλαδή: Μόλις κάποιος θίξει τα δικά σου προβλήματα, ξεχνάς τον πνευματικό σου εαυτό και ξεκινάς το δριμύ κατηγορώ.

Όταν νιώθεις πως όλα πάνε καλά, καβαλάς τον μονόκερο της ευμάρειας και της αισιοδοξίας και κηρύττεις τα πλεονεκτήματα που βιώνει κανείς ακολουθώντας το δρόμο του φωτός. Όλ’ αυτά μέχρι να συμβεί ό,τι φοβόσουν περισσότερο. Μέχρι εκείνη τη στιγμή ήσουν πάνσοφη χρησιμοποιώντας το όπλο του “δεν μπλέκομαι αφού δε με αφορά”, αλλά όταν χρειαστεί να αντιμετωπίσεις τα προσωπικά σου ζητήματα, σου τραβούν το χαλί κάτω από τα πόδια και πέφτεις από το θρόνο του αρχισαμάνου και της απόλυτης ισορροπίας. Αποδέξου οτι είσαι άνθρωπος και σκέψου πόσο ευκολότερα θα ήταν όλα αν δεν ασχολούμασταν με το πώς θα κρυφτούμε πίσω από το δάχτυλό μας, καταπιέζοντας απολύτως φυσιολογικά πράγματα όπως το ότι είμαστε ευάλωτοι και νιώθουμε πόνο.

4. Χρησιμοποιείς “πνευματικές πρακτικές” για να προσπεράσεις τα ανθρώπινα συναισθήματα

Δηλαδή: Θες να πετύχεις τον στόχο σου χωρίς να πληγωθείς/κοπιάσεις στο ταξίδι σου προς αυτόν

Όσο και να λέω στον εαυτό μου “όλα συμβαίνουν για κάποιο λόγο”, και ότι όλες οι ψυχές έχουν φτιαχτεί με αγάπη και για να αγαπιούνται, δε με σώζει από το να νιώσω οργή και μίσος για κάποιον/α που έχω νιώσει πως με πρόδωσε. Ακόμα κι όταν ξεμπλόκαρα το πρώτο μου τσάκρα, η ζωή δεν μου έδειξε αμέσως το ευγενικό της πρόσωπο, παρά μόνο για τις λίγες μέρες που είχα αυθυποβληθεί σε αυτή τη νέα πρακτική. Το να βάζουμε λοιπόν απαγορευτικά στα συναισθήματα που νιώθουμε επειδή η “πνευματική μας ανάταση” δεν χωράει συναισθήματα όπως η θλίψη και ο θυμός απλά θα μας κάνει να τρέχουμε πίσω από την ουρά μας σε έναν αδιέξοδο φαύλο κύκλο. Πρέπει να βιώσουμε τον θυμό και τη στεναχώρια ώστε να μπορέσουμε να τα ξεπεράσουμε και να βρούμε την αγάπη και την ευτυχία, όχι να προσποιούμαστε ότι δεν υπάρχουν. Για την ακρίβεια αυτά ακριβώς τα κατά κόσμον “μικροπρεπή” συναισθήματα, είναι τα πιο παρεξηγημένα, αφού λειτουργούν καταλυτικά όταν αναζητάς την ανανέωση και τον “εξαγνισμό” της ψυχής σου.

5. Βρήκες την αλήθεια, άρα κάθε νέα προοπτική απορρίπτεται

Δηλαδή: Η ζωή προχωράει, εσύ θα μείνεις στάσιμη;

Αυτό που χρειαζόσουν σε κάποια περίοδο της ζωής σου μπορεί να διαφέρει εκατό τοις εκατό από αυτό που χρειάζεσαι κάποια χρόνια μετά ή ακόμα και την επόμενη μέρα. Τα πάντα αλλάζουν, εμείς αλλάζουμε, οι άλλοι γύρω μας αλλάζουν. Πρέπει να μάθουμε να προσαρμοζόμαστε στις συνθήκες που προκύπτουν κάθε φορά  και να αξιολογούμε αυτό που χρειαζόμαστε ώστε να εξελιχθούμε, χωρίς να μένουμε κολλημένοι στον τρόπο ή τη μέθοδο που κάποτε μας φάνηκε σωτήρια. Κάπως έτσι πρέπει να απορρίψουμε και εκείνη την χιλιοειπωμένη “πανανθρώπινη αλήθεια” που έχει κουράσει κόσμο και κοσμάκη να την αναζητά.

Η ουσία λοιπόν είναι να ζούμε συνειδητά ό,τι μας συμβαίνει και να το αντιμετωπίζουμε κατάματα δεχόμενοι ότι τίποτα δε συμβαίνει σ’ εμάς, αλλά ΓΙΑ εμάς. Πέφτουμε, πληγωνόμαστε, μαθαίνουμε, σηκωνόμαστε και πάμε πάλι από την αρχή. Αν δεν βιώσουμε τον πόνο και τη στεναχώρια, δε θα είμαστε ποτέ σε θέση να νιώσουμε χαρά, ενθουσιασμό, αγάπη και ευτυχία. Αντί να αποφεύγουμε τα “αρνητικά συναισθήματα” και να κάνουμε πως προστατεύουμε τον εαυτό μας απαγορεύοντάς του να τα νιώσει, ας τον αφήσουμε να συρθεί λίγο στα πατώματα, ώστε να μπορέσει να ξαναβρει την ισορροπία του. Κάπου εκεί θα βρει και η ψυχή σου τον δρόμο της, αποκλείεται να χαθεί στα ενεργειακά μονοπάτια.