WATCHLIST

Οι σειρές της ελληνικής τηλεόρασης των 80’s

H ελληνική τηλεόραση στη δεκαετία του '80 άρχισε να εκσυγχρονίζεται. Πλέον υπήρχε κεφάλαιο, αλλά και διάθεση, για ακριβές παραγωγές, ενώ οι κοινωνικές αλλαγές της εποχής είχαν δημιουργήσει ευνοϊκό κλίμα για πιο ελεύθερη καλλιτεχνική έκφραση.

Τις σειρές της δεκαετίες του ’80 τις θυμόμαστε πιο αχνά – ή καθόλου – σε πρώτη προβολή, αλλά τις μάθαμε και τις αγαπήσαμε με τα χρόνια και τις επαναλήψεις τους. Διαλέξαμε τις πιο αξιομνημόνευτες σειρές της δεκαετίας και σας τις παρουσιάζουμε.

Λωξάντρα (1980)

 

Το μυθιστόρημα της Μαρίας Ιορδανίδου είναι εξαιρετική πρώτη ύλη για μια τηλεοπτική σειρά, καθώς περιγράφει γλαφυρά το τέλος του 19ου αιώνα μέσα από τα μάτια της Κωνσταντινουπολίτισσας πρωταγωνίστριάς του. Μεταφέρθηκε στην τηλεόραση με την Μπέτυ Βαλάση στον ομώνυμο ρόλο και στο πλάι της τον Πάνο Χατζηκουτσέλη, τον Αλμπέρτο Εσκενάζυ και τον Σοφοκλή Πέππα. Ασπρόμαυρη και υποβλητική, η σειρά αποτελείται από 30 επεισόδια, τα οποία έκαναν μεγάλη αίσθηση στο τηλεοπτικό κοινό της εποχής. Η εξαιρετική ερμηνεία της Βαλάση, η οποία απέδωσε μοναδικά τον χαρακτήρα της καπάτσας λαϊκής γυναίκας μας έκανε να ξαναδούμε τη σειρά σε κάθε επανάληψή της. Την θυμούνται με αγάπη οι μαμάδες και οι γιαγιάδες μας, καθώς τους θύμιζε με κάποιο τρόπο τα νιάτα τους ή τις οικογενειακές τους ιστορίες από το παρελθόν.

Ορκιστείτε παρακαλώ (1982)

 

Ξέρω κάποιους δικηγόρους που την “πάτησαν” κάπως έτσι, δηλαδή έβλεπαν τη συγκεκριμένη σειρά όταν μεγάλωναν και στο υποσυνείδητό τους φώλιασε (ύπουλα) η αγάπη για τις νομικές επιστήμες. Η σειρά, που κράτησε τρεις ολόκληρες τηλεοπτικές σεζόν, αποτελείται από αυτοτελή επεισόδια, τα οποία διαδραματίζονται σε μια αίθουσα δικαστηρίου. Πρόεδρος του δικαστηρίου ήταν ο Γιάννης Μιχαλόπουλος και συνήγορος η Ελένη Φιλίνη, ενώ οι υπόλοιποι πρωταγωνιστές άλλαζαν σε κάθε επεισόδιο. Ο Μιχαλόπουλος ήταν ένας δικαστής με χιούμορ – πράγμα σπάνιο στην πραγματική ζωή – ενώ οι υποθέσεις ήταν όλες αστικού δικαίου κι συχνά αφορούσαν σε διαζύγια και ατυχήματα με αυτοκίνητα. Η δομή της σειράς ήταν αρκετά πρωτοποριακή για την εποχή και δη για τα ελληνικά δεδομένα και ο κόσμος αντέδρασε θετικά σε αυτό, με αποτέλεσμα να προβληθούν 90 επεισόδια.

Το μινόρε της αυγής (1983)

 

Η σειρά παρουσιάζει την ιστορία του Αντώνη, ο οποίος αφήνει τη Σύρο για να έρθει στην Αθήνα και να αναζητήσει την τύχη του ως δεξιοτέχνης του μπουζουκιού. Η ενασχόληση με το ρεμπέτικο τραγούδι και η αναζήτηση του αυθεντικού στην ελληνική μουσική εντάθηκαν στις αρχές της δεκαετίας του ’80, καθώς τα “απόνερα” του επαναστατισμού της Μεταπολίτευσης επηρέαζαν άμεσα τα πολιτιστικά προϊόντα της εποχής και δη όσα βρισκόταν στην ανάπτυξή τους. Σε επίπεδο καστ, η σειρά ήταν all star game, καθώς πρωταγωνιστούσαν οι Αντώνης Καφετζόπουλος, Δημήτρης Καταλειφός, Γιάννης Ζαβραδινός, Θέμις Μπαζάκα, Ντίνα Κώνστα, Χρυσούλα Διαβάτη και Φίλιππος Σοφιανός. Η επιτυχία της σειράς ήταν τόσο μεγάλη που συνεχίστηκε για δεύτερη σεζόν, παρότι εκείνη την εποχή ο διευθυντής προγράμματος της ΕΡΤ, Βασίλης Βασιλικός, είχε αποκλείσει το ενδεχόμενο συνέχισης οποιασδήποτε σειράς πέραν των 13 επεισοδίων. 

Η εξαφάνιση του Τζων Αυλακιώτη (1985)

 

Το αστυνομικό μυθιστόρημα του Γιάννη Μαρή μεταφέρθηκε στην τηλεόραση σε σκηνοθεσία του Ερρίκου Ανδρέου, με πρωταγωνιστές πολύ σημαντικούς ηθοποιούς της εποχής, όπως ο Χρήστος Πάρλας, η Νόρα Βαλσάμη και ο Κώστας Αρζόγλου. Ένα από τα πιο επιτυχημένα ελληνικά θρίλερ, διαδραματίζεται λίγο πριν τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Καθώς ο πόλεμος “κατεβαίνει” την Ευρώπη, Άγγλοι και Γερμανοί κατάσκοποι καταφτάνουν στην Αθήνα για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα των χωρών τους. Ο Τζων Αυλακιώτης είναι ένας σημαντικός οικονομικός παράγοντας της χώρας που πέφτει θύμα απόπειρας δολοφονίας. Η σύζυγός του αρχίζει να ψάχνει απαντήσεις, ενώ τα ίδια γεγονότα έχουν αντίκτυπο στη ζωή ενός δημοσιογράφου. Η επιτυχία της σειράς, η οποία προβλήθηκε και στο εξωτερικό, ήταν μεγάλη, καθώς το ελληνικό τηλεοπτικό κοινό ανέκαθεν αγαπούσε τις ηθογραφίες.

Ο Ανδροκλής και τα Λιοντάρια του (1985)

 

Η σειρά πήρε το όνομά της από το ομότιτλο θεατρικό έργο του George Bernard Shaw, το οποίο,  πήρε με τη σειρά του τον τίτλο του από τον γνωστό αισώπειο μύθο. Επρόκειτο αρχικά να γυριστεί επί εποχής ΥΕΝΕΔ, ωστόσο ο σεναριογράφος Κώστας Παπαπέτρου είχε φοβηθεί τον τότε ισχύοντα νόμο περί λογοκρισίας και δεν είχε προχωρήσει. Ο Ανδροκλής Καρπερός είναι χήρος και πολύτεκνος, που προσπαθεί να στηρίξει οικονομικά τα παιδιά του, παρότι συχνά δεν μπορεί να καταλάβει καθόλου την ψυχοσύνθεσή τους. Τη ζωή του Ανδροκλή θα αναστατώσει η Ιωάννα, που μετακομίζει στο διπλανό του διαμέρισμα. Πρωταγωνιστούσαν οι Κώστας Βουτσάς, Μάρθα Καραγιάννη, Νένα Μεντή, Κώστας Ευρυπιώτης και Παύλος Χαϊκάλης. Η σειρά ήταν feelgood και θύμιζε κάτι από παλιό ελληνικό κινηματογράφο – πιθανότατα και λόγω των πρωταγωνιστών – κι έτσι συνεχίστηκε για ακόμα μια σεζόν.

Φρουτοπία (1985)

 

Βασισμένη στη μεγαλύτερη σειρά ελληνικών κόμικ που δημιούργησαν το 1983 ο συγγραφέας Ευγένιος Τριβιζάς και ο σκιτσογράφος Νίκος Μαρουλάκης, η Φρουτοπία μεταφέρθηκε στην τηλεόραση χάρη στον Φαίδωνα και την Ήβη Σοφιανού, που δημιούργησαν τις θρυλικές, πλέον, κούκλες της σειράς. Ο δαιμόνιος δημοσιογράφος Πίκος Απίκος επισκέπτεται τη Φρουτοπία, ένα μέρος όπου ζουν φρούτα και λαχανικά, ώστε να εξιχνιάσει την εξαφάνιση του Μανώλη του μανάβη. Τις φωνές τους δάνεισαν στους χαρακτήρες πολύ γνωστοί ηθοποιοί, όπως ο Δημήτρης Πιατάς, η Άννα Παναγιωτοπούλου, η Ντίνα Κώνστα και ο Δάνης Κατρανίδης. Η παραγωγή ήταν εξαιρετικά ακριβή, καθώς από μια ολόκληρη μέρα γυρίσματος μπορεί να έβγαιναν μόνο λίγα λεπτά καθαρού τηλεοπτικού χρόνου.

Μαντάμ Σουσού (1986)

 

Η πρώτη σειρά “Μαντάμ Σουσού” είχε γυριστεί το 1972. Το ριμέικ των 80s είναι το πιο γνωστό και βασίζεται, φυσικά, στο ομότιτλο μυθιστόρημα του Δημήτρη Ψαθά. Η Μαντάμ Σουσού, κάτοικος Κολωνού, τον οποίο παλιά έλεγαν “Μπίθουλα”, κερδίζει το λαχείο και μετακομίζει στο Κολωνάκι. Σνομπ από πάντα και πλέον με την οικονομική δυνατότητα να ζήσει όλα της τα όνειρα, εγκαταλείπει τον καλοκάγαθο σύζυγό της, Παναγιωτάκη, και ξεκινάει μια ερωτική περιπέτεια με έναν προικοθήρα. Η σειρά έμεινε στην ιστορία τόσο για την ερμηνεία της Άννας Παναγιωτοπούλου, όσο και για τις λέξεις που χρησιμοποιούσε διαρκώς η πρωταγωνίστρια, δηλαδή “πτωχός”, “αστακουδάκι”, “Μπίθουλας”, αλλά και μια πληθώρα από “ελληνικούρες”, εκφράσεις στην καθαρεύουσα που είχαν επίτηδες αποδοθεί λανθασμένα από τον Ψαθά στο αρχικό κείμενο, ώστε να αναδεικνύεται η αμορφωσιά της Σουσούς.

Το κάμπινγκ (1989)

 

Καλοκαίρι, κάπου στην Πελοπόννησο. Ο Τάκης ξεκινάει μια επιχείρηση κάμπινγκ, όπου προσλαμβάνει τον ξάδερφό του ως δάσκαλο ιππασίας. Η ζωή κυλάει αργά και ευχάριστα για τους εργαζόμενους και τους παραθεριστές, καθώς οι ζωές τους μπλέκονται με τρόπο ανάλαφρο. Η σκηνοθεσία ήταν του Αντρέα Θωμόπουλου, ενώ πρωταγωνιστούσαν ο Τάκης Μόσχος και ο Νίκος Καλογερόπουλος, σε διπλό ρόλο. Η σειρά ήταν αστεία και ρεαλιστική, ενώ απέπνεε μια οικειότητα για τον μέσο τηλεθεατή, ο οποίος είχε κουραστεί από την για χρόνια στυλιζαρισμένη και επί της ουσίας θεατρική παρουσίαση χαρακτήρων στις σειρές της εποχής. Αποτελείται από 13 επεισόδια, τα οποία βλέπονται και σήμερα ευχάριστα.

Οι Τρεις Χάριτες (1989)

 

Η σειρά που σηματοδότησε – μαζί με τους Αυθαίρετους, την ίδια τηλεοπτική σεζόν και στο ίδιο κανάλι – το πέρασμα στη νέα τηλεοπτική εποχή των 90s ήταν  δημιούργημα του Θανάση Παπαθανασίου και του Μιχάλη Ρέππα. Τρεις αδερφές επιστρέφουν σε μεγάλη ηλικία στο πατρικό τους σπίτι, καθώς κάθε μία προσπαθεί να βρει την προσωπική της ευτυχία. Η Άννα Παναγιωτοπούλου, η Μίνα Αδαμάκη και η Νένα Μεντή πλαισιωνόταν από τον Μιχάλη Ρέππα, την Άννα Κυριακού, την Ελένη Καστάνη και την Άννα Κουρή. Η σειρά άργησε να βρει τα πατήματά της, αλλά στην πορεία εισήγαγε το χαρακτηριστικό χιούμορ των δημιουργών της, το οποίο μας έκανε ευχάριστη παρέα στα παιδικά μας χρόνια, χωρίς όμως να καταλαβαίνουμε πλήρως τι εννοούσαν οι ποιητές.