Αυτή η γυναίκα έστειλε γράμμα στα οπίσθιά της και ο λόγος θα σε κάνει να ταυτιστείς μαζί της
- 6 ΙΟΥΝ 2017
Όσο φαινομενικά τέλειο κι αν είναι το κορμί κάποιας γυναίκας, όλες ανεξαιρέτως έχουμε εκείνες τις στιγμές που παλεύουμε με την αυτοπεποίθησή μας, εξαιτίας μιας κάποιας ατέλειας που βλέπουμε και μας καταστρέφει ολοσχερώς την εικόνα του εαυτού μας.
Η Victoria Dariano είναι γυμνάστρια, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δεν έχει κυτταρίτιδα. Μαθαίνοντας να αποδέχεται το κορμί και τις ατέλειές της, αποφάσισε να γράψει ένα γράμμα σε ένα σημείο του σώματός της που μισούσε για χρόνια: το βαθούλωμα κυτταρίτιδας που έχει στα οπίσθιά της.
Διάβασέ το και θα δεις που θα ταυτιστείς μαζί της. Μακάρι να μπορέσουμε κι εμείς να υιοθετήσουμε τον δικό της τρόπο σκέψης.
“Aγαπητό βαθούλωμα των οπισθίων,
Θυμάμαι την πρώτη μέρα που εμφανίστηκες. Ήμουν δεκαπέντε χρονών. Από τότε είχες τεράστια, αρνητική επιρροή στη ζωή μου. Από τότε με έχεις κάνει να έχω λιγότερη αυτοπεποίθηση. Δε με έκανες μόνο να νιώθω χοντρή, αλλά και ότι δεν αξίζω. Επηρέαζες πάντα το τι επέλεγα αν φορέσω. Απέφευγα συγκεκριμένα μπικίνι, ακόμα και μερικά από τα αγαπημένα μου κολάν. Δεν ένιωθα ποτέ άνετα όταν φορούσα μπικίνι επειδή πίστευα πως όλοι κοιτούσαν εσένα. Δεν φορούσα ποτέ το αγαπημένο μου κολάν γιατί και πάλι πίστευα ότι οι άνθρωποι κοιτάζουν εσένα. Τα μακριά πουκάμισα ήταν αυτό που επέλεγα συνήθως, αφού αυτός ήταν ο τρόπος να σε καλύψω και να ησυχάσει λίγο το μυαλό μου επειδή κανείς δε θα σε σχολίαζε.
Θυμάμαι ατελείωτες ώρες που σε κοίταζα στον καθρέφτη, σε ζούλαγα και αναρωτιόμουν γιατί σε είχα. Θυμάμαι να κλαίω από ντροπή που δε σε είχαν τα άλλα κορίτσια. Έκανα πολύ σκληρή γυμναστική με την ελπίδα να εξαφανιστείς. Σκέφτηκα να κάνω και θεραπεία για την κυτταρίτιδα, ώστε να φύγεις επιτέλους. Δεν έφυγες ποτέ όμως, ακόμα δεν έχεις φύγει. Μου στέρησες πολλή χαρά, μου δημιούργησες πολύ άγχος, με έκανες να νιώθω ανασφαλής και μου πήρες την αυτοπεποίθηση. Δεν ένιωθα ποτέ αδύνατη γιατί ήσουν πάντα εκεί.
Σου γράφω σήμερα για να σου πω ότι πλέον δε σε αφήνω να νικάς. Δε θα με κάνεις πια να νιώθω ανάξια, όχι αρκετά καλή ή όχι αδύνατη εξαιτίας σου. Δε θα φοβάμαι πια να φοράω συγκεκριμένα μαγιό ή κολάν εξαιτίας σου. Δε θα σε κρύβω πια. Είσαι ό,τι είσαι και επιτέλους το έχω χωνέψει. Σε έχω πια αποδεχτεί.
Όταν κοιτάζω πίσω και σκέφτομαι όλα αυτά, συνειδητοποιώ πόσο χαζό είναι να αφήνεις κάτι τόσο επιπόλαιο να ασκεί τέτοια επιρροή στη ζωή σου, αλλά το έκανε δυστυχώς. Είμαι χαρούμενη που κατάφερα να το ξεπεράσω και ελπίζω αν έχετε παρόμοια προβλήματα, να συνειδητοποιήσετε ότι μπορείτε κι εσείς να το κάνετε και θα τα καταφέρετε. Μην αφήνετε τόσο ασήμαντα πράγματα να καταστρέφουν την ευτυχία σας“.