Άννα Μενενάκου: Όταν σταμάτησα να σκέφτομαι τη γνώμη των άλλων απελευθερώθηκα

Οι αληθινές φίλες μπορούν να εκφράζουν αντιρρήσεις. Όχι, ποτέ δεν κριτικάρουν, μόνο μιλούν με ειλικρίνεια. Μπορεί να πονέσει η μία την άλλη. Κι αυτό στο πρόγραμμα είναι. Φιλία σημαίνει πολυπλοκότητα. Δρόμοι παράλληλοι που ενώνονται και χάνονται. Μα πάντα παράλληλοι. Η Μαρλέν είναι ερωτευμένη με τον Πιέρ. Ο Πιέρ είναι παντρεμένος. Η Άννα, όσο κι αν τη συμπαθεί, δεν μπορεί να μην εκφράσει τη δυσαρέσκιά της.

Φωτογραφίες: Φραντζέσκα Γιαϊτζόγλου-Watkinson

”Αυτά είναι μέσα στη ζωή και δεν ξέρεις τι θα σου τύχει αλλά καλό είναι ο άνθρωπος που θέλεις δίπλα σου να είναι εκεί για εσένα και να είσαι για αυτόν. Έστω κι αν σου συμβεί πρέπει να αναλάβεις την ευθύνη, να δείξεις ωριμότητα. Δε σου φταίει κανείς, πρέπει να αποφασίσεις κι αν δεν μπορεί να το κάνει ο άλλος πρέπει να το αναλάβεις εσύ. Παίζουμε με τις ψυχές των ανθρώπων και μπορεί όλο αυτό να φαίνεται επιφανειακό πάνω στην τρέλα και στον έρωτα αλλά τίποτα δεν κρύβεται και δεν είναι ωραίο για μερικές στιγμές να ταλαιπωρείς ανθρώπους. Πρέπει να είμαστε καθαροί με αυτό.”

Η Άννα Μενενάκου ενσαρκώνει την Μαρλέν Σεζάρ στο ”Δείπνο Ηλιθίων”. ”Ένα ελεύθερο πνεύμα, μία πολύ ωραία γυναίκα. Ένας ρόλος που έχω αγαπήσει πάρα πολύ. Είναι ο πιο ωραίος ρόλος που έχω ζωντανέψει. Τον αγαπώ γιατί έχει μία βαθιά ευαισθησία.” Ο Σπύρος Παπαδόπουλος, ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης, ο Βασίλης Ρίσβας, ο Χρήστος Σπανός, η Ξανθή Γεωργίου και ο Δημήτρης Μαυρόπουλος είναι οι συνταξιδιώτες της στη θεατρική σκηνή για φέτος το χειμώνα. ”Είναι οι άνθρωποι μου αυτοί. Είμαστε οικογένεια. Έχουμε φτιάξει μία πολύ ωραία παράσταση και κάθε μέρα περιμένω να ντυθώ Μαρλέν και να βγω στη σκηνή.”

Μέσα από τον Σπύρο Παπαδόπουλο άρχισα να αγαπάω το θέατρο δέκα φορές περισσότερο και να έχω διαφορετική αντίληψη.

Βρέθηκε στη δραματική σχολή από τύχη, έπειτα από παρότρυνση της φίλης της Λίνας. Χαμογελά. ”Της το χρωστάω” μου λέει. Μία τυχαία κίνηση που έγινε συνειδητή επιλογή και όνειρο ζωής. Η Άννα θέλησε να γίνει ηθοποιός γιατί πολύ απλά δεν μπορούσε να σκεφτεί τη ζωή της χωρίς αυτό.

”Τα χρόνια της σχολής ήταν εκπληκτικά. Άρχισα να γνωρίζω τον εαυτό μου. Υπήρχε χαρά, δημιουργία. Δεν είχα τόση σχέση με το θέατρο πριν μπω και στη σχολή άρχισα να μαθαίνω και να διαβάζω περισσότερο. Από το μισό χρόνο του πρώτου έτους και έπειτα άρχισα να καταλαβαίνω, να μυρίζομαι τι πάει να γίνει. Περνώντας τα χρόνια και με πολλή δουλειά συνειδητοποίησα ότι είμαι πρόθυμη να το κάνω. Είναι δύσκολο αλλά και τόσο ωραίο. Το αγάπησα πολύ και δεν μπορούσα να φανταστώ τον εαυτό μου έξω από αυτό. Γυρνώντας πίσω θα σου πω πως επέλεξα πολύ σωστά.”

Παύση. Το μαγνητόφωνο συνεχίζει να καταγράφει. Μία αμήχανη σιωπή από μέρους μου κάνει τα δευτερόλεπτα να περνούν. Δεν είμαι σίγουρη αν η κουβέντα πρέπει να γίνει πιο προσωπική. Είναι σοβαρή, ευγενική και δείχνει να θέλει να κρατήσει μία απόσταση ασφαλείας. Η σιωπή μου διακόπτεται. ”Περνάω πολύ ωραία μαζί σου” θα πει και θα φέρει το φλιτζάνι του καφέ της στα χείλη.

”Ξέρεις πως φαίνεσαι απρόσιτη;” Σκάει ένα όμορφο χαμόγελο. ”Για πάρα πολλά χρόνια πίστευα πως θα πρέπει να είμαι πολύ σωστή, πολύ τυπική. Μεγάλο άγχος. Εδώ και μία τετραετία ένιωσα την ανάγκη να αλλάξω. Πιέστηκα, είδα πως δε λειτουργεί το πράγμα έτσι. Το να είσαι πολύ μετρημένος δε σου βγαίνει σε καλό, είναι υπερβολή. Για εμένα η έκθεση, λόγω επαγγέλματος, θεωρώ πως φέρει μαζί της και μία ευθύνη για αυτό και είμαι συγκρατημένη στην αρχή.”

Χρειάζομαι το χρόνο μου. Προτιμώ να είμαι αληθινή, να κάνω αυτό που ξέρω και να μεταδίδω στον κόσμο αυτό που είμαι.

Και τελικά τι τύπος είναι η Άννα; ”Είμαι έντονος χαρακτήρας αλλά με τα χρόνια μαθαίνω να τα διαχειρίζομαι όλα καλύτερα. Κάνω χιούμορ. Χαίρομαι πάρα πολύ όταν θα γελάσεις και θα σου φτιάξω τη διάθεση. Ταυτόχρονα όμως ξέρω ότι με τους ανθρώπους που το κάνω έχουν κι εκείνοι επίγνωση πως κι εγώ έχω τα πάνω και τα κάτω μου.”

Πότε καταλαβαίνεις πώς πρέπει να δουλέψεις με τον εαυτό σου;

”Από τότε που με θυμάμαι αυτό κάνω. Η ενδοσκόπηση δε σταματά ποτέ. Είναι πολύ δύσκολο πράγμα να δουλέψεις το μέσα σου. Πέρασα φάση που είπα θα μαλακώσω. Αυτό το απρόσιτο εγώ το φρόντιζα σε όλη μου την εικόνα. Όταν σταμάτησα να σκέφτομαι τη γνώμη των άλλων απελευθερώθηκα. Είπα αυτή είμαι εγώ και μου αρέσω. Με βοήθησε πολύ και το επάγγελμα του ηθοποιού. Κάνουμε ψυχογραφήματα. Διαβάζουμε ένα ρόλο και μετά καλούμαστε να φανταστούμε τη ζωή του μόνοι μας. Αν το κάνω για το χαρτί δε θα το κάνω για εμένα; Είναι συγκλονιστικό να φτάσεις στο σημείο να βρεις το κουράγιο να μη μαλώνεις τον εαυτό σου αλλά να τον χαϊδεύεις για να πας παρακάτω.’

Γυρνάμε στη Μαρλέν και στην υπόγεια δραματικότητα του χαρακτήρα της, απόρροια ενός έρωτα χωρίς αμοιβαιότητα, χωρίς μέλλον. Πώς να ερωτεύεται άραγε εκείνη; Θα μου ανοίξει ελάχιστα την πόρτα της καρδιάς της. Το δικό της λίγο έχει άλλη αξία. ”Ο έρωτας είναι πάθος, η ένταση της στιγμής, το καινούργιο. Μετά έρχεται η αγάπη. Ερωτεύομαι αρχικά με τα μάτια, με το βλέμμα. Μπορεί να ερωτευτώ το πιο παράξενο πλάσμα. Με το χιούμορ μπορεί να με κερδίσει ο άλλος. Ο αυτοσαρκασμός είναι ένα από τα χαρακτηριστικά που με γοητεύουν. Όλα ξεκινούν από το φιλί. Μπορείς να ερωτευτείς και να αγαπήσεις, Φιλί, μυρωδιά, χημεία. Δεν υπάρχει συνταγή.

Είναι πολύ ωραίο να νιώθεις πεταλούδες στο στομάχι. Είμαι ανοιχτή στον έρωτα γιατί είναι κινητήριος δύναμη για εμένα.

Είμαι ένας άλλος άνθρωπος, πιο δημιουργική, πιο χαρούμενη, πιο όμορφη αλλά έχουν αλλάξει πολύ οι σχέσεις και οι άνθρωποι καθιστώντας την επικοινωνία δύσκολη. Το νοιάξιμο με ενδιαφέρει. Να εμπεριέχει τη φιλία ο έρωτας, να μπορείς να μοιραστείς. Να είσαι σύντροφος, να είσαι άνετη, να νιώθεις οικεία. Αλλιώς τι νόημα έχει όλο αυτό;”

Για να δώσεις θέλεις να πάρεις;

”Όχι απαραίτητα. Έχω στο μυαλό μου ότι η ενέργεια είναι πάρε-δώσε οπότε από τη στιγμή που δίνεις κάτι θα σου έρθει πίσω είτε τώρα που το έχεις ανάγκη, είτε στο μέλλον. Όλα είναι σκαλοπάτια για να γίνει κάτι. Είμαι της άποψης πως εμείς τα προκαλούμε κι εμείς τα επιλέγουμε τα πράγματα που μας συμβαίνουν.”

Μιλά με υπερηφάνεια για τις συνεργασίες της και νιώθει ευγνωμοσύνη για όσα έχει καταφέρει μέχρι αυτή τη στιγμή. ”Κοιτώντας τα βήματά μου είμαι πολύ ευχαριστημένη και με τις δουλειές και με τις συνεργασίες μου. Είναι η προίκα μου. Οι άνθρωποι που γνώρισα, συνεργάστηκα, μαθήτευσα δίπλα τους ήταν όλοι τους πολύ σημαντικοί για εμένα. Μόνο χαρά μου δίνει αυτό.”

Η Άννα είναι είναι μία όμορφη γυναίκα εξωτερικά γιατί το ισορροπημένο μέσα της ακτινοβολεί στη γαλήνη των ματιών της. ”Δε με αγχώνει ο χρόνος που περνά. Μεγαλώνοντας νιώθω πολύ πιο ωραία και πολύ πιο όμορφη απ’ ό,τι με έβλεπα. Κι αυτό από το μέσα μας προκύπτει. Κάθε ηλικία έχει την ομορφιά της.”

Πριν την αποχαιρετίσω με μία αγκαλιά κι ένα ευχαριστώ με προλαβαίνει με μία φράση.

Πρέπει να είμαστε το φως του εαυτού μας.

*Η Άννα Μενενάκου πρωταγωνιστεί στην παράσταση ”Δείπνο Ηλιθίων” στο θέατρο Κάππα

**Ευχαριστούμε πολύ το Saorsa Athens για τη φιλοξενία