Αυτός είναι ο λόγος που συνεχίζεις να κρατάς στη ζωή σου τοξικούς ανθρώπους
- 21 ΙΑΝ 2018
Μπορεί να είναι η φίλη που σου δανείζεται πράγματα (ρούχα, λεφτά, τάπερ) και δεν τα επιστρέφει ποτέ, η θεία που επιμένει να μοιράζεται μαζί σου όλα τα ενδοοικογενειακά ξεμαλλιάσματα (κι ας μη σε αφορούν ούτε λίγο), η συνάδελφος-κουτί Πανδώρας που είναι μονίμως σε καθεστώς μιζέριας και όποτε ανοίγει το στόμα της ξέρεις ότι θα σου μαυρίσει την ψυχή ή ένας σύντροφος που μόνο να γκρινιάζει ξέρει αντί να σε κάνει να αισθάνεσαι όμορφα.
Οι πιθανότητες να μην έχεις έναν άνθρωπο στην καθημερινότητα σου που να σου δυσκολεύει τη ζωή είναι από ελάχιστες έως μηδαμινές. Εξίσου λίγες είναι και οι πιθανότητες που έχεις να τους βγάλεις, τελικά, από τη ζωή σου. Γιατί όμως; Τι μας κάνει να θέλουμε να έχουμε επαφή με άτομα που μας κουράζουν και απαιτούν ειδική μεταχείριση;
Ερευνητές του Bar-IIan University στο Τελ Αβίβ και του University Califo στο Μπέρκλεϊ, ισχυρίζονται ότι ο λόγος που συνεχίζουμε να τους κρατάμε από κοντά είναι πως κατά κάποιο (μάλλον σκοτεινό) τρόπο τους έχουμε ανάγκη.
Δύο καθηγητές της ερευνητικής ομάδας εξέτασαν 1.100 άτομα από το δίκτυο επικοινωνίας και μελέτης του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια. Οι συμμετέχοντες κλήθηκαν να μιλήσουν ανοιχτά για τις κοινωνικές τους σχέσεις, δηλώνοντας τα άτομα που εμπιστεύονται, που κοινωνικοποιούνται, που θα έπαιρναν σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης, αλλά και αυτά με τα οποία δεν είχαν και τόσο αγαπημένες σχέσεις.
Από τις απαντήσεις προέκυψε ότι αυτοί οι άνθρωποι αποτελούν το 15% των σχέσεων τους και επρόκειτο κυρίως για ηλικιωμένους, πια, γονείς και γυναίκες συγγενείς.
«Όλοι έχουμε στη ζωή μας ανθρώπους με τους οποίους δεν συναντιόμαστε πουθενά. Ωστόσο, αν και θα θέλαμε να απομακρυνθούμε δεν το κάνουμε τόσο επειδή δεν μας το επιτρέπουν οι κανόνες κοινωνικής συμπεριφοράς όσο και επειδή, τελικά, τους έχουμε ανάγκη για να νιώθουμε ολοκληρωμένοι», αναφέρει η επικεφαλής της έρευνας, καθηγήτρια του τμήματος Ανθρωπολογίας και Κοινωνιολογίας, Shira Offer.
«Τα προβλήματα και οι άνθρωποι που μας τα δημιουργούν, τελικά, είναι κάτι παραπάνω αναγκαία ώστε να μπορούμε να αισθανόμαστε ότι ζούμε μια πλήρη ζωή κι αυτό γιατί μας δημιουργούν και εκπληρώνουν την ανάγκη του να έχουμε ένα σκοπό. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, του πώς να διορθώσουμε αυτή τη σχέση».
Γιατί- όπως λέω κι εγώ χωρίς να θυμάμαι που το έχω διαβάσει- στο παζλ της ζωής όλα τα κομμάτια, ακόμα κι αυτά που στην αρχή μοιάζουν αταίριαστα, στο τέλος βρίσκουν τη θέση τους.
Ή και όχι δηλαδή.
