Έκανα κάθε μέρα γυμναστική για ένα μήνα και αυτή είναι η νέα Μάριον

Έχοντας ξεκινήσει, λοιπόν, να κάνω personal training με τον Παναγιώτη δύο φορές την εβδομάδα, αποφάσισα κάποια στιγμή να το πάω στις τρεις μπας και γίνω κάποτε η Jennifer Lopez. Το καλοκαίρι πέρασε και είχα μείνει ακόμα μια ταπεινή Μάριον, οπότε στο μυαλό μου σιγά σιγά χτιζόταν η ιδέα ότι ο οργανισμός και το σώμα μου ήθελαν ένα μεγάλο μπαμ για να ξυπνήσουν.

Αυτή είμαι εγώ στις 9 Σεπτεμβρίου 2017.

 

Σταδιακά, βελτίωσα τη διατροφή μου από τον Σεπτέμβρη του ’17 και προσπάθησα να μειώσω το αλκοόλ. Στα τέλη του χρόνου είπα στον Παναγιώτη “θέλω να μιλήσουμε” και δεν είχα καμία πρόθεση για DTR, αλλά ήθελα να κάθεται μόλις θα του έλεγα τι έχω σκεφτεί για τη νέα χρονιά. Το challenge ήταν το εξής: για τριάντα μέρες, θα έκανα κάθε μέρα γυμναστική – εντάξει εκτός από μία φορά την εβδομάδα που έπαιρνα ρεπό και αυστηρή διατροφή με τη συμβολή της διατροφολόγου μου, Τόνιας Μαχαίρα και τη βοήθεια του έτερου personal trainer, Σίμου Φωτεινού.

Αυτή είμαι εγώ σήμερα (ή πριν μια εβδομάδα).

Οι μετρήσεις έγιναν, το πρόγραμμα βγήκε από τον Παναγιώτη Βουλγαρίδη, η διατροφή έφτασε στο mail μου από την Τόνια, πήγαμε σουπερ μάρκετ, ήπια τα τελευταία μου ποτά στην Ηπίτου και στις 15 Ιανουαρίου ήταν η πρώτη μέρα του challenge – την πορεία του οποίου κατέγραφα και στο Instagram μου (εκεί μπορείς να δεις όλη την πορεία του challenge στα stories μου).

Η γυμναστική

«Ετοιμάσου γιατί θα είναι ο χειρότερος μήνας της ζωής σου», μου είχε πει ο Παναγιώτης και παρόλο που αυτό μπορεί να μην ακούγεται αρκετά ενθαρρυντικό για να ξεκινήσει κανείς, ήταν ακριβώς αυτό που έπρεπε να ακούσω. Ένας γυμναστής που καταλαβαίνει πόσο δύσκολο είναι αυτό που σου βάζει να κάνεις, είναι γενικά αυτός που χρειάζεσαι να σε προπονεί, ώστε να ξέρει ότι λες την αλήθεια αν τυχόν γκρινιάξεις και δε μπορείς άλλο.

Οι προπονήσεις μας είχαν τα πάντα: αερόβιο, διάδρομο, ποδήλατο, TRX ιμάντες, λάστιχα,  κοιλιακούς, tabata, push ups, burpees, βάρη, squats, ΤΑ ΠΑΝΤΑ. Νομίζω πως το μόνο που δεν έκανα ήταν να τρέξω το τετράγωνο της γειτονιάς, παρόλο που μου το πρότεινε και αυτό. Η διάρκεια ήταν μία ώρα κάθε φορά και τα διαλείμματα ανάμεσα στις ασκήσεις δεν ξεπερνούσαν σχεδόν ποτέ το ένα λεπτό. Συνήθως ήταν γύρω στα είκοσι δευτερόλεπτα.

 

Σε μια εβδομάδα, ενδεικτικά ξεκινούσα με ένα αερόβιο πρόγραμμα σ’ ένα μηχάνημα – εφιάλτη που λέγεται Skierg (αυτό που βλέπεις ακριβώς από πάνω) γύρω στα σαραντα λεπτά, την επόμενη έκανα βάρη στα πόδια και ασκήσεις που επικεντρώνονταν στους ώμους. Έκανα επίσης ασκήσεις για κοιλιακούς και ραχιαίους. Την επόμενη μέρα γύμναζα τα χέρια μου και την πλάτη και πάλι κοιλιακούς και ραχιαίους. Στην επόμενη προπόνηση έκανα περίπου ένα 20λεπτο spinning για αερόβιο και τις Παρασκευές έκανα κανονικό aerobic και ισομετρικές ασκήσεις (σανίδα). Τα Σάββατα συνήθως επικεντρωνόμασταν σε μυϊκές ομάδες των ποδιών και δουλεύαμε πολύ με λάστιχα. Επίσης γυμνάζαμε στηθος, κωπηλατική (Rower), και πάλι κοιλιακούς και ραχιαίους. Τις Κυριακές έτρεχα από σαράντα έως εξήντα λεπτά στον διάδρομο κάτω από το αερόβιο κατώφλι.

 

Οι πρώτες πέντε μέρες ήταν πολύ δύσκολες. Πιανόμουν κάθε μέρα και σε διαφορετικό σημείο και παρόλο που είχα την ενέργεια να βγάλω την επόμενη προπόνηση, γυρνούσα στο σπίτι μου κουρέλι χωρίς καμία όρεξη να κάνω το οτιδήποτε. Γενικά, σε αυτό το κείμενο θα καταρρίψω τον μύθο της ευεξίας, αφού η υπογράφουσα δεν ένιωσε σε κανένα σημείο της πολυήμερης εκγύμνασής της κάτι που να προσομοιάζει την έννοια της ευεξίας. Τίποτα. Ένιωθα απλά ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΗ. Μετά τις πρώτες επτά μέρες ένιωσα ότι δεν είχε τόση πλάκα όση νόμιζα όλο αυτό. Τα κόκκαλα και οι αρθρώσεις μου ένιωθα ότι έτριζαν, τα άκρα μου πονούσαν και σε συνδυασμό με το ότι δεν μπορούσα να πιω ή να φάω μια βάφλα νουτέλα – μπισκότο – παγωτό όπως με διέταζε η φωτεινή, νέον επιγραφή κοντά στο σπίτι μου, έκαναν την καθημερινότητα να μοιάζει με εφιάλτη.

 

Κάπου εδώ θα διακόψω τη ροή του κειμένου για να ενσωματώσω κάποια tips για όσες σκέφτεστε να ξεκινήσετε το γυμναστήριο:

1. Πρέπει να βρίζεις τον γυμναστή σου

Έχει αποδειχθεί και επιστημονικά, αλλά στο λέω και εμπειρικά, το να νιώθεις αρκετά άνετα ώστε να πεις στον trainer σου ότι τον μισείς και θες να πάει στο διάολο, βοηθά στο να βγάλεις την άσκηση, να εκτονωθείς, να νιώσεις οικειότητα και να του δώσεις να καταλάβει ότι αυτό που σου ζητά να κάνεις είναι όντως πάρα πολύ δύσκολο.

 

2. Πρέπει να φοράς κραγιόν

Δε στηρίζω καθόλου το να πηγαίνεις βαμμένη για προπόνηση, αλλά η αλήθεια είναι πως ένα κραγιόν, ένα eyeliner, ή έστω κάποιο highlighter στα ζυγωματικά θα σε κάνει να νιώθεις λίγο καλύτερα από το να βλέπεις τον εαυτό σου σε κακά χάλια, με τραβηγμένα τα μαλλιά πίσω και τον ιδρώτα να στάζει. Ακόμα κι αν πηγαίνεις πρωί στο γυμναστήριο, βάλε έστω concealer. Σίγουρα όχι foundation, γιατί φράζει τους πόρους και δεν θέλουμε να ξεσπάσει το πρόσωπο. Στην περίπτωση που επιλέξεις το highlighter, δεν φαντάζεσαι πόσο τέλειο είναι να σκουπίζεις με το πίσω μέρος της παλάμης τον ιδρώτα απ’ το πρόσωπό σου και να βλέπεις glitter στο χέρι σου.

3. Ρούχα γυμναστικής που σου αρέσουν

Πολύχρωμα κολάν και μπουστάκια που σου αρέσουν θα σε βοηθήσουν να πηγαίνεις με περισσότερο κέφι στο γυμναστήριο. Φρόντισε μόνο να είναι επίσης λειτουργικά, γιατί αν όλη την ώρα σκέφτεσαι μήπως θα σου πέσει το κολάν, ή θα φανεί το στήθος σου, δε θα βγει η προπόνηση.

4. Βγάζε mirror selfies

Οι φωτογραφίες στον καθρέφτη θα σε βοηθήσουν να βλέπεις την πρόοδο που κάνεις και να νιώθεις ότι όλο αυτό έχει κάποιο νόημα.

 

5. Ρώτα πόσες θερμίδες καις

Στο τέλος της προπόνησης ζήτα να μάθεις πόσες θερμίδες έκαψες. Έτσι ξέρεις ότι η κούραση που τράβηξες είχε νόημα, αλλά έχεις και τον έλεγχο των θερμίδων που καις και προσλαμβάνεις. Μόλις μάθεις πόσο δύσκολα καίγεται το burger, να δω για πότε θα το ξανασκεφτείς να το φας.

Ψυχολογία

Δε θα κρυφτώ πίσω από το δάχτυλό μου: αυτόν τον μήνα δε ζούσα. Βασικά, το 24ωρο μου γυρνούσε γύρω από το challenge και το πότε θα ξαπλώσω στο κρεβάτι μου για να ξεκουραστώ. Υπήρχαν μέρες που ξυπνούσα φουσκωμένη και ένιωθα ότι τίποτα δεν είχε νόημα, είχε φορές που κοίταζα το τάπερ μου και τα noodles των συναδέλφων μου και αναρωτιόμουν τι έχει περισσότερο νόημα στη ζωή και εννοείται πως καμία έξοδος με τη συνοδεία σόδας ή τσαγιού δεν ήταν επαρκώς διασκεδαστική για μένα. Ήταν ένας μήνας εσωτερικής αναζήτησης και υπαρξιακών προβληματισμών, κατά τη διάρκεια του οποίου, η αποχή από το αλκοόλ νομίζω πως ήταν το πιο δύσκολο κομμάτι του. Παράλληλα ο ψυχαναγκασμός του να βγω Παρασκευή βράδυ, ενώ έχω τελειώσει από την προπόνηση στις 22.30, δε βοηθούσε καθόλου στο να περάσω καλά. Εγώ ή η παρέα μου.

 

Στα του φαγητού τα πράγματα δεν ήταν πολύ δύσκολα. Παρόλο που ίσως αυτό να φανεί το πιο δύσκολο κομμάτι στις περισσότερες, η αλήθεια είναι πως το κλικ στο μυαλό μου έγινε άπαξ και είδα πόσο κόπο θέλει να κάψεις κάτι το οποίο απολαμβάνεις για μερικά δευτερόλεπτα – διότι εμένα τόσο μου παίρνει να φάω μια οκτάδα sushi, ένα σουβλάκι ή μια κρέπα. Φυσικά είχα τις στιγμές που ένιωθα πως δεν αντέχω άλλο, αλλά εκεί είχα βρει το δικό μου κόλπο για να ξεπερνάω τις λιγούρες μου (θα δεις παρακάτω).

Για μένα, το κομμάτι που έκανε σχεδόν ακατόρθωτο το challenge, και το κατάλαβα μόλις τις τελευταίες έξι μέρες, ήταν ο κόπος του να καταφέρω να χωρέσω στο πρόγραμμά μου και τη ζωή μου, μία ώρα προπόνησης κάθε μέρα. Το να μη μπορώ να καθυστερήσω στο γραφείο, να κανονίσω ένα ποτό μετά λόγω κούρασης ή να μην γίνεται να πάω μια ώρα αργότερα για γυμναστική, με σκότωνε αργά και βασανιστικά, αφού είμαι ο πλέον αναβλητικός και βραδύνους άνθρωπος που ξέρω. Έπρεπε, λοιπόν, να ενεργοποιηθώ και σε αυτό το κομμάτι. Ήταν ένα challenge για το οποίο έπρεπε να αλλάξω σχεδόν ολοκληρωτικά το ποια είμαι. Και το έκανα.

 

Το πιο ενθαρρυντικό, φανταστικό και υπέροχο κομμάτι των τριάντα αυτών ημερών, ήταν το feedback στα social media. Τα μηνύματα που λάμβανα κατά τη διάρκεια των ημερών αυτών, ήταν ένα τέλειο και απαραίτητο πατ πατ στην πλάτη και σπρώξιμο να συνεχίσω. Ειδικά όλα όσα προερχόνταν από γυναίκες ή από ανθρώπους που μου έλεγαν ότι τους εμπνέει όλο αυτό και θα το ξεκινήσουν κι εκείνοι. Και εντάξει, αφού το έκανα εγώ, μπορεί ΟΠΟΙΟΣΔΗΠΟΤΕ να το κάνει.

Διατροφή

Ο πιο πειθαρχημένος μήνας της ζωής μου σε δίαιτα ήταν και ο πιο αυστηρός. Παρόλο που δεν θα σας δώσω το ακριβές πρόγραμμα της διατροφής μου, αφού όπως και η γυμναστική μου, είναι εξατομικευμένο, θα σας πω τα εξής: Καθόλου ψωμί, καθόλου γαλακτοκομικά, καθόλου ζάχαρη, ελάχιστο αλκοόλ (ήπια τέσσερα ποτά σε τριάντα μέρες – σηκώνομαι όρθια και με χειροκροτάω). Πολλά αυγά, κοτόπουλο, μπριζόλα, άγριος σολομός, πάρα πολύ πρασινάδα, ρύζι μπασμάτι, γλυκοπατάτα, κινόα ή ζυμαρικά ολικής άλεσης. Φυσιολογικές μερίδες, δεν πεινούσα δηλαδή, αλλά έπινα και δύο λίτρα νερό την ημέρα, έτρωγα ένα φρούτο και λίγα αμύγδαλα ή 3 brazilian nuts (όχι περισσότερα, παχαίνουν – ναι, μέχρι και αυτά). Στο πρωινό έτρωγα αυγά με αβοκάντο και fin crisps (μια νέα μιζέρια που μπήκε στη ζωή μου), ή κάτι σαν κρέπα με μέλι και ταχίνι (μισή μπανάνα και ένα αυγό στο μπλέντερ και στη συνέχεια το περνάμε από αντικολλητικό και μετά αλείφουμε με λίγο μέλι και ταχίνι). Καφές σκέτος – εννοείται.

Μερικά από τα μεσημεριανά μου

Tip: Θα χρειαστείς ΠΟΛΛΑ τάπερ

 

Η φοβερή παρασπονδία που μου επέτρεπα τις μέρες που ήθελα κολασμένα γλυκό, ήταν να πάρω δύο crisps και να βάλω πάνω μέλι και ταχίνι. Ναι, ξέρω, μιζέρια, αλλά πίστεψέ με ήταν σαν να έτρωγα ένα ταψί γαλακτομπούρεκο.

Φοβερό tip επίσης, είναι η σούπα λαχανικών με λίγο κρέας. Σε φουσκώνει και είναι πολύ ελαφριά για βραδινό – ιδανική μετά την αερόβια άσκηση.

Αποτελέσματα

Ας ξεκινήσουμε με το να σου πω το κλισέ η ζυγαριά είναι μόνο ένα νούμερο και ως τέτοιο πρέπει να το αντιμετωπίζουμε. Τούτου λεχθέντος, η ζυγαριά της διατροφολόγου μου με έδειχνε 61.800 κιλά στις 15 Ιανουαρίου, με 25.5% ποσοστό λίπους με τη μέτρηση του πτυχόμετρου 7 σημείων (σ.σ.: πιο ακριβής μέτρηση από την απλή ζυγαριά). Να σημειωθεί ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα στο σώμα μου είναι τα άκρα, δηλαδή τα πόδια και τα χέρια, αφού εκεί υπάρχει η μεγαλύτερη συγκέντρωση λιπώδη ιστού, ενώ γενικά έχανα πολύ δύσκολα βάρος τύπου ένα με ενάμιση κιλό τον μήνα με γυμναστική τρεις φορές την εβδομάδα και σχετικά προσεκτική διατροφή.

 

Στις τριάντα μέρες καθημερινής γυμναστικής και αυστηρής διατροφής, λοιπόν, η ζυγαριά έδειξε 59.400. Όχι και πολύ εντυπωσιακό θα πεις ίσως. Μισό λεπτό να στο αναλύσω: σε τριάντα μέρες έχασα 3.3 κιλά λίπους και πήρα 900 γραμμάρια σε μυϊκό ιστό. Το λίπος συνολικά πήγε στο 21%, ενώ συγκεκριμένα στους τρικέφαλους (μπράτσα) από 19.6% πήγα στο 16%, στην κοιλιά από 13% πήγα στο 9.8%, στη λεκάνη από 10.8% πήγα στο 7.8% και στα πόδια από 34% πήγα στο 31%. Πρακτικά, έχασα εννιά πόντους από κάθε μπούτι (57 εκατοστά -> 48 εκατοστά).

The aftermath

Το δύσκολο πράγμα τώρα είναι να διατηρηθώ έτσι και να χάσω και κανα δυο κιλά ακόμα. Συνεχίζω με τη διατροφή κανονικά, αλλά εγκαταλείπω το καθημερινό γυμναστήριο επειδή πρέπει να μου συμβεί και λίγη κανονική ζωή ενδιάμεσα. Θα μείνω στις τρεις φορές και θα κάνω και μία με δύο ακόμα διάδρομο, μέσα στην εβδομάδα. Αυτό είναι το πλάνο. Ίσως και να επαναλάβω βέβαια το challenge τον Μάιο. Δεν ξέρω.

Εγώ και τα αγόρια μου την τριακοστή μέρα

Γενικά, χρειάζομαι καινούρια γκαρνταρόμπα, ή έστω νέες ζώνες και αυτό – δεδομένου του πόσο υπερκαταναλωτική είμαι – είναι το μόνο αρνητικό όλης αυτής της διαδικασίας. Συνεχίζω μόνο με αλήθειες, για να σου πω ότι ήταν κάτι εξωπραγματικά δύσκολο, αλλά ειλικρινά εφόσον το έκανα εγώ, μπορεί να το κάνει ο οποιοσδήποτε από θέμα αντοχής και ψυχολογίας. Θέλει υπομονή, επιμονή, προσήλωση στο στόχο και γκλίτερ, αλλιώς δε βγαίνει με τίποτα. Θέλει επίσης να έχεις ανθρώπους που θα σε βοηθούν με το να μην σου κάνουν δελεαστικές προτάσεις που θα σε βάζουν σε πειρασμό, αλλά και να μην ακούς τα χίλια μύρια που μπορεί να σου λέει ο οποιοσδήποτε, γιατί αλήθεια οι γνώμες είναι σαν τα κεφάλια – όλοι έχουν από ένα (δεν λέει έτσι η πρωτότυπη φράση, αλλά είμαι και μια κυρία).

Το challenge μου έληξε στις 14 Φλεβάρη, ακριβώς δηλαδή την ημέρα που θα έπρεπε να γιορτάζω το πόσο ερωτευμένη είμαι. Και κάπου εκεί συνειδητοποίησα ότι ήταν καρμικό – γιατί δεν είχα ελέγξει ότι θα τελειώσω του Αγίου Βαλεντίνου – αφού πραγματικά διένυσα έναν χρόνο που το ουσιαστικότερο πράγμα που χρειαζόμουν ήταν να αγαπήσω εμένα. Άσχετα, λοιπόν, με το τι σου λένε οι άλλοι, κάνε αυτό με το οποίο θα είσαι εσύ καλά. Νιώθεις καλύτερα με πέντε κιλά παραπάνω; Πάρτα. Θες να κάνεις 6pack; Πέσε κάτω για κοιλιακούς. Δεν υπάρχει τίποτα που να μη μπορούμε να κάνουμε, απλά φοβόμαστε να το τολμήσουμε. Ή βαριόμαστε. Απλά πάρτο απόφαση και κάνε τώρα αυτό που θες. Αυτή είναι η μόνη συμβουλή μου. Και να μην τα παρατάς.