Hubert de Givenchy- Αudrey Hepburn: Μια ιστορία αγάπης από μετάξι

Η έκθεση «Στην Audrey με αγάπη» ήταν ένας καθυστερημένος φόρος τιμής στην ηθοποιό, «στολισμένος» με τα αριστουργήματα του  Givenchy από σατέν, τούλι και μετάξι, τα οποία εκείνη φορούσε με ανεπανάληπτη κομψότητα  Ταυτόχρονα, όμως, ήταν και μια διεισδυτική ματιά, στην καριέρα του κορυφαίου σχεδιαστή, που απλώθηκε σε μισό αιώνα,  από το 1952 ως το 1995 που αποσύρθηκε. Ο ίδιος ο Givenchy είχε επιλέξει προσωπικά, καθεμία από τις 100 μοναδικές δημιουργίες του που εκτέθηκαν, μερικές από τις οποίες δεν είχαν παρουσιαστεί ποτέ  στο κοινό.

Κυρίως όμως, η έκθεση ήταν ένας «βωμός» σε μια πλατωνική ιστορία αγάπης – μια από τις διασημότερες στο χώρο της μόδας, που θα μπορούσε να μην είχε ξεκινήσει ποτέ…

AP Photo/Spartaco Bodini

  AP Photo/Spartaco Bodini

Η Audrey Hepburn έξω από τη boutique του Givenchy (Μάρτιος 1968).

Αudrey και Hubert

Ένα απόγευμα, κάπου στις αρχές της δεκαετίας του 1950 ο μόδιστρος Ηubert de Givenchy, άκουσε ένα χτύπημα στην πόρτα του ατελιέ του. Την άνοιξε και είδε μια Hepburn-  αλλά όχι τη «σωστή». 

«Όταν η Audrey ήρθε να μου ζητήσει να της φτιάξω φορέματα για την ταινία Sabrina, δεν ήξερα διόλου ποια ήταν και περίμενα την Katharine Hepburn», θα ομολογούσε αργότερα ο ίδιος στο βιβλίο του “Audrey and Givenchy: A Fashion Love Affair”.

AP Photo, File

AP Images, File

«Έφθασε στο ατελιέ εύθραυστη, χαριτωμένη, νέα και σπινθηροβόλα, ντυμένη σαν τις κοπελίτσες σήμερα, με βαμβακερό παντελόνι, μπαλαρίνες, ένα μπλουζάκι που δεν κάλυπτε τον αφαλό της και μ’ ένα καπέλο βενετσιάνου γονδολιέρη στο χέρι. Δεν ήμουν σε θέση να κάνω μια σπουδαία γκαρνταρόμπα για τη Sabrina και της είπα «Όχι, δεσποινίς μου, δεν μπορώ να σας ντύσω»», εξηγώντας  ότι οι κοπέλες που εργάζονταν στο ατελιέ του δεν ήταν αρκετές ώστε να αναλάβει την γκαρνταρόμπα της ηθοποιού.

Αλλά η Αudrey δεν ήταν πρόθυμη να δεχτεί την άρνησή του. Πολύ ευγενικά τον κάλεσε σε δείπνο – κάτι που του προκάλεσε έκπληξη, μιας και αρχικά, φάνταζε σαν μια κίνηση τολμηρή, που παρέβαινε τους κανόνες του savoir vivre. Δυό ώρες ήταν αρκετές για να αλλάξει γνώμη. Στο τέλος του δείπνου ο Givenchy, καταγοητευμένος πρότεινε στην Audrey να ξαναπάει την επομένη στο salon του.

AP Photo/Brad Mangin

Η αξεπέραστη Audrey, το 1992.

Aυτή η συνάντηση εγκαινίασε μια σχέση φιλίας και συνεργασίας που κράτησε μια ολόκληρη ζωή- τουλάχιστον ως το τέλος της δικής της, το 1993-. Η Audrey θα  φoρούσε δημιουργίες του Givenchy, στα πιο γνωστά της φιλμ, τη “Sabrina”, το «Ραντεβού στο Παρίσι», τη «Γραμμή Αίματος», και βέβαια το εμβληματικό «Πρόγευμα στο Τiffany’s», που την καθιέρωσε ως fashion icon. Εκείνος, σεβόταν το γούστο της, την φινέτσα της, την αγάπη της για τις απλές γραμμές. Κι εκείνη, εκτιμούσε την ιδιοφυΐα του.

«Τα ρούχα του Hubert είναι τα μόνα μέσα στο οποία νιώθω ο εαυτός μου Είναι κάτι περισσότερο από σχεδιαστής. Είναι δημιουργός προσωπικότητας». δήλωνε η ηθοποιός, όταν μιλούσε για τον σπουδαίο φίλο της, στον οποίο ενίοτε τηλεφωνούσε μόνο για να του πει «σ’αγαπώ πολύ».

Πρέσβειρα καλής θέλησης της UNICEF από το 1988, η Audrey Hepburn  έδωσε πολλές τηλεοπτικές συνεντεύξεις φορώντας ένα απλό σατέν ή μεταξωτό μπλουζάκι Givenchy- το χρειαζόταν για να μιλήσει για τη φρίκη του πολέμου, από την οποία είχε υποφέρει η ίδια: «Νιώθω προστατευμένη με αυτό το μικρό κομμάτι από μετάξι, γιατί είσαι κοντά μου», του έλεγε. «Τα ρούχα του Givenchy», επιβεβαίωνε στις συνεντεύξεις της, «με προστάτευαν από περίεργες καταστάσεις και περίεργους ανθρώπους. Ένιωθα τόσο ωραία να τα φοράω». 

Αυτό το δώρο, του το επέστρεψε. Όταν ο Givenchy την επισκέφτηκε στην Ελβετία, την εποχή που ήταν πια άρρωστη και καταβεβλημένη από τη μάχη με τον καρκίνο, του χάρισε ένα καπιτονέ πανωφόρι σε σκούρο μπλε: «Όταν θα είσαι λυπημένος, φόρα το και θα σου δίνει κουράγιο», τον προέτρεψε μελαγχολικά.

«Από τη Γενεύη μέχρι το Παρίσι έκλαιγα αγκαλιά με το πανωφόρι που μου έδωσε η Audrey», θα εξομολογούνταν ο Givenchy, δεκαετίες μετά τον θάνατο της φίλης του. Και ίσως, σήμερα, να κάνουν το ίδιο, όλα τα «μικρά μαύρα φορέματα» που οφείλουμε στον maitre Hubert – η δική του, ανεξίτηλη υπογραφή, κάτω από τις λέξεις «θηλυκότητα» και «σαγήνη»…

Κεντρική φωτογραφία: AP Photo/Spartaco Bodini