Rafiki: Η λογοκριμένη ταινία- γροθιά στην ομοφοβία που θριάμβευσε στις Κάννες

Ό,τι για τους μεν είναι ηχηρός ύμνος στη διαφορετικότητα, ενάντια στην ομοφοβία και την καταπίεση που κάνουν τους ανθρώπους να υποφέρουν, για τους δε είναι ένα ντροπιαστικό θέαμα που πρέπει να μείνει μακριά από τα μάτια και άρα να απαγορευτεί. Όσο στις Κάννες χειροκροτούσαν όρθιοι την καλλιτεχνική, πολύχρωμη, νεανική έμπνευση της της Wanuri Kahiu,  στην Κένυα έπεφταν υπογραφές σε επίσημα έγγραφα ώστε η ταινία αυτή να μην προβληθεί- ούτε καν σε «κομμένη» κόπια- στους τοπικούς κινηματογράφους.

Η Κένα και η Ζίκι είναι δύο κορίτσια πολύ διαφορετικά που γίνονται φίλες μέσα σ’ ένα εχθρικό περιβάλλον. Οι οικογένειές τους είναι πολιτικοί αντίπαλοι κι εκείνες προορισμένες να γίνουν καλές και σεβάσμιες σύζυγοι. Κάτι που καμία τους δεν ονειρεύεται. Εκείνες θέλουν να ζήσουν μαζί, αλλά δεν τολμούν να το δείξουν, φοβούνται «φυσικά». “Rafiki” στα σουαχίλι σημαίνει «φίλος/η». Η κοινωνία της Κένυας είναι μία ακόμα βαθιά ομοφοβική περίπτωση αυτού του κόσμου όπου οι εραστές συστήνουν τους ομόφυλους συντρόφους τους ως φίλους προκειμένου να γλιτώσουν την οργή της τοπικής κοινωνίας και τις ποινικές κυρώσεις. Κλασικά εικονογραφημένα δηλαδή.

Σύμφωνα με την Εθνική Επιτροπή Ταξινόμησης Κινηματογραφικών Ταινιών της Κένυας, η ταινία η πρώτη στην ιστορία της Κένυας που επιλέγεται από το Κινηματογραφικό Φεστιβάλ των Καννών, έχει την ξεκάθαρη πρόθεση να προωθήσει τον λεσβιακό έρωτα που στην χώρα είναι παράνομη και τιμωρείται με 14 χρόνια φυλάκισης. Η ιδέα ότι η ομοφυλοφιλία αποτελεί προϊόν που μπορεί να προπαγανδίσει ένα φιλμ και άρα να «μεταδώσει» σαν μολυσματική ασθένεια, μια τυπική ομοφοβική αντίληψη δηλαδή, που σε κάποιους προκαλεί το γέλιο και το κλάμα, και σε για όλους τους υπόλοιπους αιωρείται ως κεντρική σκέψη στη σφαίρα της «λογικής»τους.