Στο σπίτι μου γίνεται της Νικολούλη

Κυρίες και κύριοι σας παρουσιάζω τη μαμά μου, η οποία κάλλιστα θα μπορούσε να είναι στα πλατό της Αγγελικής και να σηκώνει τα τηλέφωνα. Είμαι σίγουρη δε μας πολυγουστάρει τις Παρασκευές.

Ως άλλη Ηρακλής Πουαρό, όχι παιδί μου η Νικολούλη, το δικό μου το κορίτσι ζει μέσα στο μυστήριο πότε στο Alter, πότε στον Alpha. Τι σημασία έχει; Η αναζήτηση είναι υπεράνω καναλιών και η Αγγελική υπεράνω οποιουδήποτε άλλου προγράμματος.   Στη δική μου περίπτωση και λέω δική μου γιατί τα ζω μαζί της, δε γίνεται να μη συμμετέχω, μου κάνει ερωτήσεις και την επόμενη ημέρα εν είδει τεστ, η νύστα παίζει καθοριστικό ρόλο (θα μιλήσουμε αργότερα για τη ντάγκλα).

Το σκηνικό είναι απλό και πάντα ίδιο, δεν της αρέσουν οι αλλαγές, είναι και σταθερό ζώδιο, δεν παίζουν με αυτά. Ακούστε με προσεκτικά.

Κάνει δουλειές στο σπίτι, ενώ έχει τοποθετήσει κάποιον έμπιστό της μπροστά από την τηλεόραση για να την ενημερώνει για τις διαφημίσεις και για τις προηγούμενες αηδίες πριν το είδωλο.

Τα πράγματα ήταν πολύ χειρότερα στον προηγούμενο τηλεοπτικό σταθμό, καθώς το τούνελ άνοιγε πύλες μετά τις 12, πόσο να αντέξει μία γυναίκα-μάνα-εργαζόμενη; Λυγίζουν και οι δυνατές, λυγίζουν και οι φανατικές.

Τώρα που λέτε, με τα νέα δεδομένα, η εκπομπή ξεκινά στις 11 και κάνει πρεμιέρα σήμερα. Χαράς ευαγγέλια.

Και φτάνει εκείνη η στιγμή που ακούει τη μουσική έναρξης και σκοτώνεται να φτάσει στον καναπέ. Σιγά τη βίλα, αλλά έχει να αντιμετωπίσει την ηλεκτρική σκούπα και τα πλυμένα που περιμένουν να απλωθούν. Τα έχει όλα μέσα στη μέση γιατί έχει σχέδιο, δεν είναι καμιά ανοικοκύρευτη.

Οι δουλειές του σπιτιού συνεχίζονται εμβόλιμα σε κάθε break, που φυσικά επιτείνει το ενδιαφέρον. Σας είπα υπάρχει σωστή οικιακή διαχείριση, 18 χρόνια μαθητεύει στο πλευρό της Αγγελικής δε θα ήξερε τι να κάνει;

Επιστρέφω στη φάση του καναπέ. Φορά τα μυωπικά γυαλιά της, μας αποχαιρετά και πάει αυτό ήταν τη χάνουμε για τις επόμενες τρεις περίπου ώρες. Ανά τακτά χρονικά διαστήματα ακούμε κάποια επιφωνήματα.

Συμμετέχει, το ζει το θέμα. Υπάρχει ανοιχτός μονόλογος με την Αγγελική, σε εμάς δε μιλάει καθόλου, δε θέλει να μπλέκονται άσχετοι στην έρευνα.

“Ξέρει παιδί μου η Αγγελική. Τους έχει καταλάβει τους ενόχους” δηλώνει χωρίς αυτό να έχει κάποιο συγκεκριμένο παραλήπτη.   “Είναι δυνατόν να βλέπω τόσα χρόνια και να μην ξέρω κανέναν;” Το μόνιμο παράπονο, ο σταθερός καημός. Γεννημένη για κοινωνική προσφορά και να μην μπορεί να βοηθήσει. Μάνα κουράγιο.

Η παραπάνω περιγραφή δε θα ήταν επαρκής αν δεν αναφέρω και την πιο hot λεπτομέρεια, που δεν είναι άλλη από την “ξεκούραση ματιών”.

Τρελή και παλαβή με το “Φως στο τούνελ” αλλά όταν το βλέφαρο πέφτει αυτοβούλως πέντε επίπεδα υπάρχει πρόβλημα.

“Τι λες καλέ; Δεν κοιμάμαι αφού το βλέπω. Να τώρα πήρε μία κυρία από τα Γρεβενά”. Ό,τι να ‘ναι. Κοιμάται τα τελευταία 20 λεπτά και η κυρία που πήρε ήταν κύριος και πήρε από τα Λεχαινά.

Συνήθως το βλέπει αποσπασματικά και “βρικολακιάζει” μετά το τέλος της εκπομπής αφού της έχει φύγει η νύστα και είναι και εκνευρισμένη επειδή δεν ήξερε τον αγνοούμενο.

Το Σάββατο τη βρίσκει με μαύρο κύκλο, τύπου πάντα, και μία γλυκιά άγνοια για τις εξελίξεις της προηγούμενης βραδιάς. Και τι έγινε; Αφού εσύ τον έχεις βρει τον ένοχο από την πρώτη εκπομπή, από τα πρώτα λεπτά. Γυναίκα-μάνα-εργαζόμενη-λαγωνικό.