Ανδρέας Γεωργίου: “Το AIDS ήταν σαν να έπεσε βόμβα στο σπίτι μας”
- 6 ΜΑΡ 2019
Στην εκπομπή της Ελεονώρας Μελέτη βρέθηκε ο Ανδρέας Γεωργίου ο οποίος ανάμεσα στα άλλα μίλησε για την δύσκολη οικογενειακή του ιστορία, για τον ιό του HIV που έπληξε πρώτα τον πατέρα του και έπειτα τη μητέρα του, και το AIDS που του στέρησε πρώτα εκείνη και έπειτα, πολύ πιο πρόσφατα εκείνον. Το κοινωνικό στίγμα στην Κύπρο της δεκαετίας του 1990 που συνόδευε τους ασθενείς με AIDS και τις οικογένειές τους, ήταν κατά τον Ανδρέα Γεωργίου το μυστικό που τον κράτησε ενωμένο με τα αδέρφια του μετά την απώλεια της μητέρας του και του πατέρα του.
«Έχουν πεθάνει και οι δύο μου γονείς. Τη μητέρα μου την έχασα στα 12 και ο πατέρας μου έφυγε πριν από πέντε χρόνια, τώρα μπαίνουμε στα έξι. Τη μητέρα μου την έχασα από AIDS κιόλας σε μια εποχή, το 1996 που πέθανε η μητέρα μου, με μια πολύ κλειστή κοινωνία, δηλαδή δεν ήταν εύκολο. Στα 36 μου κοιτάζω πίσω και λέω ότι αυτοί οι άνθρωποι ίσως έπρεπε να θυσιαστούν για εμάς γιατί είμαστε 4 αδέρφια και αυτό μας έκανε δυνατότερους», είπε ο δημιουργός των τηλεοπτικών επιτυχιών «Τατουάζ» και παλιότερα «Μπρούσκο».
«Όλο αυτό έγινε σε μία εποχή που κόσμος δεν ήξερε να προστατεύεται, σε μια τουριστική περιοχή της Κύπρου που αναπτυσσόταν κάθε χρόνο όλο και πιο πολύ, σε έναν πατέρα καλλονό, ο οποίος περπατούσε στο δρόμο και έπεφτε ο γυναικείος πληθυσμός. Ήταν πάρα πολύ ωραίος άντρας ο πατέρας μου, και έκανε οικογένεια στα 20 του, όπως οι περισσότεροι Κύπριοι. Και φαντάζομαι ότι φάνηκε άτυχος. Η μητέρα μου ήταν μια γυναίκα ταγμένη στο σπίτι και στα παιδιά της. Ο πατέρας ήταν πάντα έξω γιατί έπρεπε να φέρνει στο σπίτι το φαγητό, ήταν ψαράς. Τον ιό στην οικογένεια τον έφερε ο μπαμπάς», σημείωσε.
«Ήταν σαν να έπεσε μια βόμβα τότε μέσα στο σπίτι μας. Γιατί είμαστε μια πολύ αγαπητή οικογένεια, είχαμε πάντα πολύ κόσμο μέσα στο σπίτι, έρχονταν φίλοι, συγγενείς. Θυμάμαι λοιπόν σαν παιδάκι ότι ήταν σαν να έπεσε μια βόμβα μέσα στο σπίτι μας και εξαφανίστηκαν όλοι. Επειδή μεγαλώσαμε σε μία οικογένεια που μας δίδαξε να αγαπάμε μόνο, και να μην κρίνουμε κανένα. Αυτό όμως μας πείσμωσε πάρα πολύ. Ένιωθα πάντα πιο μεγάλος από την ηλικία μου και όταν βρισκόμουν κάπου οι άλλοι συζητούσαν νομίζοντας ότι δεν καταλαβαίνω, αλλά καταλάβαινα τα πάντα. Αυτό που με ενοχλούσε ήταν όταν άκουγα να λένε ”Πωπω τι κρίμα αυτά τα παιδιά θα μείνουν ορφανά και θα καταστραφούν” πριν πεθάνει η μάνα μου ακόμα. Αυτό δεν μπορούσα να το ακούω, με πείσμωνε πάρα πολύ και πάντα έλεγα στα αδέρφια μου ότι θα μείνουμε ενωμένοι και θα κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε σε αυτή τη ζωή» εξήγησε στη συνέχεια ο Ανδρέας Γεωργίου.
Ο ίδιος επίσης αποκάλυψε ότι πέρασε με την μητέρα του στο Λονδίνο το διάστημα της θεραπείας της απμέσως πριν την χάσει, ότι ένιωθε για χρόνια θυμό προς τον πατέρα του αλλά και πως εντέλει κατανόησε και εκείνον μεγαλώνοντας, ενώ οι σχέσεις τους είχαν αποκατασταθεί πλήρως πριν φύγει από την ζωή.
Κεντρική φωτογραφία: Instagram/andreasgeorgiou
