ΔΙΑΤΡΟΦΗ

Φαγόπυρο: Τι είναι, πού σε ωφελεί και πώς να το εντάξεις στη διατροφή σου

Shutterstock

Φαγόπυρο, το αντίπαλον δέος της κινόα, η υγιεινή εναλλακτική για κάθε πιάτο επεξεργασμένου υδατάνθρακα έχει παρελθόν, παρόν και μέλλον στη διατροφή μας.

Από πού κι ως πού φαγόπυρο;

Το πολύγονον ο τριγωνόσπορος, μαυροσίταρο, για τους φίλους φαγόπυρο, είναι φυτό που καλλιεργείται για τους σπόρους του που μοιάζουν με εκείνους του σταριού, με το οποίο δεν έχει σχέση, όπως καμιά φορά πιστεύεται. Συγγενεύει με το λάπαθο και το ραβέντι, εξημερώθηκε και καλλιεργήθηκε για πρώτη φορά, στην ενδοχώρα της Νοτιοανατολικής Ασίας, πιθανότατα γύρω στα 6000 π.Χ. και από εκεί εξαπλώθηκε στην Κεντρική Ασία και το Θιβέτ και εν συνεχεία στη Μέση Ανατολή και την Ευρώπη. Στα Ρωσικά και τα Ουκρανικά το φαγόπυρο ονομάζεται “гречка” (grechka) που σημαίνει «ελληνικό», λόγω της εισαγωγής του στον 7ο αιώνα από τους Βυζαντινούς, φοβερό; Τα 100 γραμμάρια μαγειρεμένου φαγόπυρου έχουν 92 θερμίδες.

Τι καλό κάνει το φαγόπυρο;

Πρόκειται για μία τροφή που απευθύνεται σε όλους, αφού δεν περιέχει γλουτένη. Παράλληλα, το γεγονός ότι είναι πλούσιο σε φυτικές ίνες και σύνθετους υδατάνθρακες, σταθεροποιεί τα επίπεδα του σακχάρου στο αίμα. Άρα καταναλώνεται ελεύθερα και από άτομα με σακχαρώδη διαβήτη. Διαθέτει υψηλή αντιοξειδωτική σύσταση χάρη στη ρουτίνη, το φλαβονοειδές που μειώνει την τοξικότητα της «κακής» LDL χοληστερόλης. Η ίδια ουσία είναι γνωστή για την αποτροπή αιμορραγιών, την καλή λειτουργία των νεφρών, την ενίσχυση του ανοσοποιητικού και την ισχυρή αντιφλεγμονώδη δράση της, η οποία λειτουργεί κυρίως υπέρ των φλεβών. Μια διατροφή πλούσια σε φαγόπυρο συμβάλλει στη μείωση της υπέρτασης, των πονοκεφάλων, των δερματικών προβλημάτων αλλά και της αρτηριοσκλήρυνσης.

Και πώς τρώγεται;

Το φαγόπυρο, το οποίο αν και συγκαταλέγεται στις υπερτροφές, μπορείς να τη βρεις στα κοινά σουπερμάρκετ, υποκαθιστά το ρύζι σε σχεδόν όλες του τις εκδοχές. Στη γέμιση των φαγητών, ως συνοδευτικό, μέσα σε σαλάτα ή σε συνδυασμό με όσπρια. Μπορείς επίσης να το καταναλώσεις ως αλεύρι, φτιάχνοντας ζυμάρια για ψωμί, πίτσα και πίτα.