5 μύθοι της pop κουλτούρας για τις σχέσεις εξ αποστάσεως

Ο Ιούνιος συνήθως είναι ο μήνας που τα περισσότερα ζευγάρια που βρίσκονται σε σχέση εξ αποστάσεως, επανασυνδέονται ή μετράνε αντίστροφα τις τελευταίες μέρες πριν από την επανασύνδεσή τους. Είναι μια δύσκολη εποχή, όπου διαπιστώνεις σχεδόν με διάθεση τρόμου, ότι το πρόσωπο που έβλεπες τόσες εβδομάδες στην οθόνη του Skype, ξαφνικά θα πάρει ψυχή και ανθρώπινη υπόσταση, θα εξέλθει της οθόνης και θα σε ακουμπήσει. Κλαίγοντας, γελώντας, με κουρασμένα μάτια από το ταξίδι, τις περισσότερες φορές.

Από το 2012 ως το 2016, βρέθηκα σε μια σχέση της οποίας το μισό timeline περιλάμβανε δρομολόγια: Αθήνα, Ρεν, Παρίσι, Πελοπόννησος, Μονπελιέ, Πειραιάς: Δυόμιση χρόνια μέσα σε αεροπλάνα και βαπόρια, ζώντας αυτό που η ποπ κουλτούρα μέσα από ταινίες, σειρές, βιβλία συνήθως περιγράφει ως «αγάπη που αντέχει στο χρόνο». Εγώ δε θα του έβαζα καμία ταμπέλα. Οι σχέσεις εξ αποστάσεως είναι ένα άπιαστο όνειρο, όπου δυο άνθρωποι μοιράζονται την ψευδαίσθηση μιας συμβίωσης μέσω ευρυζωνικών δικτύων και άλλων θαυμάτων της ψηφιακής τεχνολογίας.

Συχνά στα ζευγάρια σε σχέση εξ αποστάσεως, υπάρχει το «δεκανίκι» της ποπ κουλτούρας να υπόσχεται πως «όλα γίνονται», ακόμα και η απόσταση να καλυφθεί μαγικά. Συγγνώμη που θα σε προσγειώσω ανώμαλα, αλλά όχι, δε γίνονται όλα. Ας μιλήσουμε για μύθους λοιπόν:

Κι έμεινε εδώ να μην του λείψει τίποτα

Ο μύθος: Το κλάμα έπιπτε στρειτ θρου στα Φιλαράκια, όταν η Rachel αποφάσιζε να μείνει στη Νέα Υόρκη και να μην πάει στο Παρίσι όπου την περίμενε μια αρκετά καλύτερη δουλειά. Όλα για τα μάτια του Ρος Γκέλερ. Knock-knock χτύπημα στην πόρτα και η Rachel με την βαλίτσα στο χέρι στεκόταν μπροστά από τον Ross. “She got of the plane!”

Η πραγματικότητα: Δεν μπορείς να βάλεις το χέρι σου στη φωτιά ότι θα μείνεις πίσω για τον άνθρωπό σου, ότι θα αρνηθείς επαγγελματική καταξίωση, καλύτερη ποιότητα ζωής, χρήματα και οτιδήποτε άλλο συνοδεύει μια επαγγελματική πρόταση.

Νέοι φίλοι, νέες παρέες, νέες δουλειές, νέο σπίτι: «ευκολάκι»

Ο μύθος: Ταξιδεύεις για να τον/την δεις ξαναδείς: Έχει νοικιάσει νέο σπίτι, σε μια ξεχωριστή γειτονιά, έχει νέους γείτονες και νέο παρεάκι με πολλή αγάπη και αλληλοεκτίμηση. Θα σε συστήσει σε όλους, θα γίνεις αμέσως συμπαθής, θα προσαρμοστείς σε όλα τα «νέα» της ζωής του εύκολα ή δύσκολα. Όπως η Leslie Knope όταν ταξίδευε στην Washington για να βρει τον Ben, στο ”Parks and Recreation”.

H πραγματικότητα: Κάπου μέσα σε όλες τις «νέες αφίξεις» του, θα κρύβεται ίσως και κάποιο νέο φλερτ, γιατί ας το πάρουμε απόφαση, η ζωή προχωράει χωρίς να μας ρωτήσει.

Τα Inbox να παίρνουν φωτιά

O μύθος: Mail, chat, skype, γράμματα και αφιερώσεις, είναι εργαλεία του πάθους που σβήνουν τα χιλιόμετρα. Εδώ ο Tom Hanks και η Meg Ryan βρήκαν το πάθος με σύνδεση μόντεμ στα 56K, εσύ με το ευρυζωνικό δε θα τα καταφέρεις;

H πραγματικότητα: Θα περάσεις μια, δυο, τρεις, τέσσερις, πέντε, δέκα μέρες με καρδούλες και αστεράκια και φιλάκια και όλα τα «-άκια» της αλφαβήτου των emoji. Ε, κάποια στιγμή θα ξεσπάσει ένας τρικούβερτος καυγάς. Από εκείνους που δύσκολα λύνονται μέσω mail.

Θα γεμίσει μια βαλίτσα και θα έρθει, τόσο απλά

O Μύθος: Θα έρθει εκείνη η στιγμή, που ύστερα από άπειρα τηλεφωνικά ντιμπέητ, θα πειστεί εκείνος/η να τα μαζέψει και να έρθει και να γεμίσει επιτέλους αυτή την άδεια γωνιά στο κρεβάτι σου. Το έκανε άλλωστε ο Rob, στη σειρά ”Catastrophe”, φεύγοντας από τη Νέα Υόρκη για να ζήσει με την Sharon στο Λονδίνο.

H πραγματικότητα: Στο ”Catastrophe” όλα βαίνουν καλώς, εκείνος βρίσκει δουλειά, απολύεται, ξαναβρίσκει δουλειά και γίνεται «Βρετανός» ώσπου κάτι Μεγάλο συμβαίνει και η ιστορία παίρνει μια επική τούμπα ξανά. Η πραγματικότητα είναι ακόμα πιο σκληρή. Το ζήτημα της μετακόμισης σε άλλη πόλη ή σε άλλη χώρα για έναν έρωτα, είναι κάτι που δεν απλοποιείται αμέσως, λόγω έρωτα.

H Αγάπη βγάζει νοκ άουτ την Απόσταση

O μύθος: Στο ”Dear John”  η Amanda Seyfried υποδύεται τη Savannah, ένα κορίτσι που μένει πίσω, επτά ολόκληρα χρόνια, περιμένοντας τον John Tyree, τον αγαπημένο της, που πήρε το όπλο του και ρίχτηκε στη δίνη του πολέμου.

Η πραγματικότητα: Η απόσταση αφήνει πληγές, διαβρώνει τη σχέση, πυροδοτεί ενοχικά σύνδρομα και στους δυο, που αυτομαστιγώνονται κάθε φορά που επιθυμούν μια καθημερινή ανθρώπινη επαφή και συνηθίζουν στην αντιμετώπιση της αγάπης ως κάτι μακρινό, που «καταπίνει» χιλιόμετρα μέχρι να αχνοφανεί στον ορίζοντα.

«Μήπως δεν τον/την αγαπάω αρκετά;» είναι η επόμενη απορία που συνήθως προκύπτει από όλα τα παραπάνω. Προφανώς και η βάση κάθε σχέσης είναι η αγάπη. Όμως η σχέση εξ αποστάσεως είναι μια προβολή της ερωτικής σχέσης σε φαντασιακό επίπεδο, μια σουρεαλιστική κατάσταση δυο ανθρώπων που δε θέλουν να χωρίσουν, αν και στην πραγματικότητα, έχουν ήδη χωρίσει, τα χιλιόμετρα το αποδεικνύουν. Τουλάχιστον βρίσκουν αφορμές για όμορφα ταξίδια. Κάτι είναι κι αυτό.