Παρασκευή και 13: 6 θρίλερ που αξίζει να δεις λόγω της ημέρας
- 13 ΣΕΠ 2019
O μήνας έχει 13 και όλοι ξέρουμε ότι είναι μέρα κακοτυχίας. Εδώ στην Ελλάδα έχουμε την Τρίτη, ενώ οι Καθολικοί φτύνουν τον κόρφο τους όταν πέφτει Παρασκευή. Υπάρχει και επίσημη φοβία με τη λέξη paraskevidekatriaphobia, που δε χρειάζεται επεξήγηση. Αλλά μιλά για μία ημέρα σαν τη σημερινή. Στην Ιταλία, φοβούνται την Παρασκευή και 17, αλλά με αυτό θα ασχοληθούμε άλλη φορά. Αφού εμείς δεν αντιμετωπίζουμε τη σημερινή μέρα ως γρουσουζιά, αλλά ως μία αφορμή να δούμε ένα καλό θρίλερ, τι καλύτερο από το να στρωθείς με παρέα γκαι να νιώσεις την αδρεναλίνη να ανερβαίνει;. Και πότε έχεις διάθεση για καλό horror movie; Μα την Παρασκευή φυσικά. Αν έκανες την αρχή με το δεύτερο μέρος του It, μπορείς να συνεχίσεις με κλασικές και σύγχρονες ταινίες που σου σηκώνουν την πέτσα και ανεβάζουν τους παλμούς. Εγώ πάντως έτσι σκοπεύω να περάσω την Παρασκευή και 13.
Η σιωπή των αμνών (1991)
Έχω δει πάρα πολλά θρίλερ (και να ‘μαστε καλά να δούμε κι άλλα) αλλά αυτό που σου προκαλεί πάντα ένα καρδιοχτύπι και μπορεί να σου κόψει την ανάσα για λίγα δευτερόλεπτα, είναι η Σιωπή των Αμνών και δε σηκώνω κουβέντα. Μπορεί να οφείλεται στο σκηνοθέτη- μετρ του είδους Jonathan Demme, μπορεί στο βλέμμα ακτινογραφία του Anthony Hopkins. Είναι όμως η καλύτερη της τριλογίας, με τον Hannibal και Κόκκινο Δράκο να ακολουθούν και παραμένει τρομακτική, ακόμα και μετά από 30 χρόνια.
Διάβασε κι αυτό: Το δεύτερο μέρος του “It” είναι ανθρώπινο, ευαίσθητο, πιο κωμικό και λιγότερο τρομακτικό απ’όσο θα ήθελα
Leatherface (2017)
Λοιπόν, αυτή είναι μία ταινία που ανακάλυψα εντελώς τυχαία αλλά θεωρώ ότι είναι αρκετά καλή συγκριτικά με όλες τις βλακείες που έχω τα τελευταία δύο χρόνια στις αίθουσες. Πραγματεύεται το θέμα των σοβαρών ψυχικών διαταραχών και πώς αντιμετωπιζόταν τη δεκαετία του 60 στα ψυχιατρεία, και μάλιστα σε περιπτώσεις ανηλίκων. Το μόνο πρόβλημα είναι ότι έχει πολύ αίμα και σπλατεριά, άρα μην το παρακολουθήσεις ενώ τρως. Ένιωσα να μου ανεβαίνουν και τα μακαρόνια και το κοκκινιστό.
Get out (2017)
Ε λοιπόν, το 2017 ήταν μάλλον μία καλή χρονιά, αν μιλάμε για θρίλερ. Το Get Out πήρε το Όσκαρ Καλύτερου Πρωτότυπου Σεναρίου και το plot twist κάνει την ταινία να αξίζει και να μην ακολουθεί την πεπατημένη των σύγχρονων θρίλερ που βαριέσαι και μπλα μπλα μπλα και νύστα στον καναπέ. Επίσης, ήταν μία καλή ευκαιρία να δούμε την Allison Williams από το “Girls” σε κάτι διαφορετικό.
Το Ορφανοτροφείο (2007)
Ξέρω ότι πολλοί θα διαφωνήσουν μαζί μου, αλλά δε συμπαθώ τις ισπανικές ταινίες. There, i said it. Νομίζω ότι αυτό που φταίει είναι η ισπανική γλώσσα που όλοι λατρεύουν αλλά μάλλον δεν έχουν καταλάβει ότι αποτελείται κυρίως από τα γράμματα θ και χ. Σε κάθε περίπτωση, επειδή δεν την μπορώ την αδικία, βάζω το Ορφανοτροφείο μέσα στα αγαπημένα μου θρίλερ γιατί έχει επίσης καλό plot twist, καταπληκτική μουσική και ένα μόνιμα καταθλιπτικό σκηνικό. Παρασκευή και 13 σαν να λέμε δηλαδή.
Η Λάμψη (1980)
O Stephen King την έχει αποκηρύξει ως ταινία και μπορείς να καταλάβεις το γιατί, αν έχεις διαβάσει το βιβλίο. Αν την αντιμετωπίσεις όμως ως κάτι διαφορετικό, δε γίνεται να μη μαγευτείς από την ερμηνεία του Jack Nicholson και το φανταστικό τοπίο με το σκηνικό του ξενοδοχείου, που μοιάζει πολύ με την εκδοχή του βιβλίου. Τώρα που θα βγει η συνέχεια του βιβλίου σε ταινία, το «Δόκτωρ Ύπνος», είναι μία καλή ευκαιρία να θυμηθείς την ταινία που μπήκε στους καλύτερους εκπροσώπους των horror movies.
Δες κι αυτό: Δόκτωρ Ύπνος: Η συνέχεια της “Λάμψης” σε ένα trailer που κόβει την ανάσα με πρωταγωνιστή τον Ewan Mcgregor
Παρασκευή και 13 (1980)
Ε δε γίνεται να κλείσω διαφορετικά. H ταινία στην οποία αποτίει φόρο τιμής και ο φετινός κύκλος του American Horror Story, αξίζει να την παρακολουθήσεις μέρα που είναι. Καλοκαιρινή κατασκήνωση σε λίμνη και δολοφονίες νεαρών που ζουν τα summer flings τους. Δες πρώτα αυτό και μετά δες το 9ο season του AHS, που κάνεις πρεμιέρα στις 18 Σεπτεμβρίου.
