MAFALDA

Mafalda: Η πανέξυπνη 6χρονη έγινε 55 ετών και θυμόμαστε τα μαθήματα ζωής που μας έχει δώσει

AP Photo/Eduardo Di Baia

Ήμουν δεν ήμουν 8 χρόνων, αλλά θυμάμαι ότι δεν υπήρχε περίπτωση να μην ερχόταν Σαββατοκύριακο και να μην ξεφύλλιζα μικρή Λουλού και Μαφάλντα. Δεν ξέρω αν ξεχώριζα κάποια από τις δύο αλλά ουέ κι αν τις καταλάβαινα απόλυτα. Ειδικά η Μαφάλντα μου φαινόταν ανεκδιήγητα έξυπνη και συχνά ακατανόητη αλλά είναι λογικό όταν όλη της η ύπαρξη είναι βαθιά πολιτικοποιημένη και εγώ παλεύω, στα 32, να καταλάβω τι σημαίνει ιμπεριαλισμός, μαρξισμός και αντιμεταρρύθμιση. Η Μαφάλντα τα ήξερε αυτά από τα 5 της και είχε ήδη προλάβει να αγγίξει το υπαρξιακό κενό της.

Μεγαλώνει σε μία κλασική οικογένεια, έχει ένα μικρό αδερφό, το Νάντο και μισεί τη σούπα, πράγμα που μου έκανε μεγάλη εντύπωση. Πολλά χρόνια αργότερα, διάβασα κάπου ότι η σούπα συμβόλιζε τα στρατιωτικά καθεστώτα που η Αργεντινή ήταν υποχρεωμένη να ανεχθεί στο Cono Sur. Η Μαφάλντα θέλει να γίνει διερμηνέας στον ΟΗΕ, όταν μεγαλώσει, και λατρεύει τους Beatles. Γεννήθηκε το 1962, όταν ο Quino κλήθηκε να σχεδιάσει ένα διαφημιστικό κόμικ αλλά αυτή η ιδέα δεν πήγε καλά. Η Μαφάλντα, όπως την ξέρουμε, ξαναγεννήθηκε στις 29 Σεπτεμβρίου του 1964 και έκανε παρέα σε παιδιά και ενήλικες έως το 1973. «Εάν συνέχιζα, θα έπαιρνα μία σφαίρα ως απάντηση. Μετά το χτύπημα της Χιλής, η κατάσταση στη Λατινική Αμερική έγινε αιματηρή και η Μαφάλντα δε θα μπορούσε να φιμωθεί από εμένα. Αν συνέχιζα, θα με σκότωναν», είπε ο Quino. Μετά το τέλος των κόμικς, εμφανίστηκε σε αφίσα της UNICEF, για τη Συνθήκη των Δικαιωμάτων του Παιδιού και πολύ αργότερα έγινε animated στη μικρή και μεγάλη οθόνη.

Δες κι αυτό: Νύχτες Πρεμιέρας: Οι μεγάλοι νικητές των βραβείων

Η Μαφάλντα και η παρέα της, που αποτελείτο από τον Φελίπε, το Μανολίτο, τη Σουζανίτα, το Μιγκελίτο και τη μικρή Λιμπερτάδ (Ελευθερία) είχαν πάντοτε πολλά να πουν για την πολιτική και κοινωνική κατάσταση της χώρας, Η κλασική στάση της Μαφάλντα με ορθάνοιχτο στόμα και το κεφάλι να γέρνει πίσω ενώ φωνάζει «Σταματήστε τον κόσμο. Θέλω να κατέβω» είναι το σήμα κατατεθέν της (και δικό μου αγαπημένο). Μεταξύ άλλων, είχαμε διαβάσει και τις εξής ατάκες, που μπήγουν το μαχαίρι βαθιά στο κόκαλο.

#1. Αγαπώ την ανθρωπότητα, αυτό που με ενοχλεί είναι οι άνθρωποι.

#2. Το κακό με την ανθρωπότητα είναι ότι όλοι θέλουν να παίξουν το ρόλο του πατέρα.

#3. Μήπως τελικά αυτή η μοντέρνα ζωή είναι περισσότερο μοντέρνα και λιγότερο ζωή;

#4. Όλοι πιστεύουμε στη χώρα. Αυτό που δε γνωρίζουμε είναι, εάν σε αυτό το σημείο, η χώρα πιστεύει σε εμάς.

#5. Να παίξουμε ότι πίνουμε τσάι και μιλάμε όπως κάνουν οι κυρίες. Λοιπόν, για να δούμε. Ποια θα πει την πρώτη βλακεία;

#6. Ο κόσμος είναι άρρωστος, τον πονάει η Ασία

#7. Η ζωή είναι ωραία. Το κακό είναι ότι πολλοί μπερδεύουν το ωραίο με το εύκολο.

#8. Καληνύχτα κόσμε, αλλά προσοχή: μένουν ξύπνιοι πολλοί ανεύθυνοι

#9. Έτσι που πάμε, αυτή η χώρα θα φύγει στο εξωτερικό.

#10. Προσπαθώ να επικοινωνήσω αλλά δεν ξέρω αν διάλεξα κακή στιγμή ή κακό αιώνα.

Όταν ο δημιουργός της Μαφάλντα ερωτήθηκε γιατί πιστεύει ότι αυτό το μικρό κοριτσάκι με την αφάνα παραμένει τόσο διαχρονικό, απάντησε ότι οφείλεται στη διαχρονική βλακεία των ανθρώπων. Συνεχίζουν να συμβαίνουν τα ίδια πράγματα, σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο και τα παιδιά μεγαλώνουν χάνοντας σταδιακά την αθωότητα και το συναίσθημα. «Παντρεύονται χωρίς να ερωτεύονται, δουλεύουν για τα λεφτά και πνίγονται, όχι σε μία κουταλιά νερό, αλλά σε ένα μπολ με σούπα».

Κεντρική φωτογραφία: AP Photo/Eduardo Di Baia