33 χρόνια χωρίς τον Κάρολο Κουν. 33 δωρεάν προσκλήσεις για τις παραστάσεις του Θεάτρου Τέχνης
- 14 ΦΕΒ 2020
Στις 14 Φεβρουαρίου του 1987 έφυγε από τη ζωή ο σκηνοθέτης, δάσκαλος και ιδρυτής του Θεάτρου Τέχνης, Κάρολος Κουν. Μια μέρα έρωτα, σαν τον δικό του άσβεστο έρωτα για το θέατρο και τους ανθρώπους του. 33 χρόνια έχουν περάσει από τότε.
Για να τιμήσει τη μνήμη του, το Θέατρο Τέχνης, αυτό που ο ίδιος ίδρυσε το 1942 (οικονομικές δυσχέρειες το ανάγκασαν να διαλυθεί το ’49 και επανιδρύθηκε το 1954), προσφέρει στη μνήμη του 33 δωρεάν προσκλήσεις για κάθε μία από τις παραστάσεις που παρουσιάζονται στο ιστορικό του υπόγειο, για μία εβδομάδα.
Η ζωή του Κουν
Ο Κουν γεννήθηκε το 1908 στην Προύσα. Ήταν ένα μοναχικό παιδί οι γονείς του οποίου κάποτε χώρισαν. μεγάλονε σε ένα αστικό σπίτι με πρωσογερμανίδα γκουβερνάτα και κατ’ οίκον διδάσκαλους. Ήρθε σε επαφή πρώτη φορά με το θέατρο ως έφηβος σε σχολικές παραστάσεις, στην Ροβέρτειο Σχολή της Κωνσταντινούπολης.
Ο ίδιος συνεχίζει τις σπουδές του στην αισθητική στο Πανεπιστήμιο της Σορβόνης. Επιστρέφοντας στην Αθήνα έρχεται για πρώτη φορά σε επαφή με τη διδασκαλία ως καθηγητής αγγλικών στο κολλέγιο Αθηνών. Εκεί με μαθητές του από το κολέγιο παρουσιάζει το «Τέλος του ταξιδιού», υπογράφοντας για πρώτη φορά τη σκηνοθεσία.
Ιδρύει τη Λαϊκή Σκηνή το 1934 μαζί με τον Γιάννη Τσαρούχη και τον δημοσιογράφο Διονύσιο Δεβάρη. Η πρώτη παράσταση του θιάσου με τους πρώτους μαθητές του είναι η «Ερωφίλη». Το Θέατρο Τέχνης και η Δραματική του σχολή γίνονται από το 1942 το «σπίτι» του. Στα χρόνια που ακολουθούν συνεργάζεται και με το Εθνικό θέατρο.
Η παράσταση Έντμοντ σε σκηνοθεσία Μαριάννας Κάλμπαρη.
Από το 1954 που το Θέατρο Τέχνης ανοίγει ξανά με τη μορφή του κυκλικού θεάτρου, αφοσιώνεται στο να συστήσει στο κοινό και σημαντικούς συγγραφείς του μεταπολεμικού θεάτρου αλλά και νέους Έλληνες συγγραφείς. Από τις πιο ξεχωριστές παραστάσεις του Θεάτρου Τέχνης ήταν οι «Όρνιθες» που πρωτοπαρουσιάστηκαν στο Φεστιβάλ Αθηνών το 1959 και δίχασαν το κοινό και τους κριτικούς. Αναγνωρίστηκαν ως ένα από τα πιο σπουδαία ανεβάσματα της Αριστοφανικής κωμωδίας σε όλη την γη.
Το θρυλικό υπόγειο του Κουν, φιλοξένησε ως πρώτη του παράσταση τον Ματωμένο Γάμο το 1954. Η τελευταία παράσταση που σκηνοθέτησε εκεί ήταν «Ο ήχος του όπλου» της Λούλας Αναγνωστάκη, την περίοδο 1986/1987.
33 προσκλήσεις κάθε βράδυ
Το Θέατρο Τέχνης τιμώντας τα 33 χρόνια από το θάνατο του προσφέρει 33 προσκλήσεις για κάθε παράσταση που πραγματοποιείται στην ιστορική σκηνή του Υπογείου (Πεσμαζόγλου 5) από σήμερα 14 Φεβρουαρίου 2020 και για μια ολόκληρη εβδομάδα (δηλαδή έως και την Παρασκευή 21 Φεβρουαρίου 2020). Οι προσκλήσεις διατίθενται μια ώρα πριν την έναρξη κάθε παράστασης με φυσική σειρά προτεραιότητας στο ταμείο του θεάτρου.
Η παράσταση «Να βγω λιγάκι στον αέρα» σε σκηνοθεσία Ηλία Κουνέλα.
Αναλυτικά πρόκειται για τις παραστάσεις
Παρασκευή 14/2 ώρα έναρξης 21.15 – Έντμοντ, σε σκηνοθεσία Μαριάννας Κάλμπαρη | 33 προσκλήσεις, ώρα διάθεσης 20.15
Σάββατο 15/2 ώρα έναρξης 17.00 – Να βγω λιγάκι στον αέρα, σε σκηνοθεσία Ηλία Κουνέλα | 33 προσκλήσεις, ώρα διάθεσης 16.00
Σάββατο 15/2 ώρα έναρξης 21.15 – Έντμοντ, σε σκηνοθεσία Μαριάννας Κάλμπαρη | 33 προσκλήσεις, ώρα διάθεσης 20.15
Κυριακή 16/2 ώρα έναρξης 17.30 – Μια μέρα χωρίς, σε σκηνοθεσία Εύας Οικονόμου Βαμβακά | 33 προσκλήσεις, ώρα διάθεσης 16.30
Κυριακή 16/2 ώρα έναρξης 20.00 – Έντμοντ, σε σκηνοθεσία Μαριάννας Κάλμπαρη | 33 προσκλήσεις, ώρα διάθεσης 19.00
Δευτέρα 17/2 ώρα έναρξης 21.00 – Ανθρωποφύλακες, σε σκηνοθεσία Μάνου Βαβαδάκη | 33 προσκλήσεις, ώρα διάθεσης 20.00
Τρίτη 18/2 ώρα έναρξης 21.00 – Ανθρωποφύλακες, σε σκηνοθεσία Μάνου Βαβαδάκη | 33 προσκλήσεις, ώρα διάθεσης 20.00
Τετάρτη 19/2 ώρα έναρξης 20.00 – Έντμοντ, σε σκηνοθεσία Μαριάννας Κάλμπαρη | 33 προσκλήσεις, ώρα διάθεσης 19.00
Πέμπτη 20/2 ώρα έναρξης 21.15 – Έντμοντ, σε σκηνοθεσία Μαριάννας Κάλμπαρη | 33 προσκλήσεις, ώρα διάθεσης 20.15
Παρασκευή 21/2 ώρα έναρξης 21.15 – Έντμοντ, σε σκηνοθεσία Μαριάννας Κάλμπαρη | 33 προσκλήσεις, ώρα διάθεσης 20.15
6 ατάκες του Κουν για το θέατρο
Ο συγγραφέας του «Κάνουμε Θέατρο για την ψυχή μας» (αν έχεις έστω σκεφτεί σε κάποια στιγμή της ζωής σου να σπουδάσεις υποκριτική μάλλον ξέρεις ήδη το βιβλίο) ζούσε και ανέπνεε για το θέατρο. Όπως είναι λογικό από τα χείλη του έχουν ειπωθεί αποφθέγματα για το θέατρο και την τέχνη που παραμένουν επίκαιρα και ζωντανά.
Η παράσταση «Μια μέρα χωρίς», σε σκηνοθεσία Εύας Οικονόμου - Βαμβακά.
Δεν κάνουμε θέατρο για το θέατρο. Δεν κάνουμε θέατρο για να ζήσουμε. Κάνουμε θέατρο για να πλουτίσουμε τους εαυτούς μας, το κοινό που μας παρακολουθεί κι όλοι μαζί να βοηθήσουμε να δημιουργηθεί ένας πλατύς, ψυχικά πλούσιος και ακέραιος πολιτισμός στον τόπο μας.
Μόνος ο καθένας μας είναι ανήμπορος. Μόνος, ο καθένας από σας τους πιο κοντινούς στην προσπάθειά μας, είναι ανήμπορος. Μαζί ίσως κάτι μπορέσουμε να κάνουμε.
Το θέατρο δεν είναι ακαδημαϊκό επάγγελμα. Έχει άλλες μορφές έκφρασης. Είναι ζωντανό, αλλάζει και κινείται όλη την ώρα. Μόλις πας να του βάλεις Ακαδημαϊκή παιδεία, είναι ο θάνατος του θεάτρου.
Για να γίνουν θαύματα, πρέπει να πιστεύουμε σε θαύματα
Βασικά αγαπούσα πολύ τους ανθρώπους και αγαπώ πολύ τους ανθρώπους με τους οποίους δουλεύω. Δεν θα μπορούσα να δουλέψω μαζί τους αν δεν τους αγαπούσα. Η δουλειά δεν είναι εύκολη δουλειά αυτή στο Θέατρο Τέχνης. Δουλεύουμε απεριόριστα και δουλεύουμε δίνοντας όλο τον εαυτό μας. Αυτό όχι επειδή είμαι εγωιστής ή ζηλιάρης, αλλά ζητώ από τον άλλο να δώσει όσα δίνω κι εγώ στο θέατρο.
Καλλιτέχνης δεν σημαίνει μόνο να κάθεσαι και να σκέφτεσαι ή να διαβάζεις, σημαίνει και να δουλεύεις τεχνικά. Να προετοιμάζεσαι από κάθε άποψη και ψυχική και σωματική και φωνητική για να αντιμετωπίσεις τις ανάγκες του σημερινού θεάτρου.
