Μακάρι όλοι οι μπαμπάδες να φορούσαν κραγιόν και κοκαλάκια στα μαλλιά
- 22 ΙΟΥΝ 2020
Μία απόφαση ζωής. Να βάλεις μία για πάντα τον εαυτό σου στο νούμερο δύο για χάρη της, για χάρη του, για χάρη τους. Η απόφαση να φέρεις στον κόσμο παιδιά προϋποθέτει ή θα έπρεπε να προϋποθέτει την πλήρη συνειδητοποίηση των όσων θα ακολουθήσουν, των όσων θα αλλάξουν.
Να δώσεις την ψυχή σου σε αυτά. Αυτό σημαίνει γονιός. Αγάπη άνευ όρων. Να είσαι για αυτά στήριγμα και πρότυπο. Να μην είσαι απλώς ο άνθρωπος που τα έφερε στον κόσμο αλλά ο άνθρωπος που δημιούργησε τον κόσμο τους. Ο άνθρωπος που τα έμαθε να τον αντιμετωπίζουν. Στις όμορφες αλλά και στις ζόρικες εκδοχές του.
Γονιός σημαίνει εφόδια. Σημαίνει και αναμνήσεις. Αναμνήσεις όμορφες. Με γέλια, χαμόγελα, παιχνίδια, μαλώματα αγάπης. Δεν διαχωρίζω. Η μητέρα και ο πατέρας ενδεχομένως να έχουν ρόλους διαφορετικούς στο μεγάλωμα του παιδιού τους όμως κοινός παρονομαστής και κρίκος συνδετικός παραμένει η αγάπη.
Η αγάπη όπως εκείνο τη θέλει. Όχι, όπως μπορεί να εικάζεις. Γιατί αυτό σημαίνει να είσαι το νούμερο στη ζωή σου. Η απόφαση να κάνεις παιδιά σηματοδοτεί το τέλος του εγωισμού σου. Κάποιος άλλος έχει προτεραιότητα κι αυτός ο άλλος είναι ο άνθρωπος που σε κοιτάει στα μάτια και περιμένει από εσένα να γίνεις ο συντροφάκος του, ο ήρωάς του, κομμάτι του.
Κι αυτές οι αναμνήσεις. Οι αναμνήσεις είναι τα θεμέλια. Αυτή είναι η ουσιαστική κληρονομιά κάθε ενήλικου. Οι αναμνήσεις που δημιούργησε ζώντας με τους γονείς του. Αυτές σε καθορίζουν. Είτε σε απογειώνουν, είτε σε αναγκάζουν να προσπαθήσεις διπλά και τριπλά για να απεμπλακείς από αυτές.
Τύχη μεγάλη να θυμάσαι ιστορίες από τον μπαμπά σου τότε που παίζατε με τις ώρες στην αυλή και πηγαίνατε για μπάνιο και ανέβαινες στην πλάτη του για να κάνεις βουτιά. Λύτρωση να ανακαλείς στη μνήμη σου τις βόλτες με τη μάνα σου και τις ατέλειωτες συζητήσεις σας.
Θύμωσα πραγματικά με όσους είδαν στη διαφήμιση της ΑΒ Βασιλόπουλος με αφορμή του Γιορτή του Πατέρα κάτι «ανώμαλο», κάτι απαξιωτικό. Η εικόνα ενός μπαμπά βαμμένου με κραγιόν και ρουζ και κοκαλάκια στα μαλλιά που κρατά στην αγκαλιά του τη μικρή του κόρη είναι ό,τι πιο φυσιολογικό -εφόσον θέλετε να μιλήσουμε με τέτοιους όρους- θα μπορούσε να συμβεί.
Όλα για αυτές τις αναμνήσεις γίνονται. Το καταλαβαίνετε; Γιατί γίνεσαι το νούμερο δύο εκούσια και φέρνεις τη ζωή σου τούμπα για το πλάσμα που αποφάσισες να φέρεις στον κόσμο (σου). Γιατί γίνεσαι ο μπαμπάς που θέλουν τα παιδιά σου κι όχι ο μπαμπάς που ενδεχομένως θα πρόσταζαν τα κοινωνικά πρότυπα μιας άλλης εποχής.
Ποια πρότυπα μωρέ; Το πρότυπο είσαι εσύ και μόνο εσύ. Και γνώμονας επιτυχίας όσα τα παιδιά σου θα θυμούνται μεγαλώνοντας. Τι πιο όμορφο από έναν μπαμπά που γίνεται πριγκίπισσα για τα μάτια της κόρης του. Γιατί τελικά μπαμπάς είναι όλα αυτά που θέλεις κι όχι όλα αυτά που εκείνος θέλει (και μόνο).
Μακάρι, όλοι οι μπαμπάδες αυτού του κόσμου να φορούσαν κραγιόν και κοκαλάκια στα μαλλιά. Μακάρι, όλοι οι μπαμπάδες να ήξεραν ή να προσπαθούσαν έστω να μάθουν πώς να κάνουν τα παιδιά τους ευτυχισμένα. Δημιουργήστε όμορφες αναμνήσεις τα παιδιά σας. Αυτό και μόνο είναι αναντικατάστατο. Χτίζε δεσμούς, μην υψώνεις τείχη.
