Η Λένα Πλάτωνος συνεργάζεται με την Κατερίνα Στανίση. Οι «Ανθρωποφάγοι» είναι το τραγούδι της εποχής μας
- 22 ΟΚΤ 2020
Πίσω στα μέσα της δεκαετίας του 1980 η Λένα Πλάτωνος, μία από τις πραγματικές πρωτοπόρους της ελληνικής ηλεκτρονικής μουσικής, είχε εκφράσει την επιθυμία της να συνεργαστεί με την Κατερίνα Στανίση. Μια λαϊκή φωνή που έχει αφήσει το δικό της στίγμα στην ελληνική δισκογραφία και την Αθηναϊκή νύχτα. 35 χρόνια μετά ήρθε η ώρα αυτή η συνεργασία να γίνει πράξη. Το τραγούδι τους ονομάζεται «Ανθρωποφάγοι» και τους στίχους του υπογράφει η μοναδική Μυρτώ Κοντοβά. Τρεις γυναίκες του χθες, του σήμερα και του αύριο, ένωσαν τις δυνάμεις τους σε ένα τραγούδι που περιγράφει τέλεια την εποχή μας.
Ο χαρακτηριστικός ήχος της δημιουργού κυριαρχεί σε κάθε σημείο του τραγουδιού. Η Κατερίνα Στανίση χαρίζει τη φωνή της στην σύνθεση που υπογράφει η Λένα Πλάτωνος, μία φωνή με δική της υπόσταση και ιστορία. Η Μυρτώ Κοντοβά βουτά την πένα της σε μια εποχή που φαντάζει όλο και πιο δύσκολη. Στο σκοτάδι των ανθρώπων που αλληλοσπαράζονται σε μία κοινωνία που μοιάζει ολοένα και περισσότερο με δυστοπία. Ένα τραγούδι ατμοσφαιρικό, βγαλμένο λές από ταινία. Η μόνη διαφορά είναι πως η ταινία που περιγράφουν οι «Ανθρωποφάγοι» είναι η ζωή μας και είμαστε πρωταγωνιστές.
Ζούμε σε μία εποχή που οι ταμπέλες δεν έχουν πλέον και τόση σημασία. Ανάμεσα στα τόσα σκοτεινά σημεία της, αυτό στέκει θετικό. Μια εποχή όπου μία δημιουργός της electronica και μία λαϊκή τραγουδίστρια μπορούν να αφήσουν η μία να παρασύρει την άλλη στον κόσμο της. Μία εποχή όπου το «εμπορικό» και το «έντεχνο» και η διαμάχη τους ξεφτίζουν. Η αυθεντικότητα είναι η κυρίαρχη μονάδα μέτρησης και αυτήν την διαθέτουν και οι τρεις γυναίκες αυτής της συνεργασίας.
Δεν χρειάζεται να σου πω άλλα, θα σε αφήσω να το ακούσεις κι εσύ. Παρακάτω θα βρεις και τους καίριους στίχους του τραγουδιού που μόλις κυκλοφόρησε. Σε μια εποχή που ορίζεται από την πανδημία τις αλλεπάλληλες οικονομικές κρίσεις και, επί ελληνικού εδάφους, από δίκες ανθρώπων που καταπάτησαν τα ανθρώπινα δικαιώματα με πρώτο και κύριο αυτό του ελεύθερου ανθρώπου να αναπνέει και να ζει.
Μια μέρα η πείνα των ανθρώπων
θα σβήσει τρώγοντας ανθρώπους
Μια μέρα η γη θα υποχωρήσει
στους πάγους του άρχοντα του σκότους
Μια μέρα κάτι σαν κοράλλι
με τη σκληρότητα της νιότης
θα αφήσει πάνω στη καρδιά σου
ότι ένιωθες δεν θα το νιώθεις
και θα ‘ναι τα γεράματα σου
λες και θα ζούσαμε για πάντα
λες και θα ζούσαμε για πάντα
λες και θα ζούσαμε για πάντα
Μια μέρα θα κοιτάζεις γύρω
θα λες πως κάτι σου θυμίζει
αυτή η παγωμένη στέπα
που ο αέρας τη θερίζει
θα λες πως είναι γειτονιά σου
θα πεταχτεί απ’ το ψυγείο
κι απ’ τη θεόρατη κοιλιά σου
κι απ’ τη θεόρατη κοιλιά σου
ότι έχεις πιεί, ότι έχεις φάει
ότι αγόρασες με δόσεις
όλα όσα πήρες στις εκπτώσεις
και πότισαν τα κύτταρά σου
λες και θα ζούσαμε για πάντα
λες και θα ζούσαμε για πάντα
λες και θα ζούσαμε για πάντα
Μια μέρα η πείνα των ανθρώπων
θα σβήσει τρώγοντας ανθρώπους
«Παλιότερα άκουγαν τη μουσική μου με προσοχή και σεβασμό. Ως τελετή. Τώρα χορεύουν, ξέρουν απ’ έξω τους στίχους. Αυτό, το γεγονός ότι χορεύουν με τη μουσική μου, ήταν πάντα ένα όνειρο για μένα. Αγαπώ τον χορό από μικρό παιδί, βλέπεις. Πήγαινα και στο μπαλέτο και ήμουν νομίζω πολύ καλή. Χόρευα τα πάντα.
Ακόμα και την κλασική μουσική που έπαιζε ο πατέρας μου. Όταν ήμουνα μικρή, έβαζα μέσα στην κιλότα μου τα φουστάνια μου, να γίνουν σαν φουστίτσα χορεύτριας, και άρχιζα πάνω στο χαλί να κάνω διάφορα
Τελευταία φορά χόρεψα πριν πάρα πολλά χρόνια. Είχα χορέψει τρομερά τα Χριστούγεννα του ‘93 σε ένα πάρτι αλλαγής χρόνου. Χόρευα με τα μικρά τα ανήψια μου. Χόρευα σαν τρελή. Από τότε δεν ξαναχόρεψα. Χορεύω όμως κάθε μέρα με το μυαλό μου», έλεγε η Λένα Πλάτωνος σε συνέντευξή της στο Oneman. Άκου τη συνεργασία της με την Κατερίνα Στανίση και χόρεψε όσο μπορείς, όσο γίνεται.
