Ας κάνει κάποια την αρχή #metoo
- 27 ΝΟΕ 2020
Κάθε που αποφασίζω να γράψω για ένα θέμα όπως «πώς να οργανώσεις τέλεια την ντουλάπα σου» ή τη συνταγή για το τέλειο κοκκινιστό της γιαγιάς μου που πρέπει οπωσδήποτε να μοιραστώ με τον κόσμο, τσουπ και έρχεται μία ακόμα Παγκόσμια Ημέρα υπενθύμισης μιας ακόμα αδικίας και η ασυγκράτητη φύση μου δεν μ’ αφήνει να ησυχάσω.
«Η ανάγκη είναι πάνω απ’ όλα» λέει ο Λόρκα και με μια μόνο φράση μπορούν να δικαιολογηθούν τα αδικαιολόγητα. Στο παρακάτω βίντεο θα δείτε τη Nina Simone σε ένα παραλήρημα αυθεντικότητας να μην αντέχει το λόγο που δημιουργούνται τα συναισθήματα σε έναν άνθρωπο και γράφει ένα τραγούδι που εκφράζει τόσο πόνο.
Η κακοποίηση συμβαίνει παντού γύρω μας. Εκφράζεται με σωματική αλλά και ψυχολογική άσκηση βίας. Συμβαίνει παγκόσμια μεταξύ συντρόφων, γονέων και παιδιών, συμβαίνει νόμιμα με την πρόφαση της κουλτούρας των λαών διάφορων κρατών και στους χώρους εργασίας μέσω της σεξουαλικής παρενόχλησης.
Δεν ξέρω ποια είναι η ανάγκη που ωθεί έναν άνθρωπο να επιβληθεί με τη βία σε μια γυναίκα ή σε ένα παιδί. Είναι τρομακτικό το πόσο συχνά και με πόσους τρόπους συμβαίνει καθημερινά. Πόσοι άνθρωποι γύρω μας είναι σαδιστές και πόσα τα θύματα τους.
Για πόσα παιδιά το σπίτι τους δεν είναι ασφαλές και για πόσες γυναίκες δεν είναι ούτε και ο χώρος εργασίας τους.
Πέρυσι 243 εκατομμύρια γυναίκες και κορίτσια κακοποιήθηκαν με διάφορους τρόπους από έναν οικείο τους, παγκοσμίως.
Μαρία Ντελάκου
Το πιο ανησυχητικό δεδομένο σε όλη αυτή την ιστορία είναι πως λιγότερο από το 40% των γυναικών που το βιώνουν το αναφέρουν ή ζητούν βοήθεια.
Η καθεμία από εμάς γνωρίζει κάποιο περιστατικό κακοποίησης και σε κάποιες από εμάς έχει συμβεί. Όλες μας έχουμε πολύ σοβαρούς λόγους να μην μιλήσουμε δημόσια γι’ αυτό κι έτσι η κατάσταση παραμένει ίδια. Ο θύτης παραμένει ατιμώρητος και συνεχίζει τη συμπεριφορά του ανενόχλητος και τα τραύματα που προκαλεί στο διάβα του είναι ικανά να δημιουργήσουν από ανεπανάληπτες ψυχολογικές βλάβες μέχρι και θάνατο.
Προσπαθώ να καταλάβω τους λόγους που δεν μας αφήνουν να μιλήσουμε με ευκολία για ένα τέτοιο γεγονός, και αντ’ αυτού ελαχιστοποιούμε, αρνούμαστε ή κρύβουμε την κακοποίηση. Δεν καταλαβαίνω γιατί όταν γινόμαστε θύματα ή μάρτυρες μιας τέτοιας κατάστασης δεν μιλάμε γι’ αυτό και δεν παίρνουμε θέση, αντίστοιχα. Γιατί δεν υψώνουμε ανάστημα και δεν καταγγέλλουμε ονομαστικά έτσι ώστε να καταδικάζεται ο θύτης;
Πώς έχουμε επιτρέψει στον κόσμο μας να είναι τόσο αβίαστα βίαιος;
Τίποτα δεν θ ‘αλλάξει αν δεν σταματήσουμε να φοβόμαστε τις συνέπειες των δυναμικών μας αποφάσεων.
Πάμε μια επανάληψη:
Ο φόβος ακινητοποιεί. Ο φόβος είναι το αντίθετο της αγάπης. Όσο πιο κοντά του είσαι, τόσο πιο μακριά βρίσκεσαι απ’ τον απόλυτο στόχο σου που είναι η αγάπη και η ευτυχία!
Χρειάζεται να σκεφτούμε πολύ σοβαρά να βρούμε τη δύναμη να βάλουμε ένα τέλος σ’ αυτή την ιστορία και να μην επιτρέπουμε να συμβαίνει γύρω μας κάτι τόσο βάρβαρο χωρίς να παίρνουμε θέση. Θεωρώ τον εαυτό μου συνυπεύθυνο που δεν το έχω κάνει η ίδια ακόμα.
Η βία θα σταματήσει να υπάρχει όταν δημοσιοποιήσουμε το πρόσωπό της. Όταν βρούμε την μπέσα μέσα μας για να σταθούμε δίπλα σε όλους αυτούς που ουρλιάζουν σιωπηλά για τη βοήθειά μας κι εμείς αδιαφορούμε από φόβο μην εκτεθούμε. Φοβόμαστε όλα όσα θα μας κάνουν καλύτερους και πιο ευτυχισμένους. Φοβόμαστε να είμαστε τολμηροί κι έτσι αυτόματα παραχωρούμε τη δύναμη μας στους δειλούς, χειριστικούς κακοποιητές μας.
Κλείνοντας θέλω να αφήσω εδώ και κάτι που μετά λύπης μου διαπίστωσα πως δεν είναι καθόλου αυτονόητο για όλους ακόμα και από νέες γυναίκες. Για κανένα κορίτσι που έχει δεχτεί επίθεση, σεξουαλική παρενόχληση ή κακοποίηση δεν πρέπει ποτέ να υπονοείται πως μπορεί να έχει μερίδιο ευθύνης ή ότι προκάλεσε τη συμπεριφορά. Ο άνθρωπος που έχει την τάση να επιτίθεται και να προκαλεί φόβο και σωματικό πόνο, είναι ο μόνος υπαίτιος. Ας ξεκινήσουμε να διορθώνουμε την κατάσταση συνειδητοποιώντας πού βρίσκεται το πρόβλημα, από πού ξεκινάει και πώς του επιτρέπεται να εξαπλώνεται.
Την επόμενη φορά που θα ακούσεις εκείνο το παιδί στην διπλανή πολυκατοικία να φωνάζει «μη» κάνε κάτι γι’ αυτό. Αν είσαι εσύ ο αποδέκτης της βίας, χρησιμοποίησε τη γραμμή βοήθειας 15900 για να μιλήσεις γι’ αυτό που σου συμβαίνει και να σε καθοδηγήσουν σωστά οι ειδικοί προσφέροντάς σου ανακούφιση και συναισθηματική κατανόηση. Αν δεν μπορείς να μιλήσεις ενημερώσου στο womensos.gr ή στείλε ένα mail στο [email protected]
Και αν το πρόβλημα είναι τόσο μεγάλο που δεν μπορείς ούτε αυτό να κάνεις, μάθε την κίνηση που ενημερώνει για την κακοποίηση χωρίς να μιλάς και ζήτα σιωπηλά βοήθεια από ένα συνάνθρωπό σου όταν θα πας στο φαρμακείο ή στο σούπερ μαρκετ.
Με την ευχή κάποια να κάνει την αρχή
Love P
