Η Σοφία Κουρτίδου θέλει να αποδομήσει τα πρότυπα ομορφιάς
- 28 ΙΟΥΛ 2021
Η Σοφία Κουρτίδου ετοιμάζεται να επιστρέψει στη σκηνή με ένα εξωφρενικό one woman show όπως περιγράφεται το «Εξών Φρεξών» που παρουσιάζει, απόψε, Τετάρτη 28 Ιουλίου στην ανοιχτή σκηνή του Lunar Space.
Η μοναδική performer, Σοφία Κουρτίδου, μας καλεί στον φανταστικό πλανήτη «Εξών Φρεξών» που είναι εντελώς δικός της, φτιαγμένος μόνο με τη φωνή της. «Είναι ένα one woman show, ένα ταξίδι σε έναν δικό μου φανταστικό πλανήτη», εξηγεί η Σοφία Κουρτίδου για την παράσταση.
«Στην ουσία φτιάχνω όλους τους ήχους σχεδόν αποκλειστικά με τη φωνή μου. Ας πούμε ότι έχω μαζί μου ένα ψηφιακό παπαγαλάκι που επαναλαμβάνει ό,τι λέω. Κάνω το beat με το στόμα μου κι αυτό λουπάρεται. Πάνω σε αυτό, προσθέτω με τη φωνή μου μπάσο, τα κρουστά, κάνω τη φωνή μου να ακούγεται σαν ηλεκτρική κιθάρα ή σαν πνευστό. Δημιουργώ ολοκληρωμένα μουσικά σύνολα εκ του μηδενός χωρίς να υπάρχει τίποτα προηχογραφημένο, είναι όλα ζωντανά. Ακούγεται σαν να υπάρχει ορχήστρα, ενώ όλα είναι τελικά μία ανθρώπινη φωνή», σημειώνει η Σοφία Κουρτίδου και όπως λέει και το δελτίο Τύπου της παράστασης, αυτό είναι σίγουρα κάτι που δεν έχουμε ξαναδεί. Για την υπέροχη Σοφία Κουρτίδου όμως, αυτός ο τρόπος δημιουργίας είναι μια πολύ γνώριμη υπόθεση.
«Ξεκίνησα να το κάνω πολλά χρόνια πριν. Το πρώτο μου τραγούδι, που έβγαλα στο YouTube ήταν το “Δανεικά Ιδανικά”, το οποίο ήταν φτιαγμένο αποκλειστικά με τη φωνή μου κι είχε γίνει viral τότε. Μόλις είχε βγει μόλις το μνημόνιο και ήταν ένα κοινωνικοπολιτικό σχόλιο που έκανα μέσα από αυτό το τραγούδι, αφού στην ουσία καυτηρίαζε πως αυτό που ζούσαμε τότε δεν ήταν οικονομική, αλλά κοινωνική κρίση και πώς πολλές φορές αυτό μπορεί να είναι μια ευκαιρία να αναθεωρήσουμε τη νοοτροπία που μας οδήγησε να βρεθούμε εδώ που βρισκόμαστε σήμερα. Δυστυχώς το τραγούδι αυτό έγινε διαχρονικό. Οι στίχοι βέβαια αλλάζουν, γιατί πάντα φροντίζω να συμπεριλαμβάνω την επικαιρότητα σε τραγούδια που έχουν κοινωνικοπολιτικά θέματα, αλλά η ουσία τους είναι η ίδια. Οπότε έτσι ξεκίνησα με το Live looping. Πολλά τραγούδια μου είναι φτιαγμένα μόνο με τη φωνή και πάντα φροντίζω να κάνω τέτοια project», σημειώνει η Σοφία Κουρτίδου.
Λίγο πριν βγει στη σκηνή του Lunar Space μιλά μαζί μας για την απαιτητική παράστασή της, την αγάπη της για τις γυναίκες, την απέχθειά της για τη λέξη «πρότυπα» και τον αγώνα να απεγκλωβιστούμε όλες μαζί από αυτά, που η Σοφία Κουρτίδου τον δίνει καθημερινά. Μία γυναίκα που άλλοι γνώρισαν από την τηλεόραση και τη συμμετοχή της σε εκπομπές όπως οι «Παίδες» στον Alpha και το “The Booth” στο Open, πολλοί περισσότεροι από τα τραγούδια της και που ίσως είσαι κι εσύ μία από τις 102 χιλιάδες γυναίκες που ακολουθούν την Σοφία Κουρτίδου στα social media, μας μιλά για όλα αυτά που οι γυναίκες καταφέρνουν εν τη ενώσει τους και όλα εκείνα που κάνουν κάθε άνθρωπο μοναδικό. Κι απόψε το βράδυ θα στα δείξει και από τη σκηνή.
Ο πλανήτης Σοφία Κουρτίδου ποια χαρακτηριστικά έχει πιο έντονα;
Τη φαντασία. Όπως έχει πει και ο Αϊνστάιν η φαντασία είναι πιο σημαντική κι από τη γνώση. Αυτό θέλω, σε μία εποχή που έχουμε καταιγισμό πληροφορίας και εικόνων να είμαστε εκεί δύο ώρες, χωρίς να έχουμε μπροστά μας το κινητό και χωρίς να βλέπουμε σχεδόν τίποτα από βιντεοπροβολές, να βάλουμε τη φαντασία μας να δουλέψει και να ταξιδέψουμε σε έναν φανταστικό πλανήτη. Ο πλανήτης μου έχει κανονικούς κατοίκους, τους Αφανείς, που είναι και από την αφάνα και από το γεγονός ότι δεν τους βλέπουμε. Τους ακούμε μέσω εμού σαν να υπάρχουν και μαθαίνουμε τις ιστορίες τους και τα προβλήματά τους. Τον πλανήτη μου επισκέπτονται πάρα πολλοί άνθρωποι που μπορεί να τους ξέρουμε ήδη, αλλά εκεί είναι όπως εγώ τους φαντάζομαι κι όχι όπως τους ξέρουμε, ασχολούνται με άλλα πράγματα. Εκεί θέλει να καταλήξει και αυτή η παράσταση. Στο πόσο υπέροχο είναι να βάζουμε τη φαντασία μας να δουλεύει.
Μου φαίνεται εντυπωσιακό το να το κάνεις live όλο αυτό ενώ είναι μια στουντιακή διαδικασία
Είναι τρομερά απαιτητικό. Απαιτεί multitasking σε τρελά επίπεδα. Παίζει ρόλο το κλάσμα του δευτερολέπτου που θα πατήσω το κάθε κουμπί. Αν δεν το πατήσω στον σωστό χρόνο, όλο αυτό δεν θα γκρουβάρει και δεν θα ακούγεται σωστά το τραγούδι. Κάνω πολυφωνίες, κάνω στον εαυτό μου δεύτερες τρίτες φωνές, δημιουργώ μικρές χορωδίες, οπότε πρέπει να έχω στο μυαλό μου τι θα έπαιζαν όλα τα μουσικά όργανα και να μπορώ να τα κάνω ταυτόχρονα και ζωντανά κι όλο αυτό βέβαια ενώ είναι κάτι πολύ σύνθετο τεχνικά ο κόσμος να το εισπράτει ότι ρέει σαν νερό κι είναι κάτι πολύ εύκολο κι απλό.
Γιατί σε αγαπούν οι γυναίκες;
Γιατί τις αγαπώ κι εγώ. Είμαι μια γυναίκα που πάντα θαυμάζει τις υπέροχες γυναίκες, τις όμορφες γυναίκες και δεν αναφέρομαι στην εξωτερική ομορφιά, αλλά κυρίως στην εσωτερική. Θαυμάζω τις δυναμικές γυναίκες, εκείνες που υπερασπίζονται τα δικαιώματά τους και είμαι πολύ περήφανη και χαρούμενη που στον λογαριασμό μου στο Instagram το κοινό μου αποτελείται κυρίως από γυναίκες. Είναι 102 χιλιάδες γυναίκες αυτή τη στιγμή, πάνω από το 80% του κοινού μου.
Είναι πολύ μεγάλη χαρά για μένα να εκφράζω το γυναικείο φύλο, που το θαυμάζω και προσπαθώ να το τιμώ και με τη συμπεριφορά μου καθημερινά αλλά και με οτιδήποτε παράγω ως υλικό στα social media.
Ποια ήταν τα δικά σου γυναικεία πρότυπα μεγαλώνοντας;
Η γιαγιά μου σίγουρα. Η γιαγιά μου είναι μια υπέροχη γυναίκα που έχει περάσει πολλές κακουχίες στη ζωή της και παρ’ όλα αυτά δεν χάνει ποτέ το χαμόγελό από το πρόσωπό της, δεν μπορεί κανείς να σκεφτεί τι έχει περάσει όταν τη βλέπει, είναι ο πιο θετικός άνθρωπος του κόσμου. Πάντοτε αυτό ήταν το παράδειγμά μου, δεν την έχω ακούσει ποτέ να λέει κακή κουβέντα, δεν την έχω δει ποτέ να ασχολείται με το τι κάνουν οι άλλοι. Έχει απίστευτη παιδεία χωρίς να έχει μόρφωση και θεωρώ ότι είναι ένα πολύ φωτεινό παράδειγμα. Είναι στο ίδιο χωριό εδώ και χρόνια, δεν έχει ταξιδέψει παρά μία φορά στην Αθήνα γιατί ήθελε να δει εμένα και πού μένω, αλλά το μυαλό της ταξιδεύει συνέχεια και είναι ανοιχτό. Αυτό θεωρώ ότι είναι το πιο σημαντικό απ’ όλα.
Εσύ νιώθεις ευθύνη όταν αντιμετωπίζεσαι σαν «πρότυπο» για κάποιους;
Δεν μου αρέσει η λέξη πρότυπο για να είμαι ειλικρινής. Είμαστε όλοι άνθρωποι και όπως όλοι οι συνάνθρωποί μας παλεύουμε για να εξελισσόμαστε καθημερινά. Απλώς θεωρώ ότι σίγουρα όταν κάποιοι άνθρωποι από εμάς έχουμε ένα βήμα και καλώς ή κακώς μας παρακολουθούν αρκετοί άνθρωποι κι αυτό που θα ανεβάσουμε στο Internet παίρνει κάποια έκταση, σαφέστατα είναι μια πάρα πολύ μεγάλη ευθύνη. Θεωρώ χρέος μου όχι να δίνω το καλό παράδειγμα, αλλά να είμαι. Το κύριο μέλημά μου μέσα από τους λογαριασμούς μου στα social media είναι να υπάρχουν ίσα δικαιώματα για όλους τους ανθρώπους, οπότε προσπαθώ πάρα πολύ για τους συνανθρώπους μου με αναπηρία, προσπαθώ να υπάρχει προσβασιμότητα, φροντίζω πάντα τα τραγούδια μου να αποδίδονται και στη νοηματική. Γενικά θεωρώ ότι ο καθένας από εμάς μπορεί να βάλει το μικρό του λιθαράκι.
Είχες πάντα μία τέτοια τάση;
Πάντα. Πρώτα απ’ όλα μεγάλωσα σε μία οικογένεια με μεγάλη αγάπη, όσο περισσότερη μπορεί να έχει ένας άνθρωπος, που πάντα είχαμε στο νου μας αν κάπου μπορούμε να βοηθήσουμε κάποιον συνάνθρωπό μας. Έτσι μεγαλώσαμε. Αλλά για τη νοηματική θυμάμαι ότι είχα τη θέληση να τη μάθω από παιδί, ήταν μια γλώσσα που πάντα με εντυπωσίαζε και μου τραβούσε την προσοχή να βλέπω την εκφραστικότητα αυτών των ανθρώπων. Έπειτα η σκέψη πως κάποιοι άνθρωποι δεν έχουν ακούσει ποτέ μουσική ενώ για μένα είναι κάτι τόσο σημαντικό, με οδήγησε στο να μάθω αυτή τη γλώσσα για να κάνω τη μουσική μου προσβάσιμη σε αυτούς τους ανθρώπους αλλά κι επειδή θεωρώ ότι τη μουσική την αντιλαμβανόμαστε με όλες μας τις αισθήσεις. Η εκμάθηση της νοηματικής άλλαξε τον τρόπο που αντιλαμβάνομαι και τη μουσική και τη ζωή. Θα ήταν πολύ σημαντικό για μένα να μαθαίναμε όλοι τη νοηματική γιατί πρώτα απ’ όλα θα ξεκλειδώναμε τα εκφραστικά μας μέσα.
Μιλώντας για τα πρότυπα που είναι μια λέξη που δεν σου αρέσει, είναι μια λέξη που ταυτίζεται και με την ομορφιά. Ένιωσες ποτέ να πιέζεσαι από τα πρότυπα ομορφιάς;
Νομίζω ότι όποιος πει ότι δεν έχει βιώσει ποτέ πίεση θα είναι ψέμα, πρώτα απ’ όλα απέναντι στον εαυτό μας. Όσο κι αν μια γυναίκα αγαπάει τον εαυτό της έχει περάσει από κάποια στάδια για να γίνει αυτή η συνειδητοποίηση. Δυστυχώς παρατηρώ και στον εαυτό μου όπως και σε πολλές άλλες γυναίκες ότι οι σύντροφοί μας αγάπησαν, λάτρεψαν τα κορμιά μας περισσότερο απ’ ότι εμείς οι ίδιες για πολλά χρόνια μέχρι να έρθει αυτή η συνειδητοποίηση του τι είναι ένα όμορφο σώμα.
Για μένα κάθε σώμα είναι όμορφο μέσα από τη διαφορετικότητά του. Οτιδήποτε εμείς μπορεί να θεωρούμε ατέλεια πάνω μας μπορεί να είναι ο λόγος να μας ερωτευτεί κάποιος άνθρωπος.
Τα πρότυπα ομορφιάς είναι πολύ σχετικά κι εγώ αγωνίζομαι χρόνια, όπως μπορώ, για την αποδόμησή τους. Έχω κάνει πάρα πολλά τραγούδια ακόμα και για την κυτταρίτιδα. Το μεγάλο πρόβλημα των social media είναι αυτό, ότι συγκρίνουμε τις πιο σκοτεινές στιγμές μας με τις πιο φωτεινές των άλλων. Ο καθένας στο Internet εννοείται ότι θα ανεβάσει την πιο φωτεινή του στιγμή, εννοείται ότι από τις 10 φωτογραφίες που θα βγάλει κάποιος θα επιλέξει αυτή που θεωρεί ότι τον κολακεύει καλύτερα και δυστυχώς επιλέγουμε να συγκρίνουμε τον εαυτό μας με αυτή τη φωτεινή στιγμή του άλλου, ενώ ο καθένας ξέρει μόνο τη δική του σκοτεινή στιγμή.
Γίνεται μία γυναίκα στα social media να αποφύγει τον σεξισμό; Έχει γίνει ένα πεδίο που πολύ πιο εύκολα εκφράζουμε τα αρνητικά μας, παρά τα θετικά μας σχόλια.
Δεν θα το έλεγα αυτό. Μέσω των social media έχουμε δει πολλές φορές ειδικά το τελευταίο διάστημα τη θετική χρήση, τη βοήθεια που μπορεί να προσφέρουν στο να ακουστεί η φωνή μας ακόμα πιο δυνατά. Πολλές φορές συσπειρώνονται οι φωνές για να βρεθεί βοήθεια για ανθρώπους που τη χρειάζονται είτε στο να επικοινωνηθούν πράγματα που μπορεί να συμβαίνουν για να προστατέψουν άλλους ανθρώπους. Νομίζω ότι αυτό είναι και το καλό των social media κι όσο πάμε οδηγούμαστε και στην αποδόμηση των προτύπων, βλέπουμε όλο και περισσότερες γυναίκες να ανεβάζουν πιο φυσικές φωτογραφίες για παράδειγμα.
Ίσως εγώ στέκομαι περισσότερο στο αρνητικό…
Το αρνητικό έχει να κάνει με την επιβίωσή μας, είναι κατάλοιπα που έχουμε αυτά. Αν τον περισσότερο χρόνο μας τον αξιοποιήσουμε στο να δούμε πώς θα θέλαμε να είναι τα πράγματα και τι μπορούμε να κάνουμε για να πάνε προς αυτήν την κατεύθυνση, από το να ασχολούμαστε με κάτι που δεν μας αρέσει, νομίζω ότι είναι το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε.
Η εκπομπή “The Booth” στην οποία βρέθηκες ως παρουσιάστρια για μένα ήταν ένα ξεκάθαρο δείγμα γυναικείας αλληλεγγύης. Πιστεύεις σε αυτήν;
Ούτως ή άλλως θεωρώ ότι κάθε άνθρωπος είναι υπέροχος και μοναδικός, οπότε πιστεύω ότι εμείς οι γυναίκες μπορούμε να συνυπάρξουμε υπέροχα μεταξύ μας και απόδειξη ήταν αυτή η εκπομπή. Ήμασταν 4 γυναίκες, η καθέ μία με την προσωπικότητά της και συνυπήρξαμε υπέροχα. Όχι απλώς δεν υπήρχε ποτέ κανένα θέμα, όπως θέλουν τα στερεοτυπικά κλισέ που υποστηρίζουν ότι οι γυναίκες δεν μπορούν να συνυπάρξουν, δεν ήρθαμε σε κόντρα ούτε μία φορά για κανέναν λόγο και αντιθέτως μπορώ να πω ότι κοιτούσαμε πώς θα προστατεύσουμε και πώς θα αναδείξουμε η κάθε μία την άλλη. Γιατί είμαστε γυναίκες που καμαρώναμε η μία την άλλη και ήταν μια υπέροχη συνύπαρξη. Ήταν ευλογία που υπήρξε αυτή η εκπομπή για πολλούς λόγους. Και για εμάς τις ίδιες που το βιώσαμ,ε αλλά όπως αποδείχθηκε και για τον κόσμο γιατί πάει τόσος καιρός που έχει σταματήσει αυτή η εκπομπή και συνεχίζουμε να λαμβάνουμε πάρα πολλά μηνύματα από τον κόσμο που είναι σαν να μην έχει σταματήσει ποτέ.
Θα έκανες ξανά παρουσίαση;
Αν ήταν σε έναν τομέα που να με εκφράζει ναι. Πάντα παίζει ρόλο το concept. Εμείς είμαστε performer δεν είμαστε παρουσιαστές. Οτιδήποτε έχω κάνει θέλω να είναι σε ένα concept που με εκφράζει. Μου αρέσει ο τομέας της παρουσίασης γιατί θεωρώ ότι είναι ένας τομέας στον οποίο καλούμαστε να κάνουμε πάρα πολλά πράγματα, αλλά σίγουρα η μουσική μου ιδιότητα είναι κάτι που σίγουρα έχει προτεραιότητα για μένα. Ακόμα και στην εκπομπή και πάλι είχα μουσικά στοιχεία, συνδύαζα και τις σπουδές μου με την ψυχολογία, καθώς έχω σπουδάσει Ψυχολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Δεν ένιωθα ότι είναι κάτι εντελώς διαφορετικό από τη μέχρι τώρα ενασχόλησή μου. Ο τομέας της παρουσίασης με ενδιαφέρει, λοιπόν, αρκεί να είναι κάτι που θα μου αρέσει να το υπηρετήσω. Είμαι ανοιχτή στο να κάνω οτιδήποτε στο οποίο θα νιώθω ελεύθερη να μπορώ να εκφραστώ, είτε αυτό γίνεται θεατρικά, είτε τηλεοπτικά, είτε ιντερνετικά. Κάνουμε και πολλά πράγματα τα οποία δεν είχαμε φανταστεί ότι θα κάναμε. Όταν ήμασταν μικροί και σκεφτόμασταν τι θέλουμε να γίνουμε δεν υπήρχαν καν τα social media. Άρα είναι σημαντικό να είμαστε ανοιχτοί στην εξέλιξή μας.
Οι σπουδές ψυχολογίας σε βοήθησαν να φτάσεις στις συνειδητοποιήσεις που λέγαμε νωρίτερα πιο εύκολα;
Είναι ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο πρώτα απ’ όλα για τη διεύρυνση της αντίληψης όσον αφορά στις διαπροσωπικές σχέσεις και σίγουρα είναι ένα πολύ χρήσιμο στιχουργικό εργαλείο στα χέρια κάποιου που γράφει τραγούδια. Σίγουρα ήταν κάτι πολύ βοηθητικό, αλλά και απαραίτητο με όλα αυτά που περνάμε στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή και για να μπορέσει να επιβιώσει κανείς ως καλλιτέχνης στην Ελλάδα. Έμμεσα το ασκώ, άμεσα όχι, αν και πάρα πολύς κόσμος θέλει να κάνει συνεδρίες μαζί μου, μού το ζητάνε. Ακόμα και πριν το Booth, στην εκπομπή Παίδες στον Alpha είχα μία στήλη που είχε το ίδιο concept με αυτό του Booth, απλώς ήταν γραπτό μου έστελναν με email το πρόβλημά τους κι εγώ μετά τους απαντούσα και τους έλεγα συμβουλές για τα προβλήματα αυτά και τους έγραφα κι ένα τραγούδι για το εκάστοτε πρόβλημα. Εκεί προέκυψαν πολλά σατιρικά τραγούδια που έχω κάνει, όπως το κυτταρίτιδα. Από εκεί ξεκίνησε όλο αυτό κι είναι κάτι το οποίο τελικά με ακολουθεί.
Τι είναι αυτό που απασχολεί περισσότερο τις γυναίκες σήμερα από τα μηνύματα που λαμβάνεις;
Σίγουρα οι γυναίκες βάλλονται ως προς τα πρότυπα ομορφιάς. Θεωρώ ότι είναι κάτι που οτιδήποτε κι αν συμβαίνει είναι πολύ δύσκολο να ξεπεραστεί. Είναι κάτι που μας επηρεάζει όλους και είναι κάτι που το θίγω αρκετά και στην παράστασή μου, επειδή πολλές φορές μιλάω ανοιχτά γι’ αυτό το ζήτημα.
Οι αυξομοιώσεις βάρους μου είναι κάτι σαν τα κρούσματα του κορονοϊού, γίνονται εκεί που δεν τις περιμένεις.
Μιλάω συχνά ανοιχτά γι’ αυτό και για τη σχέση που έχουμε όλοι οι άνθρωποι με το φαγητό και τις απολαύσεις της ζωής και στην παράσταση είναι ένα από τα θέματα που θίγω.
Ούτως ή άλλως για μένα από εκεί προκύπτει και η κωμωδία, από θέματα που μας απασχολούν στην καθημερινότητά μας και που μπορεί να έχουν και μία εύθυμη και γλυκιά δόση υπερβολής σε μία παράσταση για να είναι πιο κωμικά. Αλλά δεν είναι μόνο κωμικά, είναι και συγκινητικά και στην παράσταση δίνεται η αφορμή να προβληματιστούμε για πολλά πράγματα. Για το ποια είναι τα πρότυπα που έχουμε, για το πώς μπορεί να μας επηρεάζουν άνθρωποι που αγαπάμε από το οικογενειακό μας περιβάλλον και το πώς μπορεί να λένε κάτι για το καλό μας που δεν είναι το καλό μας τελικά. Ο τρόπος που επηρεαζόμαστε από όλα αυτά τα πρότυπα, είτε τα κοινωνικά είτε τα πρότυπα ομορφιάς είναι κάτι που επηρεάζει όλες τις γυναίκες.
Τον αυτοσαρκασμό τον είχες από μικρή ανεπτυγμένο;
Ναι, νομίζω ότι είναι κάτι που είτε σου βγαίνει αυθόρμητα είτε δεν σου βγαίνει. Νομίζω πως όσοι δημιουργούμε πράγματα που εμπεριέχουν χιουμοριστικά στοιχεία, δεν είναι ότι ξυπνήσαμε μια μέρα και είπαμε «Αποφάσισα να βάλω κάτι χιουμοριστικό σε αυτό που κάνω». Αν δεν σου βγαίνει εκ φύσεως και δεν είναι κάτι που θα έκανες ούτως ή άλλως στην παρέα σου νομίζω ότι δεν θα το εισπράξει κι ο κόσμος ειλικρινώς. Αυτό αισθάνομαι.
Info: Η Σοφία Κουρτίδου παρουσιάζει την παράσταση «Εξών Φρενών», την Τετάρτη 28 Ιουλίου στις 21:30 (οι πόρτες ανοίγουν στις 20:30) στο Lunar Space (είσοδος από οδό Πολυκράτους 6). Εισιτήριο 12€, κρατήσεις εδώ.
