«Είχαμε και στο χωριό μας bourguignon!»

Μπορεί να έχουν περάσει 15 χρόνια και βάλε, αλλά ακόμη και σήμερα ακούει τη φωνή της γιαγιάς της: «Αν έχεις καλή πρώτη ύλη γίνεται το μοσχαράκι λουκούμι!» Αυτή ήταν πάντα η απάντηση που λάμβανε, όταν, ενώ έκανε επίθεση στο πιάτο με το αχνιστό γιουβέτσι που μόλις είχε βγει από τη γάστρα, ανάμεσα στις μεγάλες μπουκιές και τα επιφωνήματα απόλαυσης, προλάβαινε να αρθρώσει και κανένα «Μα τι κάνεις βρε γιαγιά και είναι τόσο νόστιμο;» Εκείνη, σεμνή και ταπεινή, αρνούνταν τη μαγειρική της μαεστρία και τα φόρτωνε όλα στην πρώτη ύλη, στο καλό κρέας.

Η Λιάνα, πάλι, σαν παιδί ήταν πολύ δύσκολη με το τόσο ωφέλιμο μοσχαράκι. Δεν το έτρωγε με τίποτα, όπως και αν το μαγείρευε η μαμά της. Μα όποτε τύχαινε να κάνει η γιαγιά Ελένη το φημισμένο γουβετσάκι της, γινόταν το θαύμα και κάμπτονταν οι αντιστάσεις. Και τότε, όσο και αν έτρωγε, δεν έλεγε να το χορτάσει.

Αυτό δεν ήταν πιάτο, ήταν η απάντηση σε κάθε ζητούμενο, ήταν βάλσαμο για την ακεφιά, τη βαρεμάρα, τον τσακωμό με την κολλητή της φίλη, τα πολλά μαθήματα, τον κακό καιρό που της στερούσε το παιχνίδι στο πάρκο, και όλα όσα μπορεί να απασχολούσαν το παιδικό της μυαλουδάκι. Ναι, στο παιδικό σύμπαν της Λιάνας το γιουβέτσι της γιαγιάς ήταν αυτό που λέμε comfort food. Και ήταν τόσο απίστευτα νόστιμο, που την έκανε να ξεχνάει τις διαφορές της με το κρέας και να λατρεύει κάθε μπουκιά.

Τα χρόνια πέρασαν και η Λιάνα, φοιτήτρια πια, μια ηλιόλουστη Κυριακή αποφάσισε να αναμετρηθεί με την ανάμνησή της και να τεστάρει τις δικές της μαγειρικές επιδόσεις. «Και τώρα οι δυο μας», σκέφτηκε δυνατά και κοίταξε το εκλεκτό μοσχαράκι στον πάγκο. Είχε ψάξει ανάμεσα σε όλες τις διαθέσιμες επιλογές στα ψυγεία των Lidl μέχρι να βρει το αρμόζον για τη συνταγή «ποντίκι». Ένα διαλεχτό κομμάτι κρέας, που έφτασε στην κουζίνα της επιμελώς συσκευασμένο, ολόφρεσκο και αυστηρώς ελεγμένο, με τις απαραίτητες… περγαμηνές ποιότητας και υγιεινής! Όμως ακόμη και με αυτή την εξαίσια πρώτη ύλη στη μαγειρική φαρέτρα της, η Λιάνα ήξερε πως θα είχε δύσκολο κριτή στο επικείμενο οικογενειακό τραπέζι. Έπειτα, είδε για μια ακόμη φορά το video με τη συνταγή για να βεβαιωθεί πως πέρα από το σημαντικότερο, το μοσχαράκι, είχε και όλα τα υπόλοιπα υλικά, τα μανιτάρια, τα καρότα, το κρεμμύδι, τις πατάτες για τον σπιτικό πουρέ.

Μοσχαράκι bourguignon, λοιπόν, η μαγειρική πρόκληση της ημέρας, με υλικά και οδηγίες όχι γραμμένα με τα χαριτωμένα ορνιθοσκαλίσματα της γιαγιά-Ελένης σε κάποιο συνταγολόγιο, αλλά σύμφωνα με τις υποδείξεις του αγαπημένου της food vlogger. Οι εποχές αλλάζουν, το συνταγολόγιο γίνεται ιστολόγιο, το παραδοσιακό ελληνικό γιουβέτσι κάνει χώρο στο τραπέζι για το γαλλοτραφές bourguignon, η εγγονή πλέον μαγειρεύει για τη γιαγιά, αλλά, ένα ζητούμενο μένει σταθερό: το μοσχαράκι πρέπει να γίνει λουκούμι! Και αν η Λιάνα δεν είχε πρόσβαση στη μικρή φάρμα του χωριού της, από όπου η γιαγιά της προμηθευόταν το επικό κρέας των παιδικών της αναμνήσεων, είχε τουλάχιστον Lidl κοντά στο σπίτι της. Και όσο να πεις, ήταν και αυτό ένα κάποιο διαπιστευτήριο ποιότητας.

Ήπιε άλλη μια γενναία γουλιά καφέ, σήκωσε τα μανίκια και ρίχτηκε στην προετοιμασία, γιατί η ώρα είχε ήδη περάσει, οι καλεσμένοι δεν θα αργούσαν και το task της ημέρας είχε 30᾽ χρόνο εκτέλεσης και 150᾽ χρόνο ψησίματος, όπως την ενημέρωνε η ανάρτηση. Χαμογέλασε η Λιάνα, σκεπτόμενη πόσο έχουν αλλάξει τα τερτίπια της μαγειρικής στον θαυμαστό ψηφιακό κόσμο, όπου τα πάντα αποκτούν εντυπωσιακή ακρίβεια, όταν οι παλιές μαγείρισσες τα υπολόγιζαν όλα με το μάτι.

«Η ώρα της αλήθειας!» είπε αργότερα, κάνοντας τα γευστικά αποκαλυπτήρια στο τραπέζι, όπου είχαν ήδη πάρει θέση οι γονείς της, η αδελφή της, η θεία Ευτέρπη, ο παππούς και φυσικά η λατρεμένη της γιαγιά, που έκλεινε τα 77. «Για να δούμε, το πέτυχα; Μοσχαράκι bourguignon διά χειρός… Λιάνας!» δήλωσε με φανερό ενθουσιασμό και κρυμμένη αγωνία. «Μμμ… το αγαπημένο μου», απάντησε η εορτάζουσα και της έσκασε ένα ενθαρρυντικό χαμόγελο, νιώθοντας ίσως το άγχος της νεαρής μαγείρισσας. «Είχατε και στο χωριό σας μπου…γκρινιόν Ελένη;» ρώτησε την αδελφή της η θεία Ευτέρπη, που ήταν γνωστή γκρινιάρα καλαμπουρτζού, και όλοι γέλασαν τρανταχτά.

Λίγο μετά, σύσσωμη η οικογένεια έμοιαζε να απολαμβάνει το φαγητό και ο ένας μετά τον άλλον εξήραν τις μαγειρικές ικανότητες της Λιάνας. «Γεια στα χέρια σου, εσύ έχεις ταλέντο, από τη γιαγιά θα το πήρες, μα πώς το έκανες τόσο νόστιμο;» έπεφταν οι φιλοφρονήσεις βροχή. «Εγώ δεν έκανα τίποτα, είχα καλή πρώτη ύλη. Χάρη στα Lidl!», απάντησε εκείνη και ύστερα, έκλεισε το μάτι στη γιαγιά, και της ευχήθηκε για μια ακόμη φορά χρόνια πολλά.