Ελιάνα, οι αντιλήψεις του με θυμώνουν και με κάνουν να «ξενερώνω». Να χωρίσω;

Αγαπημένη μου Ελιάνα,

Εδώ και 2 περίπου χρόνια είμαι σε μια σχέση. Υπάρχουν φορές που θέλω πάρα πολύ να είμαι κοντά στον σύντροφό μου και να περνάμε χρόνο μαζί, αλλά υπάρχουν και κάποιες άλλες που απλά δεν θέλω ούτε να τον δω. Ακόμα και σκέψεις χωρισμού έρχονται στο μυαλό μου, αλλά από την άλλη στεναχωριέμαι κιόλας. Δε ξέρω τι ακριβώς θέλω. Νιώθω πολλές φορές ότι είμαστε τελείως διαφορετικοί. Για παράδειγμα εγώ είμαι τελείως κάθετη στο να αγοράζω δερμάτινα, γούνινα κλπ από ηθικής άποψης. Εκείνος είναι υπέρ αυτού θεωρώντας το κάτι πολύ φυσιολογικό. Κάτι τέτοιες αντιλήψεις είναι που με θυμώνουν και με κάνουν να “ξενερώνω”. Πώς μπορείς να είσαι με κάποιον που έχετε τόσο θεμελιώδεις διαφορές μεταξύ σας;  Μ. 

Η Ελιάνα απαντάει:

Αγαπητή Μ,

Σ’ ευχαριστώ για την πολύ ενδιαφέρουσα ερώτηση, με προβλημάτισε αρκετά. Η αυθόρμητη αντίδρασή μου είναι πως οι άνθρωποι δεν χρειάζεται να είμαστε όμοιοι για να είμαστε συμβατοί. Βλέπω παντού γύρω μου «αταίριαστα» ζευγάρια: εσωστρεφείς με εξωστρεφείς, οργανωτικούς με ακατάστατους, καλλιτέχνες με τεχνοκράτες και πάει λέγοντας.

Αλλά σε μια δεύτερη ανάγνωση, δεν ξέρω και πολλά ζευγάρια με θεμελιώδεις, πυρηνικές διαφορές. 

Θυμήθηκα μια έρευνα που έγινε σε δείγμα περισσότερων από 7,000 vegans. Παραπάνω από τους μισούς (52%) δήλωσαν πως δεν θα έκαναν ποτέ σχέση με κάποιον που τρώει κρέας. Επιπλέον 12% δεν θα τα έφτιαχναν ποτέ ούτε καν με κάποιον που είναι vegetarian.

Κυκλοφορεί επίσης μια άλλη επίκαιρη έρευνα του μεγάλου site ερωτικών γνωριμιών dating.com, σύμφωνα με την οποία το 86% των ερωτηθέντων δεν θα ήθελε να βγει ραντεβού με κάποιον που είναι ανεμβολίαστος (αλήθεια, εσείς θα βγαίνατε;).

Γενικά, δεν είμαι σίγουρη πως μπορεί μακροπρόθεσμα να ευτυχήσει ένα ζευγάρι με χαοτική απόκλιση στις αξίες και τα ιδανικά του. Δεν μπορώ να φανταστώ, ας πούμε, να τα πηγαίνουν καλά και για πολύ καιρό ένας προοδευτικός με έναν συντηρητικό, ένας θρησκόληπτος με έναν άθεο, ένας αριστερός με έναν ακροδεξιό (βασικά δεν μπορώ να φανταστώ κανέναν να τα πηγαίνει καλά με έναν ακροδεξιό, εκτός από έναν άλλο ακροδεξιό).

Μπορεί άραγε ένας άνθρωπος που πιστεύει βαθιά στην ισότητα των ανθρώπων να συνάψει σχέση με έναν ομοφοβικό ή έναν ρατσιστή;

Πόσο σπουδαία είναι εκείνα που τους ενώνουν ώστε να μπορέσουν να υπερκεράσουν αυτά που τους χωρίζουν; Οι δικές σας διαφορές δεν ξέρω πόσο αγεφύρωτες είναι, όπως επίσης δεν ξέρω ποια είναι εκείνα στα οποία συγκλίνετε. Το παράδειγμα που μου φέρνεις δεν ακούγεται να είναι το τέλος του κόσμου (ή, έστω, το τέλος μιας σχέσης) από την άλλη μπορεί όντως να υποδηλώνει πως οι απόψεις σας για τη ζωή και τον κόσμο έχουν απόσταση Γης – Άλφα Κενταύρου.

Και δεν ξέρω αν έχει νόημα να επικεντρώνεσαι στα μικρά και χαριτωμένα που σας ενώνουν, όπως πχ το ότι σας αρέσει και στους δυο το Casa De Papel ή ότι και των δυο η αγαπημένη κουζίνα είναι το μεξικάνικο. Αν έχετε όντως θεμελιώδεις διαφορές στην προσωπικότητα σας, όσο και να τις βάζεις κάτω από το χαλί, αυτές θα βρίσκουν συνέχεια τον δρόμο τους προς την επιφάνεια ξανά και ξανά.

Και κάτι τελευταίο: αν αυτή η αμφιθυμία σου είναι διαρκής, καλό θα ήταν να χωρίσετε. Όχι για σένα, αλλά για εκείνον. Σε κανέναν δεν αξίζει να έχει έναν σύντροφο που είναι διαρκώς με το ένα πόδι μέσα και το άλλο έξω από τη σχέση.

Ελιάνα, έχεις περάσει ποτέ από κρίσεις πανικού; -Σοφία 

Η Ελιάνα απαντάει:

Σοφία μου,

Όχι, δεν έχω περάσει ποτέ από κρίσεις πανικού. Αλλά έχω περάσει σχεδόν τρία χρόνια της ζωής μου σε ομάδα ψυχοθεραπείας μαζί με έναν άνθρωπο που αντιμετώπιζε κρίσεις πανικού και μπορώ να σε διαβεβαιώσω πως, με την κατάλληλη καθοδήγηση, είναι κάτι που ξεπερνιέται.

Παιδιά, μην αφήνετε τα θέματα ψυχικής υγείας να σας ταλαιπωρούν και να σας σαμποτάρουν τη ζωή. Σηκώστε το τηλέφωνο, καλέστε έναν ειδικό και κάντε την αρχή. Όχι αύριο, σήμερα. 

Ελιάνα, είμαι 25 χρόνων, απόφοιτη Φιλολογίας. Τώρα τελειώνω το μεταπτυχιακό μου στη Σορβόννη στο τμήμα Συγκριτικής λογοτεχνίας. Ζούσα στα Χανιά, αλλά πάντα ήθελα να ζήσω στην Αθήνα. Μετακόμισα στην Αθήνα από τις αρχές Νοεμβρίου κάνοντας παράλληλα τα ιδιαίτερα (που είναι η δουλειά μου) από απόσταση. Είμαι και σε έναν οργανισμό πολιτικής ανάλυσης αμισθί συνεργάτης μπας και κάνω γνωριμίες και γεμίσω το βιογραφικό μου. Το θέμα είναι ότι δε θέλω να ασχοληθώ άλλο με τα ιδιαίτερα. Νιώθω δυστυχισμένη. Θέλω να είμαι δημιουργική, να πηγαίνω με όρεξη στη δουλειά, να ανοίξω τον κύκλο μου.  Θέλω να κάνω μια δουλειά που να μ’ αρέσει αληθινά.  Αλλά, στους τομείς, με τους οποίους θέλω να ασχοληθώ, δεν βρίσκω τίποτα και αυτό με τρομάζει.

Ακούω για περιπτώσεις ανθρώπων που απλώς χτύπησαν πόρτες χωρίς να υπάρχει κάποια κενή θέση και τα κατάφεραν! Έκαναν το όνειρο τους πραγματικότητα.

Πώς μπορώ να νικήσω αυτόν τον φόβο και να διεκδικήσω όσα ονειρεύομαι; Σ ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σου, – Ανώνυμη 

Η Ελιάνα απαντάει:

Αγαπητή όπως-και-να-σε-λένε,

Δεν έχω καταλάβει ποιο είναι το ερώτημα.

Αν καταλαβαίνω καλά, μιλάς με θαυμασμό για εκείνους που χτύπησαν πόρτες χωρίς να υπάρχει κενή θέση και τα κατάφεραν. Εσύ προσπάθησες να γίνεις μια από αυτούς;

Προσπαθώ να καταλάβω ποιος είναι αυτός ο φόβος στον οποίο αναφέρεσαι. Φοβάσαι ότι δεν θα βρεις μια δουλειά που ονειρεύεσαι επειδή προς το παρόν δεν φαίνεται να υπάρχουν κενές θέσεις; Το μόνο σίγουρο, πάντως, είναι πως δεν θα την βρεις αν δεν την ψάξεις. Θα μου πεις, δεν προλαβαίνω να την ψάξω γιατί κάνω ιδιαίτερα και δουλεύω και κάποιες ώρες αμισθί. Και πολύ καλά κάνεις, κράτα τα προς το παρόν και τα δυο – το ένα για τα χρήματα και το άλλο για το βιογραφικό σου.

Θα προσθέσω, όμως, πως αν πραγματικά θέλεις να αλλάξεις επαγγελματική πορεία, για λίγο καιρό πρέπει να ξεχάσεις τι σημαίνει «ελεύθερος χρόνος». Ο ελεύθερος σου χρόνος θα περιλαμβάνει να στέλνεις ασταμάτητα βιογραφικά και να χτυπάς πόρτες, παντού, συνέχεια, σε οτιδήποτε πιστεύεις πως ταιριάζεις ή σου αρέσει.

Στέλνε, ακόμα και αν δεν έχει βγει κάποια αγγελία. Χτύπα πόρτες, ακόμα και αν δεν ξέρεις κανένα όνομα να πεις στο θυροτηλέφωνο.

Ζήτα να σε έχουν υπόψη τους ακόμα και άνθρωποι με τους οποίους δεν έχεις θάρρος. Δεν έχεις λόγο να φοβάσαι ή να ντρέπεσαι – δεν ζητιανεύεις, εργασία ζητάς να προσφέρεις. Και ακόμα κι αν δεν πάρεις τελικά τη δουλειά, παίρνεις την εμπειρία της διαδικασίας αναζήτησης. Υπάρχουν μαθήματα να πάρει κανείς και στην απόρριψη και στην απογοήτευση. Είναι το βήμα που δεν μπορείς να παραλείψεις αν θέλεις να πας παρακάτω.

Με εκτίμηση,

Κάποια που χτύπησε πόρτα χωρίς να υπάρχει κενή θέση και τα κατάφερε.

Ρώτα κι εσύ την Ελιάνα – στο [email protected]

ΣΧΕΤΙΚΟ ΘΕΜΑ

WOMEN TODAY

Ελιάνα, του είπα ότι θέλω να το πάμε πιο χαλαρά γιατί είναι η πρώτη μου φορά και εξαφανίστηκε. Να στείλω;