Η Ελεονώρα Μελέτη μιλά για τη συναισθηματική κακοποίησή της
- 21 ΝΟΕ 2022
Δεν έχεις συνηθίσει να ακούς την Ελεονώρα Μελέτη να μιλά με τρεμάμενη φωνή. Οι παρευρισκόμενοι σε συνέδριο για την γυναικεία κακοποίηση που διοργανώθηκε στις Σέρρες, την άκουσαν να μιλά για τη συναισθηματική και λεκτική κακοποίηση που είχε δεχτεί στα πρώτα χρόνια της καριέρας της ακριβώς έτσι, με φωνή τρεμάμενη, αλλά με το σθένος της γυναίκας που κατάφερε να επιβιώσει.
Η Ελεονώρα Μελέτη ήταν καλεσμένη στο συνέδριο το οποίο περιέγραψε μερικά από τα σχόλια που είχε δεχτεί από ανθρώπους του χώρου, δημόσια σχόλια που είχε διαβάσει σε εξώφυλλα περιοδικών και σχόλια τα οποία έκαναν παντελώς άγνωστοι σε εκείνη άνθρωποι για την ίδια στο ξεκίνημα της καριέρα της. Η ίδια περιέγραψε το πώς αντιμετώπισαν πολλοί το γεγονός ότι είχε μοιραστεί την ανάγκη της να απευθυνθεί σε ψυχολόγο, φτάνοντας ακόμα και να της γράψουν ότι χρειάζεται ζουρλομανδύα.
«Εσείς πώς θα νιώθατε αν τα ακούγατε από κάποιον προϊστάμενο, από κάποιον συνεργάτη, από κάποιον συνάδελφο; “Απορώ πώς σε πληρώνουν”. “Είσαι πραγματικά μία άχρηστη”. “Κορίτσι μου στο λέω με αγάπη και για να δεις τι θα κάνεις από δω και στο εξής. Είσαι παντελώς ατάλαντη. Έκανες κακή επιλογή. Δεν πρόκειται ποτέ να διακριθείς και να προχωρήσεις σε αυτό που έχεις επιλέξει”. “Δεν έχεις τίποτα να προσφέρεις. Δεν μπορείς να υπηρετήσεις ούτε την ψυχαγωγία, ούτε την ενημέρωση”.
“Τι συνέντευξεις θέλεις να κάνεις; Η μητέρα σου να σε πάρει ένα τηλέφωνο δεν μπορείς να ρωτήσεις τα βασικά”. “Δεν είσαι τηλεοπτική. Δεν έχεις αυτό το κάτι που θα δω στην κάμερα και θα με κρατήσει όπως η τάδε κι όπως η δείνα“», ανέφερε η Ελεονώρα Μελέτη από το βήμα του συνεδρίου.
«Αυτά είναι μερικά από τα λόγια που έχω ακούσει όλα αυτά τα χρόνια από ανθρώπους του χώρου της λάμψης. Η λεκτική κακοποίηση γίνεται και δημόσια. Και θέλω να σας ρωτήσω εσείς τι θα κάνατε και πώς θα νιώθατε αν περπατούσατε στον δρόμο και βλέπατε τη φωτογραφία και το όνομά σας σε περιοδικά και εφημερίδες ή αν παρακολουθούσατε εκπομπές και ακούγατε ανθρώπους που δεν σας έχουν δει ποτέ στη ζωή σας και με τους οποίους δεν έχετε μιλήσει ποτέ και να μιλάνε με μεγάλη ευκολία με τον χειρότερο τρόπο γι’ αυτό που εκείνοι θα θέλανε να είστε», εξήγησε στη συνέχεια. Ακολούθησαν μερικά από αυτά τα δημόσια σχόλια που άκουσε η Ελεονώρα Μελέτη.
«”Είναι διάττοντας αστέρας. Είναι ξεκάθαρα αντιπαθής”. “Τις προάλλες που την είδα σε μια συναυλία μασούσε τσίχλα σαν κατσίκα. Ήθελα να την χαστουκίσω”. “Το κορίτσι αυτό δήλωσε ξεκάθαρα πως κάνει ψυχοθεραπεία, παραδέχτηκε λοιπόν γιατί μέχρι εκεί φτάνει το θράσος της να προκαλέσει οίκτο και προσοχή λέγοντας ότι είναι του γιατρού”. Από κάτω, ο τίτλος που συνόδευε αυτόν τον σχολιασμό ήταν “φέρτε τον ζουρλομανδύα για την Μελέτη”», σημείωσε στη συνέχεια η παρουσιάστρια του Mega, δημοσιογράφος και συγγραφέας του βιβλίου Γυναίκα ψάχνει.
Η Ελεονώρα Μελέτη είχε μιλήσει για την ανάγκη της να απευθυνθεί σε ψυχολόγο για όλη την πίεση που δέχτηκε στα πρώτα χρόνια της τηλεοπτικής της καριέρας, μία εποχή όπου η ψυχική υγεία ήταν ακόμα θέμα ταμπού.
«Μέσα σε όλο αυτό υπάρχει μια δόση αλήθειας, το γεγονός ότι είχα ζητήσει βοήθεια από ψυχολόγο. Διότι επί τρία ολόκληρα χρόνια στο ξεκίνημα της πορείας μου ντρεπόμουν να βγω από το σπίτι.
Πηγαίνοντας λοιπόν στον ψυχολόγο παρακαλούσα μέσα μου βαθιά και εκλιπαρούσα να μου διαγνωστεί κατάθλιψη, γιατί μόνο έτσι θα μπορούσα να ορίσω, να καταλάβω και να κατανοήσω την ψυχική οδύνη και τον συναισθηματικό πόνο που ένιωθα και ο οποίος με είχε καθηλώσει και δεν μπορούσα να αναγνωρίσω τον εαυτό μου», είπε η Ελεονώρα Μελέτη και η φωνή της έσπαγε σε κάθε λέξη.
«Ήμουν ένα κορίτσι γεμάτο όνειρα όταν ξεκινούσα και είχα καταλήξει να είμαι σκιά του εαυτού μου, να μην θέλω να βγω από το σπίτι και όταν έβγαινα, έβγαινα καμουφλαρισμένη. Ντρεπόμουνα να μιλήσω γιατί με αναγνώριζαν από τη φωνή και φοβόμουν ότι θα έχω επιθέσεις ακόμα και από τον απλό κόσμο. Πήγαινα σε μία ταβέρνα να φάω και πάθαινα κρίσεις πανικού. Είχα γίνει ανθρωποφοβική», περιέγραψε για την επίδραση που είχε η συναισθηματική και λεκτική κακοποίηση στην καθημερινότητά της.
Όταν έφτασε στην καρέκλα του ειδικού, του ζητούσε να της διαγνώσει κατάθλιψη, έχοντας φτάσει στο σημείο να αναζητά τι της συμβαίνει για να το αντιμετωπίσει. Τελικά διέγνωσε την συναισθηματική κακοποίηση, που είχε υποστεί και κάπως έτσι, η Ελεονώρα Μελέτη βρέθηκε στον δρόμο της θεραπείας.
Το ταμπού μπορεί να μην υπάρχει πια και η κοινωνία μας, μπορεί ευτυχώς να έχει περιορίσει κάπως την ευκολία με την οποία οι κακίες βρίσκουν τον δρόμο τους για τον δημόσιο λόγο, αλλά η ανάγκη να αναγνωριστεί το «κακό» που έχει συμβεί είναι ουσιώδης. Η ανάγκη να αναγνωριστεί η δύναμη με την οποία η συναισθηματική κακοποίηση πλήττει τον ψυχισμό του ατόμου, επίσης. Η Ελεονώρα Μελέτη με θάρρος μίλησε για όλα αυτά, με την ελπίδα όλοι να μιλάμε γι’ αυτά, όλοι να τα αναγνωρίζουμε κι όλοι να ζητούμε βοήθεια.
