H Maya Hawke αποκλειστικά στο LadyLike: «Έτρεμα όταν ο Wes Anderson μού ζήτησε να χορέψω»
- 26 ΙΟΥΝ 2023
H Maya Hawke δεν κρύβει την αμηχανία της. Μπορεί για την ακρίβεια να την χρησιμοποιεί και υπέρ της, δημιουργώντας μια επί της οθόνης περσόνα που ακροβατεί ανάμεσα στο quirky και στο εγκάρδιο– κάνοντάς τη να μοιάζει, παρότι γόνος διασήμων, όμορφων, πλουσίων σταρ, με κάτι το αληθινά οικείο.
Τη Maya Hawke τη γνωρίσαμε χάρη στο Stranger Things. Παρότι στους χολιγουντιανούς κύκλους υπήρχε ήδη ένα μικρό σούσουρο για το γεγονός ότι ο Ethan Hawke κι η Uma Thurman έχουν μια πολύ ταλαντούχα κόρη, το μεγάλο της μπαμ το έκανε χάρη στην σειρά φαντασίας του Netflix. Έκλεψε την παράσταση στην μάλλον άνιση 3η σεζόν της σειράς στο ρόλο της Robin, μιας κοπέλας που δουλεύει μαζί με τον Steve στο παγωτατζίδικο του mall.
Ακόμα κι όταν δεν είχε κάτι συνταρακτικό να κάνει, ακόμα κι όταν τριγύρω ο κόσμος χανόταν –σχεδόν κυριολεκτικά!– η Robin είχε αυτό το Κάτι, αυτή την κρυφή ποιότητα που δεν μετριέται και δεν κατασκευάζεται: Ήθελες απλά να κοιτάς τι θα κάνει, πώς θα αντιδράσει, τι θα πει. Είναι από εκείνα τα άτομα που, απλώς, θες να περάσεις χρόνο μαζί τους.
Ο συνδυασμός ταλέντου και κυκλώματος είναι φυσικά ανίκητος κι έτσι η Maya Hawke δεν άργησε να δικτυωθεί. Και στον πιο πρόσφατο Tarantino έπαιξε, και τα Netflix χιτάκια της είχε (το πολύ φαν κωμικό θρίλερ Do Revenge), και τώρα καταφθάνει με το μεγαλύτερο παράσημό της στα μόλις 24 της χρόνια: Τον ρόλο στη νέα ταινία του Wes Anderson, ενός από εκείνους τους σπάνιους σκηνοθέτες που απλά κάθε άνθρωπος στο Χόλιγουντ θα έδινε χέρια και πόδια για να δουλέψει μαζί του.
Στο Asteroid City (που μόλις κυκλοφόρησε στις αίθουσες από την Tanweer, μετά την παγκόσμια πρεμιέρα στις Κάννες τον Μάιο), η Hawke παίζει τη June, μια νεαρή δασκάλα στην μικρή πόλη του τίτλου, όπου ένα μάτσο διαφορετικοί, ιδιοσυγκρασιακοί χαρακτήρες παγιδεύονται κατά τη διάρκεια ενός απόκοσμου συμβάντος. Εκεί η June αρχίζει να ενδιαφέρεται για τον Montana, έναν τροβαδούρο καουμπόη που έτυχε να περνά από τον πόλη– κι ο οποίος επίσης ενδιαφέρεται για την June. Ξέρετε πώς πάνε αυτά.
Evan Agostini/Invision/AP
Η ταινία είναι περισσότερο ψηφιδωτό, παρά μια γραμμική ιστορία. Συμβαίνουν πολλά πράγματα ταυτόχρονα, σε πολλά επίπεδα, υπάρχουν ιστορίες κάτω από τις ιστορίες, και καμιά ντουζίνα πλοκές που τρέχουν παράλληλα. Η Hawke ήταν, απλώς, ενθουσιασμένη να είναι μέρος αυτού του συνόλου– ένα σύνολο το οποίο συμπεριλαμβάνει ονόματα σαν την Scarlett Johansson, τον Tom Hanks, τον Adrien Brody, τον Bryan Cranston, την Tilda Swinton, τον Jason Schwartzman και πολύ, πολύ ακόμα λαό.
Περιλαμβάνει και τον Βρετανό ηθοποιό Rupert Friend (του Homeland και του Anatomy of a Scandal), ο οποίος παίζει τον τροβαδούρο καουμπόη Montana. Οι δυο τους λοιπόν φάνηκαν τα περνάνε φανταστικά και εκτός οθόνης– στην πρεμιέρα του Asteroid City στο φεστιβάλ Καννών, η Hawke κι ο Friend χόρεψαν στο κόκκινο χαλί, ένα χορευτικό που μοιράζονται και σε μια πολύ γλυκιά σκηνή της ταινίας.
Photo by Vianney Le Caer/Invision/AP
Τους συναντήσαμε αποκλειστικά στις Κάννες, όπου είχαμε την ευκαιρία να: επιβεβαιώσουμε αρχικά ότι το vibe της Maya Hawke είναι κι από κοντά αυτό ακριβώς που φαίνεται πως είναι κι από τις τηλεοπτικές και κινηματογραφικές εμφανίσεις της (τσεκ!), αλλά και να μιλήσουμε για πολλά και διάφορα. Η Hawke μάς εξήγησε για ποιο λόγο πάντα όταν φεύγει μακριά από το σπίτι το πρώτο της ένστικτο είναι πότε θα γυρίσει πίσω, μας μίλησε για τα ταξίδια που έκανε μικρή με τους γονείς της και για το πώς ο Wes Anderson την έβαλε στο Asteroid City να χορέψει– παρόλο που η ίδια δεν είχε ιδέα πώς.
«Έτρεμα!», μας λέει γελώντας.
****
«Από τη στιγμή που γεννήθηκα, προσπαθούσα να φτιάξω τη φωλιά μου»
Τι σου μίλησε τόσο πολύ σε αυτό το πρότζεκτ;
Maya Hawke: Σε προκαλώ να βρεις κάποιον που θα έλεγε όχι! Πήγαινε εσύ σε όλη την πόλη εδώ, και ρώτα. Βρες κάποιον που δε θα ήθελε να δουλέψει με τον Wes!
Είναι μια ταινία για έναν περιορισμένο χώρο και το πώς σου δίνει τα εφόδια για να μπορείς να εξερευνήσεις τον κόσμο όταν απελευθερωθείς. Έχετε νιώσει εσείς στη ζωή σας την ανάγκη να δραπετεύσετε από κάτι, να εξερευνήσετε τον κόσμο;
Rupert Friend: Από την πρώτη στιγμή που θυμάμαι να έχω συνειδητή σκέψη, η σκέψη ήταν να ΠΑΩ. Κάπου, οπουδήποτε! Στα 18 έβαλα το δάχτυλό μου στο χάρτη και είπα εκεί θα πάω, ήταν στη Ραροτόνγκα. Θα συνέχιζα να το κάνω, αλλά εκεί έπεσα από τη μοτοσυκλέτα και κατέληξα στο νοσοκομείο. Με πήγαν από αέρα στη Νέα Ζηλανδία, όπου ακόμα και ως σήμερα δεν είναι μια περιοχή που έχω περπατήσει, γιατί ήμουν σε καροτσάκι εκεί όλη την ώρα.
Η ιδέα της εξερεύνησης, το σπάσιμο των συνόρων, να βγαίνεις από τη ζώνη ασφαλείας σου είναι για μέρα καθημερινή πρακτική, κάτι που ελπίζω να μην σταματήσω ποτέ να κάνω.
Εσύ, Maya;
Maya: Ehhhh. (σσ. βγαίνει ένα πάρα πολύ τσιριχτό “ehhh”, σαν ήχος βελοσιράπτορα από το Jurassic Park)
Δεν πιστεύω στην αστρολογία, αλλά αναρωτιέμαι τι θα λέγανε τα άστρα για αυτό! Εγώ από τη στιγμή που γεννήθηκα προσπαθούσα να φτιάξω φωλιά. Ήμουν δηλαδή το ακριβές αντίθετο. Με ενδιέφερε το δωμάτιό μου, ο χώρος μου. Ήθελα να φέρω όλο τον κόσμο εκεί μέσα. Είχα πίνακες του κόσμου στους τοίχους μου, είχα glass animals, είχα έντομα… ξέρεις, νεκρά έντομα. Με ένοιαζε τι κουβέρτες είχα, τι διακόσμηση, πώς ήταν το πάτωμα… ήθελα να μου αρέσει να είμαι εκεί μέσα.
Μου αρέσει να είμαι στη φύση, αλλά ήθελα να την εξερευνήσω μόνη μου… στο Σέντραλ Παρκ. Όπου μεγάλωσα. (γελάει) Ή εκεί, στο πάνω μέρος της Νέας Υόρκης.
Αλλά νομίζω είναι επειδή με τραβούσαν σε όλο τον κόσμο οι γονείς μου μεγαλώνοντας και τελικά πάντα μου έλειπε το σπίτι.
Τους έχεις συγχωρήσει για αυτό; (γελάμε)
Maya: Εντάξει, το «με τραβούσαν» είναι δυνατή λέξη. (γελάει) Ήταν φανταστικά εννοείται! Αλλά πέρασα πολύ καιρό έτσι ταξιδεύοντας, ειδικά στα μικρά μου χρόνια. Μετά σταμάτησα καθώς μεγάλωσα. Αλλά εκείνα τα πρώτα χρόνια… Θυμάμαι ας πούμε τα 4α μου γενέθλια τα είχα κάνει στην Κίνα, ήταν ένα υπέροχο δώρο. Το να έχω δηλαδή αυτή την εμπειρία. Αλλά με έκανε να έχω το σπίτι ως ύψιστη αξία.
Τώρα φυσικά αγαπώ να ταξιδεύω. Να είμαι εδώ ας πούμε. Αλλά το φόκους μου είναι πάντα: Ας πάμε, ώστε να γυρίσουμε πίσω! [χαμογελάει] Αλλά θα ήθελα κάποτε να ζήσω και εκτός Νέας Υόρκης. Κάποια μέρα. Αλλά δε ξέρω. Θα δούμε. Δεν έχω ιδέα, τρέμω! Αλλά νομίζω ότι θα έπρεπε.
Joel C Ryan/Invision/AP
«Του λέω “Wes, δεν μπορώ να χορέψω!” Έτρεμα!»
Τι είναι αυτό που απολαμβάνεις περισσότερο στο να χτίζεις έναν χαρακτήρα; Γιατί φαντάζομαι είναι εντελώς διαφορετικές οι συνθήκες και οι ανάγκες σε κάτι σαν το Asteroid City από ό,τι στο Stranger Things.
Maya: Είναι διαφορετικά σε κάθε ρόλο για μένα. Παίρνω τη δουλειά μπροστά μου, να ξέρω τι έχω να κάνω, και αναδρομικά δημιουργώ μια διαδικασία βάσει των αναγκών του ρόλου. Μόλις ας πούμε έκανα έναν ρόλο που είχα προφορά, είχα ένα διαφορετικό περπάτημα και είχα μεγάλα λογύδρια. Άλλη η διαδικασία του να χτίσεις το ρόλο για εκείνο το φιλμ, από αυτό.
Εδώ ας πούμε ανέλυσα το κείμενο που είχαμε, μελέτησα τον Wes και το πώς εκφέρονται τα πράγματα στις ταινίες του, τη μουσικότητα των ατακών, δοκίμασα να τραγουδάω τις ατάκες και μετά τις μιλούσα κανονικά.
Με προειδοποίησαν ΒΑΘΥΤΑΤΑ να λέω τέλεια τις λέξεις μου στην περίπτωση του Wes, και σιγουρεύτηκα πως το κείμενο το είχα βιωμένο βαθιά στα κόκαλά μου. Γιατί αν σκέφτεσαι να το αποστηθίσεις και να το θυμάσαι ενώ παίζεις, τότε έχεις ήδη χάσει. Εγώ τουλάχιστον. Άλλοι μπορεί να το κάνουν, εγώ δεν μπορώ!
Rupert: Κι είναι συναρπαστικό όταν ξέρεις τόσο τέλεια τα πάντα και ο Wes σου βάζει και τον αυτοσχεδιασμό μέσα. Μου λέει ας πούμε κάποια στιγμή, «γιατί δεν χορεύεις με την June;» Αυτό δεν ήταν κάτι χορογραφημένο. Κι απ’ ό,τι φαίνεται ο κόσμος αγαπά αυτή τη σκηνή. Δεν το προβάραμε, απλά μας ήρθε.
Ενδιαφέρον, γιατί όλα στην ταινία μοιάζουν τόσο ακριβή.
Maya: Ναι, αγαπάει πολύ τους ηθοποιούς και θέλει να είναι ο εαυτός τους και να εκφράζονται. Λέει ας πούμε στο σενάριο «και μετά χορεύουν», και του λέω, Wes, δεν μπορώ να χορέψω. Δεν μπορώ να χορέψω! Άρα πρέπει να κάνουμε πρόβα. Πρέπει να βρούμε δάσκαλο, να μου δείξει τον χορό. Έτρεμα!
Και μου λέει «όχι… δηλαδή ΟΚ, sure, εντάξει, θα κάνουμε μια πρόβα υποθέτω». Εγώ αγχωμένη ακόμα. «Πότε θα είναι η πρόβα;;;;». (γελάει) Δεν κάναμε τελικά. Γιατί εκείνη τη μέρα κατάλαβα ότι ήθελε επί τόπου τη June να είναι άβολη, να είναι νευρική, να είναι αμήχανη, κι αυτό να βγαίνει στο χορό της. Του άρεσε όπως κουνιόταν αμήχανα το σώμα μου, και ήθελε να κινείται έτσι στην ταινία.
Καραντίνα με τον Wes Anderson
Κάθε ηθοποιός ήταν εκεί για άλλο κομμάτι της ταινίας, αλλά ήσασταν μαζί για μεγάλο διάστημα και δουλεύατε μαζί ακόμα κι αν δεν μοιραζόσασταν σκηνές;
Rupert: Στην καραντίνα ήμασταν σε ένα μέρος έξω από τη Μαδρίτη που είχε κατασκευαστεί για την ταινία και είχαμε ο ένας τον άλλον και τίποτα άλλο. Τρώγαμε μαζί κάθε βράδυ, ο Wes έχει ένα μεγάλο συλλογικό τραπέζι και δεν ξέρεις δίπλα σε ποιον θα κάθεσαι κάθε φορά, αλλά θα είναι πάντα κάποιος άνθρωπος γεμάτος ενέργεια και ευφυΐα, κάποιο απίστευτο μέλος αυτού του καστ ή του συνεργείου. Για παράδειγμα δεν έχω σκηνές με τον Bryan Cranston στην ταινία, αλλά είναι πολύ κοντινός φίλος μετά από αυτή την εμπειρία και βρισκόμαστε συχνά.
Maya: Βρίσκεστε συχνά με τον Cranston; Ζηλεύω!
(γελάμε)
Rupert: Και με τη Maya φυσικά. Κάναμε σχέσεις διαρκείας με όλους. Δεν ένιωθες ποτέ ότι έκανες απλώς το κομμάτι σου. Σε φάσεις μπορεί απλά να περπατούσες στο πίσω μέρος του πλάνου κάποιου άλλου ηθοποιού, στην πραγματικότητα ήταν σα να ήσουν κάποιος extra. Γενικά δεν υπήρχε ιεραρχία, αυτό ενθάρρυνε ο Wes στο καστ. Δεν είχαμε τρέιλερ, δεν είχαμε σειρά σημαντικότητας στο call sheet, όλες δηλαδή αυτές οι ενδείξεις ιεραρχίες που συνήθως υπάρχουν σε ένα σετ.
AP Photo/Luca Bruno
Maya: Αυτές είναι οι αγαπημένες μου μέρες στο σετ, σαν αυτό που είπες τώρα ότι είμαστε σαν extras καμιά φορά. Μόλις θυμήθηκα όταν τρέχαμε στο φόντο μιας σκηνής που περπατάει ο Schwartzman μέσα από τον τοίχο, και είμαστε σα να κυνηγιόμαστε και να χορεύουμε όσο πιο γρήγορα μπορούσαμε. (κάνουν μια πόζα σα να χορεύουν) Κι έχω δει την ταινία και ίσα που είμαστε μέσα στο πλάνο! Αλλά κράτησε ώρες, το κάναμε εκατό φορές, και ήταν τέλειο, ήταν το καλύτερο, πιο φαν κομμάτι.
Rupert: Ελπίζω να συνεισφέρει στην αίσθηση πως είναι μια ταπετσαρία που υφαίνεται, δεν είναι μια ταινία γύρω από έναν σταρ.
Ο κόσμος αυτός που χτίζει ο Wes είναι γεμάτος αναφορές, θέατρο, λογοτεχνία, όχι μόνο σινεμά. Συζητάγατε μαζί του όλες αυτές τις επιρροές, πώς ήταν;
Maya: Είχε όλα τα DVD στο λόμπι!
Rupert: Είχαμε μια δανειστική βιβλιοθήκη στο ξενοδοχείο και αφήνοντας το όνομά σου έπαιρνες όποια ταινία ήθελες. Οπότε είδαμε τα περισσότερα ο ένας με τον άλλον. Κι είχαμε movie night μια φορά τη βδομάδα όπου άνθρωποι όπως ας πούμε ο διευθυντής φωτογραφίας, μας παρουσίαζαν μια κλασική ταινία που σχετιζόταν με αυτό το φτιάχναμε.
Maya: Και είδαμε και το French Dispatch.
Rupert: Είναι τόσο συναρπαστικός άνθρωπος, γεμάτος περιέργεια. Η συζήτηση θα έπιανε θέματα τόσο ευρεία όσο η ερώτησή σου. Από ένα βιβλίο που τελείωσε μέχρι κάποιο θεατρικό που έπιασε τις προάλλες.
Maya: Μέχρι και μια ζωγραφιά της κόρης του!
Rupert: Και όλα στο ενδιάμεσο. Αυτό που αντιλαμβάνεσαι βλέποντας το φιλμ, δηλαδή μια ευφυΐα κι ένα ενδιαφέρον πολυθεματικό, αυτή είναι κι η περιέργειά του εξίσου. Δεν είναι γραμμική– είναι αναλυτική, ενδελεχής, και εκλεκτική όπως τα γούστα του.
*To Asteroid City κυκλοφορεί στις αίθουσες από την Tanweer. Η συνέντευξη πραγματοποιήθηκε στο 76ο φεστιβάλ Καννών.
