Η Έλενα Τοπαλίδου φωτογραφίζει τον Νίκο Κουρή να χαϊδεύει το πόδι της
- 9 ΑΥΓ 2023
Ο Νίκος Κουρής και η Έλενα Τοπαλίδου είναι μαζί τα τελευταία 18 χρόνια και παρόλο που οι δημόσιες εμφανίσεις τους είναι περιορισμένες, οι δυο καλλιτέχνες είναι πολύ αγαπημένοι και ερωτευμένοι μεταξύ τους -και ας μην τους εντοπίζει συχνά μαζί ο φωτογραφικός φακός. Το γεγονός αυτό, πάντως, μας το αποδεικνύουν μια στο τόσο μέσα από τα social media, όπως συνέβη και αυτή τη φορά.
Η Έλενα Τοπαλίδου, λοιπόν, ήταν αυτή που δημοσίευσε στον προσωπικό της λογαριασμό στο Instagram μια σπάνια φωτογραφία με πρωταγωνιστή τον «αγριεμένο» Νίκο Κουρή.
Ο Νίκος Κουρής κοιτάει με σκληρό βλέμμα στην κάμερα της Έλενας Τοπαλίδου
Στη φωτογραφία βλέπεις τον ηθοποιό να χαϊδεύει το πόδι της συζύγου του και να κοιτάει την κάμερα του κινητού συνοφρυωμένος. Η Έλενα Τοπαλίδου άφησε την περιγραφή της φωτογραφίας κενή. Αρκέστηκε στο να κάνει mention τον Νίκο Κουρή.
Instagram.com/eltopalidou/
Ο Νίκος Κουρής και η Έλενα Τοπαλίδου είναι μαζί εδώ και 18 χρόνια. Το ζευγάρι έχει αποκτήσει και έναν γιο, τον Πέτρο, που βρίσκεται στη φάση της εφηβείας αυτήν τη στιγμή. «Ο Πέτρος, ο γιος μας, είναι πολύ καλός, δεν μπορεί να σταθεί σε χλωρό κλαρί. Δεν μπορείς να θυμώσεις, μόνο να γελάσεις με τον εαυτό σου. Όλη μέρα με κοροϊδεύει, πώς περπατάω, πώς στέκομαι…», είχε αναφέρει χαρακτηριστικά στην εκπομπή Στούντιο 4 η Έλενα Τοπαλίδου για τον γιο τους, Πέτρο, που βρίσκεται στην εφηβεία.
Μιλώντας στο LadyLike και τη Λία Παπαϊωάννου, η Έλενα Τοπαλίδου είχε αποκαλύψει το μυστικό για τη διάρκεια του έρωτά της με τον Νίκο Κουρή: «Οι άνθρωποι συνήθως μέσα στα χρόνια των σχέσεων λένε ότι ο έρωτας περνάει. Για εμένα το αίσθημα του έρωτα είναι κάτι που ανατροφοδοτείται γιατί εγώ το έχω τεράστια ανάγκη στη ζωή μου, δεν μπορώ να ζήσω χωρίς να είμαι ερωτευμένη και γοητευμένη. Νομίζω ότι ο έρωτας συντηρείται όταν νιώθεις ότι δεν έχεις κατακτήσει κάτι στον άλλο. Που δεν τον κατακτάς και ποτέ. Δηλαδή τι σημαίνει κατακτώ τον άλλο; Έχει κρατήσει πάντως και έχει κρατήσει ωραία, με έρωτα. Αλλιώς δεν γίνεται.
Εμένα μου αρέσει να κάνω το εξής παιχνίδι με τους ανθρώπους: Ακόμα κι αν έναν άνθρωπο τον γνωρίζω χρόνια, δεν επιτρέπω στον εαυτό μου να τον απομυθοποιήσει και να τον βαρεθεί, γιατί τον “ξανακοιτάζω” πολύ συχνά σαν να μην τον ξέρω, σαν να τον γνωρίζω από την αρχή. Το έχω πάρα πολύ αυτό και το κάνω και με τον Νίκο και με τους φίλους μου και με τους ανθρώπους που αγαπώ. Και νομίζω ότι κι αυτό με συντηρεί σε μία κατάσταση».
