Γιάννα Τερζή: «2 χρόνια και 10 μήνες δουλεύω με μία “αόρατη αναπηρία”»
- 4 ΔΕΚ 2023
Η Παγκόσμια Ημέρα Αναπηρίας τιμάται κάθε χρόνο την Κυριακή στις 3 Δεκεμβρίου, με σκοπό να ευαισθητοποιήσει την κοινωνία για τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία. Με αφορμή την ημέρα αυτή, η Γιάννα Τερζή προχώρησε σε μία ανάρτηση στην οποία μίλησε για την «αόρατη αναπηρία», με την οποία ζει σχεδόν 3 χρόνια αφού διαγνώστηκε με όγκο στον νωτιαίο μυελό και υποβλήθηκε σε ένα πολύωρο χειρουργείο.
Την 1η Δεκεμβρίου, ανήμερα των γενεθλίων της, η Γιάννα Τερζή αποκάλυψε την περιπέτεια υγείας που έζησε μέσα από μία ανάρτηση που τη δείχνει μετά το χειρουργείο στο οποίο υποβλήθηκε στη σπονδυλική της στήλη.
«Σήμερα ολοκληρώνω 43 κύκλους γύρω από τον ήλιο. Τέτοιες μέρες 3 χρόνια πριν, μέσα στην καραντίνα, τον Νοέμβριο του 2020, διαγνώστηκα με όγκο στο νωτιαίο μυελό. Ένα γεγονός που άλλαξε τη ζωή μου με πολλούς τρόπους και για πάντα. Δε θα μπώ σε λεπτομέρειες της διάγνωσης, της επέμβασης, της αποκατάστασης, και της συνέχειας της ζωής μου στο συγκεκριμένο post. Θα πω μόνο το εξής.
Εκείνες τις στιγμές, εκείνα τα δευτερόλεπτα, τις ώρες, τις μέρες, τους μήνες που βρίσκεσαι στα πιο χαμηλά σου, στα πιό αδύναμά σου, που νιώθεις στα πιο εγκαταλελειμμένα σου, τότε είναι που γεννιέται ο πιο δυνατός εαυτός σου. Αυτός που θα καθορίσει τι πετάς και τι κρατάς για το υπόλοιπο της ζωής σου. Και που σιγά σιγά θα χτίσει την πιο ξεκάθαρη, ουσιαστική κι αληθινη σχέση με σένα και με τον υπόλοιπο κόσμο», έγραψε η Γιάννα Τερζή την 1η Δεκεμβρίου.
«Είμαι ευγνώμων για την γνώση, για τον πόνο, για την ενσυναίσθηση, τη συμπόνια, τα δάκρυα, τις απώλειες, την αγάπη, τη δύναμη, τις αγκαλιές, την οικογένεια, τους φίλους, τους γιατρούς, τα ζωάκια μου, το σώμα μου! Και για τα πραγματικά “no fucks given” που σου μαθαίνει μια τέτοια εμπειρία! Μηδενίζω, πάει να πει πως ξαναρχίζω», συμπλήρωσε.
2 ημέρες αργότερα η Γιάννα Τερζή μοιράστηκε μία φωτογραφία της, στην οποία τη βλέπουμε να βρίσκεται σε ένα αμαξίδιο. Με αυτό το post που μοιράστηκε ανήμερα της Παγκόσμιας Ημέρας Ατόμων με Αναπηρία, μίλησε για την εμπειρία που βίωσε ως ανάπηρο άτομο μετά το πολύωρο χειρουργείο στο οποίο υποβλήθηκε μετά τη διάγνωση με όγκο στον νωτιαίο μυελό.
«Μετά από 11 ώρες για την επιτυχημένη αφαίρεση του επενδυμώματος, του σπάνιου ενδομυελικού όγκου που είχα, βγήκα από το χειρουργείο. Ξύπνησα και έζησα τους επόμενους μήνες της ζωής μου ως ένας άνθρωπος ανάπηρος από τη μέση και κάτω.
Βίωσα πως είναι να μην ορίζεις το σώμα σου. Να μην αισθάνεσαι τίποτα. Να μην περπατάς. Να μην μπορείς να αυτοεξυπηρετηθείς. Να στήνεται ένα μικρό ή και μεγάλο σχέδιο για να κάνεις απλά, καθημερινά πράγματα. Κι αυτό χρειαζόταν πολύ, μα πολύ περισσότερο χρόνο και υπομονή απ’ ό,τι πριν.
Βίωσα το αμαξίδιο, πως να χειρίζομαι το σώμα μου σε σχέση με αυτό. Έμαθα να κάνω οτιδήποτε σε σχέση με τα πόδια μου από την αρχή, σαν μωρό, σε πορεία μηνών. Δεν ήξερα πότε θα επανέλθω, σε τι βαθμό θα επανέλθω, απλά ζούσα την κάθε μέρα προσπαθώντας για το καλύτερο, όσο έκανα αποκατάσταση», επεσήμανε η Γιάννα Τερζή.
Έχουν περάσει 2 χρόνια και 10 μήνες από εκείνο το χειρουργείο και όπως εξομολογήθηκε η τραγουδίστρια: «Δουλεύω με μία “αόρατη αναπηρία” που έχει να κάνει με την αισθητικότητα των κάτω άκρων».
«Έχοντας κατανοήσει απο μέσα την έννοια της αναπηρίας κι έχοντας μιλήσει με ανθρώπους που βιώνουν την αναπηρία όλη τους τη ζωή, διαπιστώνω πως αυτό που λείπει ως νοοτροπία είναι η έννοια της ισότητας. Ναι, και εδώ.
Ακόμα κι αν η πολιτεία δεν ανταποκρίνεται στις ανάγκες των ανάπηρων ατόμων – που εννοείται οτι ούτε καν πλησιάζει στο πως θα έπρεπε να είναι τα πράγματα – από τους πολίτες υπάρχει η παιδεία να αντιμετωπιστούν οι ανάπηροι ως ίσοι και όχι ως κατώτεροι ανθρώποι που ζητούν οίκτο; Όχι, δεν υπάρχει», ανέφερε στη συνέχεια η Γιάννα Τερζή.
Η Ζωή Δημητρίου μιλώντας με ανάπηρα άτομα, με αφορμή την ίδια Παγκόσμια Ημέρα, διαπίστωσε πόσο κριντζάρουν όταν εμείς, οι μη ανάπηροι τα αποκαλούμε ήρωες, μη διεκδικώντας επί της ουσίας τα δικαιώματά τους μαζί τους. Τα ανάπηρα άτομα δεν θέλουν τον θαυμασμό μας ή τον οίκτο μας. Θέλουν να έχουν ίση πρόσβαση με εμάς σε κτίρια, στην αγορά εργασίας, στην κοινωνία, στη ζωή.
«Πέρα από τα κλασσικά συναισθήματα φόβου, αμηχανίας, ξεβόλεματος και τη νοοτροπία προκατάληψης, διαχωρισμού και εγκατάλειψης, και η λύπηση “κρίμα τους καημένους”, αλλά και η εξύψωση “πώς το κάνουν αυτό, είναι ήρωες” είναι στην ουσία έλλειψη σεβασμού, έλλειψη ισότητας. Ρωτήστε τους ίδιους.
Για μένα όλα ξεκινάνε από την έλλειψη εξοικείωσης. Δεν γνωρίζουμε τους ανάπηρους. Νομίζουμε οτι είναι οι “άλλοι”. Ε φυσικά, που να τους δούμε, δεν τους δίνονται ούτε προσβασιμότητα τις περισσότερες φορές, ούτε και ίσες ευκαιρίες για να τους γνωρίσουμε, για να τους βλέπουμε διαρκώς αναμεσά μας. Ζούμε όμως στην εποχή των social media. Αναζητήστε τους. Ακολουθήστε τους. Ρωτήστε τους. Μάθετε γι’αυτούς», κατέληξε η Γιάννα Τερζή παραπέμποντας τους διαδικτυακούς της ακόλουθους στη σελίδα των Cool Crips στο Instagram, ως ένα πρώτο βήμα απαραίτητης εκπαίδευσης.
