Το θετικό ισοζύγιο ζωής της Τόνιας Σωτηροπούλου
MUA & HAIR: ΙΩΑΝΝΑ ΑΓΓΕΛΗ
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΤΟ NEW HOTEL ΓΙΑ ΤΗ ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ.
(OUTFIT ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ: PANTSUIT: BE A BEE/ ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ: TSAKIRIS MALLAS)
- 22 ΔΕΚ 2023
Καταφτάνει στη σουίτα του New Hotel με τις χάρτινες τσάντες της φορτωμένες με vegan μπάρες ενέργειας και σαντουιτσάκια με λαχανικά. Έχει φέρει καφέ σε όποιον της ζήτησε και είναι αποφασισμένη να πείσει τους 1-2 πιο δύσπιστους από εμάς ότι το φυτικό γάλα είναι πλέον μονόδρομος. Την ανάγκη της Τόνιας Σωτηροπούλου να μοιράζεται και να προσφέρει, να δίνει δώρα, καλή διάθεση, συμβουλές, οτιδήποτε έχει, δεν την νικάς. Και γιατί να το κάνεις άλλωστε.
Αν και στην κουβέντα μας ξέχασα να την ρωτήσω τι δώρο περιμένει φέτος από τον Άη Βασίλη (υπάρχει, σταματήστε), μαντεύω εύκολα την απάντηση. Κρίνοντας από τον απολογισμό για το δικό της 2023, η Τόνια Σωτηροπούλου θέλει να κρατήσει ό,τι ήδη έχει. Είναι ok με αυτά, ευχαριστεί πολύ.
– Θέλω τον απολογισμό σου για το 2023.
Ηταν μια από τις πιο ωραίες χρονιές της ζωής μου. Πάρα πολύ δημιουργική, μου δόθηκαν πολύ μεγάλα δώρα. Το πιο μεγάλο από αυτά είναι ότι οι κοντινοί μου άνθρωποι και όσοι αγαπώ, είναι καλά. Εκτός από μια απώλεια που είχα, η οποία ήταν σοκαριστική. Αντιλαμβάνεσαι όμως πως η ζωή είναι πάντα γιν γιανγκ. Είχα πάρα πολλά δώρα στη δουλειά μου με πάρα πολύ ωραίους ρόλους. Πρώτα απ’ όλα το Milky Way που βγήκε και το γιορτάζουμε και το αγαπάμε πολύ.
Ο ρόλος μου στις Ψυχοκόρες, η συμμετοχή μου στη μικρού μήκους του Γιώργου Φουρτούνη, η ταινία του Βασίλη Κεκάτου στην οποία επίσης συμμετέχω. Ήταν μια πάρα πολύ καλή χρονιά για μένα και σε προσωπικό επίπεδο, σε σχέση με τον εαυτό μου, γιατί κατάφερα να φτιάξω πράγματα που κουβαλούσα πολλά χρόνια. Ένα από αυτά ήταν η αγωνία για το τι θα συμβεί, τι θα κάνω μετά, , τι θα πουν για μένα οι άλλοι για τις επιλογές μου. Είχα την τάση να τρέχω μπροστά από τον εαυτό μου στο παρελθόν, το οποίο μου στερούσε πολύ μεγάλη χαρά. Αυτό το αποτίναξα και δεν με νοιάζει καθόλου πια.
– Πώς το κατάφερες αυτό;
Έγινε αυτόματα. Εντάξει, έχω κάνει αρκετή δουλειά με τον εαυτό μου, ψυχανάλυση, ψυχοθεραπεία, NLP, φιλοσοφική συμβουλευτική. Ήταν όμως η πρώτη χρονιά που δεν έκανα τίποτα από όλα αυτά και κάπως όλη αυτή η πληροφορία ήρθε και λειτούργησε μαζί με την ωρίμανση που φέρνει κάθε ηλικία. Ήταν μια ανατροπή, τρομερά χρήσιμη για μένα. Θεωρώ ότι το 2023 ήμουν πάρα πολύ υγιής συναισθηματικά και πάρα πολύ χαρούμενη. Χάρηκα πολύ φέτος όλα τα πράγματα που μου ήρθαν και κατέκτησα. Αυτός είναι ο απολογισμός μου.
-Για το 2024 τι βλέψεις έχεις;
Θέλω να συνεχίσω με όσα έχω και να έρθουν και ακόμα περισσότερα και πάνω απ’ όλα εύχομαι σε έναν χρόνο από τώρα να μιλάμε και να σου λέω πως ήταν μια πολύ καλή χρονιά για μένα, γιατί όσοι αγαπώ είναι υγιείς και είναι μαζί μου.
-Όσοι σε γνωρίζουν πως είσαι ένας πολύ υποστηρικτικός άνθρωπος. Είναι κάποιο είδους ένστικτο που κουβαλάς ή καλλιεργήθηκε κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες;
Είναι πολύ τιμητικό αυτό που μου λες. Και η αλήθεια είναι ότι το ακούω και από κόσμο που δεν είναι μόνο στον περίγυρό μου. Πιστεύω πολύ σε αυτό που λένε και στο χωριό μου, στην Αγγλία (γέλια), ότι η φήμη σου προηγείται. Έτσι έχω μάθει να λειτουργώ. Αφενός προέρχομαι από μια οικογένεια που πάντα μας παρότρυνε να μοιραζόμαστε. Ο πυρήνας της χαράς μου ήταν πως ό,τι ανήκει σε μένα, αν το μοιραστώ,η χαρά θα πολλαπλασιαστεί.
Αφετέρου είχα την τύχη να ζήσω, να σπουδάσω και να σκληραγωγηθώ στο Λονδίνο, σε μια πάρα πολύ ανταγωνιστική αγορά, πολύ περισσότερο από ό,τι εδώ. Εκεί ο μόνος τρόπος να πας μπροστά και να επιβιώσεις είναι να μοιράζεσαι. Και αυτό είναι κάτι που το μάθαμε από τη σχολή και που σε κάνει λιγότερο κωλόπαιδο και κάπως σου φέρνει και μια ηρεμία.
Γιατί όσο ανταγωνιστικό κι αν είναι το περιβάλλον, πάντα ξέρεις ότι αν εσύ βοηθήσεις κάποιον να κερδίσει κάτι, πρώτον, η ζωή θα σου το φέρει πίσω και δεύτερον εσύ είσαι και OK με τον εαυτό σου. Αντιλαμβάνεσαι ότι αυτό που δεν πήρες εσύ είναι επειδή δικαιωματικά ανήκε σε κάποιον άλλο. Εγώ δεν πιστεύω ούτε στις κλίκες, ούτε σε πράγματα φτιαχτά. Ακόμα κι αν κάποιοι βοηθιούνται λίγο περισσότερο από τους άλλους, θα συμβεί για λίγο, όχι για πάντα. Οτιδήποτε άλλο είναι δική μας κατάκτηση. Και έτσι έχω μάθει να ζω, να είμαι καλά με τον εαυτό μου και να επιβιώνω.
Το ίδιο κάνω και προς τα νέα παιδιά, τους νέους συναδέλφους, ακόμα και κολλητοί να μην είμαστε, αν δω κάτι σε κάποιον που εμένα μου κάνει κάποιο κλικ ή ξέρω κάτι που μπορεί να βοηθήσει και να διευκολύνει, απλά το κάνω. Γιατί πιστεύω ότι έτσι πρέπει να είμαστε χωρίς να απαιτώ το ίδιο αντίστοιχα από τους άλλους.
Στον χώρο μας στην Ελλάδα υπάρχει μία προκατάληψη. Ότι επειδή κάνουμε το ίδιο επάγγελμα, ακόμα και φίλοι να είμαστε δεν πρέπει να ζητάμε ο ένας από τον άλλον. Υπάρχει τεράστια εγκράτεια την οποία προσωπικά δεν θεωρώ υγιή στάση.
Τόνια Σωτηροπούλου: «Είμαστε άνθρωποι, έχουμε χέρια και πρέπει να ανοίγουμε την πόρτα ένας στον άλλο».
-Ποιους συναδέλφους ξεχωρίζεις ως προς αυτό;
Οι μόνοι άνθρωποι που στη ζωή μου μου έχουν δώσει κάτι είναι ο Δημήτρης Μωθοναίος, τον οποίο τον λατρεύω και τον θαυμάζω πάρα πολύ γιατί είναι ένα σπουδαίο πλάσμα και έχει εξελιχθεί καταπληκτικά μέσα από το ταξίδι της ζωής του και ο Μάνος Γαβράς. Εύχομαι οι επόμενες γενιές να μάθουν να δίνουν και να μοιράζονται ο ένας με τον άλλο.
-Είχες πει κάποια στιγμή πως είσαι πια σε ένα σημείο που η δουλειά σου δεν είναι το κέντρο της ύπαρξής σου. Σκέφτεσαι το ίδιο σήμερα;
Η δουλειά μου είναι εν μέρει το κέντρο της ύπαρξής μου, αλλά δεν έχω εμμονή με αυτή.
-Είχες παλιά;
Σαφέστατα, πάρα πολύ. Η οικογένεια, οι παρέες είναι πράγματα που ανήκουν και σε άλλους. Η επαγγελματική πορεία είναι ξεκάθαρα δημιούργημα του καθενός μας ξεχωριστά. Οπότε, ενώ είναι εν μέρει το κέντρο της ύπαρξής μου, δεν έχω την εμμονή να πετύχω, να αποδείξω πράγματα, να με καταλάβουν όλοι, να είμαι απολύτως αποδεκτή. Φυσικά και θέλω να με αγαπούν και να με θαυμάζουν, αλλά δεν είναι ο αυτοσκοπός μου. Έχω πολλά πράγματα στη ζωή μου, από τα οποία παίρνω χαρά και κυρίως τους ανθρώπους μου. Και είμαι πολύ τυχερή γιατί έχω πάρα πολλούς και πάρα πολύ καλούς φίλους. Δεν μου φτάνει η μέρα για να τη μοιραστώ μαζί τους. Και κάπου εκεί, έχει πέσει ένα ισοζύγιο. Και ισορροπώ.
-11 χρόνια μετά από εκείνη την εκκωφαντική εμφάνισή σου στο Skyfall, πόσο έχει αλλάξει η Τόνια Σωτηροπούλου;
Είμαι 36 ετών πια, δουλεύω από τα 18 μου, στο Skyfall ήμουν 24. Έχω πάνω μου πάνω από 25 τίτλους ταινιών και σειρών και προσπαθώ πάντα να κάνω πολύ συγκεκριμένα και επιλεκτικά πράγματα που θα βοηθήσουν εμένα σαν Τόνια. Επιδιώκω να κάνω διαφορετικά πράγματα, να μην μπω σε πεπατημένη, να μην μπω σε πλαίσια. Με βάση το δικό μου ξεκίνημα, αυτό δεν είναι κάτι εύκολο.
Είναι πολύ σημαντικό για μένα να είμαι καλή ηθοποιός και είναι κάτι που αγαπώ πολύ και το δουλεύω. Δεν ήμουν πάντα τόσο καλή ηθοποιός. Ούτε θεωρώ πως είμαι η καλύτερη ηθοποιός που θα μπορούσα ποτέ να υπάρξω. Κάποια στιγμή μπορεί να γίνω και το εύχομαι.
Τόνια Σωτηροπούλου: «Έχω εξελιχθεί πολύ».
-Ας μιλήσουμε για τη Νίκη. Ήσουν μια συγκλονιστικά άλλη στο Milky Way.
Ήταν ένα στοίχημα που έβαλα με τον εαυτό μου αυτός ο ρόλος. Όλοι μπαίνουμε σε καλούπια και δεν σου δίνονται εύκολα ευκαιρίες γιατί δεν μπορεί κάποιος να σε σκεφτεί για σένα κάτι τόσο διαφορετικό.
Οπότε θεωρώ ότι κάθε ρόλος είναι ένα σκαλοπάτι και μια μάχη που πρέπει να δώσεις, αλλά πάνω απ’ όλα και που πρέπει να σαν διαδικασία. Εγώ πέρασα καταπληκτικά στο Milky Way. Πρώτα απ’ όλα επειδή είχα και έχω έναν άνθρωπο που είναι καθοδηγητής.
-Αναφέρεσαι στον Βασίλη Κεκάτο.
Ναι, για τον οποίο θα μπορούσα να μιλάω για μέρες. Είναι ένας από τους αγαπημένους μου ανθρώπους. Τον αγαπώ, τον εκτιμώ και τον θαυμάζω πάρα πολύ βαθιά, όπως κάθε άνθρωπος που δουλεύει μαζί του. Αρχικά είναι ένας πολύ πιστός και υπέροχος φίλος. Γνωριστήκαμε μέσω κοινών φίλων, πηγαίνουμε και οι δύο σε φεστιβάλ, κάνουμε παρέα τα τελευταία 4 χρόνια. Περνάμε τα καλοκαίρια μαζί στην Κεφαλονιά. Είναι πολύ μεγάλη τύχη για κάθε άνθρωπο να έχει στη ζωή του κάποιον σαν τον Βασίλη, πόσο μάλλον για έναν ηθοποιό, γιατί υπάρχει απόλυτη εμπιστοσύνη. Σε σπρώχνει στα άκρα και ξέρει ότι θα τα καταφέρεις. Είναι σημαντικό ο άλλος να πιστεύει σε σένα.
-Πώς ήρθε ο ρόλος σε σένα;
Ήταν στη φάση πριν ξεκινήσουν τα γυρίσματα. Ο Βασίλης είχε δώσει τους περισσότερους ρόλους και μια μέρα βρισκόμαστε και μου λέει «Τονίνο, εχω ένα ρόλο που πιστεύω ότι θα είναι φανταστικός για σένα, αλλά θα πρέπει να γίνει αυτό και αυτό». Και του λέω «σε ευχαριστώ πάρα πολύ». Κάπως έτσι έγινε. Αντίστοιχα στην ταινία του κάνω κάτι ακόμα πιο διαφορετικό και τρομερά ενδιαφέρον για μένα.
-Άρα στο σύμπαν του Κεκάτου οι δικοί σου είναι οι κόντρα ρόλοι.
Μα αυτό είναι και το νόημα, να ταξιδέψεις. Ενώ ένας από τους λόγους που γίνεσαι ηθοποιός είναι για να έρθεις σε επαφή με το παιδικό σου κομμάτι. Μέχρι μια ηλικία είμαστε μόνο φαντασία και ύστερα μπαίνουμε στον κόσμο, δημιουργούμε κόσμους, υποδυόμαστε ρόλους. Είναι σημαντικό να διατηρούμε την αλλαγή και να μπαίνουμε σε νέα σύμπαντα. Και ο Βασίλης το κάνει αυτό.
Δουλεύοντας με τον Κεκάτο είναι σαν να κάνεις κάποιο masterclass και να παίρνεις όλα, όλα τα βραβεία του κόσμου στην αγκαλιά σου.
-Μα και σαν θεατής βελτιώνεσαι. Αλλά προφανώς το κοινό δεν ήταν μαζικά έτοιμο για τις αλήθειες που έδειξε το Milky Way.
Γιατί να είναι έτοιμο; Δεν είμαστε όλοι ίδιοι, δεν έχουμε όλοι τις ίδιες προσλαμβάνουσες, τα ίδια πιστεύω. Έτσι κι αλλιώς ποτέ δεν μπορεί κάτι να αρέσει σε όλους. Φυσικά είναι και ένα πάρα πολύ ωραίο κοινωνικό πείραμα όλο αυτό, γιατί εμφανίζεται στην επιφάνεια ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας που είναι βαθιά σκοταδιστικό. Και φασίστες.
Και ίσως είναι και μία συνειδητοποίηση για όλους εμάς που κινούμαστε σε έναν πιο flex χώρο, όπως είναι ο καλλιτεχνικός, ότι δεν σκέφτονται όλοι όπως εμείς. Από την άλλη,δεν σημαίνει πως τα παιδιά που μεγαλώνουν σε σπίτια με αντίστοιχες προσλαμβάνουσες, γίνονται όπως οι γονείς ή ο περίγυρός τους. Και αυτό ακριβώς αποτυπώνεται και στη σειρά. Έχοντας την ευκαιρία να δουν κάτι τέτοιο και να ταυτιστούν με ήρωες και χαρακτήρες, έχουν την ευκαιρία να κάνουν κάτι καλύτερο στη ζωή τους στο μέλλον, να γίνουν αυτό που είναι φτιαγμένοι να γίνουν και να διαφοροποιηθούν από το καλούπι.
-Είχα την τύχη, σε μία κοινωνική κουβέντα να ακούσω τον Κωστή Μαραβέγια να μιλάει για τον ρόλο σου στο Milky Way πολύ πριν το δούμε στο Mega. Μου είχε κάνει εξαιρετική εντύπωση πόσο περήφανος ήταν για σένα. Είναι ο πιο μεγάλος σου θαυμαστής;
Όχι, αισθάνομαι ότι είναι ο Νο1 άνθρωπος που θα μου πει αντικειμενικά την αλήθεια. Είναι η απόλυτη φωνή της λογικής γι’ αυτό και η γνώμη του μετράει τόσο πολύ για εμένα. Γιατί δεν θα μου χαϊδέψει τα αυτιά επειδή με αγαπάει. Έχει δει και πράγματα και μου έχει πει «αυτό είναι μέτριο, δεν μου άρεσε». Το ίδιο κάνω κι εγώ προς εκείνον. Ενώ τον θαυμάζω πάρα πολύ και με θαυμάζει αντίστοιχα, ζώντας μαζί, φέρουμε το δικαίωμα και την ευθύνη να λέμε την αλήθεια ο ένας στον άλλο.
-Πόσο έχει αλλάξει εκείνος σαν άνθρωπος από σένα και πόσο εσύ από εκείνον;
Νομίζω ότι ο Κωστής με έχει μαλακώσει και με έχει βοηθήσει να ανθίσουν οι όμορφες πλευρές του εαυτού μου, γιατί αισθάνομαι ασφάλεια. Αυτό συμβαίνει στις ωραίες σχέσεις.
Όλες οι σχέσεις είναι δύσκολες και όλες έχουν αιχμηρά κομμάτια, γιατί είμαστε διαφορετικοί άνθρωποι. Αλλά θεωρώ ότι στις υγιείς σχέσεις μπορείς να ισορροπείς. Διανύεις μια απόσταση 50- 50 και είναι πολύ σημαντικό αυτό. Είναι κομμάτι ωριμότητας. Ο Κωστής με ώθησε επίσης, να πάρω λίγο απόσταση από τον κυνισμό και από έναν σκληρό δυναμισμό που είχα. Γιατί όταν ζεις μόνος σου, αυτά τα στοιχεία γίνονται μηχανισμός επιβίωσης, ιδίως αν είσαι γυναίκα. Από την άλλη, θεωρώ ότι τον Κωστή τον έχω βοηθήσει αναγκαστικά να γίνει πολύ πιο κοινωνικός, γιατί εγώ έχω έναν πολύ μεγάλο κύκλο φίλων.
Τόνια Σωτηροπούλου: Με τον Κωστή έχουμε έρθει πλέον πιο κοντά, έχουμε αποκτήσει συνήθειες ο ένας του άλλου.
-Στο θέατρο θα αφιερωνόσουν;
Έχω κάνει 2-3 παραστάσεις στη ζωή μου. Δύο στο Λονδίνο και μία στο Ηρώδειο.
-Συνειδητή επιλογή;
Απόλυτα. Να ‘ναι καλά οι άνθρωποι, προτάσεις υπάρχουν και ίσως αν μου έρθει κάτι το οποίο θεωρώ ότι είναι ένα πολύ ωραίο βήμα, μπορεί και να το κάνω. Αλλά εγώ αγαπώ πολύ το σινεμά. Δεν είναι το ίδιο περιβάλλον για εμένα. Ονειρεύομαι πολύ διαφορετικά. Ίσως επειδή δεν έχω εντρυφήσει σε αυτό. Αν το κάνω, μπορεί και να μου αρέσει πολύ. Ποτέ όμως όσο το σινεμά. Είμαι θεατής, πηγαίνω στο θέατρο και θαυμάζω τους φίλους μου που το κάνουν. Μπορώ να καταλάβω τη διαφορετική σωματικότητα. Θεωρώ ότι είμαι πιο κινηματογραφική ηθοποιός και ξέρω πως αυτό που μου αρέσει να κάνω.
-Έζησες 8 χρόνια στο Λονδίνο. Το έχετε αποκλείσει να φύγετε εκτός συνόρων;
Εμένα το ένα μου πόδι είναι πάντα στο Λονδίνο, ακόμα και μήνες να κάνω να πάω, είναι το δεύτερό μου σπίτι. Θα μετακόμιζα μόνιμα οπουδήποτε, για ένα διάστημα. Όπου υπάρχει ευκαιρία για κάτι ωραίο, για μια ωραία εμπειρία. Και ο Κωστής το ίδιο. Γι’ αυτό ταξιδεύουμε τόσο πολύ. Αυτός είναι ο πλούτος μας. Είναι πολύ σημαντικό για όλους μας να ζούμε εκτός συνόρων.
Τόνια Σωτηροπούλου: Όταν γεράσεις δεν θα θυμάσαι πόσα λεφτά έδωσες για εκείνο τον υπέροχο πολυέλαιο που έχεις στο σπίτι σου, αλλά τι ταξίδια έχεις κάνει, τι ανθρώπους έχεις συναναστραφεί.
-Από τα παιδικά και εφηβικά σου χρόνια στην Γλυφάδα τι κρατάς;
Κρατάω την άπλα που δεν υπάρχει πια. Το να με ξαμολάει η μάνα μου με τα υπόλοιπα παιδιά στη γειτονιά, να παίζουμε στα οικόπεδα και στα πάρκα και απλά να μας λέει τι ώρα να γυρίσουμε χωρίς να υπάρχει η ανάγκη να μας επιβλέπει. Είχα την τύχη να μεγαλώσω σε ένα μέρος όπου η θάλασσα απέχει 10 λεπτά με τα πόδια και που γενικά υπήρχε μια ελευθερία που δυστυχώς βλέπω πλέον ότι δεν υπάρχει. Πάντα υπήρχε η αυστηρότητα στο πρόγραμμα, στα μαθήματα, το bullying που είτε άθελά μάς κάναμε, είτε δεχθήκαμε. Γενικά είχα ωραία παιδικά χρόνια, τα θυμάμαι με πολλή αγάπη.
-Όταν ο μπαμπάς σου έμαθε ότι θα γίνεις ηθοποιός, ανακουφίστηκε. Η στάση αυτή σού έδωσε μία ώθηση παραπάνω; Θα ήταν διαφορετικά τα πράγματα αν δεν είχες πάρει αυτή την πρώτη αποδοχή;
Ίσως να ήταν αλλιώς, ίσως όμως να με έβαζε να προσπαθήσω περισσότερο και από νωρίς, γιατί εγώ είχα και λίγο το μαξιλαράκι ότι με αποδέχονται και με στηρίζουν. Αλλά πρόσεξε, οι γονείς μου δεν ήταν ποτέ της λογικής πως ό,τι κάνω είναι ένα αριστούργημα. Στηρίζουν τις αποφάσεις μου παραμένοντας αυστηροί και πολύ ειλικρινείς.
Δεν μεγάλωσα σε ένα σπίτι με πολλά χρήματα. Δεν έχω στερηθεί τίποτα γιατί δεν θεώρησα ποτέ πως το να μην έχεις κάτι υλικό είναι στέρηση, από τη στιγμή που έχεις αγάπη και ένα fun περιβάλλον να μεγαλώνεις. Αυτό που μου είπαν οι γονείς μου όταν τους είπα ότι θα γίνω ηθοποιός, είναι πρώτα να περάσεις τέλεια και γιατί όχι, μακάρι να βγάλεις και λεφτά από αυτό το επάγγελμα. Οπότε ναι, ήμουν πολύ τυχερή. Ηταν απελευθερωτική η στάση τους.
-Τι σε βγάζει εκτός εαυτού;
Η αδικία. Η μιζέρια. Με ενοχλούν πολύ βαθιά μέσα μου.
-Έχοντας την εμπειρία του χώρου εντός, αλλά και εκτός συνόρων, αισθάνεσαι ότι το #metoo άλλαξε ουσιαστικά συμπεριφορές και συνθήκες;
Ναι, έχει αλλάξει και ο σκελετός του πώς λειτουργούν τα πράγματα. Για να φέρω ένα παράδειγμα, στο showreel μου το οποίο ανανεώνω αυτή την εποχή μετά από αρκετό καιρό, είχα μια αγγλική ταινία στην οποία έπαιζε επίσης κάποιος που είχε κατηγορηθεί από το κίνημα #metoo- και δεν υπάρχει πια-. Πρόσφατα ο ατζέντης μου μού ζήτησε να αφαιρέσω τη μία και μοναδική σκηνή που εμφανιζόταν και αυτός ο ηθοποιός. Μετά το συνειδητοποίησα ότι όντως αυτό δεν θα ήταν καλό για μένα, να υπάρχει αυτή η σκηνή σε αυτό το υλικό. Δεν υπάρχει πια χώρος για τέτοιες συμπεριφορές και το πιο σημαντικό είναι ότι δεν θεωρούμε πλέον πως αυτό είναι κάτι το «νορμάλ» να συμβαίνει απέναντι στις γυναίκες στον καλλιτεχνικό χώρο- και φυσικά όχι μόνο εκεί.
Πρέπει να υπερασπιζόμαστε τους εαυτούς μας, δεν πρέπει να συγκαλύπτουμε τέτοιες συμπεριφορές, πρέπει να υπάρχει αντίδραση στη δράση.
-Τα νεότερα κορίτσια, ευτυχώς, έχουν αυτό το εφόδιο δεδομένο. Για τις προηγούμενες γενιές δεν ίσχυε τόσο αυτό. Δεν ξέραμε τις λέξεις, πώς να διακρίνουμε καθαρά τη μη σωματική μορφή βίας, την ψυχολογική, τη λεκτική, την οικονομική. Νιώθαμε πότε κάτι δεν είναι σωστό μέσα στη σχέση, αλλά όχι και να το ορίσουμε. Οπότε δεν το αντιμετωπίζαμε κιόλας αποφασιστικά.
Όλοι έχουμε βιώσει βία. Δυστυχώς 7 στις 10 σχέσεις έχουν τουλάχιστον ψυχολογική βία μέσα τους, γιατί πάντα επιστρέφουμε στον τρόπο που εμείς διεκδικούμε ή φοβόμαστε ως παιδιά. Είναι αυτό που λένε, ότι αν ένα παιδί είναι κακομαθημένο και μαθαίνει ότι αν εγώ διεκδικήσω κάτι με το έτσι θέλω και αρχίσω να χτυπιέμαι κάτω, τότε οι γονείς μου θα μου το δώσουν γιατί κι αυτοί έχουν κουραστεί.
Μεγαλώνοντας αυτό το παιδί, το ίδιο πράγμα θα φέρει και στη σχέση του. Θέλει πολύ μεγάλη προσοχή. Πρέπει να υπάρχουν υγιή όρια και κανόνες, να σκεφτόμαστε τα πράγματα 2 και 3 φορές. Αν δεν είσαι με κάποιον που κάνει την ψυχή σου να ηρεμεί, πρέπει να το ξανασκεφτείς.
Τόνια Σωτηροπούλου: Ό,τι κάνει την ψυχή σου να ηρεμεί. Αυτό να κάνεις.
